Παιδικές χαρές την εποχή της κρίσης

Της Ελεάννας Ιωαννίδου

Έχω τέσσερα παιδιά και μένουμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Τα μεγάλα μου είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε παιδικές χαρές, αλάνες και πάρκα, σε άλλες περιοχές και άλλες εποχές της Θεσσαλονίκης. Τα μικρά μου κοντεύουν δύο χρονών και είναι αγρίμια. Οι ελεύθεροι χώροι, όπου μπορώ να τα κατεβάσω από το καροτσάκι ή να τα αφήσω από το χέρι, χωρίς να κινδυνεύουν από αυτοκίνητο ή μηχανάκι, είναι ελάχιστοι.

Ο μόνος χώρος, όπου μπορούν επιπρόσθετα να παίξουν με ασφάλεια μαζί με άλλα παιδιά είναι η παιδική χαρά της πλατείας Ναυαρίνου, μοναδική σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από το σπίτι μας. Όπως είναι φυσικό, εκεί μαζεύονται όλα τα παιδιά του κέντρου, ηλικίας μέχρι 9 χρονών, με αποτέλεσμα τις περισσότερες ώρες της ημέρας να μην υπάρχει κανένας απολύτως χώρος, για να παίξουν με ασφάλεια τα μικρότερα παιδιά.

Στην αναζήτηση εναλλακτικού προσβάσιμου ελεύθερου χώρου για τα παιδιά, μιλώντας με μητέρες από τη δυτική και την ανατολική Θεσσαλονίκη, συνειδητοποίησα ότι η έλλειψη γειτονικής παιδικής χαράς δεν είναι «προνόμιο» του Κέντρου. Η αρρώστια έχει επεκταθεί σε όλο το πολεοδομικό συγκρότημα κι έτσι, ανεπαίσθητα, η Θεσσαλονίκη γεμίζει με αγύμναστα και νευρικά νήπια και απελπισμένους γονείς, οι προνομιούχοι απ’ τους οποίους προσπαθούν να βρουν ιδιωτικούς χώρους εκτόνωσης των αναγκών των παιδιών τους.

Δυστυχώς, για όλα αυτά, δεν φταίει η εποχή της κρίσης, αλλά η εποχή της ευημερίας, που έχτισε τις πόλεις μας με παντελή έλλειψη πρόνοιας για όσους δεν είχαν φωνή.

Η εποχή της κρίσης, όμως, κουβαλάει μιαν άλλη δυναμική, αν, βέβαια, θελήσουμε να την ενεργοποιήσουμε συλλογικά: η απαξίωση των ακινήτων καθιστά εφικτή την αλλαγή της χρήσης τους. Τα εναπομείναντα ελεύθερα γεωτεμάχια στον πολεοδομικό ιστό, πολλά από τα οποία ρημάζουν σε διελκυστίνδες διεκδικήσεων και απαλλοτριώσεων, δεν προκαλούν κανένα ενδιαφέρον για ιδιωτική αξιοποίηση. Οι ιδιοκτήτες τους αναγκάζονται, ταυτόχρονα, να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους και τέλη, την ίδια ώρα που ο Δήμος αδυνατεί να παρέχει ελάχιστους ελεύθερους χώρους για τα παιδιά που μεγαλώνουν στα διαμερίσματα-κλουβιά.

Για την απελευθέρωση όλων, θα αρκούσε μια νομοθετική πρόβλεψη τα κενά ακίνητα να μπορούν να διατίθενται κατά χρήση (όχι κατά κυριότητα) για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που να μπορεί να ανανεώνεται, για τη δημιουργία παιδικών χαρών. Σε αυτή την περίπτωση ο ιδιοκτήτης θα απαλλασσόταν από οποιοδήποτε τέλος ή φόρο για το συγκεκριμένο ακίνητο για όσο διάστημα το διέθετε. Άλλωστε, η δημοσιονομική επιβάρυνση της μη καταβολής των τελών είναι σαφώς μικρότερη από την επιβάρυνση της απαλλοτρίωσης.

Το κόστος κατασκευής μιας ασφαλούς παιδικής χαράς, που δεν είναι μεγάλο, θα μπορούσε αφενός να μειωθεί με εθελοντική εργασία άνεργων γονιών και φοροαπαλλαγή σε όσους χορηγήσουν δωρεάν τα υλικά, και αφετέρου με μικρό εισιτήριο για περιορισμένο χρονικό διάστημα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στη γύρω περιοχή, ή συμπληρωματικά ακόμα και μέσα από δράσεις οικονομικής ενίσχυσης στη γειτονιά. Τα υλικά της παιδικής χαράς, μετά τη λήξη και μη ανανέωση της παραχώρησης – πράγμα απίθανο με τις σημερινές συνθήκες- μπορούν εύκολα να ξηλωθούν και να συναρμολογηθούν σε άλλο ελεύθερο χώρο.

Πολλοί και πολλές από εμάς, τους γονείς, – πάνω απ’ τους μισούς και πολύ πιο πάνω απ τις μισές- είμαστε άνεργοι. Άλλοι δουλεύουμε σαν τα σκυλιά για πενταροδεκάρες. Μα όλοι θέλουμε, πέρα από την εξασφάλιση στέγης και τροφής, μια μικρή δόση χαράς, κοινωνικοποίησης και ανέμελου παιχνιδιού για τα παιδιά μας. Ακόμα κι όσοι -ελάχιστοι- έχουν και χρόνο και χρήμα, γνωρίζουν πως το λούνα παρκ, το μπαλέτο και η μπάλα στο 5Χ5 δεν αναπληρώνουν την παιδική χαρά της γειτονιάς. Ας διεκδικήσουμε λίγη ευαισθησία δίπλα στην λογική και κόντρα στον παραλογισμό της εποχής που μας πήρε και μας σήκωσε, πριν πέσουμε συλλογικά και ατομικά πάνω και σ’ άλλα βράχια.

Υ.Γ. Έχω σταμπάρει ένα οικοπεδάκι σ’ ένα στενό κάθετο στη Μητροπόλεως, όπου κάποτε κάναμε μια ακτιβιστική δενδροφύτευση που «έπιασε» με τη φροντίδα των γειτόνων: ακόμα είναι πράσινο. Μήπως να του προσθέταμε και μια παιδική χαρά;

(πηγή: tvxs.gr)

Share
Κατηγορίες: ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Παιδικές χαρές την εποχή της κρίσης

Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε. Για ποιο πλεόνασμα μιλάτε;;;

Επιστολή 19-χρονου φοιτητή προς τον Πρωθυπουργό:

Είμαι 19 χρόνων φοιτητής και ανασφάλιστος. Δεν παραπονιέμαι.

Στην Ελλάδα της κρίσης τους, το να έχω δύο δουλειές, έστω και αν μαζί αθροίζουν 750€ μηνιαίως με καθιστούν προνομιούχο. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου έχει φαγητό η μητέρα μου και η 12χρονη αδερφή μου.

Δεν έχω και πολλές επιλογές.

Όντας ανασφάλιστος είμαι και φοροφυγάς. Ναι ναι, αυτός που ψάχνει όλη μέρα η κυβέρνηση. Έχω εισοδήματα και δεν τα δηλώνω. (Γιάννη Στουρνάρα, ακούς;)

Δεν ήμουν πάντα φοροφυγάς όμως.

Μόλις 1 χρόνο πριν ήμουν ένα χαμογελαστό παιδί με όρεξη και όνειρα.

Προερχόμενος από οικογένεια της μεσαίας τάξης όπως μας αποκαλούσαν, είχα κάθε λόγο να πιστεύω πως έχω τη δυνατότητα να έχω μια ευτυχισμένη απλή ζωή.

Ο πατέρας μου, ελεύθερος επαγγελματίας δεν ήταν ποτέ πολύ στο σπίτι. Δούλευε όλη μέρα για να μας προσφέρει το καλύτερο.

Ποτέ δεν ήταν η ζωή τόσο εύκολη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν.

Το κόστος ζωής ήταν πάντα υψηλότατο για τους απλούς ανθρώπους. Φροντιστήρια, αγγλικά, χαρτζιλίκι, ενοίκιο, φαγητό, ένδυση, λογαριασμοί, φόροι, δεν ήταν εύκολο να καλυφθούν. Ο πατέρας μου όμως δούλευε όλη ημέρα και τα κατάφερνε.

Στις αρχές του 2008 άρχισαν όμως τα πρώτα προβλήματα. Τα χρήματα δεν έφταναν. Ο πατέρας μου είχε δύο επιλογές. Είτε να στερήσει από το παιδί του βασικές παροχές για τη μόρφωση του και άλλα χρήματα από τον υπόλοιπο οικογενειακό προϋπολογισμό, είτε να το παλέψει μόνος του με δανεικά από τις τράπεζες.

Επέλεξε να δανειστεί & να το παλέψει μόνος του.

Στα τέλη του 2012 τα χρέη του προς το δημόσιο & τις τράπεζες είχαν φτάσει κάπου στις 145.000€. Η πίεση από τις εισπρακτικές εταιρείες & από την τηλεόραση μέσω των δημοσιογράφων-τρομοκρατών αφόρητη.

Ο πατέρας μου ένα ωραίο μεσημέρι, βγήκε στην αυλή μας, κοίταξε τον ήλιο & αυτοπυροβολήθηκε με την κυνηγητική του καραμπίνα.

Η ζωή μας ανατράπηκε για πάντα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Δεν έπρεπε να τους κάνει τη χάρη. Έπρεπε να αδιαφορήσει & να τους αφήσει να λένε ότι θέλουν.

Δεν χρεώνω την αδυναμία του πατέρα μου στον Σαμαρά. Ο πατέρας μου κρίνοντας εκ’ του αποτελέσματος ήταν αδύναμος.

Όμως αν δεν κυνηγούσαμε το success story θα ήταν ακόμη μαζί μας.

Αν το κράτος δεν κυνηγούσε τους απλούς πολίτες ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

Αν το κράτος έβαζε φυλακή όσους πολιτικούς & επιχειρηματίες έφαγαν δισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

Αν το κράτος έβαζε πάνω από όλα τους πολίτες του & μετά τους τοκογλύφους ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

Αν το κράτος ενδιαφερόταν για τη γενιά μου ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας & εγώ θα ήμουν ακόμη ένας νέος άνθρωπος με όνειρα & θα μπορούσα να χαμογελάσω.

Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για πιο πλεόνασμα μιλάτε;

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία

(Αναδημοσίευση από skopelosnews.blogspot.gr)

Share
Κατηγορίες: ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε. Για ποιο πλεόνασμα μιλάτε;;;

Χιλιάδες νεκρά ψάρια στην λίμνη Ισμαρίδα

Χιλιάδες νεκρά ψάρια εντοπίστηκαν στη λίμνη Ισμαρίδα. Για το φαινόμενο ενημερώθηκε τη Δευτέρα ο Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Νέστου – Βιστωνίδας – Ισμαρίδας από συνεργάτες του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, που πραγματοποιούσαν δειγματοληψίες υδάτων στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος.

Άμεσα στελέχη του ΦΔ μετέβησαν στην περιοχή όπου κατέγραψαν και επιβεβαίωσαν το περιστατικό προχωρώντας παράλληλα και σε λήψη μετρήσεων της ποιότητας των υδάτων και συγκεκριμένα της ποσότητας διαλυμένου οξυγόνου στο νερό σε διάφορα σημεία της λίμνης.

Την επόμενη ημέρα κλιμάκιο αποτελούμενο υπηρεσίες της Π.Ε. Ροδόπης, στελέχη του ΦΔ Δέλτα Νέστου – Βιστωνίδας – Ισμαρίδας και μέλη του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Μαρωνείας μετέβησαν στην Λίμνη Ισμαρίδα όπου από κοινού πραγματοποίησαν μετρήσεις και νέο έλεγχο της κατάστασης.

Οι πρώτες μετρήσεις έδειξαν ότι επικρατούν συνθήκες έλλειψης οξυγόνου, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, τόσο στο εσοδευτικό στόμιο της λίμνης όσο και σε σημείο βόρεια αυτού.

Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν χιλιάδες νεκρά ψάρια (κυρίως κέφαλοι, αλλά και ελάχιστα χέλια και πεταλούδες) τόσο στις ιχθυοσυλληπτικές εγκαταστάσεις άλλα και σε όλες τις όχθες των καναλιών και των ακτών της λίμνης.

Οι αναλύσεις των ειδικών απέρριψαν αρχικά το ενδεχόμενο τα νεκρά ψάρια να προέρχονται από παράνομη αλιεία με χρήση δυναμίτη.

Από τις διαδοχικές επισκέψεις των στελεχών του ΦΔ στην λίμνη είναι εμφανές ότι η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Η εκτίμηση του αριθμού των νεκρών ψαριών ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες.

Δεδομένης της κατάστασης ο ΦΔ έχει προχωρήσει ήδη στην αποστολή σχετικού εγγράφου προς τις αρμόδιες αρχές για την λήψη όλων των απαιτούμενων μέτρων λόγω αρμοδιότητας, καθώς η οποιαδήποτε αδράνεια ή ολιγωρία θέτει αρχικά σε κίνδυνο όλη την ιχθυοπανίδα της λίμνης (η οποία περιλαμβάνει και ενδημικά προστατευόμενα είδη) και αφετέρου το σύνολο του οικοσυστήματος αυτής της ευαίσθητης και προστατευόμενης περιοχής.

Επίσης τονίζει ότι λόγω της αποσύνθεσης των νεκρών ψαριών, τα οποία συγκεντρώνονται λόγω της κίνησης των νερών στις ιχθυοσυλληπτικές εγκαταστάσεις, σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν, προκύπτουν και ζητήματα προστασίας της δημόσιας υγείας.

(πηγή: econews.gr)

Share
Κατηγορίες: ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χιλιάδες νεκρά ψάρια στην λίμνη Ισμαρίδα

Δεν θέλει να πάει σχολείο – Αμάν τι κάνουμε;

Του Εμμανουήλ Πολυζόπουλου Ψυχίατρου – Ψυχοθεραπευτή

Διαταραχή Άγχους Αποχωρισμού στα Παιδιά

Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξης κάθε παιδιού. Με την κατανόηση αυτού και κάποιες στρατηγικές αντιμετώπισης, το άγχος αποχωρισμού μπορεί να ανακουφιστεί και να εξαφανιστεί, καθώς το παιδί σας μεγαλώνει. Ωστόσο, εάν το άγχος είναι έκδηλα ανυπόφορο στα παιδιά και δεν υποχωρεί, το παιδί σας μπορεί να έχει αγχώδη διαταραχή αποχωρισμού. Αυτή η κατάσταση μπορεί να απαιτήσει  θεραπεία, αλλά υπάρχουν και πολλά που ως γονέας μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε την κατάσταση.

Άγχος αποχωρισμού στα παιδιά: τι είναι φυσιολογικό και τι όχι

Το Άγχος Αποχωρισμού μπορεί να ξεκινήσει πριν από τα πρώτα γενέθλια ενός παιδιού, και μπορεί να διαρκέσει υπό φυσιολογικές συνθήκες μέχρι το παιδί να γίνει τεσσάρων ετών, αλλά τόσο η ένταση όσο και οι προσβολές του άγχους αποχωρισμού διαφέρουν σημαντικά από παιδί σε παιδί. Μια μικρή ανησυχία και ένταση όταν απομακρύνεται η μαμά ή ο μπαμπάς είναι φυσιολογικές, ακόμα και όταν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο. Μπορείτε να μειώσετε το άγχος αποχωρισμού του παιδιού σας κρατώντας σταθερά τα όρια, αλλά και διατηρώντας συνέπεια στα λόγια και στις πράξεις σας (για παράδειγμα: «φεύγω γιατί έχω δουλειά, αλλά θα γυρίσω σε τρεις ώρες ή το μεσημέρι μετά το φαγητό σου ή όταν θα αρχίσει να νυκτώνει» κλπ. κλπ).

Σε κάποια παιδιά, όμως, η εμπειρία του άγχους αποχωρισμού είναι συνεχής, ακόμη και με τις καλύτερες προσπάθειες ενός γονέα. Αυτά τα παιδιά βιώνουν τη συνέχιση ή την επανάληψη του έντονου άγχους αποχωρισμού κατά τη διάρκεια του δημοτικού σχολείου και ίσως και πέραν αυτού. Αν το άγχος αποχωρισμού είναι υπερβολικό ώστε να παρεμβαίνει στις καθημερινές δραστηριότητες όπως στο σχολείο και στις φιλίες και διαρκεί για μήνες αντί για ημέρες, μπορεί να είναι ένα ενδεικτικό σημείο ενός μεγαλύτερου προβλήματος: Άγχος Αποχωρισμού κατά την Παιδική Ηλικία.

Μείωση του φυσιολογικού άγχους αποχωρισμού στα παιδιά

Για τα παιδιά με φυσιολογικό άγχος αποχωρισμού, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να διευκολύνετε και να ανακουφίσετε την διαδικασία του άγχους αποχωρισμού.

Πρακτικές απομάκρυνσης από το παιδί. Αφήστε το παιδί σας με ένα φροντιστή για σύντομο χρονικό διάστημα. Να επαναλαμβάνετε συχνά την διαδικασία

Προγραμματίστε απομάκρυνση μετά τα γεύματα του παιδιού ή κατά το ξύπνημα τους από τον ύπνο. Τα μωρά είναι πιο επιρρεπή στο άγχος αποχωρισμού ιδίως όταν είναι κουρασμένα ή πεινασμένα.

Ανάπτυξη ενός τελετουργικού απομάκρυνσης. Μικρές τελετουργίες που μοιάζουν με παιγνίδι, διευκολύνουν πολύ τον αποχωρισμό.

Κρατήστε κάποια χαρακτηριστικά από το γνώριμο περιβάλλον όταν υπάρχει αλλαγή περιβάλλοντος. Για παράδειγμα καλύτερα οι φροντιστές να έρχονται στο σπίτι σας. Αν αυτό δεν είναι εφικτό (π.χ. παιδικός σταθμός), τότε επιτρέψτε στο παιδί να κουβαλήσει κάποια αγαπημένα του αντικείμενα ή παιγνίδια

Σταθερότητα στην επιλογή του φροντιστή. Αν προσλάβετε κάποιον φροντιστή, φροντίστε να διατηρήσετε αυτήν την επαγγελματική σχέση σταθερή, όταν αυτό είναι εφικτό.

Αποφύγετε τις υπερβολικές εκδηλώσεις όταν φεύγετε από το σπίτι. Δώστε σαφές μήνυμα στο παιδί σας πότε θα επιστρέψετε, με τρόπο που να είναι κατανοητός στο παιδί και φροντίστε να είστε ιδιαίτερα συνεπής

Προσοχή στην τηλεόραση. Εκπομπές και παιδικές σειρές που πιθανά τρομάζουν το παιδί, πρέπει να αποφεύγονται σε όλες τις καταστάσεις, αλλά ιδιαίτερα κατά την απουσία σας.

Τα συμπτώματα της διαταραχής άγχους αποχωρισμού σε παιδιά

Το Άγχος Αποχωρισμού κατά την παιδική ηλικία ένα σοβαρό συναισθηματικό πρόβλημα που χαρακτηρίζεται από έντονη δυσφορία όταν ένα παιδί είναι μακριά από τον γονέα του.

Οι κύριες διαφορές μεταξύ των φυσιολογικού άγχους αποχωρισμού και του παθολογικού είναι η ένταση των φόβων του παιδιού σας, που το κρατούν μακριά από τις αγαπημένες ή συνηθισμένες δραστηριότητες.

Τα συνήθη συμπτώματα της διαταραχής άγχους αποχωρισμού: ανησυχίες και φόβοι

Τα παιδιά με διαταραχή άγχους αποχωρισμού αισθάνονται συνεχώς ανήσυχα ή φοβισμένα. Πολλά παιδιά κατακλύζονται με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

Ο φόβος ότι κάτι τρομερό θα συμβεί σε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Από τις πιο συχνές ανησυχίες. Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί συνεχώς να φοβάται ότι ο γονέας κατά την απουσία του, θα τραυματιστεί βαριά ή θα πεθάνει.

Ανησυχία ότι ένα απρόβλεπτο γεγονός θα οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια. Π.χ. φαντάζονται απαγωγή του ή ακόμα και μόνιμη εγκατάλειψη της οικογένειας.

Εφιάλτες σχετικά με τον αποχωρισμό. Κάποια παιδιά συχνά ονειρεύονται τα άγχη και τις αγωνίες τους σχετικά με τον αποχωρισμό.

Τα συνήθη συμπτώματα της διαταραχής του άγχους αποχωρισμού στα παιδιά: αρνήσεις και «ασθένειες»

Αρνούνται να πάνε στο σχολείο. Ένα παιδί με διαταραχή άγχους αποχωρισμού μπορεί να έχει ένα παράλογο φόβο για το σχολείο, και θα κάνει σχεδόν τα πάντα για να μείνει στο σπίτι.

Απροθυμία να πάει για ύπνο. Λόγω του φόβου για επαναλαμβανόμενα όνειρα που έχουν να κάνουν με το Άγχος Αποχωρισμού, τα παιδιά αρνούνται να πάνε για ύπνο ή υποφέρουν από αϋπνίες.

Σωματικά ισοδύναμα Άγχους. Κατά τη στιγμή του χωρισμού, ή πριν, τα παιδιά παραπονούνται συχνά ότι νιώθουν άρρωστα.

Προσκόλληση στο γονέα. Παιδιά με προβλήματα άγχους αποχωρισμού μπορεί να είναι έντονα προσκολλημένα στον γονέα που φεύγει, για παράδειγμα γαντζώνονται επάνω του και δεν ξεκολλούν.

Κοινές αιτίες της διαταραχής άγχους αποχωρισμού σε παιδιά

Αλλαγή στο περιβάλλον. Νέες συνθήκες όπως μετακόμιση σε άλλο σπίτι, αλλαγή φροντιστή, έλευση νέου παιδιού στην οικογένεια κλπ, μπορεί να επιδεινώσουν το Άγχος Αποχωρισμού.

Στρες. Στρεσογόνες καταστάσεις όπως η αλλαγή σχολείου, ή απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, συμπεριλαμβανομένων και των κατοικίδιων ζώων, μπορεί να προκαλέσει αγχώδεις εκδηλώσεις και αναζωπύρωση της Διαταραχής.

Υπέρ-προστατευτικός γονέας. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι υπερπροστατευτικοί γονείς και ως εκ τούτου αγχώδεις σχετικά με τα παιδιά τους, μπορούν να μεταφέρουν τα άγχη τους στα παιδιά τους.

Άγχος Αποχωρισμού ή τραύμα;

Αν σας φαίνεται ότι η  διαταραχή άγχους αποχωρισμού του παιδιού σας προκλήθηκε εν μία νυκτί, η αιτία μπορεί να είναι κάτι που σχετίζεται με μια τραυματική εμπειρία και όχι το άγχος αποχωρισμού. Παρά το γεγονός ότι οι δύο αυτές καταστάσεις μπορούν να έχουν τα ίδια συμπτώματα, η αντιμετώπιση τους είναι διαφορετική.

Βοηθώντας τα παιδιά με διαταραχή άγχους αποχωρισμού

Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας αποτελεσματικά, ώστε να μειωθεί κατακόρυφα το Άγχος Αποχωρισμού.

Συμβουλές για την αντιμετώπιση του άγχους αποχωρισμού σε παιδιά

Οι παρακάτω συμβουλές μπορεί να σας βοηθήσουν να δημιουργήσετε ένα σταθερό και υποστηρικτικό περιβάλλον για το παιδί σας.

Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας σχετικά με διαταραχή άγχους αποχωρισμού. Εάν μπορείτε να πληροφορηθείτε για το πώς το παιδί σας βιώνει αυτή τη διαταραχή, μπορείτε πιο εύκολα να καταλάβετε με τι τρόπο θα το βοηθήσετε.

Ακούστε και σεβαστείτε τα συναισθήματα του παιδιού σας. Για ένα παιδί που μπορεί ήδη να απομονώνεται εξαιτίας της διαταραχής του, η γνώση ότι κάποιοι το ακούν πολύ σοβαρά, δρα από μόνη της θεραπευτικά.

Συζήτηση για το θέμα. Είναι επιβεβλημένο να ενθαρρύνετε το παιδί σας να μιλήσει με τα δικά του λόγια για το πρόβλημα του.

Προβλέψτε τις δυσκολίες που θα προκύψουν στο παιδί σας κατά τον αποχωρισμό. Η κατάσταση αυτή απαντάται συχνά, άρα καλό θα είναι να μην σας πιάσει απροετοίμαστους/ες. Καλό θα ήταν επίσης την κατάσταση να διαχειριστεί ο γονέας με τον/την οποίο/α το παιδί έχει καλύτερη ή πιο στενή σχέση.

Συμβουλές για να βοηθήσετε τα παιδιά με άγχος αποχωρισμού να αισθάνονται ασφαλή

Να ανακοινώνετε στο παιδί σας το ημερήσιο πρόγραμμα της απουσίας σας. Μην υποτιμάτε τη σημασία της προβλεψιμότητας για τα παιδιά με προβλήματα άγχους αποχωρισμού. Εάν το πρόγραμμά της οικογένειάς σας πρόκειται να αλλάξει, να το συζητήσετε από πριν με το παιδί σας.

Καθορισμένα όρια. Κοινοποιήστε στο παιδία σας ότι, αν και καταλαβαίνετε τα συναισθήματά του, υπάρχουν κανόνες στο σπίτι σας που πρέπει να ακολουθούνται από όλους.

Προσφέρετε επιλογές. Συζητήστε με το παιδί σας εναλλακτικές που θα το κάνουν να αισθάνεται καλύτερα κατά την απουσία σας.

Διατηρείτε την ηρεμία κατά τη διάρκεια του αποχωρισμού. Έχει μεγάλη σημασία να διατηρείτε την ψυχραιμία σας, όποια και να είναι η αντίδραση του παιδιού σας όταν απομακρύνεστε από αυτό.

Έπαινος για τις προσπάθειες του παιδιού σας. Επιβραβεύστε το παιδί σας για κάθε του προσωπική προσπάθεια να αντιμετωπίσει τα άγχη του με επιτυχία.

(πηγή: gr.news.yahoo.com)

Share
Κατηγορίες: ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Δεν θέλει να πάει σχολείο – Αμάν τι κάνουμε;

Τι παθαίνουν τα μάτια όσων κάθονται με τις ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ;

Γράφει ο Θωμάς E. Ορφανίδης – Χειρουργός Οφθαλμίατρος

Η εργασία σας απαιτεί να περνάτε ώρες μπροστά από μια οθόνη ενός υπολογιστή; Πονάει το κεφάλι σας συχνά; Νιώθετε ότι δεν μπορείτε να εστιάσετε καλά; Τα μάτια σας, δακρύζουν και σας τσούζουν; Έχετε αναρωτηθεί, πόσο και πως η οθόνη επηρεάζει την όραση σας; Τι μπορούμε να κάνουμε για να ανακουφίσουμε τα μάτια μας; Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα βρείτε απαντήσεις για αυτό που απασχολεί πάρα πολύ κόσμο: “Τι παθαίνουν τα μάτια μας μετά από ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ”

Ένα από τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε σχεδόν καθημερινή βάση σε ένα οφθαλμολογικό ιατρείο, είναι ασθενείς οι οποίοι παραπονιούνται για προβλήματα όρασης μετά από χρήση υπολογιστή.

Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο από 70% των ανθρώπων που εργάζονται με υπολογιστή αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Η οφθαλμική κόπωση που προκαλείται από την χρήση των υπολογιστών περιγράφεται σαν ένα «σύνδρομο» που ονομάζεται computer vision syndrome ή CVS.

Τα συμπτώματα του CVS περιλαμβάνουν: Κεφαλαλγία, Απώλεια της ικανότητας εστίασης, Τσούξιμο, Οφθαλμική κόπωση, Διπλή όραση, Θολή όραση και πόνο στον αυχένα και τους ώμους.

Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί αυτά τα ενοχλητικά συμπτώματα;

H κύρια αιτία είναι ότι τα γράμματα στην οθόνη ενός υπολογιστή δεν είναι το ίδιο καθαρά και ευκρινή όπως τα τυπωμένα. Οι χαρακτήρες δημιουργούνται από την ένωση πολλών μικρών κουκίδων που ονομάζονται pixel. Έτσι λοιπόν αυτά τα γράμματα είναι πιο έντονα στο κέντρο και λίγο πιο ασαφή στα άκρα. Αυτό δημιουργεί μια δυσκολία στα μάτια μας στο να εστιάσουν και να διατηρήσουν αυτή την εστίαση. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεχούς προσπάθειας εστίασης κουράζει τους οφθαλμικούς μύες με συνέπεια τη δημιουργία του CVS.

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως για να περιορίσουμε την εκδήλωση αυτών των συμπτωμάτων;

– Το πρώτο είναι να επισκεφτούμε τον οφθαλμίατρο μας ο οποίος θα μας εξετάσει για να διαπιστώσει τα όποια προβλήματα όρασης έχουμε και να συνταγογραφήσει τα γυαλιά που χρειάζονται.

– Ελαττώστε τα φώτα του χώρου στον οποίο εργάζεστε σε μέτρια ένταση. Τα περισσότερα γραφεία έχουν συνήθως τη διπλάσια ένταση φωτός από αυτή που πρέπει. Ελαττώστε τον εξωτερικό φωτισμό με χρήση κουρτίνας.

– Ελαχιστοποιήστε τις αντανακλάσεις του χώρου και χρησιμοποιήστε οθόνες που δεν είναι γυαλιστερές. Αν φοράτε γυαλιά προτιμείστε να έχουν αντιανακλαστική επίστρωση.

– Αναβαθμίστε την οθόνη του υπολογιστή σας από τις παλιές και μεγάλες CRT σε μία νεότερη επίπεδη TFT LCD. Χρησιμοποιείτε πάντα το μεγαλύτερo βαθμό ανανέωσης της οθόνης (refresh rate). Τα συμπτώματα είναι χειρότερα αν ο βαθμός ανανέωσης της οθόνης είναι μικρότερος από 75 Hz.

– Ρυθμίστε το κοντράστ της οθόνης έτσι ώστε να έχετε τη μέγιστη δυνατή αντίθεση μεταξύ γραμμάτων και οθόνης χωρίς όμως να καίτε το λευκό. Το μέγεθος των γραμμάτων που επιλέγετε πρέπει να είναι τρία μεγέθη μεγαλύτερο από το πιο μικρό μέγεθος που μπορείτε να διαβάσετε από την απόσταση που εργάζεστε συνήθως.

– Ανοιγοκλείνετε τα μάτια σας πιο συχνά. Όταν προσηλώνουμε στην οθόνη ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας έως και πέντε φορές λιγότερο απ’ ότι συνήθως με αποτέλεσμα να στεγνώνουν και να καίνε. Χρησιμοποιείστε τεχνητά δάκρυα αν είναι απαραίτητο. Αποφύγετε ανεμιστήρες ή air condition να σας χτυπάνε στο πρόσωπο.

– Κάντε μικρά διαλείμματα. Κάθε περίπου 20 λεπτά κοιτάξτε σε ένα μακρινό σημείο για περίπου 20 δευτερόλεπτα ή κάντε ένα πεντάλεπτο διάλειμμα κάθε περίπου μία ώρα.

– Αν εργάζεστε μεταφέροντας έντυπο υλικό στον υπολογιστή, προσπαθήστε να το μεταφέρετε δίπλα στην οθόνη για να ελαχιστοποιήσετε την κίνηση του κεφαλιού. Η οθόνη του υπολογιστή πρέπει να είναι 10-15 μοίρες χαμηλότερα από το ύψος των ματιών σας.

– Αν είστε χρήστης φακών επαφής, προτιμήστε να εργαστείτε με γυαλιά.

 (πηγή: iatropedia.com)

Share
Κατηγορίες: Υγεία για όλους | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τι παθαίνουν τα μάτια όσων κάθονται με τις ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ;