paidevo.gr | parents

Μάθετε τι ισχύει και τι όχι

Με τον όρο διγλωσσία αναφερόμαστε σε ένα παιδί που ανατρέφεται με δύο γλώσσες, είτε διότι οι γονείς του έχουν διαφορετική μητρική γλώσσα και ο καθένας μιλάει στη δική του με το παιδί ή διότι επιλέγουν ένα τρίτο πρόσωπο να περνάει πολλές ώρες μαζί του, μιλώντας του σε μια δεύτερη γλώσσα με στόχο να τη χρησιμοποιεί άψογα. Η διαδικασία ενδέχεται να παρουσιάσει κάποιες δυσκολίες για το παιδί, αλλά και για τους γονείς, με αποτέλεσμα η προσπάθεια εκμάθησης δεύτερης γλώσσας συχνά να εγκαταλείπεται.

Οι δυσκολίες αυτές συνοψίζονται στους εξής 4 μύθους για τα δίγλωσσα παιδιά:

1. Η διγλωσσία οδηγεί σε σύγχυση τα παιδιά

Αρκετοί γονείς πιστεύουν ότι αν το παιδί τους μεγαλώνει σε περιβάλλον όπου χρησιμοποιούνται δύο γλώσσες, θα οδηγηθεί σε σύγχυση μη μπορώντας να τις διαχωρίσει. Η συγγραφέας του βιβλίου «Raising a Bilingual Child», Barbara Zurer Pearson, υποστηρίζει ότι ακόμα και από τις πρώτες του ημέρες στη ζωή, ένα βρέφος είναι σε θέση να ταξινομήσει τους ήχους των λέξεων με τέτοιο τρόπο, ώστε να ξεχωρίζει τις γλώσσες, ειδικά στην περίπτωση κατά την οποία οι γλώσσες διαφέρουν ηχητικά κατά πολύ, π.χ. Γαλλικά και Αραβικά. Όταν οι δύο γλώσσες μοιάζουν, όπως για παράδειγμα τα Αγγλικά και τα Ολλανδικά, τα βρέφη ενδεχομένως να δυσκολευτούν να τις διαχωρίσουν. Μια δυσκολία που όμως εξαλείφεται προοδευτικά μέχρι τον 6ο μήνα.

2. Τα δίγλωσσα παιδιά καθυστερούν να μιλήσουν

Εν μέρει ισχύει αυτή η παραδοχή, αν και η καθυστέρηση είναι μικρής διάρκειας και δεν αποτελεί τον κανόνα. Δυστυχώς, οι γονείς που ανησυχούν για την ανάπτυξη λόγου του παιδιού τους, τις περισσότερες φορές οδηγούνται στην απόφαση να εγκαταλείψουν τη μία γλώσσα. Σύμφωνα με την Ellen Stubbe Kester, πρόεδρο του Ινστιτούτου Διγλωσσίας στο Ώστιν των Η.Π.Α., ακόμα και αν ένα παιδί που μεγαλώνει σε δίγλωσσο περιβάλλον έχει διαγνωστεί με αναπτυξιακή καθυστέρηση λόγου, δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι δίγλωσσο.

3. Τα δίγλωσσα παιδιά καταλήγουν να μπερδεύουν τις δύο γλώσσες

Συνήθως μία από τις δύο γλώσσες κυριαρχεί και χρησιμοποιείται περισσότερο, με το παιδί να δανείζεται συχνά λέξεις από την κυρίαρχη γλώσσα για να καλύψει ατέλειες και ελλείψεις στο λεξιλόγιό του της ασθενέστερης γλώσσας. Είναι αναμενόμενο και προσωρινό το φαινόμενο αυτό, καθώς όσο το παιδί εξασκείται και στις δύο γλώσσες, θα τις τελειοποιήσει. Η Pearson υποστηρίζει ότι οι ενήλικες που έχουν δύο μητρικές γλώσσες, συνηθίζουν να χρησιμοποιούν αυθόρμητα ανάμεικτες λέξεις ή ακόμα και να προσαρμόζουν λέξεις από τη μία γλώσσα με τέτοιο τρόπο ώστε να χρησιμοποιούνται στην άλλη.

4. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη προσπάθεια για να κατακτηθεί η δεύτερη γλώσσα

Η ιδανική ηλικία για την εκμάθηση δεύτερης γλώσσας είναι μέχρι 3 ετών, αν και έρευνες δείχνουν ότι ο ρυθμός αφομοίωσης παραμένει πολύ υψηλός ακόμα και μέχρι τα 8 έτη του παιδιού. Αν και ισχύει ότι όσο πιο νωρίς έρθει σε επαφή με δεύτερη γλώσσα, τόσο ευκολότερα τη μαθαίνει, δε μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από ένα νήπιο 2 ετών να μάθει Αγγλικά βλέποντας μόνο Αγγλικά κινούμενα σχέδια. Πρέπει απαραιτήτως να υπάρχει δομημένη και συστηματική προσπάθεια από τους γονείς, οι οποίοι πρέπει να τηρούν την αρχή «ο καθένας τη γλώσσα του», έτσι ώστε να βοηθούν ευθύς εξαρχής το παιδί να κάνει τους σωστούς διαχωρισμούς και να αγαπήσει και τις δύο γλώσσες.

(πηγή: news.gr)

Επικίνδυνη για την υγεία, ακόμα και για τη ζωή του ανθρώπου χαρακτηρίζεται η λοίμωξη από το βακτήριο Clostridiumdifficile, το οποίο προσβάλλει το εσωτερικό του παχέος εντέρου και προκαλεί διάρροια.

Η ανάπτυξη της λοίμωξης προκαλείται μετά τη χρήση αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, που διαταράσσουν τη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου, επιτρέποντας τα βακτήρια C. difficile να αναπτυχθούν. Πρόκειται για την κύρια αιτία εκδήλωσης ενδονοσοκομειακής διάρροιας στις ανεπτυγμένες χώρες, με τον κίνδυνο λοίμωξης και υποτροπής να είναι ιδιαίτερα υψηλός σε ασθενείς ηλικίας 65 ετών και άνω.

Καθημερινά, κατά μέσο όρο, 109 περιπτώσεις λοίμωξης από το βακτήριο Clostridiumdifficile δεν διαγιγνώσκονται, λόγω έλλειψης κλινικής υποψίας ή ανεπαρκών εργαστηριακών εξετάσεων, σύμφωνα με τα ευρήματα της μεγαλύτερης μελέτης επιπολασμού στην Ευρώπη για τη λοίμωξη από το συγκεκριμένο βακτήριο, τα οποία παρουσιάστηκαν στο 24ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Κλινικής Μικροβιολογίας και Λοιμωδών Νόσων (ECCMID). Ο αριθμός αγγίζει δυνητικά τις 39.000 μη διαγνωσμένες περιπτώσεις στην Ευρώπη κάθε χρόνο, είτε λόγω έλλειψης κλινικής υποψίας για το συγκεκριμένο βακτήριο, είτε λόγω ελλιπών εξετάσεων.

Τα δεδομένα από 482 νοσοκομεία 20 Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στη μελέτη έδειξαν επίσης ότι η συχνότητα εμφάνισης λοίμωξης από Clostridiumdifficile στην Ευρώπη έχει αυξηθεί σε σύγκριση με προηγούμενες μελέτες, ενώ οι χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά δοκιμασιών για λοίμωξη από C. Difficile είχαν τα χαμηλότερα ποσοστά επιδημίας από το στέλεχος C. difficile.

Η μελέτη EUCLID συντονίζεται από το Πανεπιστήμιο του Leeds, στο Ηνωμένο Βασίλειο, από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή MarkWilcox και επιχορηγήθηκε από την AstellasPharmaEuropeLtd.

«Οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν στα νοσοκομεία να πραγματοποιούν εργαστηριακό έλεγχο για λοίμωξη από C. Difficile σε όλες τις περιπτώσεις διάρροιας, όταν η αιτία δεν είναι σαφής. Ωστόσο, εξακολουθούμε να διαπιστώνουμε ένα κενό τόσο ως προς την έλλειψη κλινικής υποψίας όσο και ως προς και την έλλειψη εργαστηριακού ελέγχου για λοίμωξη από C. Difficile», σχολίασε ο καθηγητής Ιατρικής Μικροβιολογίας στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Leeds και στο Πανεπιστήμιο του Leeds, MarkWilcox.

Από τη χώρα μας συμμετείχαν στην έρευνα 21 νοσοκομεία και εξετάστηκαν 5.500 ασθενείς. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Παθολογίας κ. Χαράλαμπος Γώγος, Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής και Τμήματος Λοιμώξεων νοσοκομείου Ρίο «η κατάχρηση αντιβιοτικών ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την εμφάνιση του προβλήματος», προσθέτοντας ότι «οι άρρωστοι που έχουν το συγκεκριμένο μικρόβιο πρέπει να απομονώνονται ώστε να μην το διασπείρουν ενδονοσοκομειακά».

(πηγή: briefingnews.gr)

Θλιβερά είναι τα στοιχεία που αναδεικνύονται από τους Γιατρούς του Κόσμου, για τις ανασφάλιστες έγκυες και τα παιδιά της κρίσης στην Ελλάδα.

Σε ένα ρεπορτάζ το οποίο εστιάζει στην θεραπεία εγκύων γυναικών και παιδιών σε όλη την Ευρώπη, η συγκεκριμένη ιατρική ΜΚΟ αναφέρει ότι η λιτότητα έχει χτυπήσει τις υπηρεσίες υγείας στην Ελλάδα ιδιαίτερα σκληρά, τοποθετώντας την ιατρική φροντίδα μακριά από τις έγκυες.

Η έκθεση, AccesstoHealthcarefortheMostVulnerableinaEuropeinSocialCrisis, παρουσιάζει μια πληθώρα στατιστικών στοιχείων σχετικά με το έργο της φιλανθρωπίας με τις ευπαθείς ομάδες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ενώ οι επιδράσεις της λιτότητας επηρέασαν την παροχή υγειονομικής περίθαλψης στους πιο ευάλωτους σε αρκετές χώρες, είναι σαφές ότι καμία χώρα δεν έχει βιώσει μια τόσο γρήγορη και διεξοδική διάλυση του δικτύου κοινωνικής ασφάλειας, όπως η Ελλάδα.

Αυτή τη στιγμή σχεδόν 3.000.000 Έλληνες είναι χωρίς καμία ασφάλιση υγείας σε έναν πληθυσμό 10.815.197 – δηλαδή σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού- είναι ανασφάλιστο. Επιπλέον, πολλοί αδυνατούν όλο και περισσότερο να καλύψουν το κόστος από την τσέπη για να επισκεφθούν νοσοκομεία και ιατρικές εγκαταστάσεις. Να σημειωθεί ότι στο τελευταίο Μνημόνιο συστάθηκε από την κυβέρνηση και την τρόικα, ένα σύστημα voucher,για τους ανασφάλιστους. Όπως αναφέρουν οι Γιατροί του Κόσμου, το voucher αυτό, δηλαδή το εισιτήριο, αφορά στην κάλυψη 230.000 ανασφάλιστων, ωστόσο ο στόχος για να καλυφθεί υπολείπεται πολύ ακόμη, καθώς μέχρι τον Μάρτιο του 2014 είχαν εκδοθεί μόνο 21.000 δελτία. Ως αποτέλεσμα αυτού, είναι σύμφωνα με τους Γιατρούς του Κόσμου, στην Ελλάδα να καταγράφεται το μεγαλύτερο ποσοστό επισκέψεων στις κλινικές του, από οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Περίπου το 25% των ασθενών που εξετάζονται από την ΜΚΟ στην Ελλάδα ήταν Έλληνες.

Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες το αντίστοιχο ποσοστό ήταν πολύ χαμηλότερο – συνήθως μονοψήφιο νούμερο.

Για τις έγκυες γυναίκες αυτό οδηγεί σε ένα επίπεδο (μη) φροντίδας, ότι καμία χώρα δεν μπορεί να είναι υπερήφανη, πόσο μάλλον μία χώρα, η οποία υποτίθεται ότι ανέπτυξε σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Η πρόσβαση στις δημόσιες μαιευτικές κλινικές έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη ή αδύνατη για ανασφάλιστους έγκυες γυναίκες οι οποίες πρέπει να πληρώσουν το πλήρες κόστος της προγεννητικής φροντίδας και τον τοκετό.

Να σημειωθεί ότι μία απλή γέννα κοστίζει 650 ευρώ, ενώ μία καισαρική ανέρχεται σε περίπου 1200 ευρώ. Μία επιλογή επίσης είναι η διακοπή της κύησης η οποία στην Ελλάδα για τις ανασφάλιστες ανέρχεται σε 350 ευρώ.

Όπως σημειώνει η ΜΚΟ, η κατάσταση αυτή, οδηγεί πολλές ανασφάλιστες μητέρες να μην έχουν προγεννητική φροντίδα πριν από τον τοκετό, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι κίνδυνοι για την υγεία της μητέρας και του παιδιού και ταυτόχρονα να αυξάνεται το στρες και στην ιατρική ομάδα κατά την διάρκεια του τοκετού.

Επιπλέον, υπάρχουν ακόμη ανησυχητικές αναφορές από δημόσιες γυναικολογικές πτέρυγες που αρνούνται να εκδώσουν πιστοποιητικά γεννήσεως για τα παιδιά των μητέρων που δεν είναι σε θέση να πληρώσουν το κόστος του τοκετού, ή απειλώντας ακόμα και αρνούμενοι να παραδώσουν το παιδί στους γονείς, μέχρι το κόστος του τοκετού να καλυφθεί.

Με όλα τα παραπάνω δεν αποτελεί έκπληξη ίσως, ότι υπήρξε μια τεράστια μείωση του αριθμού των γεννήσεων στην Ελλάδα (που ήδη πάσχει από ένα χαμηλό ποσοστό γεννήσεων), ενώ και η θνησιγένεια έχει αυξηθεί περισσότερο από 20% κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Επίσης, ο αριθμός των ανεμβολίαστων παιδιών αυξάνεται δεδομένου ότι οι υπηρεσίες για τέτοιους εμβολιασμούς είναι κλειστές.

Ο αριθμός των παιδιών που παραμένουν χωρίς εμβολιασμούς αυξάνεται επίσης, δεδομένου ότι οι πρώην δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες για τέτοιου είδους εμβόλια είναι κλειστές.

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2013 το 60 -70% των εμβολιασμών των παιδιών στην Ελλάδα πραγματοποιείται σε ιδιωτικές κλινικές. Εν τούτοις, ένα πλήρες πακέτο αυτών των εμβολιασμών κοστίζει περίπου 1.200 ευρώ, τα οποία είναι έξω από τις οικονομικές δυνατότητες πολλών οικογενειών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Οι γιατροί της ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου, σημειώνουν ότι αν η τάση αυτή δεν αντιστραφεί, είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσουν και πάλι θανατηφόρες επιδημικές ασθένειες, οι οποίες μπορούσαν να ελεγχθούν από τα εμβόλια.

(πηγή: briefingnews.gr)

Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους

Εκλιπαρεί για μια στέγη

Λεμεσός: Όταν μια νέα γυναίκα και μητέρα, μη έχοντας άλλη επιλογή, είναι αναγκασμένη να κοιμάται μαζί με το παιδί της μέσα σε ένα αυτοκίνητο ή (στην καλύτερη περίπτωση) να περιφέρεται φιλοξενούμενη από κάποιους που αντίκρισαν ανθρωπιστικά τα προβλήματα της, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Κάποιες υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους μας, κάπου δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους.

Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία που συνθέτουν την περίπτωση 29χρονης η οποία είναι πρόσφυγας, αφού ο πατέρας της ξεσπιτώθηκε από την Αμμόχωστο και εδώ και αρκετά χρόνια είναι κάτοικος εξωτερικού.

Η νεαρή γυναίκα βρέθηκε να διαμένει στη Λεμεσό. Δεν έχει όμως μια δική της στέγη, είναι άνεργη και δεν παίρνει καμιά κρατική οικονομική βοήθεια.

Η επιβίωση της και του 7χρονου παιδιού της, στηρίζεται αποκλειστικά στη φιλανθρωπία, κάτι που λειτουργεί σαν επιπλέον βαρίδι στην ήδη τσαλακωμένη αξιοπρέπειά της.

Και βέβαια, πέραν τούτου, είναι και το «γιατί» το οποίο θα πρέπει να απαντήσουν ή να διαγράψουν με τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν έστω και τώρα, οι αρμόδιες κοινωνικές και άλλες υπηρεσίες.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν το 2009 όταν ο σύζυγος της 29χρονης και πατέρας του παιδιού της που είναι αλλοδαπός, έφυγε για τη χώρα του κι από τότε εξαφανίστηκε.

Μένοντας ξεκρέμαστη η κοπέλα, αποτάθηκε στην αρμόδια Υπηρεσία Μέριμνας αιτούμενη, ως πρόσφυγας, να της παραχωρηθεί μια κατοικία στη Λινόπετρα ή κάποιο άλλο συνοικισμό. Η απάντηση ήταν αρνητική με τη δικαιολογία ότι «δεν έχεις πάρει διαζύγιο». Έγιναν και άλλες προσπάθειες αλλά πάντα χωρίς αποτέλεσμα και με την ίδια δικαιολογία.

«Πώς να πάρω διαζύγιο αφού εκείνος είναι εξαφανισμένος», αναρωτιέται η κοπέλα η οποία κάτω από τη έντονη συναισθηματική φόρτιση που έχει συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια, δεν μπορεί να συγκρατηθεί και ξεσπά σε κλάματα. Αισθάνεται αδικημένη κι από το γεγονός ότι (είναι κοινό μυστικό άλλωστε), αρκετά σπίτια σε προσφυγικούς οικισμούς αν και κατέχονται από πρόσφυγες ωστόσο δεν κατοικούνται, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που περισσότερα του ενός υποστατικά κατέχονται από τα ίδια άτομα.

Για κάποια περίοδο εφιλοξενείτο σε κάποιους συγγενείς ή ακόμα και απλούς γνωστούς ώσπου βρέθηκε να στεγάζεται… σε ένα αυτοκίνητο. Κάτι που κράτησε 3-4 μήνες με ό,τι αρνητικό για την υγεία και την ψυχολογία κυρίως του παιδιού της.

Το 2012, με επιστολή της στην τότε υπουργό Εσωτερικών παρέθεσε το πρόβλημα της ζητώντας την παρέμβαση της Ελένης Μαύρου. Τότε υπήρξε ανταπόκριση, έγιναν κάποιες υποδείξεις εκ μέρους του Υπουργείου για να παραχωρηθεί στην 29χρονη ένα σπίτι, με βάση τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης της. Η κατάληξη όμως ήταν για μια ακόμα φορά απογοητευτική.

«Ενώ αρχικά μου είπαν ότι υπήρχε ένα σπίτι για μονογονιό στον συνοικισμό της Λινόπετρας, στη συνέχεια με ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε προς το παρόν τίποτε διαθέσιμο», αναφέρει η κοπέλα, επισημαίνοντας τη διαπίστωση της ότι στο μεταξύ είχε δοθεί το συγκεκριμένο υποστατικό σε άλλο άτομο.

Έκανε μια ακόμα προσπάθεια αλλά αυτή τη φορά η απάντηση ήταν ότι θα πρέπει να αποταθεί εκ νέου στο υπουργείο Εσωτερικών αφού έχει αλλάξει η Κυβέρνηση. Η απελπισία όμως και η απογοήτευση από την κοροϊδία όλων των προηγούμενων χρόνων, δεν της έχει αφήσει δύναμη να ξαναπροσπαθήσει.

Σήμερα φιλοξενείται μαζί με το παιδί της στο σπίτι κάποιας γυναίκας μιας φιλόπτωχης οργάνωσης.

Το Γραφείο Ευημερίας της πήρε πίσω το επίδομα

Έστω και περιπλανώμενη, η άτυχη γυναίκα κατάφερε και εργαζόταν με αμοιβή €800 τον μήνα,  ποσό με το οποίο κάλυπτε κάποια βασικά έξοδα. Ό,τι δηλαδή μπορούν να καλύψουν €800 όταν έχεις την ευθύνη και ενός μικρού παιδιού. Κάποια στιγμή όμως, λόγω ακριβώς της παρουσίας του παιδιού και της απαιτούμενης φροντίδας και φύλαξης του (αφού κανένας συγγενής δεν υπάρχει που να μπορεί να συνδράμει σε αυτό), η 29χρονη έμεινε χωρίς δουλειά.

Πέρυσι, το Γραφείο Ευημερίας ήρθε και βοήθησε με ένα επίδομα της τάξης των €500. Αλλά κι αυτό βγήκε ξινό αφού, όχι μόνο κόπηκε το βοήθημα όταν άρχισε η κοπέλα να παίρνει ανεργιακό επίδομα αλλά «μου ανέφεραν ότι τα χρήματα που μου έδιναν θα τα έπαιρναν πίσω όταν θα έπαιρνα το ανεργιακό… και τους τα επέστρεψα».

Τους τελευταίους μήνες κι αφού ολοκληρώθηκε η περίοδος που δικαιούταν να παίρνει ανεργιακό επίδομα, η νεαρή μητέρα, χωρίς κανένα άλλο έσοδο, χωρίς μια δουλειά, συνεχίζει να φιλοξενείται. «Αυτή η κατάσταση όμως το βλέπω καθημερινά ότι δημιουργεί συνεχώς όλο και μεγαλύτερα προβλήματα για το μωρό που θέλει να έχουμε ένα δικό μας σπίτι και να ζούμε σαν οικογένεια», λέει και απευθυνόμενη σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες προσθέτει με βουρκωμένα μάτια «ζητώ μόνο ένα σπίτι».

(πηγή: Ο Φιλελεύθερος philenews.com)