paidevo.gr | parents

Επιστολή προς κάθε υπεύθυνο όσον αφορά το βάρος της σχολικής τσάντας του μαθητή έστειλε η ΑΣΓΜΕ (Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας). Στην επιστολή τίθενται διάφορα ερωτήματα αναφορικά με το πόσο βάρος πρέπει να έχει η σχολική τσάντα του μαθητή όπως επίσης αν υπάρχουν μελέτες που να δείχνουν τις επιπτώσεις του βάρους στην υγεία του μαθητή. Αναλυτικά η επιστολή της ΑΣΓΜΕ αναφέρει τα εξής:

Εδώ και παρά πολλά χρόνια υπάρχει έντονος προβληματισμός και αγωνία στους γονείς για την επιβάρυνση της υγείας των παιδιών τους από συνεχόμενη αύξηση του βάρους της σχολικής τσάντας και του φορτίου που σηκώνουν καθημερινά οι μαθητές από και προς το σχολείο.

Το Υπουργείο Παιδείας με εγκύκλιό του («Ρύθμιση βάρους και μεταφορά σχολικής τσάντας από μαθητές δημοτικού σχολείου» Αριθ.Πρωτ.Φ.7/531/129567/Γ1/15-10-2010/ΥΠΔΒΘΜ), κάτω από την πίεση δημοσιευμάτων και επιστημονικών ερευνών, προσπαθεί να μεταφέρει την ευθύνη για το ζήτημα στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς. Την ίδια στιγμή, έχει την ευθύνη για τη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών, την έκδοση των βιβλίων, την κατάσταση των σχολικών κτιρίων (απουσία ερμαρίων και χώρων γυμναστικής), την μείωση των ωρών γυμναστικής αλλά και την κατάργηση σχολικών μονάδων ή την διάλυση της δημόσιας μεταφοράς των μαθητών, που έχει σαν αποτέλεσμα χιλιάδες εξ’ αυτών σε όλη τη χώρα να κάνουν διαδρομές χιλιομέτρων για να πάνε στο πλησιέστερο σχολείο.

Η ΑΣΓΜΕ σας απευθύνει τα παρακάτω ερωτήματα, σαν τον καθ’ όλα αρμόδιο επιστημονικό φορέα, με την παράκληση να απαντήσετε άμεσα, ούτως ώστε να προβούμε στην επιστημονικά τεκμηριωμένη ενημέρωση των γονιών, να συμβάλλουμε στην σωστή ενημέρωση γονιών και εκπαιδευτικών, αλλά και να απαιτήσουμε άμεσες λύσεις από το υπουργείο και την κυβέρνηση.

Ποιο είναι το συνιστώμενο βάρος της σχολικής τσάντας ανάλογα με το σωματικό βάρος ενός μαθητή/τριας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης;

Η άρση και μεταφορά μιας σχολικής τσάντας, της οποίας το βάρος υπερβαίνει το μέγιστο συνιστώμενο βάρος, διαταράσσει και επιβαρύνει τη φυσιολογική ανάπτυξη και υγεία των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και γιατί; Υπάρχουν στατιστικές μελέτες που να δείχνουν την εξέλιξη των επιπτώσεων;

Πώς οι επιπτώσεις αυτές στην υγεία των μαθητών επιβαρύνονται με βάση τον χρόνο μεταφοράς της τσάντας; Πώς συμβάλλει η έλλειψη σωματικής άσκησης; Ποιες ασκήσεις ενδείκνυνται για την άμβλυνση του φαινομένου;

Αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι πολλά παιδιά μεταφέρονται στο σχολείο με τη δημόσια συγκοινωνία, ότι πολλές αίθουσες βρίσκονται σε ορόφους των σχολικών κτιρίων και ότι τα κλιμακοστάσια σε πολλά σχολεία δεν πληρούν τους στοιχειώδης κανόνες ασφάλειας (στενά, ολισθηρά κ.τ.λ.). Υπάρχουν κίνδυνοι κατά τη μεταφορά της σχολικής τσάντας, που υπερβαίνει το μέγιστο συνιστώμενο βάρος από τους μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης;

(πηγή: prismanews.gr)

Χρειάστηκε η παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη για να αποδοθούν τα επιδόματα αναπηρίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες σε δύο περιπτώσεις, ενός παιδιού με βαριά νοητική υστέρηση (σύνδρομο Down) και ενός βρέφους με εγκεφαλική παράλυση, όπως ανακοίνωσε η ανεξάρτητη Αρχή.

Στην πρώτη περίπτωση, μητέρα προσέφυγε στον Συνήγορο του Πολίτη, λόγω υπερβολικής καθυστέρησης στην επαναχορήγηση επιδόματος αναπηρίας του παιδιού της.

Συγκεκριμένα, η πρωτοβάθμια επιτροπή του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) διέγνωσε σύνδρομο Down και νοητική υστέρηση, αποδίδοντας ισόβιο ποσοστό αναπηρίας 82%. Ωστόσο, ο δήμος δεν προχώρησε στη χορήγηση του επιδόματος, επειδή στη γνωμάτευση δεν αναγραφόταν ότι η νοητική υστέρηση του παιδιού ήταν «βαριά». Η μητέρα ζήτησε επαναξιολόγηση από τα ΚΕΠΑ, η οποία ωστόσο αναβλήθηκε, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει το επίδομα του παιδιού, για τον χρόνο έως την ανανέωση της γνωμάτευσης.

Ο Συνήγορος του Πολίτη επισήμανε προς τον δήμο και τη διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (στο οποίο υπάγεται το ΚΕΠΑ) ότι από το ποσοστό αναπηρίας (που είχε αναγνωριστεί και προέκυπτε συνδυαστικά από τις παθήσεις του παιδιού) και τον αναγραφόμενο στη γνωμάτευση δείκτη νοημοσύνης, καταδεικνυόταν η βαριά νοητική υστέρηση, ενώ ο όρος «βαριά» εκ παραδρομής είχε παραλειφθεί από τη γνωμάτευση.

Εξάλλου, το παιδί διέθετε και σχετική βεβαίωση παιδοψυχιατρικού τμήματος δημόσιου φορέα. Επίσης, τόνισε ότι το επίδομα πρέπει να χορηγηθεί αναδρομικά από την ημερομηνία έκδοσης της αρχικής απόφασης της επιτροπής ΚΕΠΑ, καθώς η καθυστέρηση δεν οφειλόταν σε υπαιτιότητα του γονέα. Τελικά, η επιτροπή ΚΕΠΑ επιβεβαίωσε τη βαριά νοητική υστέρηση και το επίδομα χορηγήθηκε στο παιδί αναδρομικά.

Στη δεύτερη περίπτωση, η πρωτοβάθμια επιτροπή ΚΕΠΑ δεν απέδωσε ποσοστό αναπηρίας σε βρέφος 18 μηνών -παρά την ιατρική γνωμάτευση από δημόσιο νοσοκομείο για εγκεφαλική παράλυση λόγω προωρότητας και επιπλεγμένης περιγεννητικής περιόδου- με την αιτιολογία ότι η νευρολογική εκτίμηση είναι επισφαλής βάσει των ισχυόντων ιατρικών κανόνων, λόγω της μικρής ηλικίας.

Ο Συνήγορος του Πολίτη τόνισε πως δεν συνάδει με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας το επιχείρημα του ΙΚΑ ότι δεν υπάρχει υποχρέωση ιατρικής κρίσης σε περιστατικά βρεφών, ενώ ανέδειξε το ζήτημα της συμμετοχής παιδονευρολόγων στις επιτροπές του ΚΕΠΑ.

Επιπλέον, εντόπισε ότι στην απόφαση δεν φαινόταν αν είχαν εξετάσει το παιδί γιατροί της κατάλληλης ειδικότητας και επισήμανε ότι ο ισχύων κατά τον χρόνο εξέτασης Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας δεν προέβλεπε εξαιρέσεις λόγω ηλικίας, ενώ πλέον προβλέπει και ρητά τη «βρεφική εγκεφαλική παράλυση» ως αιτία απόδοσης ποσοστού αναπηρίας. Μάλιστα, η δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή απέδωσε στο παιδί ποσοστό αναπηρίας 80%, αλλά για το προγενέστερο χρονικό διάστημα έκρινε ισχύουσα την απόφαση της πρωτοβάθμιας επιτροπής (0% αναπηρία).

Η Αρχή αντέτεινε ότι η κατάσταση υγείας του βρέφους υφίστατο εξαρχής, καθώς οφειλόταν σε προωρότητα. Τελικά, το ΙΚΑ γνωστοποίησε τα ονόματα και τις ειδικότητες των ιατρών των δύο επιτροπών ΚΕΠΑ, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνονταν παιδονευρολόγοι. Το βρέφος επανεξετάστηκε από δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή νευρολόγων, η οποία απέδωσε αναδρομικά συνολικό ποσοστό αναπηρίας 82%.

(πηγή: amea-blog.blogspot.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ)

«ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΛΟΥΚΕΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΑΜΑΝΔΑΝΕΙΟ»

Η Πάτρα και η ευρύτερη αυτής περιοχή αποτελούν ένα από τα αστικά κέντρα και τις περιφέρειες της χώρας όπου τα τελευταία χρόνια  έχει σημειωθεί  κατακόρυφη αύξηση στα ποσοστά κακοποίησης των παιδιών.

Το φαινόμενο έχει λάβει μορφή «μάστιγας» με την εμφάνιση του μνημονίου και των οικονομικών προβλημάτων τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση όλων των μορφών Ψυχικών Νοσημάτων.

Το μεγαλύτερο ποσοστό σωματικής κακοποίηση των παιδιών που κάνει την εμφάνισή του σε ηλικίες 6 έως 7 ετών ενώ πλέον χτυπά και στα 4 έτη. Σεξουαλική κακοποίηση  βιώνουν παιδιά ηλικίας 7 έως 8 ετών ενώ  σοκ προκαλεί το γεγονός πως έχουν καταγραφεί  περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ακόμα και σε βρέφη.

Η Βιολέττα Κοντούδη-Σιγάλα Παιδοψυχίατρος και Διευθύντρια του Παιδοψυχιατρικού τμήματος του Καραμανδανείου νοσοκομείου μίλησε στους PatrasTimes για τα Ψυχικά Νοσήματα που βιώνουν τα παιδιά στις μέρες μας.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης που παραχώρησε στους patrastimes η κ. Σιγάλα  – η οποία απαντάει και στο ερώτημα για το τι θα γίνει αν μπει λουκέτο στο Καραμανδάνειο νοσοκομείο – έχει ως εξής:

-Θα ήθελα να μου μιλήσετε για εσάς και για τη σχέση σας με τον Παιδοψυχιατρικό χώρο τμήμα του Καραμανδανείου Νοσοκομείου Πατρών.

«Ανέλαβα ως Διευθύντρια πριν 20 χρόνια στο νοσοκομείο του Καραμανδανείου. Γιατρός τότε μόνη μου. Σε ένα μικρό δωμάτιο. Μετά από 10 χρόνια πήρα ανωτέρα. Ωστόσο η ροή των παιδιών ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα το Δεκέμβριο του 2013 και με τις προσπάθειες του Διοικητή κ. Γιάννη Γιαννακόπουλου ο Παιδοψυχιατρικός χώρος του Καραμανδανείου να μετακομίσει στο παλιό ανακαινισμένο Νοσοκομείο Κορύλων 2 (κάτω από το κάστρο) το οποίο προσφέρει πληθώρα χώρων και καλαισθησία τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά που εξετάζουμε»

-Κατά το μνημόνιο και μετά θα ήθελα να ρωτήσω τι είδους Ψυχικά περιστατικά έχουν κάνει την εμφάνιση τους στο χώρο του Νοσοκομείου;

«Μετά το μνημόνιο τα ψυχικά περιστατικά έχουν αυξηθεί και αυξάνονται συνεχώς σε αριθμό που έχουν τροποποιηθεί σημαντικά στον τύπο και στην αργιάδα των περιστατικών. Έχουμε συγκεκριμένα πιο εμφανή άγρια περιστατικά με το πιο συχνό φαινόμενο να είναι η κακοποίηση σωματική και σεξουαλική. Ανησυχητικό δεν είναι η αύξηση των περιστατικών όσο η αλλαγή, θα έλεγα, των περιστατικών και πιο συγκεκριμένα όσο η αύξηση της αγριάδας των παιδιών και των γονιών επίσης»

-Θα ήθελα να μου αναφέρετε περίπου τις ηλικίες που τα παιδιά παρουσιάζουν τέτοιου είδους Ψυχικά Νοσήματα;

«Τα άγρια περιστατικά συνήθως αρχίζουν στην ηλικία των 6-7 ετών. Πιο συγκεκριμένα τώρα σωματική κακοποίηση έχουμε δει και στην ηλικία των 4 ετών. Τώρα όσον αφορά τη σεξουαλική κακοποίηση εκεί πρέπει να έχει σχηματιστεί το σώμα του παιδιού. Μιλάμε για ηλικίες 7-8 ετών. Βέβαια έχουμε δει πολλές φορές κακοποίηση και σε βρέφη. Ανησυχητικό είναι πως δεν υπάρχουν υποστηριχτικές δομές για όσα παιδιά πρέπει να φύγουν από την οικογένεια ή να λαμβάνουν μια συνεχή υποστήριξη. Το τμήμα μας κάνει τη διάγνωση καθώς και Ψυχολογική θεραπεία σκηνικών. Όταν μας επιτρέπει η πληθώρα των περιστάσεων διοργανώνουμε και εναλλακτικού τύπου ασχολίες με τα παιδιά για παράδειγμα στους παιδότοπους που βρίσκονται μέσα στο χώρο του Νοσοκομείου καθώς και μαθήματα γονέων.»

-Πιστεύετε πως παίζει ρόλο η οικονομική ταυτότητα των γονιών στο να αποκτήσει το παιδί κάποιο Ψυχικό Νόσημα;

«Όσο πιο φτωχή είναι μια οικογένεια τόσο πιο έντονη είναι η εμφάνιση της αγριάδας. Δεν υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα να ‘’αγοράσουν τις υπηρεσίες που μπορεί να χαλαρώσουν το παιδί. Πρέπει να αναφέρω πως η συνεχής κούραση και η οικονομική δυσκολία κάνει τους ασταθείς γονείς να τείνουν προς την αγριάδα και την κακοποίηση των παιδιών. Επίσης η κατάρρευση του κράτους καθώς και η ανεργία επιβαρύνει πολύ την ψυχολογική κατάσταση των γονιών. Από την άλλη το παράλογο εκπαιδευτικό σύστημα αναδεικνύει παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες με το βάρος και την απελπισία των γονιών καθότι στην Πάτρα δεν υπάρχουν Δημόσιοι θεσμοί και οι γονείς πρέπει να απευθυνθούν σε Ιδιώτες γεγονός που πλέον καθιστά φύση αδύνατο γιατί είναι δύσκολο να βοηθήσουν τα ίδια τους τα παιδιά. Η κατάρρευση και το χάος που βιώνουμε δημιουργεί ανασφάλεια σε όλη την οικογένεια αφού προβλέπετε να κλείσουν και άλλες Ψυχιατρικές Δομές.»

-Με όλα αυτά που γίνονται στο χώρο της Υγείας ακούστηκε και γράφτηκε από το Τύπο πως κάποιοι θέλουν να κλείσουν το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο της Πάτρας. Αν γίνει αυτό αγγίζει και εσάς, αφού το τμήμα του Παιδοψυχιατρικού χώρου ανήκει στο Καραμανδάνειο. Θα θέλατε να μου πείτε δυο λόγια για αυτό το σενάριο;

«Δεν θέλω να σκεφτώ καν τι πρόκειται να γίνει. Κανένας λογικός νους δεν μπορεί να πιστέψει πως θα γίνει αυτό. Δεν γίνεται να κλείσει η υποδομή που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της Δυτικής Ελλάδας. Προσωπικά έχω σκοπό να τους στείλω στη Βουλή για ψυχανάλυση αν γίνει αυτό.»

-Πόσοι είναι οι μόνιμοι εργαζόμενοι στο τομέα του Παιδοψυχιοτρικού;

«Το μόνιμο προσωπικό αποτελείται από εμένα τη Διευθύντρια Βιολέττα-Κοντούδη Σιγαλα (Παιδοψυχίατρος) την κα Κωνσταντίνα Κοτσή (Ψυχολόγος), την κα. Νανά Φερεντίνου (Νοσηλεύτρια) καθώς και τον επικουρικό γιατρό κ. Λεωνίδα Ροκά. Ο κ. Άνδρέας Πανίτσας  φύλακας και η κα. Δήμητρα Πράπα που έχει αναλάβει την καθαριότητα του κτηρίου. Είχαμε και μια πολύτιμη προσθήκη την κα Ερατώ Παπαμιχαήλ Υπαστυνόμο η οποία κάνει την πρακτική της 2 φορές την εβδομάδα για το χώρο της εγκληματολογίας. Ο αριθμός των παιδιών που εξετάζουμε είναι πλέον πολύ μεγάλος και αυτό οφείλετε στους εθελοντές μας που προσφέρουν εργασία και ψυχή χωρίς καμία πληρωμή. Θα ήθελα να αναφέρω τα ονόματα όλων των ατόμων που μας βοηθούν με τις ειδικότητές τους.

Σταματοπούλου Μυρτώ – Λογοθεραπεύτρια, Μωντ  Ρεράτ – Ψυχολόγος,

Σταματίνα Μανιάτη – Αγιογράφος/ θεραπεύτρια μέσω τέχνης

Δημήτρης Οικονομίδης – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Μαρία Κολλιοπούλου – Ψυχολόγος

Δήμητρα Μίχου – Νοσηλεύτρια, Ελένη Κληματσάκη – Παιδαγωγός

Θεοφανία Κοντοσώρου – Ψυχολόγος, Ελευθερία Παναγοπούλου –  Κοινωνιολόγος

Δήμητρα Χαλδή – Λογοθεραπεύτρια, Θεανώ Διαμαντοπούλου – Ψυχολόγος

Βερόνικα Πανοπούλου – δασκάλα μουσικοθεραπείας, Κατερίνα Κατάτση – Παιδοψυχίατρος

Χαρά Πιτιλάκη-Βουτσινά – Κοινωνικός Λειτουργός,

Δώρα Στασινοπούλου – γενικών καθηκόντων

Γεωργία Μπουκουβάλα – δημιουργική απασχόληση παιδιών.»

(πηγή: patrastimes.gr)

Ένας απλός κώδικας συμπεριφοράς για να μην καταδυναστεύει η ηλεκτρονική συσκευή κάθε πτυχή της ζωής μας. Mνιώθετε ότι αργά και σταθερά το κινητό σας τηλέφωνο καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή σας και σας εμποδίζει να την απολαμβάνετε όπως παλιότερα; Κάθε πότε ελέγχετε το κινητό σας μήπως και ήρθε μήνυμα και δεν το πήρατε είδηση;

Αυτές οι σύντομες σχέσεις με την ηλεκτρονική συσκευή ονομάζονται από τους επιστήμονες «μικροαλληλεπίδραση» και περιλαμβάνουν τις γρήγορες ματιές στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις διάφορες εφαρμογές, ενώ πολύ συχνά δεν διαρκούν περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα. Παρά τη μικρή τους διάρκεια, μπορεί να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας δηλητηριάζοντας τη ζωή μας. Η σχέση μας με την έξυπνη συσκευή  πρέπει να οριοθετηθεί κατά τρόπο ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερα και πιο ελεύθερα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο κάποιοι επιστήμονες εμπνεύστηκαν έναν κώδικα δεοντολογίας επτά σημείων, που στοχεύει κατά κύριο λόγο στο να επιτρέψει σε όσους πάνε διακοπές να μην καταδυναστεύονται από το κινητό τους τηλέφωνο, αλλά να απολαμβάνουν περισσότερο τον τόπο όπου βρίσκονται, τον σύντροφό τους και τελικά να ανακτήσουν την ηρεμία τους. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια σειρά νέων «κανόνων καλής συμπεριφοράς» σε μια εποχή κατά την οποία η κοινώς αποδεκτή συμπεριφορά απέχει χρόνια, ίσως ακόμα και  δεκαετίες, από τα εργαλεία με τα οποία μας έχει εξοπλίσει η νέα τεχνολογία.

Παρακάτω παρουσιάζονται οι επτά κανόνες καλής συμπεριφοράς για τους κατόχους έξυπνων κινητών που θα σας επιτρέψουν να μην αφήσετε την τεχνολογία να καταστρέψει κάθε είδους άλλη εμπειρία.

1. Μία ημέρα χωρίς τηλέφωνο.

Πρέπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να μάθουμε αυτοέλεγχο και αυτοπειθαρχία. Κάθε συσκευή έχει ένα κουμπί με το οποίο τίθεται εκτός λειτουργίας. Όμως, πολύ συχνά είμαστε εξαιρετικά διστακτικοί ή απρόθυμοι να το χρησιμοποιήσουμε μήπως και χάσουμε κάτι. Πώς άραγε μπορούμε να απαρνηθούμε τον ενθουσιασμό και τη χαρά που νιώθουμε όταν κάποιος κάνει «like» στην ανάρτησή μας ή απαντά στο mail που στείλαμε;

Ο συνειδητός νους μας δεν έχει και ιδιαίτερες ικανότητες για λήψη αποφάσεων υψηλής ποιότητας. Όπως σημειώνει στο βιβλίο του ο Τσαρλς Ντάχινγκ («Η δύναμη της έξεως»), οι περισσότερες επιλογές μας δεν είναι αποτελέσματα πολύ βαθιάς σκέψης. Αφήνουμε αναμμένο το κινητό μας στην τσέπη μας ακόμη κι όταν πάψουν να ισχύουν οι αρχικές συνθήκες που μας οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση, δεν το κλείνουμε, δηλαδή, ακολουθώντας κάποιο είδος αυτοματισμού.

Σπάστε, λοιπόν, αυτή τη συνήθεια και αφήστε το κινητό σας στο σπίτι ολόκληρη την ημέρα ή βάλτε το σε airplane mode έτσι ώστε να απελευθερωθείτε για μερικές ώρες. Μια άλλη λύση είναι να κλείσετε όλες τις ηλεκτρονικές σας συσκευές σε ένα θησαυροφυλάκιο με χρονοδιακόπτη. Καλό θα ήταν μέσα να κλείσετε και όλα σας τα κατσαβίδια έτσι ώστε την ώρα που θα είσαστε πιο αδύνατος να μη μπείτε σε πειρασμό.

2. Μιλήστε τώρα. Στείλτε μήνυμα αργότερα.

Καλύτερα να «τουιτάρετε» αργότερα, κάτι που μπορείτε να κάνετε και με το mail. Το σκεπτικό πίσω από αυτόν τον πρώτο κανόνα είναι αρκετά απλό. Η αλήθεια είναι ότι χάρη στα έξυπνα κινητά μπορούμε να κάνουμε διαδικτυακά οτιδήποτε, οπουδήποτε και όποια ώρα της ημέρας και αν είναι. Έτσι δεν διαχωρίζεται η αναψυχή από την εργασία, τα γεύματα ή τον ύπνο, τις διακοπές και τις προσωπικές μας στιγμές. Απολαμβάνουμε τα μικρά ψηφιακά δώρα και τιμάμε τις διαδικτυακές μας υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε να μην ευχαριστιόμαστε αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας.

3. Μην τα ψάχνετε όλα.

Εν ολίγοις, ξεχάστε τους χάρτες, τις μηχανές αναζήτησης, τις διάφορες ιστοσελίδες που θα σας δώσουν πληροφορίες και κριτικές για ξενοδοχεία ή οτιδήποτε άλλο. Αν πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιήσετε το τηλέφωνό σας για να αναζητήσετε κάτι στο περιβάλλον σας, ίσως θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιήσετε κάποιες εφαρμογές που θα σας επιτρέψουν να βρείτε εντελώς τυχαία τις πληροφορίες. Σκεφτείτε πόσο λιγότερες συζητήσεις θα είχαν γίνει και πόσο λιγότερα άτομα θα είχατε συναντήσει αν τελικά όλες τις απαντήσεις σάς τις έδινε το κινητό τηλέφωνο. Το να χάσετε λίγο τον δρόμο, αλλά και τον έλεγχο –κυριολεκτικά και μεταφορικά–, είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να βρείτε νέες απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν ξέρατε καν ότι θέλατε να ρωτήσετε.

4. Μην αφήνετε το τηλέφωνο ποτέ πάνω στο τραπέζι.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο αγενές από το να αδιαφορείτε για τους συνδαιτυμόνες σας και να ασχολείστε με το κινητό σας. Εάν υπάρχει μία διαφορά ανάμεσα στο να δειπνείς και στο να προσλαμβάνεις θερμίδες, τότε σίγουρα είναι η ευγνωμοσύνη, αλλά και η χαρά ότι το δείπνο μας το μοιραζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, το να αφήνετε το κινητό σας σε κοινή θέα πάνω στο τραπέζι γεννάει αρνητικά συναισθήματα σε όλους τους γύρω σας. Κρατήστε το μακριά από το τραπέζι και προσπαθήστε να το βγάλετε και από το μυαλό σας.

5. Κοιτάξτε πριν φωτογραφίσετε.

Πολλοί άνθρωποι φωτογραφίζουν συνέχεια με το κινητό τους τηλέφωνο. Ωστόσο, έφτασε ο χρόνος να αναγνωρίσετε ότι κάποιες φορές η φωτογραφική απαθανάτιση κάποιων στιγμών μπορεί να καταστρέψει αυτά ακριβώς που προσπαθούμε να αιχμαλωτίσουμε με τον φωτογραφικό φακό. Οι εμπειρίες έχουν πάντα μεγαλύτερη αξία, μην τις χάνετε, λοιπόν, προσπαθώντας να τις κρατήσετε διά παντός στο φωτογραφικό σας άλμπουμ.

6. Δοκιμάστε προτού αναρτήσετε.

Kάποιες φορές η τεχνολογία μας φέρεται σαν να μην είμαστε ολόκληροι άνθρωποι, αλλά οφθαλμοί που κοιτάζουν στην οθόνη και δάχτυλα που πληκτρολογούν. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Εξακολουθούμε να είμαστε ολόκληροι άνθρωποι, που υπάρχουμε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Και ο μοναδικός τρόπος να γευτούμε τη στιγμή είναι να την απολαύσουμε με όλες μας τις αισθήσεις. Προτού, λοιπόν, αναρτήσετε στο Instagram κάποια φωτογραφία, καταστήστε βέβαιο ότι θα σταματήσετε, θα γευθείτε, θα αναπνεύσετε βαθιά και θα απολαύσετε τη στιγμή όσο σας το επιτρέπουν οι δυνατότητές σας. Ο επιστήμονας των ηλεκτρονικών υπολογιστών και φιλόσοφος Τζάρον Λανιέ τονίζει ότι η γεύση και το άρωμα δεν έχουν τύχει αρκετής προσοχής από τις ψηφιακές τεχνολογίες μαζί με κάθε τι άλλο που οι προγραμματιστές δεν μπορούν να περιλάβουν στους αλγορίθμους τους. Όμως αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα εργαλεία που διαθέτουμε και που τελικά μπορούν να μας προκαλέσουν ένα είδος λησμονιάς εάν δεν είμαστε προσεκτικοί και αν καταντήσουμε να μετράμε και να εκτιμάμε μόνο τα πράγματα που οι μικρές μας οθόνες μπορούν να αποτυπώσουν.

7. Φιλήστε το, καληνύχτα.

Καθώς βρίσκεστε ξαπλωμένος στο κρεβάτι σας, είναι πολύ μεγάλος πειρασμός να κοιτάξετε το κινητό σας μια τελευταία φορά, να στείλετε ένα τελευταίο μήνυμα. Ετοιμαστείτε, ούτως ή άλλως, για διαταραγμένο ύπνο. Οι οθόνες εκπέμπουν γαλάζιο φως που ο εγκέφαλός μας συνδέει με τις ώρες που έχουμε ηλιακό φως. Η έκθεση διαταράσσει το βιολογικό μας ρολόι και το ίδιο συμβαίνει και με την ίδια διαταραγμένη προσοχή μας.

Τελικά, ένας κώδικας συμπεριφοράς προφανώς δεν μπορεί να επιλύσει όλα τα προβλήματα. Όμως μπορεί να μας βοηθήσει να σπάσουμε κάποιες κακές συνήθειες που πιθανώς να μην καταλαβαίνουμε καν ότι έχουμε.

(πηγή: antikleidi.com)