Ο μύθος των δύο αδελφών του Φρίξου και της Έλλης, είναι μέρος της τριλογίας των Θεσσαλικών μύθων και σχετίζεται με τον μύθο του Χρυσόμαλλου Δέρατος και του Ιάσονα των Αργοναυτών.
Ποιοι όμως ήταν ο Φρίξος και η Έλλη και τι σχέση είχαν με το Χρυσόμαλλο Δέρας; Ο μύθος λέει ότι είχαν πατέρα τον Αθάμαντο βασιλιά της Κορώνης στη Βοιωτία και μητέρα τους τη θεά Νεφέλη,
Αργότερα ο Αθάνας εγκατέλειψε τη μητέρα τους και παντρεύτηκε την Ινώ κόρη Κάδμου, μια δύστροπη και κακιά γυναίκα με την οποία απέκτησε δύο ακόμη παιδιά.
Η Ινώ ζήλευε τα παιδιά της Νεφέλης γι’ αυτό πήρε την απόφαση να τα βγάλει από τη μέση. Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία, που δεν άργησε να έρθει.
Κάποτε έπεσε πείνα στη Βοιωτία. Κι αυτό γιατί η Ινώ διέταξε κρυφά να βάλουν σε φούρνο και να ψήσουν όλους τους σπόρους των δημητριακών που προορίζονταν για σπορά εκείνη τη χρονιά. Αποτέλεσμα ήταν να μη φυτρώσουν τα σπαρτά. Ο Αθάμας έστειλε αμέσως απεσταλμένους στο μαντείο των Δελφών, για να ρωτήσουν τι έπρεπε να κάνει για να γλυτώσει απ’ το κακό. Αλλά η Ινώ δωροδόκησε τους απεσταλμένους, παραγγέλλοντάς τους να πουν ότι τάχα το μαντείο έδωσε εντολή να θυσιαστούν ο Φρίξος και η Έλλη στον βωμό του Δία.
Έτσι ο Αθάμας αναγκάστηκε να διατάξει την θυσία και ο Φρίξος μαζί με την Έλλη οδηγήθηκαν στο βωμό. Η μητέρα τους η Νεφέλη που από μακριά παρακολουθούσε όσα συμβαίνουν, στέλνει το Χρυσόμαλλο Κριάρι δώρο του Ερμή με την ανθρώπινη λαλιά και χρυσή προβιά (δέρας) να μεταφέρει τα παιδιά στην ράχη του μακριά από τη Βοιωτία.
Πέταξαν ψηλά διασχίζοντας το Αιγαίο πέλαγος. Καθώς περνούσαν πάνω από το στενό της θάλασσας που ενώνει την Προποντίδα με το Αιγαίο, η Έλλη δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην ράχη του Κριαριού και έπεσε στο πέλαγος. Από τότε το πέλαγος αυτό ονομάστηκε Ελλήσποντος. Την Έλλη την έσωσε και την πήρε κοντά του ο θεός Ποσειδώνας.
Ο Φρίξος απογοητευμένος από τον χαμό της Έλλης σκέφτηκε για μια στιγμή ν’ αφήσει τον εαυτό του να πέσει κι αυτός στα βαθιά νερά της θάλασσας, ακολουθώντας την αγαπημένη και μονάκριβη αδελφή του. Με το κριάρι, που κατάλαβε τις σκέψεις του και διαισθάνθηκε τις προθέσεις του, μίλησε μ’ ανθρώπινη λαλιά. Το θεϊκό ζώο έδωσε θάρρος και κουράγιο στον Φρίξο. «Οι θεοί τα κανονίζουν όλα» του είπε. Όλοι έχουμε μια αποστολή στη γη και αυτή την αποστολή πρέπει να εκπληρώσουμε».
Έτσι ο Φρίξος συνέχισε το ταξίδι του και έφτασε στην Κολχίδα, όπου βασίλευε ο γιός του Ήλιου Αιήτης. Ο Αιήτης υποδέχτηκε εγκάρδια τον Φρίξο και τον φιλοξένησε. Αργότερα του έδωσε την κόρη του Χαλκιόπη για γυναίκα. Το κριάρι όμως προοριζόταν απ’ την αρχή για θυσία. Γι αυτό ο Φρίξος το πρόσφερε στον Δία και το χρυσόμαλλο δέρας (προβιά) το παρέδωσε στον πεθερό του για να το φυλάξει. Ο Αιήτης το κρέμασε σε μια βελανιδιά στο ιερό του θεού Άρη κι έβαλε για φύλακά του ένα δράκοντα, πελώριο φίδι που πάντα έμεινε άγρυπνο και δεν επέτρεπε σε κανέναν να περάσει. Χρόνια αργότερα ο Ιάσονας θα ξεκινήσει από την Ιωλκό με την Αργώ και τους Αργοναύτες για να πάρει το Χρυσόμαλλο δέρας από το ιερό του θεού Άρη.
