paidevo.gr | parents

Έκθεση – σοκ βρετανικής ΜΚΟ αναφέρει πως πάνω από 11.000 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία τα τελευταία δύο χρόνια, βρισκόμενα ενδιαμέσως πυρών ανάμεσα σε αντάρτες και επίσημο στρατό.

Σύμφωνα με την έκθεση τα 128 από αυτά σκοτώθηκαν από την χρήση χημικού όπλου (στη Γούτα ανατολικώς της Δαμασκού την 21η Αυγούστου), ενώ άλλα 389 από τις σφαίρες των ελεύθερων σκοπευτών, αναφέρει η βρετανική ΜΚΟ «Ομάδα Έρευνας της Οξφόρδης», που συνεργάζεται με αρκετές συριακές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πιο αναλυτικά:

Σχεδόν 11.420 παιδιά, 17 ετών το μεγαλύτερο σε ηλικία, συγκαταλέγονταν στους 113.735 νεκρούς της εμφύλιας σύρραξης, φέτος την 31η Αυγούστου (στις τάξεις εκείνων που δεν έχουν συμμετοχή στις εχθροπραξίες, αποκλειστικώς).

Τα 7.557 (το 71%) παιδιά έχουν τραυματιστεί θανάσιμα όταν πλησίον τους εξερράγη όχημα παγιδευμένο με εκρηκτικά, έσκασαν βόμβες-οβίδες, έπεσαν ρουκέτες.

Περαιτέρω, 2.806 παιδιά (26,5%) σκότωσαν τα πυρά ενός ημιβαρέος πυροβόλου όπλου και από αυτά 764 εκτελέστηκαν «με συνοπτικές διαδικασίες» από αυτά δε «112, ηλικίας 12 ετών το μεγαλύτερο, άρρενες κατά πλειοψηφία δύο τρίτων, επιπλέον βασανίστηκαν».

Συντάκτης του πορίσματος, παρουσιάζοντάς το  στο Λονδίνο διεκτραγώδησε τις οικτρές πραγματικά συνθήκες κάτω από τις οποίες τερματίστηκε η ζωή πολλών από τα σκοτωμένα παιδιά, ενώ συγχρόνως εξέφρασε ζωηρή ανησυχία για την τόσο εκτεταμένη παιδική θνησιμότητα εν μέσω μακρόχρονων εχθροπραξιών.

(πηγή: nooz.gr)

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν παρέμβαση

Στη Σόφια και το Χαρμανλί (στην επαρχία Χάσκοβο της Βουλγαρίας) οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν γίνει μάρτυρες των άθλιων συνθηκών στα κέντρα υποδοχής και της καταστροφικής έλλειψης ιατρικής βοήθειας προς τους πρόσφυγες.

Με τη μορφή επείγουσας παρέμβασης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν ιατρικές δραστηριότητες και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης σε τρία κέντρα υποδοχής στη βουλγαρική πρωτεύουσα και στο νότιο-ανατολικό τμήμα της χώρας. Η οργάνωση καλεί τις βουλγαρικές και ευρωπαϊκές αρχές να βρουν άμεσα συγκεκριμένες λύσεις για τη βελτίωση των συνθηκών υποδοχής των αιτούντων άσυλο.

Από τον Ιανουάριο, περίπου 10.000 μετανάστες, στην πλειοψηφία τους από τη Συρία, έφτασαν στη Βουλγαρία. Πολλές οικογένειες από τη Συρία,  φτάνουν εξαντλημένες στην προσπάθεια τους να περάσουν τους συνοριακούς ελέγχους κατά μήκος των συνόρων Βουλγαρίας-Τουρκίας. «Σήμερα, η πρόσβαση στην Ευρώπη έχει καταστεί σχεδόν αδύνατη για τους πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων των Σύριων που εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέμου»,  δηλώνει η Ιωάννα Κοτσιώνη, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Βουλγαρία. «Οι φράχτες που έχουν ήδη κατασκευαστεί στην Ελλάδα, και σύντομα στη Βουλγαρία, αναγκάζουν τους πλέον απεγνωσμένους να αναζητήσουν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, όπως τα νησιά του Αιγαίου».

Κατά την άφιξή τους στη Βουλγαρία, εκατοντάδες άνθρωποι έχουν ως μόνη επιλογή να κοιμούνται στο ύπαιθρο σε μη θερμαινόμενες σκηνές, ενώ κάποιοι άλλοι συνωστίζονται σε εγκαταλειμμένες σχολικές αίθουσες, καθώς τα κέντρα υποδοχής δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτούς τους αριθμούς ανθρώπων . «Παρά τα όποια μέτρα ελήφθησαν από τις βουλγαρικές αρχές, οι συνθήκες υποδοχής εξακολουθούν να είναι απαράδεκτες», αναφέρει η κυρία Κοτσιώνη. «Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε υπερπλήρη κέντρα, μερικές φορές με μόνο μία τουαλέτα για πενήντα άτομα. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι υπάρχουν οικογένειες που δεν λαμβάνουν αρκετή τροφή».

Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, η Βουλγαρία έχει την ευθύνη να εξασφαλίσει πρόσβαση στην ιατρική και ψυχολογική περίθαλψη για τους αιτούντες άσυλο, καθώς και εξειδικευμένη περίθαλψη σε ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες, όπως είναι τα θύματα βασανιστηρίων, τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή τα άτομα με αναπηρία. Ωστόσο, ιατρική περίθαλψη δεν παρέχεται συστηματικά για τους αιτούντες άσυλο.

Για να ανταποκριθούν σε αυτή την έλλειψη βοήθειας, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν δραστηριότητες σε δύο κέντρα υποδοχής στη Σόφια και σύντομα θα υπάρξει ιατρική παρέμβαση και σε ένα κέντρο υποδοχής στο Χαμανλί. Οι ομάδες αυτές θα παρέχουν δωρεάν πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη και ψυχολογική υποστήριξη στους πρόσφυγες . «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις που χρειάζονται τακτική ιατρική παρακολούθηση» αναφέρει η Κολέτ Γκαντέν, συντονίστρια της ομάδας αξιολόγησης των MSF στη Βουλγαρία. «Οι συνθήκες υποδοχής θα ενισχύσουν τον ψυχολογικό πόνο των θυμάτων αυτού του τρομερού πολέμου».

Μέσα στις επόμενες μέρες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα οργανώσουν τη διανομή ειδών πρώτης ανάγκης, τα οποία συμπεριλαμβάνουν κουβέρτες, ρούχα και είδη υγιεινής. Οι ενέργειες αυτές από μόνες τους δε θα λύσουν το βασικό πρόβλημα των συνθηκών υποδοχής των αιτούντων άσυλο στη Βουλγαρία. «Ο χειμώνας έρχεται και η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει πολύ χειρότερη», σημειώνει η κ. Γκαντέν. «Η Βουλγαρία και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να λάβουν επειγόντως μέτρα για να εξασφαλίσουν επαρκής και ανθρώπινες συνθήκες υποδοχής για τους ανθρώπους που διακινδυνεύουν τη ζωή τους προσπαθώντας να διαφύγουν τον πόλεμο στη χώρα τους».

Οι δραστηριότητες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ευρώπη

Στην Ιταλία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν τεχνική υποστήριξη για να βοηθήσουν στον έλεγχο για μολυσματικές ασθένειες σε διάφορα κέντρα στην Ρώμη και τη Σικελία. Παρέχοντας υποστήριξη στις ιταλικές υγειονομικές αρχές, μια ομάδα των MSF βρίσκεται σε εφημερία 24 ώρες την ημέρα για να παρέχει επείγουσα βοήθεια στους μετανάστες που φθάνουν στο λιμάνι και το κέντρο υποδοχής στο Pozzallo (Σικελία). Η ομάδα παρέχει επίσης δωρεάν ιατρική περίθαλψη σε μετανάστες σε κέντρο υγείας στη Ραγκούσα.

Στην Ελλάδα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέχουν ιατρική φροντίδα σε ευάλωτους πληθυσμούς στην Αθήνα και στους μετανάστες και πρόσφυγες που κρατούνται στην περιοχή του Έβρου. Από το 2008 η οργάνωση παρέχει ιατρική περίθαλψη όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο σε μετανάστες και πρόσφυγες που καταφθάνουν στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου, κυρίως στη Λέσβο.

(πηγή: msf.gr)

Η ομάδα θεάματος «μπαομπάμπ» παρουσιάζει

την δραματοποιημένη αφήγηση με κούκλες, μεταμορφώσεις και θεατρικό παιχνίδι του παραμυθιού

«Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών»

του γερμανού παραμυθά Ε.Τ.Α. Χόφμαν,

με μουσική από το μπαλέτο «Ο Καρυοθραύστης» του Π.Ι. Τσαϊκόφσκι.

τις Κυριακές 24 Νοέμβρη, 1 – 8 – 15 και 22 Δεκέμβρη

στις 17:30

στον χώρο του

καλλιτεχνικού εργαστηρίου «μπαομπαμπ»

Αργυροκάστρου 17, Ηλιούπολη (κοντά στο μετρό Αγίου Δημητρίου)

Σκηνοθεσία: Τζίνα Αποστολοπούλου

Παίζουν: Κωνσταντίνα Σαράντη, Χριστίνα Φούκα

Κατασκευή κούκλας: Ιωάννα Δαλιάνη,  Δημήτρης Κορναράκης

Για περισσότερες πληροφορίες και οπτικοακουστικό υλικό:

www.baobab-space.blogspot.com

επικοινωνία :  2109756547 – 6945106580  // baobabspace17@gmail.com

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Είσοδος: Κουτί ελεύθερης συνεισφοράς!

Απαραίτητη η κράτηση θέσεων!

Περίληψη – Περιγραφή 

Παραμονή πρωτοχρονιάς και η Μαρία παίζει με τα υπέροχα παιχνίδια που ο θείος Ντροσελμάγερ της έχει χαρίσει, όταν ανάμεσα στα παιχνίδια βλέπει έναν παράξενο ξύλινο στρατιώτη… Ο πατέρας βάζει ανάμεσα στα κάτασπρα μυτερά δοντάκια του στρατιώτη ένα καρύδι και-κρακ!- ο Καρυοθραύστης το έσπασε!  Όταν το μεγάλο ρολόι του τοίχου χτυπάει δυνατά δώδεκα φορές, ένα μουρμουρητό πλημμυρίζει το δωμάτιο… και η παράξενη ιστορία του ξύλινου Καρυοθραύστη αρχίζει να ξεδιπλώνεται…

Μέσα από την αφήγηση, τη δραματοποίηση, το κουκλοθέατρο και το θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά μεταφέρονται στο μαγικό κόσμο του Καρυοθραύστη, σε έναν κόσμο όπου βασιλεύουν τα παιχνίδια αλλά και ο υποχθόνιος Εφτακέφαλος Βασιλιάς των ποντικών…

Ακολουθώντας τον ξύλινο στρατιώτη στην αναζήτηση της αληθινής αγάπης, τα παιδιά ανακαλύπτουν έννοιες, αξίες και αρετές όπως η φιλία, η αλληλεγγύη, η εμπιστοσύνη, η υπομονή, η αποφασιστικότητα  κ.α.

Αναγνωρίζουν βιωματικά τα συναισθήματά τους και γίνονται συν-δημιουργοί του σκηνικού αποτελέσματος  χρησιμοποιώντας το σώμα και τις αισθήσεις τους.

Διανύοντας βιωματικά και αστραπιαία τις αποστάσεις του χρόνου και του νου… από το παρόν στο παρελθόν και από το όνειρο και στην πραγματικότητα, αναπτύσσουν την φαντασία τους και δημιουργούν τις δικές τους εικόνες και τα δικά τους όνειρα!

Η  φαντασία των παιδιών ίσως είναι αυτή που θα τους επιτρέψει τελικά να φανταστούν το θεωρητικά αδύνατο, και να αλλάξουν με έναν δημιουργικό και όμορφο τρόπο το σημερινό κόσμο!

Μετά το τέλος του δρώμενου οι εμψυχωτές μαζί με τα παιδιά θα παίξουν παιχνίδια βασισμένα στο έργο μέσω των οποίων θα εκφραστούν σωματικά.

10 διαφορές στον τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων από τους γονείς

«Όταν έκλαιγε μέσα στη νύχτα το πρώτο παιδί, τρέχαμε να το πάρουμε αγκαλιά. Όταν κλαίει το δεύτερο, σερνόμαστε να το καθησυχάσουμε, να μην ξυπνήσει το μεγάλο και χρειαστεί να τα πάρουμε και τα δύο αγκαλιά»

Η πρώτη φορά που γίνεσαι μαμά είναι σαφώς και η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής σου. Η δεύτερη είναι επίσης συγκλονιστική. Απλώς διαφέρει από την πρώτη σε πολλά.

1. Γεννητούρια

Στο πρώτο παιδί: Όταν ήρθε το πρώτο μας παιδί, όλος ο κόσμος γιόρταζε μαζί μας. Δώρα, ευτυχία, χαμόγελα, επισκέψεις, φίλοι, η μαμά, οι θείες, οι θείοι, όλοι περιχαρείς με περιτριγύριζαν και μου φέρονταν σαν να ήμουν η πρώτη γυναίκα στον πλανήτη που απέκτησε παιδί.

Στο δεύτερο: Ωχ… που πήγαν όλοι;

2. Αναμνηστικά

Στο πρώτο παιδί: Ο πρώτος μου υπέρηχος έγινε κορνίζα στο γραφείο, οι πρώτες φωτογραφίες της κόρης μας είχαν γεμίσει το καθιστικό, η πρώτη πατουσίτσα του μωρού έγινε αποτύπωμα και στόλισε το πιάνο. Παντού υπήρχαν ευτυχισμένα στιγμιότυπα του νέου μωρού

Στο δεύτερο: Η μόνη φωτογραφία που έχω από τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου, ήταν όταν ο σύντροφός μου πρότεινε στο ένατο μήνα να με τραβήξει μια φωτογραφία, έτσι για να θυμόμαστε ότι απλώς συνέβη.

3. Αρρώστια

Στο πρώτο παιδί: Με το πρώτο συναχάκι: Παιδίατρος – ορός – αντιβίωση – αντιπυρετικά – θερμόμετρα – ξενύχτι – ανησυχία και πάλι θερμόμετρα και πάλι από την αρχή.

Στο δεύτερο: Από τα δύο του χρόνια το μωρό έχει μια μόνιμη μύξα κολλημένη στη μύτη του, μια που δεν καταφέρνει να αναρρώσει γιατί το μεγάλο κολλάει το μικρό… Ε, θα του περάσει.

4. Διαχείριση χρόνου

Στο πρώτο παιδί: Όλη μου η προσοχή ήταν αποκλειστικά στραμμένη στο μωρό και δεν υπήρχε χρόνος για απολύτως τίποτε άλλο. Κάθε μου έξοδος ήταν χρονομετρημένη για να φάει το μωρό στην ώρα του και να κοιμηθεί στην ώρα του. Οποιαδήποτε απροειδοποίητη επίσκεψη με έβγαζε εκτός προγράμματος, ήταν απλώς ανεπιθύμητη, μια που θα εμπόδιζε να πραγματοποιήσω κατά γράμμα τα σχέδια της επόμενης μέρας.

Στο δεύτερο: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν προλάβαινα να κάνω αυτά που αναγκάστηκα να προλαβαίνω να κάνω σήμερα. Ναι, ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει και στο δεύτερο παιδί. Και μάλιστα με μεγαλύτερες ταχύτητες.

5. Ύπνος

Στο πρώτο παιδί: Όταν έκλαιγε κατά τη διάρκεια της νύχτας τρέχαμε να το πάρουμε αγκαλιά.

Στο δεύτερο: Όταν κλαίει στη διάρκεια της νύχτας απλώς σερνόμαστε μέχρι το δωμάτιό του, για να το καθησυχάσουμε, ώστε να μην ξυπνήσει το μεγάλο και χρειαστεί να τα πάρουμε και τα δύο αγκαλιά.

6. Καθαριότητα

Στο πρώτο παιδί: Με τον πρώτο λεκέ από φρουτόκρεμα, έτρεχα να βάλω την μπλούζα στο πλυντήριο ώστε να έχει πάντα μιαν άψογη και πεντακάθαρη γκαρνταρόμπα.

Στο δεύτερο: Φοράει την μπλούζα του και σκουπίζει τη μύτη με το μανίκι, τρώει και σκουπίζει τις παλάμες του στο παντελόνι, κυλιέται στα χώματα και εγώ απλώς σκέφτομαι: «Δε βαριέσαι, σε δυο-τρεις μέρες θα βάλουμε πλυντήριο».

7. Ανάπτυξη

Στο πρώτο παιδί: Το πρώτο του βήμα, η πρώτη του λεξούλα, η πρώτη φορά που είπε μια λέξη ακολουθούνταν από μια σειρά από επιδοκιμασίες, επαίνους και επιφωνήματα.

Στο δεύτερο: Τρέχει, ανεβαίνει, κρύβεται, σκαρφαλώνει, διαβάζει… νιώθω τόσο περήφανη γι’ αυτό, αλλά από την άλλη όλα μου μοιάζουν και τόσο φυσικά…

8. Δέσιμο

Με το πρώτο παιδί: Θέλω να είμαι δίπλα του όλη την ώρα, να το αγκαλιάζω, να το φιλάω. Είναι το πρώτο μου… Το να κοιμάμαι μαζί του είναι ο ορισμός της απόλυτης ευδαιμονίας.

Με το δεύτερο: Θέλω να είμαι δίπλα του όλη την ώρα, να το αγκαλιάζω, να το φιλάω. Είναι το δεύτερό μου… Το να κοιμάμαι μαζί του είναι ο ορισμός της απόλυτης ευδαιμονίας, αλλά συμβαίνει σπάνια, γιατί το πρώτο μου δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά μου να τα αγαπώ το ίδιο.

9. Αγάπη

Το πρώτο παιδί: Έφερε στη ζωή μου το πιο δυνατό συναίσθημα απ’ όσα είχα ζήσει μέχρι τώρα. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα τόσο δυνατά.

Το δεύτερο: Έφερε στη ζωή μου το πιο δυνατό συναίσθημα απ’ όσα είχα ζήσει μέχρι τώρα ξανά.

Η μη μόνιμη δουλειά ανασταλτικός παράγοντας για τη μητρότητα

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΗ ΜΕΛΕΤΗ

Οι γυναίκες που δεν έχουν μόνιμη δουλειά, αλλά απασχολούνται περιστασιακά σε προσωρινές θέσεις εργασίας, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν αποκτήσει το πρώτο τους παιδί έως την ηλικία των 35 ετών, σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Human Reproduction. Η μελέτη δείχνει ότι όσα περισσότερα χρόνια μια γυναίκα έχει περιστασιακές δουλειές, τόσο πιθανότερο είναι να μην έχει αποκτήσει παιδί στα 35 έτη και αυτό ανεξάρτητα από το κοινωνικο-οικονομικό και το μορφωτικό επίπεδό της.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Δημόσιας Υγείας Βίβιεν Μουρ, του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, μελέτησαν τις περιπτώσεις 663 γυναικών, από τις οποίες οι 442 είχαν αποκτήσει τουλάχιστον ένα παιδί. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η πιθανότητα απόκτησης παιδιού έως την ηλικία των 35 ετών, μειωνόταν κατά σχεδόν 8% κατά μέσο όρο για κάθε πρόσθετο έτος που η γυναίκα είχε προσωρινή και όχι διαρκή απασχόληση. Έτσι, η πιθανότητα μιας γυναίκας να γίνει για πρώτη φορά μητέρα στα 35 της, ήταν μειωμένη κατά 23% περίπου μετά από τρία χρόνια περιστασιακής απασχόλησης και κατά 35% μετά από πέντε χρόνια μη μόνιμης εργασίας.

Οι ερευνητές επισήμαναν ότι τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα οι περιστασιακές και προσωρινές θέσεις εργασίας να μην αποτελούν αποκλειστικό «προνόμιο» των ανθρώπων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, αλλά επίσης πολλών ατόμων με πανεπιστημιακή μόρφωση. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το να αποκτήσει μια γυναίκα παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία ή να μην έχει καθόλου παιδιά, δεν αποτελεί απλώς θέμα επιλογής, αλλά αντανακλά ευρύτερες διαρθρωτικές συνθήκες στην κοινωνία. Αυτοί οι τελευταίοι παράγοντες χρήζουν περισσότερης προσοχής και μελέτης, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τους φραγμούς στη δημιουργία οικογένειας», σημειώνει η Δρ Μουρ και συμπληρώνει ότι οι συνθήκες απασχόλησης των γυναικών επηρεάζουν τον χρόνο της δημιουργίας μιας οικογένειας, «ιδίως στις δυτικές χώρες με νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση».

(πηγή: sigmalive.com)