paidevo.gr | parents

Όπως επισημαίνουν οι Αμερικανοί ψυχολόγοι, μπορεί οι γονείς να μην δέρνουν πια τα παιδιά τους (τουλάχιστον όχι συχνά), όμως είναι λάθος η αντίληψή τους ότι αν βάλουν τις φωνές, θα πετύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί, σύμφωνα με την έρευνα.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Πίτσμπουργκ και του Μίσιγκαν μελέτησαν για δύο χρόνια τις επιπτώσεις που είχαν οι φωνές σε παιδιά στην αρχή της εφηβείας (ηλικία 13- 14 ετών) σε περίπου 1.000 οικογένειες, σχεδόν οι μισές από τις οποίες παραδέχτηκαν ότι κατέφευγαν στη λεκτική βία για λόγους πειθαρχίας.

Όσο συχνότερα τα παιδιά δέχονταν το έντονο κατσάδιασμα των γονιών τους, τόσο περισσότερο εμφάνιζαν ψυχολογικά και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς στη συνέχεια της εφηβείας (αδιαφορία στο σχολείο, καταφυγή στα ψέματα, κλοπές, εκρήξεις θυμού, συμπλοκές με άλλα παιδιά κλπ).

Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ψυχολόγους η λεκτική βία, έστω κι αν γίνεται για καλό σκοπό εκ μέρους των γονιών, συχνά ανοίγει έναν φαύλο κύκλο αντιδράσεων από το παιδί, περισσότερων φωνών από τους γονείς κ.ο.κ., με συχνή κατάληξη τα πράγματα να γίνουν χειρότερα για όλους.

«Τα ευρήματά μας εξηγούν γιατί μερικοί γονείς αισθάνονται πως όσο δυνατά κι αν φωνάξουν, τα παιδιά τους στην εφηβεία δεν τους ακούν. Τα σκληρά λόγια φαίνονται αναποτελεσματικά στο να διορθώσουν τα προβλήματα συμπεριφοράς των νέων, στην πραγματικότητα ενισχύουν αυτές τις συμπεριφορές», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας. «Οι γονείς που θέλουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους, θα ήταν καλύτερο να επικοινωνήσουν μαζί τους σε ισότιμο επίπεδο και να εξηγήσουν το σκεπτικό τους και τις ανησυχίες τους» πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ως λεκτική βία μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση με θυμωμένα ή προσβλητικά λόγια προκειμένου το παιδί να νιώσει συναισθηματικά πληγωμένο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί ή να ελεγχθεί η συμπεριφορά του. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι δυνατές φωνές, τα ουρλιαχτά, οι βλαστήμιες, οι κατάρες, καθώς και οι πιο απλοί χαρακτηρισμοί των γονιών προς τα παιδιά, του τύπου «είσαι βλάκας» ή «τεμπέλης».

Η επίπτωση στα παιδιά, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι άσχετη με το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας. Επίσης, η λεκτική βία έχει επιπτώσεις στα παιδιά, ακόμα κι αν οι γονείς εκδηλώνουν παράλληλα τη συναισθηματική υποστήριξή τους και τη φροντίδα τους, καθώς οι έφηβοι είναι πιθανό να ερμηνεύσουν τις φωνές των γονιών τους ως απόρριψη ή περιφρόνηση, με συνέπεια να αναπτύξουν μια εχθρική στάση απέναντι στη σχέση τους με τους γονείς τους, αλλά και μια αρνητική εικόνα για τον ίδιο τον εαυτό τους.

«Είναι λάθος η εντύπωση ότι εφόσον υπάρχει ένας στενός δεσμός γονιών- παιδιού, ο έφηβος θα καταλάβει ότι «το κάνουν επειδή με αγαπούν», συνέχισε.

Η εφηβεία είναι μια πολύ ευαίσθητη περίοδος, όταν τα παιδιά προσπαθούν να αναπτύξουν την ταυτότητα του εαυτού τους. Όταν τους φωνάζετε, αυτό πλήττει την αυτο-εικόνα τους. Τους κάνει να νιώθουν πως δεν είναι ικανά, ότι είναι άχρηστα και ανάξια».

Ο καθηγητής παιδοψυχιατρικής Τίμοθι Βέρντουιν του Ιατρικού Kέντρου Langone του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης επισήμανε ότι είναι προτιμότερο οι γονείς να επεμβαίνουν στα παιδιά τους (πχ θα δεις λιγότερη τηλεόραση), χωρίς να χρησιμοποιούν επικριτικά, τιμωρητικά και προσβλητικά λόγια. «Ένας έφηβος αισθάνεται πιο υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του, όταν τον διορθώνει κάποιος (πχ ο γονιός του), τον οποίο σέβεται και θαυμάζει. Αντίθετα, οτιδήποτε κάνετε που επιτιμά και ντροπιάζει ένα παιδί, αυτό υποσκάπτει τη δύναμη που έχετε ως γονείς».

(πηγές: sciencearchives.wordpress.com, ΑΜΠΕ)

Ανατριχιαστικά είναι τα ευρήματα της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» για την έξαρση που γνωρίζει το φαινόμενο της διαδικτυακής αποπλάνησης ανηλίκων στην πατρίδα μας, αν αναλογιστεί κανείς πως τα παιδιά αυτά κινδυνεύουν να πέσουν θύματα παιδεραστών.

Η τελευταία έρευνα του δικτύου EUNET ADB για το 2012 δείχνει πως δύο στα δέκα Ελληνόπουλα πέφτουν θύματα διαδικτυακής αποπλάνησης , ενώ αυξάνεται ο αριθμός  των εφήβων που γνωρίζουν ανθρώπους διαδικτυακά και μετά δέχονται να τους συναντήσουν στο φυσικό κόσμο.

(πηγές: enikos.gr, Ελεύθερος Τύπος)

Άρθρο της Beeban Kidron, σκηνοθέτιδας κινηματογράφου

Εδώ κι ένα χρόνο μπήκα στην κουζίνα μου και ανακάλυψα μισή ντουζίνα έφηβους να κάθονται εκεί, ο καθένας απολύτως βυθισμένος σιωπηλά στην προσωπική του οθόνη. Τότε συνειδητοποίησα πως πήγαιναν μήνες από τότε που είχα δει έφηβο χωρίς υπολογιστή ή κινητό τηλέφωνο στο χέρι. Αποφάσισα αυτοστιγμεί να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για το ζήτημα αυτό. Έτσι ξεκίνησε ένα ετήσιο ταξίδι που με οδήγησε από τις οπτικές ίνες στους υπονόμους του Λονδίνου ως το να ξοδεύω ατέλειωτες άχρηστες ώρες σε υπνοδωμάτια εφήβων αγοριών που έβλεπαν πορνό.

Σχεδόν όλα τα κορίτσια με τα οποία συναντήθηκα μου μίλησαν για κοινωνική πίεση• για τις απαιτήσεις να είσαι πάντοτε σε σύνδεση• για τα προβλήματα του «unfriending» •για το ότι βρίσκεσαι στο οπτικό πεδίο ανθρώπων που μόλις συνάντησες• και για τον απόλυτο τρόμο να κοιτάς πώς σε παρατάνε -πράγμα πολύ πιεστικότερο από αυτό που ένα κορίτσι περιέγραψε ως «εμμονή των γονιών με τα καμάκια και την πορνογραφία».

Αυτό που με εξέπληξε ήταν η οργή των εφήβων που νιώθουν παραμελημένοι από τους γονείς τους που είναι επίσης απορροφημένοι από ηλεκτρονικές συσκευές. Ακόμα πιο σοκαριστικό ήταν η συνειδητοποίηση πως υφίσταται μια ολόκληρη βιομηχανία που συστηματικά προωθεί τους νέους στον αστραφτερό και απατηλό της κόσμο, χωρίς να δείχνει να νοιάζεται για τις παράπλευρες απώλειες. Όπως λέει ο Λιούις Βον Αν (Luis Von Ahn), ο εφευρέτης του «Captcha» και του «reCaptcha» (του λαμπρού -αν και εκνευριστικού- συστήματος ασφαλείας που σου ζητάει να πληκτρολογήσεις γράμματα σε ένα κουτί για να αποδείξεις πως είσαι ανθρώπινο ον), «όλοι όσοι φτιάχνουν στο διαδίκτυο κάτι για επαγγελματικούς λόγους επανεξετάζουν διαρκώς τους ιστοτόπους τους ώστε οι επισκέπτες τους να τους ξαναεπισκεφθούν». Παραδέχεται ανοικτά πως η βιομηχανία αυτή γνωρίζει πώς να δημιουργεί εξάρτηση, αλλά θέλει να πιστεύει πως κατά κανόνα οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτή είναι καλοί κι έχουν χρηστές αξίες. Δεν είμαι τόσο βέβαιη.

Οι συσκευές που χρησιμοποιούν τα παιδιά μας είναι παραδίδονται εκ κατασκευής με κάθε είδους ακουστικά και ηχητικά εξαρτήματα και δονήσεις να είναι έτοιμες προς λειτουργία. Κάθε νέα «εφαρμογή», ιστοσελίδα, τουιτ, και μήνυμα προσθέτει άλλο ένα επίπεδο παρείσφρησης στην προσωπική τους σφαίρα, και κάθε παρείσφρηση είναι κυνικά σχεδιασμένη να απαντηθεί, με την κάθε απάντηση να δημιουργεί την επιθυμία για μια ακόμα παρείσφρηση.

Το να ζητάς από έναν νέο να κλείσει το «Xbox» του ή να σταματήσει να κοιτάει το κινητό του, είναι σαν να ζητάς από έναν αλκοολικό να παρατήσει το ποτό του. Πίσω από τα χαρούμενα χρώματα και τα χαϊδευτικά ονόματα που αποτελούν την επιτομή των εταιρειών του διαδικτύου, κρύβεται ένας κόσμος που είναι αμείλικτα εμπορικός. Κάθε αλληλεπίδραση σημαίνει δεδομένα -δεδομένα που κοστίζουν μια περιουσία. Τα παιδιά μας χειραγωγούνται ώστε να μετατραπούν σε ιδεώδεις καταναλωτές και παραδέχονται ολοένα και πιο πρόθυμα πως νιώθουν πως έχουν «χάσει τον έλεγχο» όσον αφορά το πώς χρησιμοποιούν οι ίδιοι το διαδίκτυο.

Οτιδήποτε κάνει, λέει ή κοιτάει ένας έφηβος, οσοδήποτε πρόσκαιρο κι αν είναι αυτό, συνεισφέρει στη διαμόρφωση της ψηφιακής του προσωπικότητας, που οποτεδήποτε στο μέλλον μπορεί να ανασυρθεί, με σοβαρές επιπτώσεις στην πραγματική του ζωή. Πόσοι εξ ημών θα κρατούσαν σώες όλες τις προσωπικές τους σχέσεις ή την προσωπική τους φήμη αν κάθε παράβαση, λάθος η νεανική μας τρέλα βρισκόταν σε κοινή θέα; Πόσοι από μας επιθυμούν αυτά να στοιχεία να σώζονται και να πουλιούνται ξανά και ξανά σε επιχειρηματικά συμφέροντα με τα οποία θα συναλλασσόμαστε για όλη μας τη ζωή;

Καθώς οι έφηβοι μαθαίνουν για το σεξ ολοένα και περισσότερο μέσω της πορνογραφίας, οι σεξουαλικές νόρμες αλλάζουν. Ρώτησα μια ομάδα αγοριών να μου πουν πού φαντασιώνονται πως εκσπερματώνουν, και χρειάστηκε να περάσουν 20′ και πολυάριθμες προτροπές μου πριν φτάσουμε σε μια λέξη που παρέπεμπε στο αιδοίο. «Στο πρόσωπο», «στα βυζ…», «ψηλά στον κ…» και «στο στόμα» ήταν οι τα πρώτα που τους ήρθαν στο μυαλό κι ήταν όλοι 15 ετών. Μια νεαρή γυναίκα μου είπε πως είχε «ερωτευτεί» μόνο διαδικτυακά, αλλά εργαζόταν ως συνοδός από 17 ετών. Ήταν μια από τους πολλούς που μου εξομολογήθηκαν πως ενώ ήταν απολύτως ικανοί να εκτελέσουν με άνεση ένα σωρό σεξουαλικά κόλπα, ένιωθαν αναστολές στο να αφεθούν να εκτεθούν συναισθηματικά σε μια γνωριμία. «Τα πορνό είναι φανταστικά και τζάμπα, αλλά καταστρέφουν σε όλους μας την ικανότητα να αγαπήσουμε», μου δήλωσε στενοχωρημένο ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι.

Εξακολουθώ να διατηρώ προσδοκίες από τις δυνατότητες του διαδικτύου. Αλλά νομίζω πως η μεγαλύτερη επανάσταση στις τηλεπικοινωνίες έχει πέσει στα νύχια των εμπορικών αξιών. Οι εταιρείες που συναπαρτίζουν το διαδίκτυο αξίζουν δισεκατομμύρια, αλλά σε αντίθεση με όλους τους άλλους χώρους, όπου στο κόστος της λειτουργίας τους οι επιχειρήσεις έχουν υποχρεωθεί να συνεκτιμούν την υποχρέωσή τους να παρέχουν ασφαλή προϊόντα και υπηρεσίες στους καταναλωτές τους, στο διαδίκτυο αυτό δεν συμβαίνει. Γιατί θα πρέπει οι αναπάντητες κλήσεις μας, οι αγορές όλων μας, οι πόθοι μιας γενιάς, οι ταυτότητες των υβριστών και τα μυστικά όλων μας να αποτελούν αντικείμενο της ελεύθερης αγοράς και της δημοσιότητας, ακόμα κι όταν βλέπουμε τις πανθομολογούμενες ζημιές και τη διαστροφή των συλλογικών μας κανόνων που προκαλεί αυτό;

Ό,τι εκ πρώτης όψεως μοιάζει σαν μια ευκαιρία για απεριόριστη συμμετοχή, τελικά σκλαβώνει πολλούς ανάμεσά μας, με ένα μόνο «κλικ». Οι πληροφορίες που κοινοποιούμε είναι διαθέσιμες σε πολύ λίγους ανθρώπους, στους οποίους έχουμε παραχωρήσει ανεξέλεγκτη και απεριόριστη πρόσβαση στις πιο μύχιες πλευρές της προσωπικής ζωής των νέων μας, πριν καν αυτοί διαμορφωθούν πλήρως. Το κάνουμε αυτό αποθεώνοντας τα τεχνολογικά αντικείμενα εις βάρος της εμπειρίας, την επαφή εις βάρος της επικοινωνίας, την εικόνα εις βάρος της οικειότητας, την επιπολαιότητα εις βάρος της περίσκεψης.

Η ενηλικίωση απαιτεί μίμηση και πρότυπα, υπομονή και δοκιμές, μοναξιά αλλά και κοινωνικότητα. Αντί όλων αυτών δυστυχώς πολλά από τα παιδιά μας κρατάνε έξυπνα κινητά που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στα χέρια μας.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “The Guardian” – “We have abandoned our children to the internet” – πηγές: antikleidi.com, ppol.gr )

Τα χαμηλά επίπεδα των ωφέλιμων λιπαρών στα παιδιά συνδέονται με μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς

Τα χαμηλά επίπεδα λιπαρών οξέων ω-3 στο αίμα των παιδιών συνδέονται με δυσκολίες στην ανάγνωση και στη μάθηση, καθώς και με προβλήματα συμπεριφοράς, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης

Η έλλειψη των ωφέλιμων λιπαρών οξέων ω-3 που βρίσκονται στα ψάρια και στα θαλασσινά συνδέεται με μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς από μελέτη που έγινε σε μαθητές στη Βρετανία. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που τη διεξήγαγαν, τα επίπεδα ειδικά του εικοσιδυοεξαενοϊκού οξέος (DHA) στο αίμα των παιδιών μπορούν να «προβλέψουν» σε σημαντικό βαθμό την ικανότητα συγκέντρωσης και τις μαθησιακές επιδόσεις τους.

Μελέτη σε 500 παιδιά

Στο πλαίσιο της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PloS ONE» και παρουσιάστηκε σε συνέδριο στο Λονδίνο στις αρχές του Σεπτεμβρίου, οι επιστήμονες πήραν δείγμα από 493 μαθητές ηλικίας 7-9 ετών οι οποίοι είχαν επιδόσεις κάτω του μέσου όρου στην ανάγνωση.

Οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα επίπεδα των μακράς αλυσίδας ω-3 – σιπενταενοϊκό οξύ (ΕΡΑ) και εικοσιδυοεξαενοϊκό οξύ (DHA) – στο αίμα των παιδιών ήταν πολύ χαμηλότερα από τις τιμές που συνιστώνται για τη διατήρηση της υγείας της καρδιάς στους ενηλίκους. Χορηγώντας στα παιδιά συμπληρώματα ω-3 οι ερευνητές είδαν ότι οι μαθησιακές επιδόσεις, η συμπεριφορά και η ποιότητα του ύπνου τους βελτιώθηκαν αισθητά.

«Από ένα δείγμα περίπου 500 παιδιών διαπιστώσαμε ότι τα επίπεδα των λιπαρών οξέων ω-3 στο αίμα προβλέπουν σε σημαντικό βαθμό τη συμπεριφορά ενός παιδιού και την ικανότητά του να μάθει» τόνισε στο συνέδριο ο καθηγητής Πολ Μοντγκόμερι, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης. «Τα υψηλότερα επίπεδα των ω-3, και ιδιαίτερα του DHA, στο αίμα συνδέθηκαν με καλύτερη ικανότητα ανάγνωσης και καλύτερη μνήμη, καθώς και με λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς».

Τα ψάρια «χτίζουν» γερό μυαλό

Τα μακράς αλυσίδας λιπαρά οξέα ω-3 θεωρείται ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δομή και στη λειτουργία του εγκεφάλου, καθώς και στη διατήρηση της υγείας της καρδιάς και του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οπως συμβαίνει και με τις βιταμίνες, ο οργανισμός δεν μπορεί να τα παράγει μόνος του, γι’ αυτό και πρέπει να τα προσλαμβάνει μέσω της διατροφής, από τα ψάρια (όπως π.χ. η σαρδέλα, ο γαύρος, ο κολιός, η πέστροφα ή ο σολομός), τα θαλασσινά και ορισμένα φύκη.

Θεωρητικά ο άνθρωπος μπορεί να παραγάγει κάποιες ποσότητες EPA και DHA από τα μικρότερης αλυσίδας ω-3 που βρίσκονται σε ορισμένα φυτικά έλαια (π.χ., του λιναρόσπορου ή της ελαιοκράμβης). Οπως τονίζουν ωστόσο οι συγγραφείς της μελέτης, έρευνες έχουν δείξει ότι η μετατροπή αυτή δεν γίνεται πάντα και τουλάχιστον όχι σε ικανοποιητικό βαθμό, ιδιαίτερα όσον αφορά το DHA.

Παράλληλα με τις αναλύσεις αίματος οι ερευνητές έθεσαν μεταξύ άλλων στους γονείς ερωτήσεις σχετικά με τη διατροφή των παιδιών τους.

Οι απαντήσεις αποκάλυψαν ότι εννέα στα δέκα παιδιά έτρωγαν ψάρι λιγότερες από δύο φορές την εβδομάδα ενώ ένα στα δέκα δεν έτρωγε καθόλου. Σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών, μια υγιεινή διατροφή θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο μερίδες ψάρι εβδομαδιαίως.

Η νέα μελέτη αποτελεί συνέχεια προηγούμενων μελετών της ίδιας ερευνητικής ομάδας οι οποίες είχαν αναδείξει οφέλη από τη χορήγηση μακράς αλυσίδας ω-3 σε παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας, δυσλεξία, δυσπραξία και ανάλογα προβλήματα.

Ολες οι έρευνες του είδους γίνονται στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (DHA Oxford Learning and Behaviour, γνωστό ως DOLAB).

(πηγή: tovima.gr)

Κάθε χρόνο, καταγράφονται  παγκοσμίως περίπου 12 εκατομμύρια κρούσματα καρκίνου. Στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας, ο καρκίνος εξακολουθεί να παραμένει μία από τις πιο δύσκολες για θεραπεία νόσους. Οι ρώσοι επιστήμονες εφηύραν μια νέα μέθοδο στη μάχη κατά της ασθένειας.

Μια από βασικές μεθόδους θεραπείας του καρκίνου, η χημειοθεραπεία, στη σημερινή της μορφή γίνεται δύσκολα ανεκτή από τους ασθενείς, τους οποίους εξαντλεί και συχνά προκαλεί σοβαρές βλάβες στην υγεία του ανθρώπου. Οι νέοι ρώσοι επιστήμονες από την εταιρεία «InErFarm»,  ετοιμάζουν να προωθήσουν στην αγορά μια σημαντική ανακάλυψη. Έχουν αναπτύξει ένα μηχάνημα με την ονομασία CytoDel, που μειώνει την τοξικότητα των φαρμάκων και ενισχύει το θεραπευτικό αποτέλεσμα της αγωγής.

«Η CytoDel είναι μια συσκευή που παίρνει το αίμα, διαχωρίζει τα ερυθροκύτταρα, εισαγάγει σε αυτά το αντικαρκινικό φάρμακο και τα επιστρέφει πίσω στην κυκλοφορία του αίματος. Με άλλα λόγια, τα ερυθρά αιμοσφαίρια λειτουργούν ως φορείς φαρμάκων», δήλωσε ο διευθυντής της εταιρείας, βιοφυσικός Νικολάι Ιβανόφ.

Προχωρημένα πειράματα

Η διαδικασία διαρκεί μισή ώρα. Στη συνέχεια στο αίμα του ασθενούς, εισάγεται μέσω καθετήρα το δικό του αίμα με τα ερυθροκύτταρα που περιέχουν τη φαρμακευτική ουσία. Τα ερυθροκύτταρα διαχέουν το φάρμακο σε μεγάλο χρονικό διάστημα, αποφεύγοντας τις υψηλής περιεκτικότητας δόσεις που χορηγούνταν μονομιάς. Έτσι διατηρείται η συγκέντρωση του φαρμάκου στο επιθυμητό επίπεδο για το βέλτιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, η μέθοδος βοηθάει στη μείωση του αριθμού των ενέσεων της χημειοθεραπείας.

«Η ιδέα της χρησιμοποίησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων ως φορείς φυσιολογικών δραστικών ουσιών, είναι πολύ παλιά. Τα πρώτα επιστημονικά άρθρα σχετικά με αυτό το θέμα υπάρχουν από τη δεκαετία του 1950 από Δυτικούς ερευνητές. Τα πειράματα που διεξήχθησαν in vivo σε ποντίκια και σκύλους, είχαν καθαρά επιστημονικούς σκοπούς. Το πλεονέκτημα του δικού μας εργαστηρίου είναι ότι εδώ, για πρώτη φορά, οι έρευνες πραγματοποιήθηκαν με τη συμμετοχή ασθενών και έδειξαν καλά αποτελέσματα», λέει ο Νικολάι Ιβανόφ.

Στο πείραμα συμμετείχαν ασθενείς της «ομάδας κινδύνου» που βρίσκονται στο τρίτο και στο τέταρτο στάδιο του καρκίνου και δεν ανταποκρίνονται στη συνηθισμένη χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν, στις περισσότερες περιπτώσεις, έλλειψη ταχυκαρδίας, καρδιακής τοξικότητας και μυελοκαταστολής, που είναι οι κύριες παρενέργειες της χημειοθεραπείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές οι παρενέργειες παρουσίασαν σημαντική μείωση και επιτεύχθηκε μια ύφεση τους. «Οι γιατροί σημείωσαν, ότι οι ασθενείς πράγματι αισθάνονται καλύτερα», δήλωσε ο Ιβανόφ.

Βιοεκτυπωτές…ανθρωπίνων οργάνων

Η συσκευή, δεν έχει περάσει ακόμα τις προκλινικές και κλινικές έρευνες, αλλά η ομάδα της «InErFarm», έχει ήδη κερδίσει βραβεία σε διάφορους διαγωνισμούς επιχειρηματικών σχεδίων. Ανάμεσά τους, ο διαγωνισμός StartupVillage – 2013, ο οποίος διοργανώνεται από το ρωσικό κέντρο καινοτομίας «Σκόλκοβο», και άλλοι δύο διαγωνισμοί, ο BIT 2012 και ο HSE {10K} -2012. Επιπλέον, το 2012, η «InErFarm» ήταν μεταξύ των οκτώ φιναλίστ του διάσημου διεθνούς διαγωνισμού Intel Global Challenge στο Μπέρκλεϊ. Το έργο υποστηρίζεται επίσης από το Ταμείο βοήθειας για την ανάπτυξη μικρών καινοτόμων επιχειρήσεων στον επιστημονικό και τεχνικό τομέα.

Την ίδια στιγμή, σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν δύο άλλες εταιρείες που προωθούν στην αγορά τη τεχνολογία της χρήσης ερυθρών αιμοσφαιρίων ως φορείς φυσιολογικών δραστικών ουσιών: Η γαλλική «ErytechPHARMA» και η ιταλική «EryDel». Η πρώτη έχει ήδη παρουσία 12 ετών στην αγορά και πρόσφατα εισήλθε στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου του παγκρέατος και της λευχαιμίας στις ΗΠΑ.

Οι επιστήμονες της «InErFarm» εκτιμούν ότι η πρώτη μονάδα θα χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα. Πριν από την κυκλοφορία του μηχανήματος στην αγορά, σύμφωνα με προκαταρκτικούς υπολογισμούς, θα περάσουν τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια.

(πηγή: briefingnews.gr)