paidevo.gr | parents

Γράφει η Μαρία- Ελένη Κωτσάκη, αθλήτρια θεραπευτικής ιππασίας 

Αλήθεια πόσο εύκολο μπορεί να είναι για ένα άτομο με κινητικές δυσκολίες, να κάνει ιππασία; Η απάντηση θεωρητικά είναι «αδύνατον», πρακτικά μπορεί να είναι πιο εύκολο. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σου μαθαίνουν στο Σύνδεσμο Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας (ΣΘΙΕ). Η θεραπευτική ιππασία είναι μια μέθοδος εναλλακτικής θεραπείας, γνωστή στους Έλληνες από τον 5^ο αιώνα π.Χ. η οποία με σύμμαχο και οδηγό το άλογο βοηθάει τα άτομα με κινητικά ή νοητικά προβλήματα να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση ή να αναπτύξουν νέες ικανότητες.

Πιο συγκεκριμένα, βοηθάει στην αύξηση της συμμετρίας, στη βελτίωση θέσης του σώματος και της ισορροπίας, στη μείωση της σπαστικότητας, την αύξηση του εύρους κίνησης, τη βελτίωση του συντονισμού της κινητικότητας αλλά και την αύξηση της προσοχής και του προσανατολισμού.

Το άλογο είναι το μόνο ζώο, του οποίου ο βηματισμός προσομοιάζει πολύ με εκείνο του ανθρώπου, ακολουθώντας και μιμούμενοι αυτό τον βηματισμό, η θεραπεία αυτή βοηθά στην βελτίωση των σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων τους. Είναι σημαντικό ότι ανάλογα με την πάθηση κάθε ατόμου επιλέγεται από τους εκπαιδευτές το αντίστοιχο άλογο που ταιριάζει με το βηματισμό αλλά και την ψυχοσύνθεση του ιππέα. Χαρακτηριστικό είναι πως κατά τη διάρκεια της ιππασίας ο κορμός του ιππέα δέχεται 110 ωθήσεις το λεπτό, καθιστώντας την μια ιδιαίτερα αποτελεσματική άσκηση αλλά και μια διαφορετική και ευχάριστη δραστηριότητα.

Η ιππασία όμως δεν παύει να είναι ένα άθλημα, για αυτό και στα special Olympics που έγιναν στην Αθήνα (στο κέντρο ιππασίας στο Μαρκόπουλο), ο ΣΘΙΕ υπό την επίβλεψη της εκπαιδεύτριας Χρύσας Μπαμπαλή, έλαβε μέρος με τρεις αθλητές, κερδίζοντας 6 ολυμπιακά μετάλλια (δύο χρυσά, ένα αργυρό και τρία χάλκινα).

Η θεραπευτική ιππασία υπάρχει ως εναλλακτική μορφή ιππασίας εδώ και δεκαετίες, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα ο Σύνδεσμος λειτουργεί από το 1992, προσπαθώντας να υπερκεράσει τα συνήθη προβλήματα οργάνωσης και λειτουργίας που αντιμετωπίζουν οι μη κρατικοί οργανισμοί. Βασίζεται αποκλειστικά στην πρωτοβουλία και κυρίως τον εθελοντισμό κάποιων ανθρώπων που έχουν ανάγκη ακόμα να προσφέρουν, χωρίς τη συνεισφορά των οποίων η λειτουργία του Συνδέσμου θα ήταν απλώς αδύνατη.

 Συντελεστές της θεραπευτικής ιππασίας

Ο εκπαιδευτής, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος για το άλογο. Ο εκπαιδευτής με το θεραπευτή φροντίζει ο κάθε ιππέας να έχει το καταλληλότερο άλογο, αναλόγως με τις ανάγκες του ιππέα (πιο ήρεμο, ομαλότερο βάδισμα κ.τ.λ)

Ο θεραπευτής που  μπορεί να είναι φυσιοθεραπευτής-εργοθεραπευτής, ψυχολόγος, ειδικός παιδαγωγός, γυμναστής ειδικής αγωγής, ανάλογα με τις ανάγκες του ιππέα. Όσο περισσότερες γνώσεις και εμπειρία έχει ο θεραπευτής για το άλογο και τις ικανότητες του ιππέα, τόσο πιο πολύ μπορεί να τον βοηθήσει.

Ο οδηγός που παίζει και αυτός ένα σημαντικό ρόλο για τους ιππείς. Επάνω του στηρίζεται η ευθύνη της συμπεριφοράς του αλόγου. Επομένως η δική του φροντίδα είναι να υπακούει στις εντολές του εκπαιδευτή – θεραπευτή σε ότι αφορά τα άλογα. Σταμάτα – ξεκίνα και βέβαια να προσέχει τις αντιδράσεις του αλόγου από εξωτερικούς παράγοντες (θορύβους, ήχους, απότομες κινήσεις κ.α.), ώστε ο ιππέας να είναι ασφαλής.

Τέλος, οι πλαϊνοί βοηθοί που έχουν ως πρωταρχικό σκοπό την ασφάλεια του ιππέα, αλλά και την υποχρέωση να βοηθούν τον ιππέα να εκτελεί τις ασκήσεις τις οποίες παραγγέλνει ο εκπαιδευτής – θεραπευτής. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που απήντησαν καταφατικά στην ερώτηση:

«Θέλω να καλπάσω στο όνειρό μου, θα κρατάς το χέρι μου;»

(πηγή: othersportsnews.gr)

Εκατοντάδες παιδιά βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωπα με τον Εφιάλτη της πείνας, η οποία έχει χτυπήσει την «πόρτα» και σε περιοχές της Πάτρας, προκαλώντας ανησυχία και έντονο προβληματισμό.

Τα αποτελέσματα της ειδικής έρευνας που έγινε στα σχολεία όλης της χώρας, τα οποία συμμετέχουν στο πρόγραμμα συσσιτίων είναι σοκαριστικά. Ένα στα τρία παιδιά που συμμετέχουν στα σχολικά συσσίτια είναι αντιμέτωπο με τον εφιάλτη της πείνας, ενώ τέσσερα στα δέκα ζουν καθημερινά με την αγωνία ότι στο άμεσο μέλλον θα πεινάσουν.

Η ευρύτερη περιοχή της Πάτρας συγκαταλέγεται στον «μαύρο» κατάλογο των 30 περιοχών της χώρας με τα μεγαλύτερα ποσοστά πείνας. Βάσει της ειδικής έρευνας που έκανε το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Προληπτικής Περιβαλλοντολογικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis, η Παραλία Πατρών βρίσκεται στην 8η θέση του καταλόγου και η Πάτρα στην 24η προκαλώντας σοκ για το τι μέλλει γενέσθαι.

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Κατά το περασμένο σχολικό έτος (Σεπτέμβριος 2012 – Ιούνιος 2013) δόθηκαν σε 152 σχολεία οικονομικά και κοινωνικά ευπαθών περιοχών σε όλη την Ελλάδα ειδικά ερωτηματολόγια, τα οποία συμπληρώθηκαν από τους γονείς των μαθητών. Τα μεγαλύτερα προβλήματα (ποσοστό ύπαρξης πείνας άνω του 30%) κατεγράφησαν στην Παλαιοχώρα, στην Κουλούρα, στην Καψοχώρα και στην Κορυφή Ημαθίας, στη Μενεμένη Θεσσαλονίκης, στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη, στο Τραγανό Ηλείας, στην Παραλία Πατρών και στην Αττική σε διάφορες περιοχές.

Οι διαπιστώσεις που προκύπτουν από τις απαντήσεις των γονιών στο ερωτηματολόγιο της έρευνας μόνο ως δραματικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Πίσω από τον επιστημονικό όρο «επισιτιστική ανασφάλεια» η έρευνα κατέγραψε την αγωνία χιλιάδων οικογενειών, που είτε δεν ξέρουν εάν θα έχουν φαγητό στο τραπέζι τους την επόμενη ημέρα είτε βιώνουν ήδη το δράμα της πείνας.

ΕΝΤΟΝΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Στην ερώτηση «ανησυχούσατε ότι θα τελειώσουν τα τρόφιμα πριν να έχετε χρήματα να αγοράσετε κι άλλα;» 11.207 οικογένειες (71,8%) απάντησαν είτε «συχνά» είτε «μερικές φορές» και μόνο 4.415 (28,3%) απάντησαν «ποτέ».

Στην ερώτηση «τα τρόφιμα που αγοράσατε τελείωσαν και δεν είχατε χρήματα να αγοράσετε άλλα;» 8.146 γονείς (52,5%) απάντησαν «συχνά» ή «μερικές φορές» και 7.358 (47,5%) απάντησαν «ποτέ».

Ένα 18,9% αποκτά κατηγορηματικά «ναι» στην ερώτηση «πεινούσατε αλλά δεν φάγατε;» και το 17,2% παραδέχεται ότι έχει χάσει βάρος λόγω της πείνας. Το 47% των οικογενειών δηλώνει ότι συχνά ή μερικές φορές δεν είχε τη δυνατότητα να προσφέρει στα παιδιά του κατάλληλα γεύματα, το 14% ότι έχει αναγκαστεί να μειώσει το μέγεθος της μερίδας των παιδιών του στο τραπέζι και το 8,4% ότι πεινάει γιατί δεν έχει καθόλου φαγητό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα, μόνο το 35,8% αισθάνεται σιτιστική ασφάλεια, ενώ το 64,2% νιώθει επισιτιστική ανασφάλεια, με ή χωρίς ύπαρξη πείνας. Ειδικότερα, στο 26,9% των συμμετεχόντων καταγράφηκε επισιτιστική ανασφάλεια με ύπαρξη πείνας (μέτρια ή σοβαρή), ενώ στο 37,3% παρατηρήθηκε επισιτιστική ανασφάλεια χωρίς ύπαρξη πείνας.

60% ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Οι διευθυντές και οι υπεύθυνοι προγράμματος των σχολείων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα σίτισης κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα άλλο ερωτηματολόγιο, προκειμένου να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα του προγράμματος. Το πιο σημαντικό στοιχείο που προέκυψε από τις δηλώσεις τους είναι ότι το ποσοστό των παιδιών που αντιμετωπίζουν άμεσο επισιτιστικό πρόβλημα φτάνει το 60%!

(πηγή: dete.gr)

Της Σμαράγδας Μανταδάκη

Στην είσοδο της βιβλιοθήκης των Θηβών στην αρχαία Αίγυπτο, μια επιγραφή στα αρχαία ελληνικά έγραφε: «Ψυχής Ιατρείον». Γιατί όμως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η Βιβλιοθήκη ως χώρος ανάγνωσης γιατρεύει την ανθρώπινη ψυχή; Συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα; Και αν ναι, πώς μπορούμε σήμερα να λύσουμε τα προβλήματά μας μέσα από ένα βιβλίο; Η απάντηση ακούει στο όνομα βιβλιοθεραπεία…

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΙΒΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η βιβλιοθεραπεία, αν και σχετικά άγνωστη στην Ελλάδα, είναι μια υπαρκτή τεχνική, που μάλιστα γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Πρόκειται για μία μέθοδο που εδραιώθηκε με το πέρασμα του χρόνου σε διαφορετικές επιστήμες και τέχνες και στοχεύει σε ένα πράγμα: να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε κάθε προσωπικό μας πρόβλημα, κάθε εσωτερική μας αγωνία που πολλές φορές μπλοκάρει την καθημερινότητά μας, και μας κάνει να νιώθουμε θλίψη, απαισιοδοξία και μοναξιά μέσα στις δυσκολίες μας.

Η ιδέα δεν είναι καινούρια. Επιγραφές σαν κι αυτή των αρχαίων Θηβών συναντάμε τόσο στη χώρα μας, στη μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, όσο και στο εξωτερικό, στην Ελβετία, στην Stifftsbibliothek, στο St. Gallen.

Στην Ιστορία της Ανάγνωσης, του Α. Manguel, αναφέρεται η χρήση των βιβλίων ως φυλαχτών έχοντας τη μαγική δύναμη να αλλάζουν τη ζωή κάποιου. Την εποχή που τα βιβλία δεν ήταν διαδεδομένα και οι αναγνώστες μετριόνταν στα δάχτυλα, η βιβλιοθεραπεία λειτουργούσε με την αφήγηση, από στόμα σε στόμα. Στην περίπτωση αυτή ο καλός αφηγητής ήταν και ο μεγάλος θεραπευτής, ο σοφός που θεράπευε με λέξεις.

Είναι γνωστό ότι μύθους και παραβολές χρησιμοποιούσαν όλοι σχεδόν οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι, όπως ο Χριστός και ο Βούδας,

οι οποίοι θεράπευαν τα πάθη και άλλαζαν τη ζωή των ανθρώπων με συμβολικές ιστορίες.

Αν και οι θεραπευτικές ιδιότητες της επίδρασης των μύθων και της ανάγνωσης ιστοριών ήταν διαδεδομένες από τα αρχαία χρόνια, εντούτοις έπρεπε να συστηματοποιηθεί η ιδέα αυτή και να αποδοθεί ως όρος μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Samuel Crothers, ο οποίος περιέγραψε την επίδραση της ανάγνωσης βιβλίων στην αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και απέδειξε την αξία της χρήσης των βιβλίων από ασθενείς, οι οποίοι είχαν ανάγκη να κατανοήσουν τα προβλήματά τους.

Η επίδραση αυτή μελετήθηκε ουσιαστικά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου διαπιστώθηκε ότι στρατιώτες και άλλα θύματα πολέμου που νοσηλεύονταν, έδειχναν να τα πηγαίνουν καλύτερα με το πρόβλημα της υγείας τους όταν ήταν συστηματικοί αναγνώστες ιστοριών με ήρωες που τα παθήματά τους έμοιαζαν με τα δικά τους, ειδικά αν στο τέλος τα έβγαζαν πέρα. Έτσι, στις αρχές του 1920, βιβλιοθηκάριοι άρχισαν να προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό βιβλία ειδικά για τις θεραπευτικές τους χρήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, που κάποιοι δεν γνώριζαν ανάγνωση, γίνονταν δημόσιες αναγνώσεις, που αποδείχτηκε ότι λειτουργούσαν εξίσου θεραπευτικά για τους ακροατές.

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

Ξέρω, ακούγεται κάπως τρελό να έχεις μια αρρώστια και αντί να σηκωθείς το πρωί να πας στο γιατρό, να πηγαίνεις σε ένα βιβλιοπωλείο με ενημερωμένους υπαλλήλους, οι οποίοι να σου συστήνουν ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα με ήρωα κάποιον σαν κι εσένα, ο οποίος αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα περίπου σαν το δικό σου.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν κατευθυνθείς στην πλησιέστερη βιβλιοθήκη ή αν ψάξεις μόνος σου στο ίντερνετ αναζητώντας βιβλία στα οποία αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, κάτι από τη ζωή σου, κάποιες πτυχές από τα προβλήματα τα οποία μέχρι τώρα πίστευες ότι μόνο εσύ τα βιώνεις με τραυματικό τρόπο.

Έτσι κι αλλιώς, η γραφή αποτελεί μία ψυχαναλυτική διεργασία η οποία λειτουργεί λυτρωτικά για το συγγραφέα. Αυτή η δυναμική του βιβλίου μεταφέρεται στον αναγνώστη, ο οποίος «ανα-γιγνώσκει», δηλαδή ξαναγνωρίζει – σαν το κείμενο που διαβάζει να του υπενθυμίζει όσα ο ίδιος ξέρει και δεν θυμάται.

Έτσι, σε ένα βιβλίο βλέπω πράγματα για τον εαυτό μου, πράγματα που είχα ξεχάσει ή δεν συνειδητοποιούσα μέχρι να τα δω γραμμένα.

Η βιβλιοθεραπεία υπηρετεί την ανάγκη μας να βλέπουμε ότι η ζωή δεν είναι μονόδρομος, ότι υπάρχουν επιλογές και λύσεις, φτάνει να τις αναζητήσουμε και να τις τολμήσουμε, για να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή μας, αλλά και την ίδια μας τη ζωή. Γιατί είναι σαφώς στο χέρι μας να αλλάζουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο με εναλλακτικές προσεγγίσεις, όπως αυτή της δημιουργικής γραφής και της ανάγνωσης βιβλίων. Πρακτικά, όμως, πώς ξεκινάει κανείς;

Στις ΗΠΑ και σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Υπάρχουν ειδικά «βιβλιοθεραπευτικά» βιβλιοπωλεία όπου τα βιβλία είναι χωρισμένα σε ράφια, σε θεματικές ενότητες (π.χ. Διαζύγιο, Μοναξιά, Απώλεια φίλου ή συγγενή, Σχέσεις Γονιών-Παιδιών, Αλλαγή διαμονής, Μετανάστευση κοκ.), έτσι ώστε να μπορείς να βρεις πιο εύκολα το βιβλίο που μπορεί να σε βοηθήσει να αλλάξεις τη ζωή σου προς το καλύτερο. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία θεματικών ενοτήτων και εξειδίκευση, ανάλογα με τη χώρα στην οποία αναζητά κανείς υλικό και τη γλώσσα που είναι γραμμένα τα βιβλία. Στην Ελλάδα μπορεί να μην υπάρχουν ακόμη τέτοια εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία, αλλά ασφαλώς υπάρχουν πολλά βιβλία που θα μπορούσαν κάλλιστα να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της βιβλιοθεραπείας, έστω κι αν ο συγγραφέας τους δεν τα έγραψε με αυτή την προοπτική.

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, δεν χρειαζόμαστε πολλά για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη με ένα βιβλίο. Συχνά η ανάγνωση λειτουργεί θεραπευτικά για τον αναγνώστη έστω κι αν αυτός δεν έχει καν ιδέα για τη μέθοδο. Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά…

Κάποιος πέφτει τυχαία σε ένα βιβλίο που του σύστησε ένας γνωστός ή είδε τυχαία σε ένα βιβλιοπωλείο. Αρχίζει να το διαβάζει, και καθώς κυλούν οι σελίδες μπαίνει τόσο πολύ στην υπόθεση, που ξέρει όταν τελειώσει το βιβλίο τι έχει αλλάξει μέσα του και τι πρέπει να αλλάξει στη ζωή του από δω και πέρα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν βλέπουμε μια ταινία που μας καθηλώνει ή ένα θεατρικό έργο.

Αν συμβεί αυτό, παθαίνουμε ακριβώς αυτό που παθαίνουν και τα μικρά παιδιά, που χρησιμοποιούν ασυναίσθητα τη βιβλιοθεραπεία για να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες ενός σκληρού και άγνωστου κόσμου στον οποίο γεννήθηκαν. Μάλιστα πολλές φορές ζητούν με ένα είδος εμμονής να τους πεις την ίδια ιστορία που έχουν ήδη ακούσει εκατό φορές. Απολαμβάνουν το άκουσμά της καθώς συλλέγουν μεθοδικά όλα τα εφόδια που απαιτούνται για να ξεπεράσουν το ζήτημα που εκείνη την περίοδο τα απασχολεί.

Έτσι και οι ενήλικες μπορεί να διαβάσουν ένα βιβλίο πολλές φορές και κάθε φορά να ανακαλύπτουν κάτι καινούριο, σαν να λύνουν το γρίφο της ζωής τους ή να πηγαίνουν να δουν την ίδια ταινία ή να τη νοικιάζουν από το βίντεο-κλαμπ, επειδή ξέρουν ότι η θεραπεία τους βρίσκεται εκεί μέσα.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΤΕ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο μύθος είναι το απαραίτητο συστατικό της βιβλιοθεραπείας. Σε όποια μορφή κι αν γίνεται η ανάγνωση και η ίαση, χρειαζόμαστε μία υπόθεση, μία πλοκή. Το πρώτο, λοιπόν, που πρέπει να κοιτάξει κανείς σε ένα βιβλίο, από την οπτική της βιβλιοθεραπευτικής διαδικασίας, είναι να του μιλάει η υπόθεση, τα επεισόδια, οι ήρωες.

Διαβάστε προσεκτικά το οπισθόφυλλο. Κάντε μία τυχαία επιλογή στην αρχή, στη μέση και στο τέλος του βιβλίου διαβάζοντας αποσπασματικά, σχεδόν ενστικτωδώς. Είναι σαν μία πρώτη γνωριμία με έναν άνθρωπο. Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι απλώς η εμφάνιση. Καμιά φορά μας παραπλανεί. Γι’ αυτό δώστε λίγο χρόνο να συνομιλήσετε με το κείμενο ή τους ανθρώπους στο χώρο που αναζητάτε βιβλία.

Ανταλλάξτε απόψεις, ρωτήστε ανθρώπους γι’ αυτό που ψάχνετε ή ρωτήστε ανθρώπους με τους οποίους πιστεύετε ότι έχετε κοινά σημεία για βιβλία που τους έκαναν αίσθηση. Με άλλα λόγια, ενημερωθείτε για την εκδοτική κίνηση και για τα βιβλία που υπάρχουν διαθέσιμα. Φροντίστε οι ιστορίες να έχουν καλό τέλος. Όταν είστε σε μια δύσκολη φάση και ζητάτε χέρι βοηθείας από ένα βιβλίο, αυτό που έχει σημασία είναι η θετική αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως ένα μικρό παιδί που χρειάζεται τη διαβεβαίωση, «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».

Αν πάλι έχετε ισχυρή προσωπικότητα και μπορείτε να δείτε κριτικά τους ήρωες αφού ταυτιστείτε με τα παθήματά τους, μπορείτε να επιλέξετε να διαβάσετε κάτι έστω κι αν στο τέλος η ρεαλιστική πλευρά της έκβασης σας αποκαρδιώνει, αλλά σας φαίνεται λογική. Κάτι επίσης σημαντικό είναι να μπορούμε να ταυτιστούμε με τους ήρωες της ιστορίας σε πρώτο επίπεδο. Αν δεν σας εμπνέει ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, μην το παλεύετε…

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ

Σε κάθε περίπτωση, το κλειδί είναι να διαλέγει κανείς ρεαλιστικές ιστορίες με θετική στάση αντιμετώπισης της ζωής από τον ήρωα ή τους ήρωες της υπόθεσης. Και μιλάμε βεβαίως για ρεαλιστικά διηγήματα και μυθιστορήματα ή ακόμη και αληθινές ιστορίες που συναντάμε σε βιογραφίες σημαντικών προσώπων.

Έτσι, λοιπόν, θα ήταν χρήσιμο να αναζητούμε υλικό σε βιβλία εσωτερισμού, πνευματικότητας, ιστορικά, αλλά και βιβλία ανάλογα με την προσωπικότητά μας από άλλες περιοχές μελέτης.

Ακόμα και ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, όταν είναι καλογραμμένο και έχει σαφή περιγραφή των ηρώων και των καταστάσεων, μπορεί συμβολικά να «μιλήσει» μέσα μας και να μας δώσει ιδέες για να ξεπεράσουμε προβλήματα της ζωής μας. Τέτοιου τύπου συμβολική ή ονειρική γραφή είναι κατάλληλη κυρίως για ενήλικες, αφού ξέρουν να αφήνουν το βιβλίο να μιλήσει, να δώσει λύσεις. Αυτό υποστηρίζει η μία σχολή των βιβλιοθεραπευτών.

Εναλλακτικά, υπάρχει και η άλλη σχολή, στην οποία ανήκουν κυρίως οι ψυχολόγοι, οι εκπαιδευτικοί και οι βιβλιοθηκονόμοι βιβλιοθεραπευτές. Η ταύτιση με τον ήρωα και η λύτρωση μέσα από την ανάγνωση διασφαλίζεται με συγκεκριμένα στάδια, τα οποία υποστηρίζονται από το συντονιστή μίας συνεδρίας, μίας συνεύρεσης σε ομάδα ατόμων, τα οποία συζητούν για το πρόβλημα του ήρωα και πώς βλέπουν τον εαυτό τους. Σύντομα, με τις κατάλληλες ερωτήσεις του ειδικευμένου βιβλιοθεραπευτή-εμψυχωτή της ομάδας ακόμα και οι πιο εσωστρεφείς αναγνώστες βρίσκουν κάποια στιγμή διέξοδο στο πρόβλημά τους και μία αλλαγή οπτικής στο πρόβλημα που τους απασχολεί.

Αν είναι δύσκολο να βρεθεί ένας ειδικός, για τα ελληνικά δεδομένα, μπορείτε να δημιουργήσετε μία λέσχη ανάγνωσης, όπως αυτές του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου ή να συμμετάσχετε σε κάποια από τις ήδη υπάρχουσες. Αν πάλι βρίσκεστε σε κάποιο σημείο της χώρας που δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, μπορείτε να συνομιλήσετε διαδικτυακά και να μοιραστείτε τις εμπειρίες και τις σκέψεις σας για ένα βιβλίο που διαβάσατε με ανθρώπους που μπορεί να έχουν τις ίδιες ανησυχίες με σας. Καλή αρχή!

Η ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ είναι συγγραφέας λογοτεχνικών βιβλίων για παιδιά και μυθιστορημάτων για ενήλικες.

(πηγή: enallaktikidrasi.com)

Οι εφαρμογές της γονιδιακής θεραπείας, των βλαστοκυττάρων και η εμφύτευση μικροτσίπ δίνουν ελπίδες αποκατάστασης της όρασης στους τυφλούς.

Η γονιδιακή θεραπεία είναι ήδη πραγματικότητα για μια πολύ σπάνια κληρονομική οφθαλμική πάθηση, τη συγγενή αμαύρωση του Leber, η οποία παρατηρείται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού και προκαλεί τύφλωση.

«Έχει βρεθεί ότι για τη συγγενή αμαύρωση του Leber ευθύνεται το γονίδιο RT65. Στην περίπτωση της πάθησης αυτής διορθώνεται το ελαττωματικό γονίδιο και στη συνέχεια γίνεται η θεραπεία με την έγχυση του διορθωμένου γονιδίου. Αυτή η θεραπεία έχει εφαρμοστεί σε μια σειρά από περιστατικά με επιτυχία. Υπάρχουν όμως και άλλες κληρονομούμενες νόσοι, για τις οποίες συνεχίζεται η ερευνητική δραστηριότητα προκειμένου να βρεθούν τα γονίδια που ευθύνονται ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί γονιδιακή θεραπεία. Οι έρευνες όμως προχωρούν με αργό ρυθμό» ανέφερε στο πλαίσιο του συμποσίου «The Thessaloniki – Moorfields revision course in Ophthalmology», ο χειρουργός οφθαλμίατρος και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του συμποσίου Πάρης Τρανός.

Εξάλλου, έχει πάρει έγκριση εφαρμογής στην Ελλάδα η εμφύτευση μικροτσίπ στην ωχρά κηλίδα που αποκαθιστά την όραση των τυφλών. Ωστόσο, η μέθοδος αυτή δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη στη χώρα μας, γιατί, όπως επισημαίνει ο κ. Τρανός, αφενός κοστίζει 100.000 ευρώ και αφετέρου θα πρέπει να εκπαιδευτεί ο ασθενής ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί αυτό το μικροτσίπ.

«Ιδανικοί ασθενείς για την εφαρμογή του μικροτσίπ είναι αυτοί που έχασαν πρόσφατα την όρασή τους. Ο ασθενής που είναι πολύ καιρό τυφλός έχει προσαρμοστεί στο περιβάλλον και θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί ξανά. Προϋπόθεση για να αποκατασταθεί η όραση είναι η λειτουργία του οπτικού νεύρου» επισημαίνει ο κ. Τρανός.

Τα βλαστοκύτταρα, προς το παρόν, έχουν εφαρμογή σε παθήσεις της επιφάνειας του κερατοειδούς, ενώ με αργά βήματα προχωρά η έρευνα προκειμένου να εφαρμοστούν και σε παθήσεις τους αμφιβληστροειδούς.

Στη διάρκεια του συμποσίου, το οποίο διοργανώνεται από το οφθαλμολογικό κέντρο «Ophthalmica» της Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Moorfields Eye Hospital του Λονδίνου, θα αναλυθούν όλες οι νεότερες εξελίξεις σχετικά με σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους, όπως η γονιδιακή διάγνωση και θεραπεία των παθήσεων του αμφιβληστροειδούς, οι νέες τεχνικές μεταμόσχευσης κερατοειδούς, θεραπεία με βλαστοκύτταρα, καθώς και οι τεχνικές βελτίωσης της όρασης με μικροτσίπ και εμφύτευση ενδοσκοπικών φακών.

(πηγές: nooz.gr, ΑΠΕ/ΜΠΕ) 

Έφυγε από τη ζωή η Σακουντάλα Ντεβί. Ήταν γνωστή ως «ανθρώπινος υπολογιστής», αφού κατάφερνε να λύσει σύνθετα μαθηματικά προβλήματα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Η Ινδή γκουρού των μαθηματικών έχει νικήσει ακόμα και υπολογιστές. Το 1977 στο Πανεπιστήμιο των Μεθοδιστών του Ντάλας, κατάφερε να βρεί την 23η ρίζα ενός αριθμού με 201 ψηφία, μέσα σε 50 δευτερόλεπτα.

Ο υπολογιστής Univac, χρειάστηκε 62 δευτερόλεπτα για να λύσει το ίδιο πρόβλημα. Το 1982 κέρδισε μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες, αφού πολλαπλασίασε δύο αριθμούς με 13 ψηφία σε μόλις 28 δευτερόλεπτα.

Στη δεκαετία του πενήντα περιόδευσε στην Ευρώπη. Στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, η κριτική επιτροπή υποστήριξε πως μια από τις απαντήσεις της ήταν λάθος. Οι εμπειρογνώμονες έπρεπε να επανεξετάσουν τους υπολογισμούς τους, πριν τελικά παραδεχθούν ότι εκείνοι έκαναν λάθος και όχι η Ντεβί.

Η Ντεβί γεννήθηκε στο Μπανγκαλόρ στις 4 Νοεμβρίου του 1929. Ανακάλυψε το μοναδικό της ταλέντο στην ηλικία των τριών ετών, ενώ έπαιζε χαρτιά με τον πατέρα της. Δύο χρόνια μετά, η πεντάχρονη Σακουντάλα μπορούσε να λύσει εξαιρετικά δύσκολα μαθηματικά προβλήματα.

Ο Άρθουρ Τζένσεν, ερευνητής της ανθρώπινης νοημοσύνης έγραψε για τη Ντεβί, «οι μαθηματικοί υπολογισμοί είναι προφανώς η μητρική της γλώσσα, ενώ για τους περισσότερους από εμάς, είναι στην καλύτερη περίπτωση, μια ξένη γλώσσα που μαθαίνουμε στο σχολείο».

Η Σακουντάλα Ντεβί πεθάνε στο Μπανγκαλόρ της Ινδίας σε ηλικία 83 ετών.

(πηγή: matrix24.gr)