paidevo.gr

Οι Σιαμαίοι γεννήθηκαν πριν από 19 χρόνια και οι γιατροί προτίμησαν να μην τους χωρίσουν. Τώρα έπιασαν την πρώτη τους δουλειά και μάλιστα με ξεχωριστό μισθό σαν να είναι δυο διαφορετικοί άνθρωποι.

Όταν γεννήθηκαν ο Σόνα και ο Μόνα Σινγχ στην Ινδία πριν από 19 χρόνια οι γιατροί προτίμησαν να μην τους διαχωρίσουν. Ήταν σιαμαίοι με δυο καρδιές, δυο ζευγάρια χέρια, ξεχωριστούς νωτιαίους μυελούς, και ξεχωριστά νεφρά. Είχαν όμως μόνο ένα συκώτι μια σπλήνα και έναν κορμό με δυο πόδια.

Εάν τους διαχώριζαν ο ένας από τους δυο θα έπρεπε να πεθάνει. Μάλιστα δυο μήνες μετά τη γέννηση τους ο γονείς τους, τα παράτησαν και εξαφανίστηκαν. Έτσι ο Σόνα και ο Μόνα δυο διαφορετικοί άνθρωποι μεγάλωσαν σαν ένας σε ένα ίδρυμα για παιδιά.

Από μικροί έδειξαν ότι είχαν ταλέντο με τα ηλεκτρικά. Μπορούσαν να επισκευάσουν από πρίζες μέχρι τηλεοράσεις ή τηλεφωνικές συσκευές. Και αυτό τους άνοιξε το δρόμο για την πρώτη τους δουλειά.

Μάλιστα ο Σόνα και ο Μόνα Σινγχ μπήκαν στο μισθολόγιο της εταιρίας που έπιασαν δουλειά, όχι σαν ένας άνθρωπος, αλλά σαν δυο, με δυο ξεχωριστούς μισθούς. Ο Βενού Παρσάντ Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας που εργάζονται εξήγησε πως έγινε η πρόσληψη ενώ επαίνεσε τις τεχνικές τους δεξιότητες: «Αποφασίσαμε να τους προσλάβουμε στο πλαίσιο της ποσόστωσης για άτομα με ειδικές ανάγκες».

Δεν ξεχνούν πως μεγάλωσαν

Ο Σόνα και ο Μόνα δεν ξεχνούν την αγάπη που εισέπραξαν από το ίδρυμα που έζησαν και ευχαρίστησαν τους υπεύθυνους που εντόπισαν το ταλέντο τους και τους ώθησαν να εκπαιδευτούν σε αυτό.

«Μας εκπαίδευσαν (στο ίδρυμα) και μας βοήθησαν να γίνουμε ανεξάρτητοι» λένε και οι δυο με μια φωνή, ενώ δηλώνουν χαρούμενοι που έπιασαν την πρώτη τους δουλειά και υπόσχονται να δουλέψουν «σκληρά με απόλυτη ειλικρίνεια και αφοσίωση».

(Πηγή: in.gr)

H Ντίπαλι Ρόι δεν είχε να φάει. Η ίδια και ο σύζυγός της, Πράντιπ Ρόι, εργάζονταν σε μία βιοτεχνία ρούχων στο Μπαγκλαντές, που προέβη σε μαζικές απολύσεις όταν ξέσπασε η πανδημία της Covid-19. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα Ντάκα και να επιστρέψουν στην επαρχία για να περιορίσουν τα έξοδά τους.

Η Παγκόσμια Τράπεζα, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ναυτεμπορικής» υπολογίζει ότι 97 εκατομμύρια άνθρωποι ανά την υφήλιο διολίσθησαν στη φτώχεια το 2020 εξαιτίας της πανδημίας, ζώντας με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Για πρώτη φορά σε περίοδο 20 ετών το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε, αντί να μειωθεί. Ελάχιστη πρόοδο είχαμε έκτοτε. Η προκληθείσα από την Covid-19 φτώχεια εξακολουθεί να πλήττει 97 εκατομμύρια ανθρώπους και το 2021, σημειώνουν οι οικονομολόγοι της Πακόσμιας Τράπεζας. Εκτιμούν ωστόσο ότι το 2022 ο αριθμός θα μειωθεί.

«Μετα βίας βρήκαμε χρήματα να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, στην επαρχία» λέει στο CNN η Ντίπαλι Ρόι. Εκεί προσπάθησαν να πάρουν ένα μικρό δάνειο για να ανοίξουν τη δική τους μικρή επιχείρηση. Αλλά στην αρχή κανείς δεν μπορούσε να βοηθήσει. Οι τοπικοί μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί ζητούσαν ενέχυρο- και εκείνοι δεν είχαν τίποτα να υποθηκεύσουν. Στη συνέχεια ο Πράντιπ Ρόι προσπάθησε να βρει δουλειά στον αγροτικό τομέα. Αλλά τον απέρριψαν ως «άνθρωπο της Ντάκα», που δεν θα μπορούσε να αντέξει τις σκληρές καιρικές συνθήκες.

«Το φαγητό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα» λέει η 20χρονη Ντίπαλι Ρόι, η οποία ήταν έγγυος τότε και μπορούσε να βρει μόλις ένα γεύμα την ημέρα σε δημόσια προγράμματα δωρεάν σίτισης. «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Περιμέναμε απλώς να μας δώσει κάποιος λίγο φαγητό» εξηγεί.

Η Καρολίνα Σάντσεζ Παράμο, διευθύντρια φτώχειας και ισότητας στην Παγκόσμια Τράπεζα, παρομοιάζει την πανδημία με μία φυσική καταστροφή, που εξαπλώθηκε ταχύτατα με επίκεντρο την Ανατολική Ασία. «Γνωρίζαμε ότι το τσουνάμι έρχεται» λέει στο CNN. «Το ερώτημα δεν ήταν εάν το οικονομικό σοκ θα φτάσει σε όλες τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αλλά το πότε» σημειώνει.

Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι

Την ίδια ώρα οι δισεκατομμυριούχοι έζησαν πέρυσι την μεγαλύτερη αύξηση στον πλούτο, που έχει καταγραφεί ποτέ, σύμφωνα με το World Inequality Lab. Και ενώ οι 1.000 πλουσιότεροι άνθρωποι χρειάστηκα μόνο 9 μήνες για να καλύψουν τις όποιες απώλειες είχαν στην έναρξη της πανδημίας, θα χρειαστεί να περάσουν περισσότερα από 10 χρόνια για να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος οι φτωχότεροι του πλανήτη, όπως έδειξε έρευνα της Oxfam.

Οι οικονομικές ανισότητες είναι άμεσα συνδεδεμένες και με τις ανισότητες στην πρόσβαση σε εμβόλια κατά της Covis-19. Tην ώρα που στις ανεπτυγμένες οικονομίες οι κυβερνήσεις «τρέχουν» για να προωθήσουν την τρίτη, ενισχυτική δόση, σε κάποιες χώρες δεν έχει ακόμη εμβολιαστεί με την πρώτη δόση ούτε το 10% του πληθυσμού.

Επίσης σύμφωνα με Έκθεση για την Παγκόσμια Ανισότητα που αποτελεί προϊόν ενός δικτύου κοινωνικών επιστημόνων που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα εκτιμά ότι οι δισεκατομμυριούχοι κατέχουν φέτος συνολικά το 3,5% του παγκόσμιου πλούτου των νοικοκυριών, καταγράφοντας άνοδο από το 2% που κατείχαν όταν άρχισε η πανδημία στις αρχές του 2020…

Τα ευρήματα της έκθεσης επιβεβαιώνουν ένα φάσμα από υπάρχουσες μελέτες, καθώς οι «λίστες των πλουσίων» και άλλα στοιχεία καταδεικνύουν αύξηση των ανισοτήτων αναφορικά με την υγεία, την κοινωνία, το φύλο και τη φυλή στη διάρκεια της πανδημίας.

Για παράδειγμα, ο ετήσιος παγκόσμιος κατάλογος του «Forbes» με τους δισεκατομμυριούχους περιλαμβάνει έναν κατάλογο με 2.755 άτομα που έχουν συνολικό πλούτο 13,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, αυξημένο από τα 8 τρισεκατομμύρια δολάρια που ήταν πέρυσι.

Η νέα έκθεση δείχνει πως μια ευρύτερη ομάδα 520.000 ενηλίκων, που αποτελούν το κορυφαίο πλουσιότερο 0,0073% του παγκόσμιου πληθυσμού είδαν το συνολικό μερίδιό τους στον παγκόσμιο πλούτο να φθάνει το 11% φέτος, από 10% που ήταν πέρυσι…

Οι οικονομικές ανισότητες είναι άμεσα συνδεδεμένες και με τις ανισότητες στην πρόσβαση σε εμβόλια κατά της Covis-19. Tην ώρα που στις ανεπτυγμένες οικονομίες οι κυβερνήσεις «τρέχουν» για να προωθήσουν την τρίτη, ενισχυτική δόση, σε κάποιες χώρες δεν έχει ακόμη εμβολιαστεί με την πρώτη δόση ούτε το 10% του πληθυσμού…

(Πηγή: imerodromos.gr)

Το πρώτο γιγάντιο ζώο της Γης ήταν ένας ιχθυόσαυρος με κρανίο μεγαλύτερο του Τυραννόσαυρου, που ζούσε πριν σχεδόν 250 εκατομμύρια χρόνια.

Κρανίου ιχθυόσαυρου MARTIN SANDER-NATURAL HISTORY MUSEUM OF LOS ANGELES COUNTY

Οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν σε μια ορεινή περιοχή της σημερινής βορειοδυτικής Νεβάδα των ΗΠΑ το εντυπωσιακό απολιθωμένο κρανίο ενός τεράστιου θαλάσσιου τέρατος, που ζούσε στην αρχή της εποχής των δεινοσαύρων, πριν περίπου 246 εκατομμύρια χρόνια. Το κρανίο του έφτανε σε μήκος τα δύο μέτρα (ήταν μεγαλύτερο και από του Τυραννόσαυρου), το σώμα του ξεπερνούσε τα 17 μέτρα (περίπου όσο οι σημερινοί φυσητήρες), ενώ ζύγιζε 45 τόνους. Πρόκειται για έναν απρόσμενα μεγάλο είδος ιχθυόσαυρου, το πρώτο γνωστό γιγάντιο ζώο της Γης.

Οι ιχθυόσαυροι ήσαν θαλάσσια ερπετά που έζησαν πριν από 249 έως 90 εκατομμύρια χρόνια, έμοιαζαν με ψάρια και τρομοκρατούσαν τις θάλασσες την εποχή που οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν στην ξηρά. Εμφάνισαν γρήγορη εξέλιξη, φθάνοντας σε τόσο μεγάλο μέγεθος μέσα σε μόνο 2,5 έως τρία εκατομμύρια χρόνια. Συγκριτικά, οι φάλαινες – τα μεγαλύτερα ζώα σήμερα που πρωτοεμφανίστηκαν πριν περίπου 56 εκατομμύρια χρόνια – χρειάστηκαν σχεδόν 50 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσουν το μέγεθος των ιχθυόσαυρων. Οι τελευταίοι προέρχονται εξελικτικά από ερπετά της ξηράς που δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί.

Το πρώτο γιγάντιο πλάσμα της Γης

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοντολογίας Μάρτιν Σάντερ του Πανεπιστημίου της Βόννης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science”, ονόμασαν το νέο είδος Cymbospondylus youngorum. Η ανασκαφή των απολιθωμάτων (του γιγάντιου κρανίου και ενός μέρους του σώματος) είχε γίνει το 2015, αλλά μόλις τώρα – μετά από πολυετή μελέτη – οι επιστήμονες ανακοίνωσαν τα συμπεράσματα τους.

Όπως ανέφερε ο Σάντερ, “απ’ όσο ξέρουμε, ήταν το πρώτο γιγάντιο πλάσμα που έζησε στη Γη. Υποθέτουμε ότι οι ιχθυόσαυροι μπόρεσαν να εξελιχθούν τόσο γρήγορα, επειδή ήσαν τα πρώτα μεγαλύτερα πλάσμα στους ωκεανούς του κόσμου και έτσι εκτίθεντο σε λιγότερο ανταγωνισμό”. Ο αναπληρωτής καθηγητής βιολογίας Λαρς Σμιτς του Κολλεγίου Scripps της Καλιφόρνιας δήλωσε: “Φανταστείτε ένα ζώο σαν θαλάσσιο δράκοντα!”.

Το απολίθωμα θα φιλοξενηθεί μόνιμα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κομητείας του Λος ‘Αντζελες, ενώ ένα αντίγραφο του κρανίου του σύντομα θα εκτεθεί στο Μουσείο Goldfuss του Πανεπιστημίου της Βόννης στη Γερμανία.

(Πηγή: news247.gr)

Copyright: Addy Graham – Univ of Arizona

Σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA, ο αστεροειδής  2014 YE15, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2014, θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση περίπου 7.400.000 χιλιομέτρων στις 6 Ιανουαρίου 2022.

Η NASA θεωρεί αντικείμενα μεγαλύτερα από 150 μέτρα και τα οποία πλησιάζουν τη Γη σε απόσταση 7,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ως «δυνητικά επικίνδυνα», ο αστεροειδής 2014 YE15 πλάτους επτά μέτρων – ή «μέγεθος λεωφορείου», όπως το θέτει ο οργανισμός, δεν θεωρείται σημαντική απειλή.

Το τέλος του έτους 2021 θα σηματοδοτηθεί επίσης από έναν φαινομενικά μεγαλύτερο κίνδυνο που θα περάσει από το διάστημα.

Συγκεκριμένα στις 29 Δεκεμβρίου, ένας αστεροειδής πλάτους περίπου 149 μέτρων θα πλησιάσει πολύ πιο κοντά στη Γη, σε απόσταση 3.540.000 χιλιομέτρων.

Διάφοροι αστεροειδείς εμφανίζονται σε σχετική εγγύτητα με τον πλανήτη κάθε δύο μέρες και η NASA παρακολουθεί την κίνησή τους και ενημερώνει τακτικά μια λίστα με τις επόμενες προσεγγίσεις αστεροειδών. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι μπορούν να αγνοηθούν.
Ακόμη και οι μικροί αστεροειδείς θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα.

Το 2013, ένας αστεροειδής πλάτους 20 μέτρων εξερράγη πάνω από το Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, απελευθερώνοντας την ίδια ενέργεια με περίπου 26 έως 33 εκρήξεις ατομικών βομβών.

Πολλά κτίρια υπέστησαν ζημιές και περίπου 1.500 άνθρωποι νοσηλεύτηκαν για τραυματισμούς που προκλήθηκαν από τις παρενέργειες της έκρηξης.

(Πηγή: ethnos.gr)

swri.org

Μια νέα μελέτη περιγράφει τον σκοτεινό κόσμο που έγινε η Γη αμέσως μετά την σύγκρουση της με τον γιγάντιο αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους. Η κρατούσα θεωρία για την μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων αναφέρει ότι υπεύθυνος είναι ένας αστεροειδής με διάμετρο περίπου δέκα χλμ. που έπεσε πριν από 66 εκατ. έτη στην περιοχή της χερσονήσου Γιουκατάν στο Κόλπο του Μεξικού.

Οι επιπτώσεις αυτής της τρομερής σύγκρουσης ήταν πλανητικές με εκτόξευση στην ατμόσφαιρα κολοσσιαίων ποσοτήτων σκόνης και τέφρας, εκδήλωση τρομερής έντασης και έκτασης πυρκαγιών και δημιουργίας τελικά του αποκαλούμενου πυρηνικού χειμώνα ο οποίος εξόντωσε όχι μόνο τους δεινοσαύρους αλλά περίπου το 80% της ζωής στην Γη. Βέβαια η καταστροφή αυτή επέτρεψε στα θηλαστικά να ακμάσουν και να ανοίξει ο δρόμος για την εμφάνιση του ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς μελέτες για να συνδεθεί το παζλ του τι ακριβώς συνέβη αμέσως μετά τη σύγκρουση.

Κάθε νέα μελέτη προσφέρει νέα κομμάτια σε αυτό το παζλ. Τους τελευταίους μήνες μάθαμε από που προήλθε ο αστεροειδής που προκάλεσε την καταστροφή (από τις εξωτερικές περιοχές της κύριας ζώνης αστεροειδών του ηλιακού συστήματος) και πώς ο τεράστιος διαστημικός βράχος έπεσε στη Γη προς το τέλος της άνοιξης ή τις αρχές του καλοκαιριού.

Ομάδα επιστημόνων της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνια αναφέρει ότι μετά την πτώση του αστεροειδή ακολούθησε μια περίοδος δύο ετών όπου στη Γη επικράτησε απόλυτο σκοτάδι. Η τέφρα, ο καπνός και η σκόνη τόσο από την σύγκρουση όσο και από τις πυρκαγιές που ακολούθησαν δημιούργησαν σύμφωνα με τους ερευνητές ένα πυκνό πέπλο που σκέπασε τον ουρανό σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη για χρονικό διάστημα δύο ετών.

Το ηλιακό φως Ήλιου δεν μπορούσε να διαπεράσει αυτό το πέπλο και όπως είναι ευνόητο σε αυτές τις σκοτεινές και τοξικές συνθήκες η χλωρίδα ήταν πρακτικά αδύνατο να υπάρξει και η προσπάθεια επιβίωσης όποιων ζώων και οργανισμών είχαν επιζήσει είχε χαρακτηριστικά μιας άνισης μάχης. Μάλιστα οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ακόμη και όταν το πέπλο άρχισε να διαλύεται και το φως του Ήλιου επέστρεψε στην επιφάνεια της Γης οι συνθήκες που είχαν επικρατήσει δεν επέτρεψαν για πολλές δεκαετίες να λειτουργήσει ομαλά η διαδικασία της φωτοσύνθεσης και η ανάπτυξη χλωρίδας στον πλανήτη.

Παρόλα αυτά όπως είχε αποδειχτεί στο παρελθόν σε ανάλογα συμβάντα μαζικών εξαφανίσεων της ζωής έτσι και σε αυτή την περίπτωση η ζωή αποδείχτηκε πολύ επίμονη αλλά και ευρηματική και κατάφερε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί και να ακμάσει ξανά δημιουργώντας νέα οικοσυστήματα και είδη χλωρίδας και πανίδας.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Δεν χρειάζεται ο ασθενής να πει κάτι στο ρομπότ ή να πατήσει κάποιο κουμπί, καθώς μπορεί να κινήσει το ρομπότ μόνο με τη σκέψη του και να το βάλει να κάνει κάποιες εργασίες
AP Photo/Lynne Sladky – Φωτογραφία αρχείου

Σημαντικά βήματα για τη δημιουργία ρομπότ που θα ελέγχονται μόνο από το νου ανθρώπου κάνουν ερευνητές στην Ελβετία με τη συμμετοχή Έλληνα μηχανικού. 

Ένα τέτοιο επίτευγμα προορίζεται να αξιοποιηθεί από τετραπληγικούς ασθενείς που είναι «φυλακισμένοι» στα σώματά τους και ανίκανοι να μιλήσουν ή να κάνουν την παραμικρή κίνηση.

Οι άνθρωποι π.χ. που έπαθαν σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη, συχνά έχουν μόνιμη νευρολογική βλάβη και σοβαρότατες κινητικές αναπηρίες, με συνέπεια να μην μπορούν να πιάσουν καν ένα αντικείμενο. Οι επιστήμονες σε πολλές χώρες εργάζονται εδώ και χρόνια για να αναπτύξουν συστήματα που θα βοηθούν αυτούς τους ασθενείς να εκτελούν ορισμένες εργασίες. Μια λύση είναι η βοήθεια που θα μπορούν να παρέχουν τα ρομπότ στους ασθενείς αυτούς, αναλαμβάνοντας να κάνουν εκείνα ορισμένα πράγματα για λογαριασμό των παράλυτων ανθρώπων.

Όμως πρέπει προηγουμένως να βρεθεί ένας τρόπος τα ρομπότ να παίρνουν τις ανθρώπινες εντολές σε πραγματικό χρόνο και να ανταποκρίνονται σωστά σε αυτές.

Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αλγορίθμων και Συστημάτων Μάθησης της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης (EPFL), με επικεφαλής τον Έλληνα Ιάσονα Μπατζιανούλη, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Communications Biology”, ανέπτυξαν ένα «έξυπνο» πρόγραμμα υπολογιστή που μπορεί να ελέγξει ένα ρομπότ «νοητικά», χρησιμοποιώντας ηλεκτρικά σήματα που στέλνει ο εγκέφαλος του ασθενούς.

Δεν χρειάζεται ο ασθενής να πει κάτι στο ρομπότ ή να πατήσει κάποιο κουμπί, καθώς μπορεί να κινήσει το ρομπότ μόνο με τη σκέψη του και να το βάλει να κάνει κάποιες εργασίες.

Οι ερευνητές προγραμμάτισαν αρχικά ένα ρομποτικό βραχίονα ώστε να αποφεύγει εμπόδια και στη συνέχεια βελτίωσαν σταδιακά τον μηχανισμό του για να γίνει πιο ακριβής, αναπτύσσοντας έναν αλγόριθμο που μπορεί να προσαρμόσει τις κινήσεις του ρομπότ.

Για να το πετύχει αυτό, ο αλγόριθμος συνδέεται με μια ειδική κάσκα με ηλεκτρόδια που φοριέται στο κεφάλι του ασθενούς και «διαβάζει» μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος την εγκεφαλική δραστηριότητα του τελευταίου.

Ο παράλυτος ασθενής το μόνο που κάνει, είναι να κοιτάζει το ρομπότ και να σκέφτεται τι θα ήθελε το ρομπότ να κάνει αντί για εκείνον. Αν το ρομπότ κάνει λάθος κίνηση, ο εγκέφαλος του ασθενούς θα εκπέμψει μήνυμα σφάλματος σαν να λέει φωναχτά ο ασθενής «όχι αυτό». Το ρομπότ τότε θα καταλάβει ότι κάνει κάτι λάθος, αλλά το ζήτημα είναι να κατανοήσει ποιό είναι το λάθος του (π.χ. ότι πλησίασε πολύ ένα αντικείμενο ή ότι είναι ακόμη πολύ μακριά από αυτό).

Για να βρει τη σωστή απάντηση το ρομπότ, το μήνυμα σφάλματος από τον εγκέφαλο του ασθενούς «μεταφράζεται» κατάλληλα από τον αλγόριθμο μέσω τεχνητής νοημοσύνης (μηχανικής μάθησης) και τροφοδοτείται στο ρομπότ.

Η όλη διαδικασία γίνεται πολύ γρήγορα, εωσότου το ρομπότ «συνειδητοποιήσει» ποιά ακριβώς είναι η επιθυμία του ανθρώπου, έτσι ώστε να προσαρμόσει ανάλογα τη συμπεριφορά του. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας ανίχνευσης σημάτων σφάλματος αποτέλεσε μία σημαντική πρόκληση για τους ερευνητές.

Όπως δήλωσε ο κ. Μπατζιανούλης, ο οποίος είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ 2011) με διδακτορικό στη Ρομποτική και Νευροπροσθετική από την EPFL (2019) και από το 2021 μηχανικός στην ελβετική εταιρεία Ansys στη Ζυρίχη:

«Αυτό που ήταν ιδιαίτερα δύσκολο στη μελέτη μας, ήταν να επιτευχθεί η σύνδεση ανάμεσα στην εγκεφαλική δραστηριότητα του ασθενούς και στο σύστημα ελέγχου του ρομπότ. Με άλλα λόγια, να «μεταφράζονται» τα εγκεφαλικά σήματα του ασθενούς σε δράσεις εκτελούμενες από το ρομπότ. Το πετύχαμε αυτό χρησιμοποιώντας τη μηχανική μάθηση για να συνδέσουμε ένα συγκεκριμένο εγκεφαλικό σήμα με μια συγκεκριμένη εργασία. Μετά συσχετίσαμε τις εργασίες με επιμέρους εντολές ελέγχου του ρομπότ, έτσι ώστε το ρομπότ τελικά να κάνει από που ο ασθενής έχει στο νου του».

Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι τελικά ο αλγόριθμος τους, μεταξύ άλλων, θα χρησιμοποιηθεί για να ελέγχουν οι παράλυτοι με τη σκέψη τους τα «έξυπνα» αναπηρικά αμαξίδια τους, κάτι για το οποίο πάντως πρέπει να ξεπεραστούν αρκετές ακόμη τεχνολογικές δυσκολίες.

(Πηγή: cnn.gr)

Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ” τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις —πλην ανατολικών— και οι ακόμη πιο ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ’ ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι αμεριμνησία.

Ούτε για τα παιδιά δεν έμειναν τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης, κι από ένα σπίτι που τις μέρες αυτές δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό, ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση — ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού, που να τον κυβερνάει ο Χριστός και οι Άγιοι του, με αρχηγό τον Αϊ-Βασίλη. Ιδιαίτερα στον τόπο μας, τα Χριστούγεννα γίνανε μέρες συναλλαγής και αυτοϊκανοποίησης. Ευκαιρία για μια ευρωπαϊκή παράσταση. Αν είχαμε και λίγο περισσότερο χιόνι, ώ τότες τα πράγματα θάσαν καλύτερα.

Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Και η Αθήνα μας, σαν καπνιστό τσουκάλι οινομαγειρείου χωρίς φωτιά και θέρμανση, ζει την αγιότητα των ημερών σκυθρωπά, άχαρα και κουρασμένα. Οι δρόμοι σκοτεινοί, για οικονομία, βέβαια, ηλεκτρισμού, αλλά φαντάζουν απείρως σκοτεινότεροι έτσι καθώς περιέχουν ολοένα και περισσότερο αναίδεια, αναπηρία και ανανδρία.

Η δυστυχία ολοφάνερη στα μάτια των γερόντων, που φεύγουν κάθε μέρα από κοντά μας θλιμμένοι κι απροστάτευτοι, γνωρίζοντας καλά πια πως γεννήσανε λειψούς ανθρώπους και πολύ χιόνι, που ατέλειωτα θα τους σκεπάζει στους αιώνες. Τα κάλαντα, τα δώρα και οι αγιασμοί δεν πείθουνε κανένα ότι προσφέρουνε αγάπη και παράδοση. Μόνο τα πρόσωπα μερικών παιδιών και μερικών γριών που περιφέρονται θλιμμένες είναι ό,τι διαθέτει ο κόσμος μας, για ν” αγαπάς τις μέρες τούτες.

Κι έτσι που ο μύθος των Χριστουγέννων έγινε δίσκος τουρισμού, ζωγραφική σε λαϊκή αγορά, σύνθημα αυτοκόλλητο σε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ, βγήκανε για σεργιάνι χιλιάδες αυτοκίνητα, να πουν τα κάλαντα τα εθνικά, τα θρησκευτικά και τα καταναλωτικά. Πόσο μας ξεκουράζει αυτό το ράντισμα πετρελαίου εις τας οδούς, για να στολίσουμε το σπίτι, για να φωτογραφίσουμε το στολισμένο κέντρο της πόλης, ν” αφήσουμε τα δώρα μας στους τροχονόμους αστυνομικούς και, τέλος, να επιστρέψουμε κατάκοποι τη μεσημβρία σπίτι μας, για το απαραίτητο και παραδοσιακό γεύμα παραμονής.

-.-

Μάνος Χατζιδάκις, Κυριακή 24 Δεκέμβρη 1978

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η γέννηση του Χριστού και οι αμαρτίες των νεαρών μαθητών όταν παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας» – Από τα «Σχόλια του Τρίτου», Εκδόσεις Εξάντας

(Πηγή: o-klooun.com)

Συντάκτης: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Παρατηρώ το κλίμα, ιδίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με την πανδημία.

Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα δικαιολογημένο κλίμα φόβου για την Όμικρον.

Ο φόβος αυτός δεν είναι παράλογος: είναι μια νέα μετάλλαξη, είναι πολύ πιο μεταδοτική, είναι πιθανό να κολλήσουν και οι εμβολιασμένοι.

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι έχει τη δυνατότητα, ακόμη και εάν δεν προκαλεί σοβαρότερη νόσηση, να προκαλέσει υπερφόρτωση του συστήματος υγείας, με όλα τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται.

Για πολλούς ανθρώπους αυτό είναι μια ακόμη δυσάρεστη ανατροπή: εκεί που θεωρούσαν ότι με το να έχουν εμβολιαστεί έγκαιρα και ακολουθώντας τις συστάσεις των ειδικών είναι προστατευμένοι, τώρα πληροφορούνται ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτό που κάποτε περιγράφηκε ως «διαβατήριο για την ελευθερία».

Αυτό είναι εύλογο να προκαλεί διάφορα συναισθήματα και αντιδράσεις.

Μπορεί να οδηγήσει σε μια ιδιότυπη αδιαφορία, δηλαδή να πουν άνθρωποι ότι «αφήστε με ήσυχο να συνεχίσω να ζω, ό,τι ήταν να κάνω το έκανα, συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού».

Μόνο που αυτή η αδιαφορία μπορεί να είναι επικίνδυνη όταν δεν συνοδεύεται από επίγνωση των νέων κινδύνων και άρα των αναγκαίων μέτρων, όπως είναι οι αναμνηστικές δόσεις, τα τεστ, η τήρηση των βασικών κανόνων ατομικής προστασίας.

Μπορεί, όμως, αυτή η κατάσταση να οδηγήσει και σε έναν παραλυτικό φόβο.

Το βλέπω αυτό σε ένα ιδιότυπο αντανακλαστικό που θα μπορούσε να περιγραφεί «γιατί δεν μας κλείνετε επιτέλους;».

Δεν υποτιμώ καθόλου ότι υπάρχει περίπτωση να χρειαστούν και νέα περιοριστικά μέτρα, κοντά σε αυτό που λέμε «λοκντάουν».

Όμως, πιστεύω ότι στο αντανακλαστικό που περιέγραψα πιο πάνω κυριαρχεί και το γεγονός ότι επειδή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το εύλογο άγχος, ζητούμε ουσιαστικά από το κράτος να μας δώσει μια ψευδαίσθηση «προστασίας».

Μιλώ για ψευδαίσθηση, γιατί γνωρίζουμε πια ότι από μόνο του το «κλείσιμο» δεν σημαίνει προστασία. Στον περσινό χειμώνα είχαμε κύματα της πανδημίας εντός λοκντάουν.

Και την ίδια στιγμή ξέρουμε καλά ότι το «να τα κλείσουμε όλα» έχει μεγάλο κόστος οικονομικό και κοινωνικό.

Σημαίνει αυτό ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα;

Όχι, πιστεύω ότι χρειάζεται να βάλουμε στο τιμόνι τη γνώση και όχι τον φόβο.

Η γνώση λέει εμβόλιο.

Η γνώση λέει ότι δεν χάλασε ο κόσμος εάν κάνουμε και ένα σελφ τεστ πριν το ρεβεγιόν.

Η γνώση λέει προσοχή στην πολυκοσμία.

Η γνώση λέει ότι χρειάζεται και η μάσκα σε κλειστούς χώρους με συνωστισμό.

Η γνώση λέει ότι εάν χρειαστεί και κάποιες δραστηριότητες μπορεί να κλείσουν για ένα διάστημα.

Η γνώση λέει ότι δεν πανικοβαλλόμαστε αλλά κάνουμε αυτά που πρέπει και συνεχίζουμε να ζούμε.

Γιατί σε τελική ανάλυση αυτό θέλουμε: να νικήσει η ζωή.

(Πηγή: in.gr)

NASA

Η ταχύτητα περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονα αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες καταγραφής του χρόνου και με βάση την περιστροφή μετράμε την αστρονομική ώρα η οποία όμως παρουσιάζει αποκλίσεις σε σχέση με το αποκαλούμενο «Συγχρονισμένο Παγκόσμιο Χρόνο» τον οποίο μετρούν τα ατομικά ρολόγια υψηλής ακρίβειας.

Ο μεν ατομικός χρόνος κυλάει με σταθερό ρυθμό όμως ο αστρονομικός χρόνος μεταβάλλεται ανάλογα με την ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη μας.  Ο αρμόδιος διεθνής οργανισμός IERS (International Earth Rotation and Reference Systems Service), που εδρεύει στο Παρίσι και αποτελεί τον παγκόσμιο «θεματοφύλακα» της ακρίβειας του χρόνου, επεμβαίνει, όποτε το κρίνει αναγκαίο, για να διορθώσει τα ρολόγια. Η πρώτη τέτοια παρέμβαση έγινε το 1972 με την προσθήκη ενός έξτρα δευτερολέπτου και έκτοτε έχουν γίνει περίπου 25 τέτοιες παρεμβάσεις όλες για προσθήκη δευτερολέπτων

Σύμφωνα με επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Βρετανίας η Γη περιστρέφεται τον τελευταίο ένα χρόνο ταχύτερα από όσο τα τελευταία 50 έτη. Όπως αναφέρουν αν η κατάσταση αυτή δεν αλλάξει το προσεχές χρονικό διάστημα θα πρέπει να γίνει παρέμβαση στον χρόνο με ένα αρνητικό αυτή τη φορά εμβόλιμο δευτερόλεπτο. Είναι η πρώτη φορά που θα γίνει παρέμβαση για αρνητικό εμβόλιμο δευτερόλεπτο και οι ειδικοί εκφράζουν ανησυχία αφού το σύστημα που είναι σχεδιασμένο για αυτές τις αλλαγές δεν έχει δοκιμαστεί μέχρι σήμερα.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Στο Γιακούτσκ της Σιβηρίας έχει έρθει ο πραγματικός χειμώνας με τον υδράργυρο να έχει πέσει στους -50 βαθμούς Κελσίου.

© Ruptly

Ωστόσο σε αυτή την περιοχή του πλανήτη οι κάτοικοι είναι συνηθισμένοι σε αυτές τις πολικές θερμοκρασίες και η ζωή συνεχίζεται κανονικά.

Όπως λένε οι ντόπιοι «τι είναι ο χειμώνας χωρίς παγετό;» οι οποίοι δεν εκπλήσσονται με το βαρύ αυτό κύμα ψύχους και δίνουν συμβουλές για το πώς μπορεί να μείνει κάποιος ζεστός.

Οι μετεωρολόγοι ανέφεραν ότι το πρωί της Τετάρτης η θερμοκρασία του αέρα στο Γιακούτσκ έπεσε στους -48 βαθμούς Κελσίου.

(Πηγή: sputniknews.gr)

Την φωτογραφία την τράβηξε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), όπου βρίσκεται.

Μια εντυπωσιακή φωτογραφία της χώρας μας, όπως φαίνεται από το διάστημα, μοιράστηκε ο Ρώσος κοσμοναύτης Anton Shkaplerov.

Την φωτογραφία την τράβηξε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), όπου βρίσκεται.

Ο ίδιος συνηθίζει να αναρτά στο Twitter φωτογραφίες και βίντεο, με διάφορες περιοχές της Γης, όπως αποτυπώνονται από τον ISS.

Αυτή τη φορά, ο κοσμοναύτης, ανήρτησε μια φωτογραφία της χώρας μας.

«Συνεχίζουμε το ταξίδι μας γύρω από τον μεγάλο πλανήτη. Σήμερα, έχουμε την Ελλάδα, έναν αληθινό τουριστικό παράδεισο με εξαιρετικές υποδομές και μεγάλες ευκαιρίες για όσα τα είδη διακοπών» αναφέρει στην ανάρτησή του.

(Πηγή: in.gr)

Στη γέννηση, το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών υποχώρησε από τα 78,8 έτη το 2019 στα 77 το 2020

Το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών μειώθηκε κατά ενάμιση χρόνο και πλέον το 2020 σε σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο έτος, συρρίκνωση άνευ προηγουμένου εδώ και 75 χρόνια, κυρίως εξαιτίας της πανδημίας του νέου κοροναϊού.

Στη γέννηση, το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών υποχώρησε από τα 78,8 έτη το 2019 στα 77 το 2020, σύμφωνα με τα οριστικά δεδομένα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC), της κυριότερης ομοσπονδιακής υπηρεσίας δημόσιας υγείας των ΗΠΑ. Ο φορέας είχε ήδη δημοσιοποιήσει προκαταρκτικά δεδομένα για τον δείκτη αυτόν τον Ιούλιο.

Η τρίτη αιτία θανάτου

Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας, η COVID-19 ήταν η τρίτη κυριότερη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ το 2020, με 350.000 νεκρούς – πίσω από τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τον καρκίνο.

Εξάλλου, η διαφορά ως προς το προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες βάθυνε, περνώντας από τα 5,1 χρόνια το 2019 στα 5,7 το 2020 (74,2 για τους άνδρες, έναντι 79,9 για τις γυναίκες το 2020).

Τα δεδομένα αυτά δόθηκαν στη δημοσιότητα μετά τις εκτιμήσεις που δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη από την αμερικανική υπηρεσία απογραφής (Census Bureau), που έδειξαν ότι ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού των ΗΠΑ επιβραδύνθηκε το 2020 στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ.

Η πανδημία αποδεικνύεται πως επιτάχυνε προϋπάρχουσες τάσεις, με λιγότερες γεννήσεις και περισσότερους θανάτους. Μεταξύ του Ιουλίου του 2020 και του Ιουλίου του 2021, η αύξηση του αμερικανικού πληθυσμού δεν έφθασε παρά το 0,1%, σύμφωνα με την υπηρεσία απογραφής.

Ο πληθυσμός των ΗΠΑ φθάνει πλέον τα 331,9 εκατομμύρια κατοίκους.

«Η αύξηση του πληθυσμού επιβραδύνεται εδώ και χρόνια εξαιτίας της μείωσης του ποσοστού γεννητικότητας και τη μείωση των μεταναστεύσεων από το εξωτερικό, ενώ ο δείκτης θνησιμότητας αυξάνεται εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού της χώρας», συνόψισε η Κρίστι Ουάιλντερ, ειδική σε ζητήματα δημογραφίας στην υπηρεσία απογραφής.

«Με τον αντίκτυπο της πανδημίας του νέου κοροναϊού, ο συνδυασμός αυτός οδήγησε σε ιστορικά βραδύ ρυθμό αύξησης» του πληθυσμού, πρόσθεσε.

Κερδισμένες και χαμένες πολιτείες

Άλλη συνέπεια της πανδημίας: ορισμένες πολιτείες, ειδικά δυτικές, είδαν τους κατοίκους τους να αυξάνονται, ενίοτε θεαματικά, ενώ αυτές στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας, πολύ πιο αστικοποιημένες, είδαν τον πληθυσμό τους να συρρικνώνεται.

Το Τέξας κατέγραψε έτσι, σε απόλυτα μεγέθη, την υψηλότερη αύξηση (+1,1%), κυρίως χάρη στους 170.000 ανθρώπους που πήγαν εκεί από άλλες πολιτείες και αποφάσισαν να εγκατασταθούν.

Το Άινταχο προσέλκυσε σχεδόν 49.000 νέους κατοίκους που μετακινήθηκαν από άλλες πολιτείες και κατέγραψε την υψηλότερη αύξηση κατ’ αναλογία προς τον πληθυσμό (+2,9%).

Αντίθετα, η πολιτεία της Νέας Υόρκης είδε τον πληθυσμό της να συρρικνώνεται, να πέφτει κάτω από το όριο των 20 εκατομμυρίων (–1,6%). Πάνω από 352.000 άνθρωποι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν αυτή την πολιτεία για κάποια άλλη.

Η ομοσπονδιακή πρωτεύουσα, η Ουάσινγκτον, υπέστη τη μεγαλύτερη πτώση του πληθυσμού εκατοστιαία (–2,9%).

Προβλήματα και στην απογραφή

Οι αριθμοί αυτοί αποτελούν εκτιμήσεις που προκύπτουν με βάση τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν με τη δεκαετή απογραφή του 2020, τα πιστοποιητικά γεννήσεων, θανάτων και τα στοιχεία για τη μετανάστευση.

Η απογραφή του 2020 ωστόσο αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα, αφενός λόγω της πανδημίας του νέου κοροναϊού και αφετέρου εξαιτίας των μεθοδολογικών αλλαγών που είχε απαιτήσει ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.

Τα δεδομένα αυτά είναι απαραίτητα για να προσδιορίζονται η εκλογική κατάτμηση των 50 αμερικανικών πολιτειών καθώς και η κατανομή δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα ομοσπονδιακά κεφάλαια που προορίζονται ιδίως για τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Επιτρέπουν επίσης να ορίζεται το ειδικό βάρος κάθε πολιτείας στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

(Πηγή: in.gr)

Συντάκτης: Σοφία Ανδριανάκη

Image credit: Joe Beck / unsplash.com

Ποια είναι η αντίδραση του εγκεφάλου στον φόβο και γιατί μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιες αγχωτικές καταστάσεις, όπως η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες; 

Η θανατηφόρα πανδημία του COVID-19, η οικονομική αβεβαιότητα και η πολιτική αναταραχή απειλούν την ψυχική υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο φόβος εξαιτίας τέτοιου τύπου τρομακτικών γεγονότων εξελίσσεται σε ισόβιο άγχος σε ευάλωτα άτομα, παίζει αποφασιστικό ρόλο στην θεραπεία τους.

Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, εντόπισε για πρώτη φορά νευρικές συσχετίσεις στον εγκέφαλο, κατά τη μετάβαση από τον φόβο στο άγχος.

Μέχρι τώρα, οι ψυχίατροι είχαν λίγες πληροφορίες αναφορικά με το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μετά από μια τρομακτική εμπειρία, και γιατί μερικοί άνθρωποι δεν αναρρώνουν εύκολα και παραμένουν αγχώδεις, ακόμη και για το υπόλοιπο της ζωής τους, αναφέρουν οι ερευνητές.

Ο απειλητικός για τη ζωή φόβος, συχνά οδηγεί στο σύνδρομο μετατραυματικού στρες (ΔΜΤΣ). Ο στόχος των ερευνητών ήταν να αποσαφηνίσουν την ανταπόκριση του εγκεφάλου στον φόβο και γιατί, σε κάποιες περιπτώσεις, αυτή μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένες αγχωτικές καταστάσεις, όπως η ΔΜΤΣ.

Αν και δεν είναι εφαρμόσιμος σε ανθρώπινα υποκείμενα, ο φόβος μπορεί να προκληθεί σε τρωκτικά μέσω της έκθεσής τους σε μια τρομακτική μυρωδιά, όπως ένα προϊόν που χρησιμοποιείται συνήθως για να απωθήσουμε τα τρωκτικά να κάνουν φωλιές στα μπάρμπεκιου του κήπου μας. Αυτή η μυρωδιά μιμείται τη δυσοσμία ενός αρπακτικού και τρομάζει τα ποντίκια.

Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού χρησιμοποίησε αυτό το τρικ για να εξετάσει, πως ανταποκρίνεται ο εγκέφαλος σε τρομακτικά γεγονότα, και να ανακαλύψει, πως εξελίσσεται η εγκεφαλική δραστηριότητα από ένα τρομακτικό συναίσθημα σε άγχος.

Στο άρθρο τους, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό NeuroImage, αναφέρεται η συσχέτιση της συμπεριφοράς με την εγκεφαλική δραστηριότητα μέσω της παρακολούθησης της συμπεριφοράς και της καταγραφής απεικονίσεων μαγνητικού συντονισμού πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την έκθεση σε τρομακτικές και μη τρομακτικές μυρωδιές.

Ο απειλητικός για τη ζωή φόβος, συχνά οδηγεί στο σύνδρομο μετατραυματικού στρες (ΔΜΤΣ). Ο στόχος των ερευνητών ήταν να αποσαφηνίσουν την ανταπόκριση του εγκεφάλου στον φόβο και γιατί, σε κάποιες περιπτώσεις, αυτή μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένες αγχωτικές καταστάσεις, όπως η ΔΜΤΣ.

Αν και δεν είναι εφαρμόσιμος σε ανθρώπινα υποκείμενα, ο φόβος μπορεί να προκληθεί σε τρωκτικά μέσω της έκθεσής τους σε μια τρομακτική μυρωδιά, όπως ένα προϊόν που χρησιμοποιείται συνήθως για να απωθήσουμε τα τρωκτικά να κάνουν φωλιές στα μπάρμπεκιου του κήπου μας. Αυτή η μυρωδιά μιμείται τη δυσοσμία ενός αρπακτικού και τρομάζει τα ποντίκια.

Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού χρησιμοποίησε αυτό το τρικ για να εξετάσει, πως ανταποκρίνεται ο εγκέφαλος σε τρομακτικά γεγονότα, και να ανακαλύψει, πως εξελίσσεται η εγκεφαλική δραστηριότητα από ένα τρομακτικό συναίσθημα σε άγχος.

Στο άρθρο τους, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό NeuroImage, αναφέρεται η συσχέτιση της συμπεριφοράς με την εγκεφαλική δραστηριότητα μέσω της παρακολούθησης της συμπεριφοράς και της καταγραφής απεικονίσεων μαγνητικού συντονισμού πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την έκθεση σε τρομακτικές και μη τρομακτικές μυρωδιές.

Οι ερευνητές προκάλεσαν ευπάθεια στο άγχος παραποιώντας τον μεταφορέα σεροτονίνης (SERT), ο οποίος είναι το βασικό αποτέλεσμα των ψυχοτρόπων ουσιών, όπως της κοκαΐνης και των αντικαταθλιπτικών, όπως το Πρόζακ. Η εξουδετέρωση του γονιδίου του μεταφορέα της σεροτονίνης (SERT-KO) προκαλεί ευπάθεια στο άγχος και, συνεπώς, προσφέρει ένα μοναδικό μοντέλο μάθησης για το πώς τρομακτικές εμπειρίες μετατρέπονται σε άγχος.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Νέου Μεξικού συνέκριναν τη συμπεριφορά των συμμετεχόντων και τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους, τόσο σε φυσιολογική κατάσταση όσο και σε κατάσταση SERT-KO. Στόχος τους ήταν ο εντοπισμός των νευρικών συσχετίσεων του άγχους, δηλαδή εκείνων των περιοχών του εγκεφάλου οι οποίες ενεργοποιούνται σε αγχωμένα υποκείμενα (SERT-KO) και όχι σε φυσιολογικά υποκείμενα.

Προκειμένου να επισημάνουν τους ενεργούς νευρώνες χρησιμοποίησαν μαγγάνιο, ένα μη τοξικό ιόν, το οποίο φωτίζει ενεργούς νευρώνες στις απεικονίσεις μαγνητικού συντονισμού. Οι υπολογιστικές αναλύσεις αυτών των απεικονίσεων του εγκεφάλου, οδήγησαν στη δημιουργία χαρτών εγκεφαλικής δραστηριότητας πριν, αμέσως μετά και πολύ αργότερα από τη σύντομη έκθεση στην τρομακτική μυρωδιά.

Οι ερευνητές βρήκαν διαφορές στη νευρική δραστηριότητα 45 υπό-περιοχών του εγκεφάλου. Μερικές περιοχές ενεργοποιήθηκαν από την τρομακτική μυρωδιά, ενώ άλλες αργότερα. Η ευπάθεια στο άγχος συσχετίστηκε με μεγαλύτερη δραστηριότητα σε πολλές περισσότερες εγκεφαλικές περιοχές.

Η λειτουργία κάποιων περιοχών, συμπεριλαμβανομένης της αμυγδαλής και του υποθαλάμου του εγκεφάλου, είναι εν μέρει γνωστή, ωστόσο άλλες περιοχές, όπως το κύκλωμα ανταμοιβής, δεν ήταν μέχρι τώρα γνωστό ότι, εμπλέκονται στο άγχος.

(Πηγή: psychologynow.gr)

ISTOCK

Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον μία ομιλούμενη γλώσσα του πλανήτη μπορεί να εξαφανίζεται κάθε μήνα έως το 2100.

Περισσότερες από 1.500 γλώσσες -περίπου το ένα πέμπτο (20%) των 7.000 γλωσσών του πλανήτη- μπορεί να μη μιλιούνται πια πάνω στη Γη έως το τέλος του αιώνα μας, σύμφωνα με μία νέα διεθνή διεπιστημονική μελέτη. Κατά μέσο όρο, τουλάχιστον μία ομιλούμενη γλώσσα του πλανήτη μπορεί να εξαφανίζεται κάθε μήνα έως το 2100.

Οι ερευνητές από διάφορα επιστημονικά πεδία (βιολόγοι, μαθηματικοί, γλωσσολόγοι κ.ά.), με επικεφαλής την καθηγήτρια Εξελικτικής Βιολογίας Λίντελ Μπρόμχαμ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα Οικολογίας και Εξέλιξης «Nature Ecology & Evolution», εξέτασαν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν χιλιάδες γλώσσες με βάση 51 παράγοντες (νομική αναγνώριση μίας γλώσσας, δημογραφικά χαρακτηριστικά των χρηστών της, κεντρικές εκπαιδευτικές πολιτικές της χώρας, κλιματική αλλαγή και άλλα περιβαλλοντικά δεδομένα, κοινωνικο-οικονομικοί δείκτες κ.ά.). Συμπέραναν ότι η απώλεια των γλωσσών αναμένεται να πενταπλασιαστεί έως το 2100 σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα.

«Βρήκαμε ότι, χωρίς άμεση παρέμβαση, η απώλεια των γλωσσών μπορεί να τριπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 40 χρόνια. Και έως το τέλος του τρέχοντος αιώνα 1.500 γλώσσες μπορεί πια να έχουν σταματήσει να μιλιούνται», δήλωσε η Μπρόνχαμ. Όπως είπε, από τις συνολικά περίπου 7.000 αναγνωρισμένες γλώσσες του πλανήτη, σχεδόν οι μισές είναι απειλούμενες με εξαφάνιση.

Όσο αυξάνεται το μορφωτικό επίπεδο και η διάρκεια των ετών εκπαίδευσης τόσο εντείνεται η απειλή εξαφάνισης αρκετών γλωσσών. Γι’ αυτό, οι ερευνητές επισημαίνουν την ανάγκη όχι ασφαλώς να μπει «φρένο» στη μόρφωση, αλλά να υποστηριχτεί η δίγλωσση υποχρεωτική εκπαίδευση, με στόχο την ενίσχυση των αυτοχθόνων γλωσσών εντός του εκπαιδευτικού συστήματος.

Ακόμη, σύμφωνα με τη μελέτη, όσο περισσότεροι δρόμοι υπάρχουν σε μία περιοχή, συνδέοντας τις πόλεις με τις πιο απομακρυσμένες περιοχές μίας χώρας, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος για τις τοπικές γλώσσες που μιλιούνται από μικρούς πληθυσμούς, καθώς αυτό, όπως είπε η Μπρόνχαμ, «βοηθά τις κυρίαρχες γλώσσες να λειτουργούν σαν οδοστρωτήρες πάνω στις άλλες μικρότερες γλώσσες».

Πρόσθεσε ότι «όταν μία γλώσσα χάνεται ή “κοιμάται”, όπως λέμε για τις γλώσσες που δεν μιλιούνται πια, χάνουμε τόσα πράγματα από την ανθρώπινη πολιτισμική ποικιλότητα. Κάθε γλώσσα είναι έξοχη με τον τρόπο της. Πολλές γλώσσες που προβλέπεται να χαθούν μέσα σε αυτόν τον αιώνα έχουν ακόμη ικανούς ομιλητές, συνεπώς δεν έχει χαθεί η ευκαιρία να επενδύσουμε στην υποστήριξη των κοινοτήτων τους προκειμένου να αναζωογονήσουμε τις αυτόχθονες γλώσσες και να τις διατηρήσουμε για τις μελλοντικές γενιές».

Μερικοί πιο απαισιόδοξοι επιστήμονες, πάντως, δεν αποκλείουν ότι στην αρχή του 22ου αιώνα έως το 90% των σημερινών γλωσσών μπορεί πια να μη μιλιούνται από κανέναν.

(Πηγή: news247.gr)

REUTERS/Amanda Perobelli

Επιστήμονες στη Βραζιλία ολοκλήρωσαν μια μελέτη με ιδιαίτερα ζοφερά συμπεράσματα για την έκταση της καταστροφής που άφησαν πίσω τους οι πυρκαγιές του 2020 στον υγρότοπο Παντανάλ. Υπολογίζουν ότι στις πυρκαγιές σκοτώθηκαν έως και 17 εκατομμύρια σπονδυλωτά – συμπεριλαμβανομένων ερπετών, πτηνών και πρωτευόντων. 

Οι πυρκαγιές μαίνονταν μεταξύ Ιανουαρίου και Νοεμβρίου, καταστρέφοντας το 30% του μεγαλύτερου τροπικού υγροτόπου στον κόσμο, όπως αναφέρεται στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports.

O υγρότοπος Παντανάλ εκτείνεται σε Βραζιλία, Βολιβία και Παραγουάη. Η Δρ. Μαριάνα Ναποτιλάνο Φερέιρα, επικεφαλής της WWF Βραζιλίας εξήγησε πως εκείνη τη χρονιά ξέσπασαν ανά τον υδρότοπο 22.000 διαφορετικές πυρκαγιές.

«Είδαμε σκηνές αποκάλυψης» σχολίασε στο BBC αναφερόμενος στις πυρκαγιές του 2020 ο Δρ. Άλεξ Λις. Ήταν «πολύ διαφορετικές» από αυτές που συνήθως βιώνει η περιοχή και τον τυπικό κύκλο πυρκαγιών και αναζωογόνησης. «Η έκτασή τους ήταν ασυνήθιστα μεγάλη, ενώ συνδέονταν προφανώς με την εντονότατη ξηρασία εκείνης της χρονιάς. Ο υγρότοπος Παντανάλ δεν μπορεί να συνεχίσει να καίγεται σε αυτόν τον βαθμό κάθε χρόνο. Η βιοποικιλότητα δεν μπορεί να ανακάμψει ύστερα από κάτι τέτοιο» τόνισε.

Οι επιστήμονες σημείωσαν ακόμη ότι στις πυρκαγιές χάθηκε ένας τεράστιος αριθμός φιδιών. Καθώς τα φίδια είναι συνήθως θύτες μικρών θηλαστικών ο αντίκτυπος μπορεί να είναι μία ασύλληπτη ανισορροπία στο οικοσύστημα, προειδοποιούν.

(Πηγή: naftemporiki.gr)