paidevo.gr | parents

Αφιερωμένη στα παιδιά που δίνουν τη δική τους μάχη καθημερινά για να κρατηθούν στη ζωή 

Η 15η Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, είναι αφιερωμένη στα παιδιά που δίνουν την δική τους μάχη καθημερινά για να κρατηθούν στη ζωή.

Υπολογίζεται ότι, στον κόσμο, κάθε χρόνο, 250.000 παιδιά νοσούν από καρκίνο, ενώ στην Ελλάδα, κάθε χρόνο 300 παιδιά προσβάλλονται από τον καρκίνο και συνήθως από λευχαιμία.

250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο πάσχουν από διάφορες μορφές καρκίνου, το 80% των οποίων στις χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.

Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία.

Το 70% από αυτά θεραπεύεται, λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού.

Αντίθετα, στις χώρες του τρίτου κόσμου τα ποσοστά θνησιμότητας είναι πολύ υψηλά.

Οι κυριότερες μορφές παιδικού καρκίνου είναι:

– λευχαιμίες (οξεία λεμφοβλαστική, οξεία μυελοβλαστική)

– οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος (κυρίως εγκεφαλικοί όγκοι όπως: αστροκύτωμα, γλοίωμα, μυελοβλάστωμα, επενδύμωματα

– τα λεμφώματα (κακοήθεις όγκοι λεμφαδένων ή άλλων οργάνων)

– οι όγκοι του αμφιβληστροειδούς (ρετινοβλάστωμα)

– τα σαρκώματα μαλακών μορίων (ραβδομυοσάρκωμα) και των οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing)

– οι όγκοι νεφρών (νεφροβλάστωμα) και επινεφριδίων (νευροβλάστωμα)

– οι όγκοι ήπατος (ηπατοβλάστωμα), κ.α.

Οι κακοήθεις όγκοι ενήλικου τύπου όπως ο καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του προστάτη, κλπ είναι πάρα πολύ σπάνιο να παρατηρηθούν στην παιδική ηλικία.

Περισσότερες πληροφορίες στο uicc.org

(Πηγή: omorfhzwh.gr)

Σε μια εποχή που οι δρόμοι αλλά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης  γεμίζουν με αναφορές για κουτάβια που κάποιοι «ενήλικες»  ξεφορτώνονται με ελαφρά τη καρδία, η πράξη του ανήλικου Χανιώτη μαθητή γεννά ελπίδες  πως στην νέα γενιά υπάρχει η ελπίδα.

Αναγνώστης του Flashnews.gr περιγράφει αυτό που του συνέβη το πρωί στην περιοχή του Κουμπε.

«Στο δρόμο καθώς περπατούσα συνάντησα τον πιτσιρικά που βλέπετε και μου έκανε εντύπωση αυτό που βλέπετε έτσι τον ρώτησα που τα πας τα κουτάβια;

Μόλις τα είχε βρει λίγα μέτρα πιο πριν παρατημένα έξω από ένα κτηνιατρείο.

Άδειασε λοιπόν την τσάντα του από τα βιβλία που βλέπετε τα κρατάει στο χέρι και τα πήρε μαζί του γιατί φοβήθηκε μην τα πατήσει κανένα αυτοκίνητο λέγοντας μου ότι έχει μια καθηγήτρια φιλόζωη και ίσως τον βοηθούσε να τους βρει ένα σπίτι.

Το ίδιο του υποσχέθηκα και εγώ ότι θα προσπαθήσω αυτά τα υπέροχα κουτάβια να βρουν ένα ζεστό σπίτι( είναι μάλλον ράτσα Γκέκα κυνηγόσκυλα μεσαίου μεγέθους).

Τα κουτάβια θα βρίσκονται στο 3ο Γενικό Λύκειο Χανίων στον Κουμπέ οποίος ενδιαφέρεται.

Συγχαρητήρια στον νεαρό που ούτε το όνομα του δεν πρόλαβα να ρωτήσω γιατί ήδη είχε αργήσει στο σχολείο του….»

Πράγματι…..Υπάρχει ελπίδα….

(Πηγή: flashnews.gr)

Το πολύ καθισιό στην εφηβεία σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων κατάθλιψης στους εφήβους, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα. Κάθε πρόσθετη ώρα καθημερινής έστω και ελαφριάς σωματικής δραστηριότητας ενός δωδεκάχρονου παιδιού, όπως το περπάτημα, ένα χόμπι ή οι δουλειές του νοικοκυριού, συνδέονται με μείωση κατά 10% των καταθλιπτικών συμπτωμάτων στα 18 του.

Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), με επικεφαλής τον ‘Ααρον Κάντολα, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ψυχιατρικό περιοδικό «The Lancet Psychiatry», ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 4.300 εφήβους, που κλήθηκαν να φοράνε ειδικές συσκευές καταγραφής των κινήσεων τους για τουλάχιστον δέκα ώρες καθημερινά επί τρεις μέρες στις ηλικίες των 12, 14 και 16 ετών. Τα συμπτώματα κατάθλιψης (κακή ψυχική διάθεση, αδυναμία ευχαρίστησης, δυσκολία συγκέντρωσης κ.α.) αξιολογήθηκαν με βάση σχετικό ερωτηματολόγιο.

Διαπιστώθηκε ότι κάθε έξτρα 60 λεπτά καθιστικής συμπεριφοράς μέσα στη μέρα στις ηλικίες των 12, 14 και 16 ετών σχετίζονταν με αύξηση στην κατάθλιψη κατά 11%, 8% και 10,5% αντίστοιχα στην ηλικία των 18 ετών. Οι έφηβοι που έκαναν συστηματικά καθιστική ζωή και στις τρεις ηλικίες (12,14 και 16 έτη), είχαν κατά μέσο όρο 28% περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης στα 18 τους.

Κάθε πρόσθετη ώρα, ακόμη και ελαφριάς σωματικής δραστηριότητας στις ηλικίες των 12, 14 και 16 ετών, σχετιζόταν με μικρότερη κατάθλιψη κατά 10%, 8% και 11% αντίστοιχα. Δεν είναι σαφές κατά πόσο η έντονη άσκηση (για τουλάχιστον 20 λεπτά τη μέρα) όντως ωφελεί περισσότερο σε σχέση με την καταπολέμηση της κατάθλιψης.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Γράφει η Αλεξάνδρα Κεντρωτή

Η ανάρτηση που ακολουθεί, την οποία διαβάσαμε στη σελίδα «Ενσυναίσθηση», δεν χρειάζεται προλόγους και εισαγωγές. Οι λέξεις είναι τόσο δυνατές που αφοπλίζουν… Αν θέλετε, αφιερώστε λίγα δευτερόλεπτα για να το διαβάσετε:

«Το όνομά μου δεν είναι μογκολάκι, έχω όνομα όπως όλοι οι άνθρωποι.

Η ιατρική μου κατάσταση λέγεται Σύνδρομο Down (Νταουν).

Η αιτία της πάθησής μου οφείλεται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες… η ανωμαλία αυτή αναπαράγεται στη συνέχεια σε κύτταρο του σώματός μου, να ξέρεις δεν φταίω εγώ.

Έχω μικρό στόμα με μεγάλη προεξέχουσα γλώσσα και σε γενικές γραμμές, η σωματική μου και γνωστική μου ανάπτυξη καθυστερεί, το σχήμα των ματιών μου είναι έντονα τα χαρακτηριστικά της μογγολικής φυλής…

Ο όρος «Μογγολισμός» με στεναχωρεί και είναι ανεπίτρεπτος και επιστημονικά απαράδεκτος.

Αλλά παρ΄όλα αυτά αγαπώ και σχολιάζω και καταλαβαίνω και μαθαίνω και νιώθω, ελάτε να συζητήσουμε αλλά όσο δυνατόν πιο απλά, και δεν θέλω να είσαι λυπημένος για μένα…

Είμαι γλυκός σαν εσένα αν με αγαπάς λίγο θα σ ΄αγαπώ πολύ.

«Δίδαξε στα παιδιά σου να είναι ευγνώμονες… και να δέχονται τη διαφορετικότητα για να αλλάξει ο κόσμος» – Σωτήρης Καλκατζάκος»

(Πηγή: mama365.gr με πληροφορίες από Ενσυναίσθηση )

Τα δυο μικρά αδελφάκια εντοπίστηκαν δύο χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους – Πολίτες ενημέρωσαν την αστυνομία, η οποία έψαχνε τους γονείς, αφού τα παιδάκια δεν ήταν σε θέση να δώσουν κάποιες πληροφορίες για την ταυτότητά τους.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του LamiaReport η περιπέτεια των δυο παιδιών εκτυλίχθηκε νωρίς το μεσημέρι, όταν διέφυγαν της προσοχής της μητέρας και της γιαγιάς, από το σπίτι όπου διαμένουν στα Γαλανέικα Λαμίας.

Τα δυο αδελφάκια ρομά, αρχικά έπαιζαν στην αυλή του σπιτιού τους, όμως απομακρύνθηκαν από αυτό και σιγά – σιγά διήνυσαν μια απόσταση δυο χιλιομέτρων, φτάνοντας στο κέντρο της πόλης.

Διερχόμενοι οδηγοί και πολίτες έβλεπαν ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι, ηλικίας 2 και 3 ετών αντίστοιχα, πιασμένα χέρι -χέρι να κατεβαίνουν την οδό Υψηλάντη και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει.

Όπως ήταν φυσικό κάποιοι από αυτούς ενημέρωσαν την Άμεση Δράση «100» και αμέσως αστυνομικοί της ΔΙ.ΑΣ. κινητοποιήθηκαν και εντόπισαν τα αδελφάκια κοντά στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας.

Όμως τα παιδιά δεν ήξεραν να δώσουν κάποια πληροφορία για να καταφέρουν οι αστυνομικοί να εντοπίσουν τους γονείς και το σπίτι.

Τελικά εμφανίστηκε ένα μεγαλύτερο αγοράκι, το οποίο είπε ότι έχει συγγενική σχέση μαζί τους και οδήγησε τους αστυνομικούς και τα παιδάκια σε ένα σπίτι πίσω από τη Μητρόπολη όπου πράγματι διέμενε μια θεία τους και έτσι μπήκε τέλος στην περιπέτεια των δυο μικρών παιδιών.

Δείτε βίντεο:

(Πηγή: lamiareport.gr)