paidevo.gr | parents

Της Έλενας Κρητικού

«Ο Δείκτης Ένταξης Ψυχικής Υγείας» είναι μια έρευνα που έγινε από τον Economist και εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται 30 χώρες τα άτομα με ψυχική νόσο. Η χώρα μας καταλαμβάνει μόλις την 28η θέση ενώ η Γερμανία βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε ο Economist σε συνεργασία με την φαρμακευτική εταιρία Janssen, με τίτλο «Ο Δείκτης Ένταξης Ψυχικής Υγείας», η Ελλάδα βρίσκεται στην 28η θέση αναφορικά με την ένταξη στην κοινωνία και την απασχόληση των ασθενών που πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια. Η χώρα μας βρίσκεται μόλις δύο θέσεις πριν το τέλος, ενώ η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο καταλαμβάνουν τις δύο πρωταγωνιστικές θέσεις στον γενικό πίνακα της κατάταξης των χωρών που εξετάστηκαν.

Η έρευνα επικεντρώνεται στις προκλήσεις που προκύπτουν από την ένταξη στην κοινωνία και την απασχόληση των ασθενών με ψυχική νόσο, εντός των 28 Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Νορβηγίας και της Ελβετίας. Οι χώρες έχουν καταταγεί ανάλογα με το πώς υποστηρίζουν τους ασθενείς με ψυχικές ασθένειες. Από τα ευρήματα διαπιστώνεται πως, ενώ υπάρχουν πολλά παραδείγματα που φανερώνουν καλές πρακτικές σε ολόκληρη την Ευρώπη, η ήπειρος στο σύνολό της έχει πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να μπορέσουν οι ασθενείς με ψυχική νόσο να υποστηρίζονται επαρκώς με σκοπό την ουσιαστική τους ενσωμάτωση μέσα στην κοινότητά τους.

Η μέριμνα για τα άτομα με ψυχική νόσο πόσο διαφέρει από χώρα σε χώρα;

«Περίπου 165 εκατομμύρια άνθρωποι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποφέρουν από μια ψυχική ασθένεια, κάποια στιγμή μέσα σε ένα έτος», τονίζει η απερχόμενη Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Εγκεφάλου, Mary Baker. Όπως προσθέτει η ίδια σε συνέχεια των δηλώσεων της, «Ωστόσο, περίπου μόνο το ένα τέταρτο αυτών των ανθρώπων λαμβάνουν κάποια θεραπεία και περίπου ένα 10% έτυχαν φροντίδας η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «θεωρητικά επαρκής».

Όπως φαίνεται, η μεγαλύτερη ένδειξη ανεπάρκειας στη φροντίδα των ασθενών με κάποια ψυχική νόσο είναι το τεράστιο χάσμα που εντοπίζεται μεταξύ εκείνων που πάσχουν από μια ψυχική νόσο και εκείνων που λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα. Η έρευνα στηρίχθηκε σε μια σειρά από δείκτες, μεταξύ των οποίων είναι το περιβάλλον που ζουν οι ψυχικά ασθενείς, η πρόσβαση που έχουν σε ιατρική βοήθεια και υπηρεσίες, οι ευκαιρίες που τους δίνονται -ειδικά εκείνες που σχετίζονται με την εργασία- η διαχείριση όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα και οι προσπάθειες για την καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος.

Σε ένα γενικότερο επίπεδο, ο Δείκτης Ένταξης Ψυχικής Υγείας του Economist μετρά τον βαθμό στήριξης των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων σχετικά με την ένταξη των ασθενών με ψυχική νόσο στην κοινωνία. Εκείνο που έγινε στην πράξη, ήταν η σύγκριση των επιπέδων στήριξης ανάμεσα σε 30 ευρωπαϊκές χώρες, όπως προαναφέρθηκε τα 28 Κράτη Μέλη της ΕΕ, τη Νορβηγία και την Ελβετία. Από τα πιο βασικά ευρήματα της έρευνας είναι ότι η Γερμανία βρίσκεται στην κορυφή του Δείκτη εξαιτίας του ισχυρού συστήματος υγείας και της εξαιρετικής κοινωνικής πρόνοιας, ενώ ακολουθούν με μικρή διαφορά το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Σκανδιναβικές χώρες.

Η Ελλάδα βρίσκεται δυο θέσεις πριν το τέλος

«Αυτή η έρευνα αναδεικνύει τα άριστα παραδείγματα βέλτιστων πρακτικών στην παροχή φροντίδας στην ψυχική υγεία, αλλά και τους τομείς ανεπάρκειας που πρέπει να αντιμετωπιστούν», δήλωσε χαρακτηριστικά η Jane Griffiths, πρόεδρος του Ομίλου Εταιρειών Janssen στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. «Ελπίζουμε ότι η έρευνα αυτή θα επιτρέψει την τεκμηριωμένη συζήτηση και τη στενότερη συνεργασία και δράση μεταξύ όλων των φορέων λήψης αποφάσεων όσον αφορά στην ενσωμάτωση των ασθενών με ψυχική ασθένεια η οποία ακολούθως θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα για τους ασθενείς που ζουν με αυτές τις παθήσεις».

Η Janssen, που εστιάζει στην αντιμετώπιση και την κάλυψη ορισμένων από τις πιο σημαντικές και συχνά ανεκπλήρωτες ιατρικές ανάγκες της εποχής μας, όπως είναι η νευροεπιστήμη που περικλείει την σχιζοφρένεια, η ανοσολογία, η ογκολογία, τα λοιμώδη νοσήματα και όσα σχετίζονται με το καρδιαγγειακό σύστημα, στοχεύει στο να προσφέρει την καλύτερη ποιότητα στην φροντίδα των ασθενών με ψυχική νόσο, αναγνωρίζοντας ότι η ένταξή τους αποτελεί βασικό στοιχείο για την αποκατάστασή τους.

Η ανάπτυξη και η μελέτη των δεικτών μέτρησης έγινε σε συνεργασία με μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων στην ψυχική υγεία, η οποία αποτελείτο από ειδικούς επαγγελματίες υγείας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ασθενείς, φροντιστές και οργανισμούς έρευνας. Η χώρα μας βρίσκεται στις πιο χαμηλές θέσεις στη γενική κατάταξη και αναμφίβολα, αυτά τα αποτελέσματα απαιτούν βαθύτερη σκέψη και περισυλλογή ώστε να επέλθουν ριζικές αλλαγές ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης των ψυχικά ασθενών στην Ελλάδα.

(πηγή: www.pathfinder gr.)

Προστατέψτε την ιδιωτική ζωή του παιδιού σας από την ανάρτηση φωτογραφιών στο διαδίκτυο

Δεν είναι λίγοι οι σύγχρονοι γονείς που ανεβάζουν συνεχώς φωτογραφίες των παιδιών τους στο διαδίκτυο.

Ωστόσο, οι επιστήμονες προειδοποιούν για τις αρνητικές συνέπειες του… υπερβολικού «μοιράσματος» στο διαδικτυακό κόσμο και αναφέρουν ότι η νέα γενιά των «sharents» [από τις αγγλικές λέξεις «share» (=μοιράζομαι) και «parents» (=γονείς)] μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στα παιδιά τους.

Ειδικότερα, υποστηρίζουν ότι η ανάρτηση φωτογραφιών των παιδιών τους μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα (ντροπή) στα παιδιά μετέπειτα στη ζωή τους, οδηγώντας ακόμη και σε προβλήματα που σχετίζονται με την ιδιωτικότητα και την ασφάλειά τους.

Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήγαγε το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, πάνω από τις μισές μανάδες και το ένα τρίτο των πατεράδων συζητούν θέματα που σχετίζονται με την υγεία και την ανατροφή των παιδιών τους στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ σχεδόν τα τρία τέταρτα των γονέων δηλώνουν ότι τα social media τους κάνουν να νιώθουν λιγότερη μοναξιά.

Ωστόσο, οι ερευνητές προειδοποιούν πως για κάποιους, το «μοίρασμα» μπορεί να ξεπερνάει κάποια όρια.

«Όταν τα παιδιά θα είναι αρκετά μεγάλα για να αρχίσουν να χρησιμοποιούν και τα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλά από αυτά θα έχουν ήδη αποκτήσει μια ψηφιακή ταυτότητα, η οποία έχει δημιουργηθεί από τους γονείς τους» εξηγεί η ερευνήτρια από το τμήμα Παιδιατρικής του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Sarah Clark.

«Το να μοιραζόμαστε τις χαρές και τις προκλήσεις της πατρότητας και μητρότητας και το να καταγράφουμε τη ζωή των παιδιών μας δημόσια έχει γίνει πια ένας κοινωνικός κανόνας, ένα πρότυπο. Για το λόγο αυτό θέλαμε να ερευνήσουμε περαιτέρω τα οφέλη και τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να έχουν αυτές οι πράξεις και εμπειρίες» είπε η ίδια και συνέχισε: «Από τη μία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρήσιμα για τους γονείς. Από την άλλη όμως, ορισμένοι εκφράζουν ανησυχίες ότι το υπερβολικό μοίρασμα της ιδιωτικής ζωής μπορεί να ενέχει κινδύνους για την ασφάλεια και την ιδιωτικότητα των παιδιών».

«Οι γονείς μπορεί να μοιράζονται πληροφορίες, που θα έκαναν τα παιδιά τους να νιώσουν ντροπή ή που θα μπορούσαν να τις θεωρήσουν πολύ προσωπικές όταν μεγαλώσουν, όμως από τη στιγμή που θα δημοσιευτούν ‘εκεί έξω’ είναι δύσκολο να τις πάρει κανείς πίσω» είπε ακόμη και κατέληξε: «Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την ιδιωτικότητα των παιδιών τους και πρέπει να σκέφτονται πολύ σοβαρά τι και πόσες πληροφορίες θα μοιράζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αφορούν τα παιδιά τους, έτσι ώστε να προστατέψουν την ιδιωτικής του ζωή και τώρα και στο μέλλον».

(πηγή: newsbeast.gr)

Στον 21ο αιώνα, οι ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου επιτάσσουν αποτελεσματικότητα δεξιοτήτων και γνώσεων. Καθημερινή είναι η συζήτηση που αφορά την εκπαίδευση των μαθητών και την ενίσχυση των γνώσεων και δεξιοτήτων τους.

Τα παιδιά λοιπόν της Στ’1 τάξης του Δημοτικού σχολείου Δευτεράς, ανέλαβαν την πρωτοβουλία, οργανώνοντας δραστηριότητες εκπαίδευσης των γονιών τους, με τη χρήση της τεχνολογίας, να διερευνήσουν αν αυτή η «επιμορφωτική» δράση μπορεί να ενισχύσει τις δεξιότητες και τα κίνητρα μάθησης των μαθητών από την μια, αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στο παιδί και την οικογένειά του καθώς και τη σχέση σχολείου και οικογένειας από την άλλη.

Έχοντας λοιπόν την ανάγκη να διαφοροποιήσουν τις μεθόδους με τις οποίες μαθαίνουν, οι μαθητές της Στ’1 τάξης του Δημοτικού σχολείου Δευτεράς αποφάσισαν να ερευνήσουν αν μπορούν με επιτυχία να γίνουν εκπαιδευτές των γονιών τους. Ταυτόχρονα, διερεύνησαν αν αυτός ο ρόλος τους, ως εκπαιδευτές, βοηθά τους ίδιους να μάθουν πιο αποτελεσματικά και να αξιοποιούν καλύτερα την τεχνολογία κατά τη μαθησιακή διαδικασία.  Παράλληλα, εξετάστηκε αν με αυτόν τον τρόπο μπορούν να βελτιωθούν οι σχέσεις τους με τους γονείς τους.

Από τις συζητήσεις που κάνουν οι μαθητές μεταξύ τους προκύπτει πως «το σχολείο και τα μαθήματα γενικότερα είναι πολύ ανιαρά και δημιουργούν μια απέχθεια για αυτό».  Οι μαθητές εισηγηθήκαν λοιπόν, τη χρήση της τεχνολογίας (Τ.Π.Ε.) ως μέσο για ενίσχυση του ενδιαφέροντός τους για μάθηση και κατ’ επέκταση των μαθησιακών τους αποτελεσμάτων. Θα έπρεπε όμως, να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία των γονιών τους προς τη χρήση «άγνωστης» τεχνολογίας, μιας και ως τελειόφοιτοι θα πρέπει να δώσουν έμφαση στο να «καλύψουν την ύλη» και να αποκτήσουν πολλές γνώσεις και δεξιότητες.  Έτσι, θέλησαν να «επιμορφώσουν» τους γονείς τους σε ότι καινούριο μάθαιναν οι ίδιοι στο σχολείο.  Οι γονείς εμπλάκηκαν περισσότερο στις δραστηριότητες που έκαναν οι μαθητές στο σχολείο και στο τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν . Οι μαθητές μοιραστήκαν μαζί με τους γονείς τους τα καινούρια εργαλεία μάθησης, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στο σχολείο, για να τα γνωρίσουν. Ο ρόλος των μαθητών ως επιμορφωτές των γονιών τους σε κάτι καινούριο και στο οποίο θεωρούν ότι είναι καλοί, ίσως να τους έφερνε και πιο κοντά στους γονείς αλλά και τους γονείς πιο κοντά στο σχολείο.

Τη συγκεκριμένη δράση που κράτησε τρεις περίπου μήνες, ακολούθησε η διερεύνηση των αποτελεσμάτων.

Συγκεκριμένα, οι μαθητές επιδίωξαν να διερευνήσουν:

• Αν μπόρεσαν με επιτυχία να γίνουν εκπαιδευτές των γονιών τους, δείχνοντάς τους πώς λειτουργούν συγκεκριμένα λογισμικά στον υπολογιστή αλλά και το πώς μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι για να επωφεληθούν στην καθημερινή τους ζωή.
• Αν αυτός ο ρόλος τους, ως εκπαιδευτές των γονιών τους, βοήθησε τους ίδιους να μάθουν πιο αποτελεσματικά και να αξιοποιούν καλύτερα την τεχνολογία κατά τη μαθησιακή διαδικασία.
• Πώς αυτός ο ρόλος, ως εκπαιδευτές των γονιών τους,  επηρέασε τις σχέσεις τους με τους γονείς τους, διερευνώντας τις αντιλήψεις παιδιών και γονέων μετά την πρακτική εφαρμογή της «επιμόρφωσής» τους.

Στην δράση συμμετείχαν και τα δύο τμήματα των Στ’ τάξεων του δημοτικού σχολείου Δευτεράς.  Η μια τάξη λειτούργησε ως ομάδα ελέγχου αφού χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια εργαλεία μάθησης Τ.Π.Ε στη μαθησιακή διαδικασία χωρίς όμως να πρέπει τα παιδιά να επιμορφώνουν τους γονείς τους σ’ αυτά. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά και γονείς νιώθουν πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν πολύ καλά τα λογισμικά που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτύχουν τους μαθησιακούς τους στόχους και ταυτόχρονα να γίνουν εκπαιδευτές των γονιών τους με τα συγκεκριμένα εργαλεία (Διάγραμμα 1).

Ο βαθμός επιτυχίας χρήσης συγκεκριμένων διαδικτυακών μαθησιακών εργαλείων

Ως προς τις δεξιότητες που αποκτήθηκαν, τα παιδιά που συμμετείχαν στην «επιμόρφωση» των γονέων τους (Στ’1), πιστεύουν ότι οι δραστηριότητες που εφάρμοσαν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς τους βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό να αναπτύξουν συγκεκριμένες δεξιότητες (Διάγραμμα 2). Οι γονείς από την άλλη εμφανίζονται λίγο πιο συγκρατημένοι για τις δεξιότητες που απέκτησαν τα παιδιά τους.  Πιο συγκεκριμένα οι γονείς πιστεύουν πως η δεξιότητα που αποκτήθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό(4,35) με τη δράση της επιμόρφωσής τους είναι η συνεργασία.

Αντίθετα τα παιδιά θεωρούν πως η όλη δράση ενίσχυσε την ικανότητα δακτυλογράφησης, την ικανότητα έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά και την ικανότητά τους για επιχειρηματολογία (4,13). Η ομάδα ελέγχου (Στ’2)  που χρησιμοποίησε τα εργαλεία στην τάξη ανέφερε την επιχειρηματολογία ως την ικανότητα που κατάφεραν να ενισχύσουν σε μεγαλύτερο βαθμό.

Ικανότητες και δεξιότητες των παιδιών που αναπτύχθηκαν μετά την δράση «επιμόρφωσης» των γονέων.

Συμπερασματικά, τα παιδιά κατέληξαν πως ο ρόλος τους, ως εκπαιδευτές των γονιών τους, βοήθησε  τους ίδιους να μάθουν πιο αποτελεσματικά και να αξιοποιούν καλύτερα την τεχνολογία κατά τη μαθησιακή διαδικασία. Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν, τα παιδιά που συμμετείχαν στην «επιμόρφωση» των γονέων τους απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αφού θεωρούν πως ενισχύθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι δεξιότητες και οι ικανότητες τους. Είναι σημαντικό όμως να αναφερθεί πως και η χρήση της τεχνολογίας αυτής καθ’ αυτής φαίνεται να ενισχύει σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση των παιδιών αφού και η ομάδα ελέγχου έχει την πεποίθηση της ενίσχυσης των ικανοτήτων και δεξιοτήτων της.

Επιπρόσθετα, όπως φαίνεται και στο Διάγραμμα 3, προκύπτει πώς σχεδόν όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην επιμόρφωση απέκτησαν περισσότερα κίνητρα μάθησης (4,64) και νιώθουν την ανάγκη να εμπλακούν σε περισσότερες δραστηριότητες με τη χρήση της τεχνολογίας (4,79).  Γονείς και παιδιά συμφωνούν απόλυτα (4,36) πως η δράση τους βοήθησε να ενισχύσουν και την μεταξύ τους επικοινωνία, γεγονός που ενισχύεται και από τις συνεντεύξεις σε γονείς:   «Ήταν κάτι πολύ ευχάριστο να παίρνω καθοδήγηση από το παιδί μου, και να μαθαίνω κάτι που δεν ήξερα.  Συνειδητοποίησα πως άλλαξαν οι ρόλοι!» αναφέρει μητέρα.

Επίσης, φαίνεται πως ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό η επικοινωνία σχολείου και οικογένειας αφού οι γονείς εμπλάκηκαν έμπρακτα στη μαθησιακή διαδικασία, σε αντίθεση με τα παιδιά που δεν λειτούργησαν ως εκπαιδευτές και πιστεύουν πως δεν άλλαξε κάτι στην επικοινωνία.  Χαρακτηριστικά, γονιός αναφέρει στο τέλος του ερωτηματολογίου: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω την εκπαιδευτικό των παιδιών για την αξιέπαινη πρωτοβουλία της να εμπλέξει τους μαθητές στη συγκεκριμένη δραστηριότητα, η οποία έχει συμβάλει στην ενίσχυση του δεσμού οικογένειας – σχολείου και ακόμα περισσότερο την ενίσχυση του δεσμού γονιού – παιδιού». Την ίδια στιγμή φαίνεται πως μαθητές και γονείς συμφωνούν πως οι δραστηριότητες που εφαρμόστηκαν κατά τη σχολική χρονιά βοήθησαν τους γονείς να κατανοήσουν τι είναι αυτό που γίνεται στο σχολείο.

Σημαντικό είναι πως και τα παιδιά της Στ’2 (ομάδα ελέγχου) πιστεύουν πως η δραστηριότητα βοήθησε τους γονείς τους να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο εργασίας στη σχολική τάξη αφού όπως εξηγούν: «Ήταν πολύ ευχάριστο να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να επιτύχουμε τους στόχους μας, και σε αρκετές περιπτώσεις μπήκαμε στη διαδικασία να τα δείξουμε στους γονείς μας». Ακόμα, τα παιδιά θεωρούν πως η δράση της εκπαίδευσης των γονιών τους με τη χρήση Τ.Π.Ε. ενίσχυσε πολύ (4,07) τη θετική τους στάση για το σχολείο πράγμα που αποτελούσε και το αρχικό τους κίνητρο για εφαρμογή της δράσης.

Εντούτοις,  φαίνεται πως η δράση ίσως να μην βοήθησε ιδιαίτερα στη μείωση του άγχους, της πίεσης και της έντασης στην οικογένεια αφού γονείς και παιδιά έπρεπε να συνεργαστούν πολλές φορές με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα.  «Κάποιες φορές ήταν δύσκολο να συνδυάσουμε τις απογευματινές υποχρεώσεις μας με τις δουλειές των γονιών μου». Παρόλα αυτά στα πλαίσια της ερώτησης: «Σας δυσκόλεψε κάτι κατά τη διεξαγωγή της επιμόρφωσης;», μητέρα ενός παιδιού αναφέρει χαρακτηριστικά «Δεν μας δυσκόλεψε κάτι αφού οι δραστηριότητες τέλειωναν πολύ γρήγορα και ήταν κάτι που μας άρεσε.»

Συνοπτικά λοιπόν, πρόεκυψε πως τα παιδιά που πήραν το ρόλο εκπαιδευτή βοηθήθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό να χρησιμοποιήσουν λογισμικά και να αναπτύξουν συγκεκριμένες δεξιότητες ενώ παράλληλα ενισχύθηκε σημαντικά η αυτοπεποίθησή τους. Η συγκεκριμένη δράση ενίσχυσε πολύ τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους καθώς και τα κίνητρα και το ενδιαφέρον των παιδιών για μάθηση.

Τα πορίσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν σε παιδιά και γονείς σε ημερίδα που προγραμματίζεται για τις 2 Απριλίου 2015, στις 7:00 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Δευτεράς.  Στην ημερίδα θα ενισχύσει την έρευνά μας, ο Δρ. Λοΐζος Συμεού, Επίκουρος Καθηγητής Εκπαιδευτικής Έρευνας και Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής στο Εuropean University-Cyprus.Η πρόσκληση απευθύνεται σε όλους… 

(πηγή: sigmalive.com)

Πολλές φορές σαν γονείς, ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας ένα παιδί που το μόνο που θέλει είναι αγάπη από εμάς. Τα οικονομικά προβλήματα, τα νεύρα της δουλειάς και το άγχος της επιβίωσης μας κάνει να ξεχνάμε το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο.

Ποιο είναι αυτό; Ο τρόπος μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στο παιδί μας. Διαβάστε το συγκλονιστικό κείμενο της Κατερίνας Μάλλιου.

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ’ αγαπάς πια…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…

(πηγές: newsitamea.gr, mikroimegaloi.gr)

Γράφει ο εκπαιδευτικός Καλόγηρος Βασίλειος

Μεγάλη αύξηση για τα κορίτσια

Κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ σε εφήβους εμφανίζουν διαχρονικά μειούμενη τάση στη χώρα μας σύμφωνα με έρευνα για τις εξαρτητικές συμπεριφορές στην εφηβεία που πραγματοποιήθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (HBSC/WHO, 2014) σε δείγμα 4.141 μαθητών ηλικίας 11, 13 και 15. Οι τάσεις αυτές ενδεχομένως συνδέονται με την αύξηση των τιμών πώλησης των προϊόντων καπνού και οινοπνευματωδών, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση ενώ στην ερμηνεία των παραπάνω τάσεων θα πρέπει να αναφερθεί και η πιθανή συμβολή των προγραμμάτων πρόληψης και προαγωγής της υγείας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αλλαγή στις στάσεις και συμπεριφορές των εφήβων απέναντι στον καπνό και το αλκοόλ και τις επιπτώσεις από τη χρήση των ουσιών αυτών στην υγεία. Ωστόσο δε συμβαίνει το ίδιο με τη χρήση κάνναβης.

Αύξηση λοιπόν, παρατηρείται στο ποσοστό των εφήβων στη χώρα μας που έχουν δοκιμάσει ή εξακολουθούν να κάνουν χρήση κάνναβης, γεγονός που θα πρέπει να μας κρατήσει σε εγρήγορση. Μάλιστα μία μικρή αλλά σημαντική μερίδα εφήβων (το 2,1% των 15χρονων) –εκτός από το ότι έχουν χρησιμοποιήσει κάνναβη– καπνίζουν τσιγάρα καθημερινά και καταναλώνουν αλκοόλ συχνά. Οι έφηβοι αυτοί, όπως αναφέρεται στην έρευνα διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για συνέχιση της χρήσης, κατάχρηση και εξάρτηση από τις ουσίες αυτές καθώς και υιοθέτησης άλλων συμπεριφορών υψηλού κινδύνου, καθιστώντας συνεπώς επιτακτική την ανάγκη ανάπτυξης επικεντρωμένων παρεμβάσεων πρόληψης προσαρμοσμένων στα χαρακτηριστικά του πληθυσμού αυτού.

Πιο αναλυτικά όσον αφορά τη χρήση κάνναβης το 2014, ένας στους 10 εφήβους ηλικίας 15 ετών (9,6%) ανέφερε ότι είχε κάνει χρήση κάνναβης έστω και μία φορά στη ζωή. Μεταξύ των 15χρονων που ανέφεραν το 2014 χρήση κάνναβης έστω και μία φορά σε όλη τη ζωή, οι περισσότεροι (7,6%) χρησιμοποίησαν την ουσία στη διάρκεια των 12 τελευταίων μηνών πριν από την έρευνα, ενώ σχεδόν οι μισοί (4,9%) είχαν κάνει χρήση τις 30 τελευταίες ημέρες.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώνεται περαιτέρω αύξηση των εφήβων που κάνουν χρήση κάνναβης αφού από το 3,7% το 2006, το ποσοστό αυξήθηκε σε 7,2% το 2010 και στην τελευταία έρευνα έχουμε περαιτέρω αύξηση με το ποσό να διαμορφώνεται στο 9,6%. Μεγάλη είναι η αύξηση των κοριτσιών που κάνουν χρήση κάνναβης καθώς το 2010 το ποσοστό τους ήταν 3,7% ενώ το 2014 σχεδόν διπλασιάστηκε καθώς διαμορφώθηκε στο 7,3%.

Τα αγόρια αναφέρουν σε υψηλότερο ποσοστό χρήση κάνναβης. Πιο συγκεκριμένα, στα αγόρια παρατηρούνται σημαντικά υψηλότερα ποσοστά πρόσφατης χρήσης καθώς και επανάληψης της χρήσης, συγκριτικά με τα κορίτσια . Σε γεωγραφικό επίπεδο, η πρόσφατη χρήση κάνναβης είναι σημαντικά χαμηλότερη στις περιοχές εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης (Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν διαφέρουν μεταξύ τους).

Κάπνισμα

Το 2014, είχαν καπνίσει έστω και μία φορά σε όλη τη ζωή ένας στους 3 15χρονους (36,9%), ένας στους 7 13χρονους (14,6%) και το 1,6% των 11χρονων μαθητών (Γράφημα 1). Μεταξύ των 15χρονων που είχαν καπνίσει έστω και μία φορά στη ζωή τους, ένας στους 2 (19,7%) είχε καπνίσει πρόσφατα (τις 30 τελευταίες ημέρες πριν από την έρευνα), σχεδόν ένας στους 3 (11,4%) κάπνιζε καθημερινά, ενώ σχεδόν ένας στους 5 (8,2%) κάπνιζε τουλάχιστον έξι τσιγάρα την ημέρα — σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά 13χρονων και 11χρονων.

Αν και με διακυμάνσεις στα ενδιάμεσα έτη, μεταξύ 1998 και 2014 μειώθηκε το ποσοστό των εφήβων που ανέφεραν ότι έχουν καπνίσει έστω και μια φορά στη ζωή (αφορά όλες τις ηλικίες). Σταθερότητα παρατηρείται ωστόσο στο καθημερινό κάπνισμα. Στους 15χρονους, την τετραετία 2010-2014 παρατηρήθηκε τάση μείωσης στο κάπνισμα έστω και μια φορά σε όλη τη ζωή (από 42,3% στο 36,9%), σημαντική μείωση στο κάπνισμα τον τελευταίο μήνα (από 26,0% στο 19,7%), ενώ δεν υπήρξε μεταβολή στο καθημερινό ή βαρύ κάπνισμα . Δεν παρατηρούνται σημαντικές μεταβολές διαχρονικά στα ποσοστά επιπολασμού του καπνίσματος στα φύλα.

Αλκοόλ

Ένας στους 2 εφήβους (53,3%) απάντησε το 2014 ότι έχει πιει αλκοόλ έστω και μια φορά στη ζωή του, ενώ σχεδόν ένας στους 3 (30,0%) ανέφερε κατανάλωση αλκοόλ τις τελευταίες 30 ημέρες πριν τη διεξαγωγή της έρευνας. Ποσοστό 5,2% των εφήβων ανέφεραν ότι κατανάλωσαν αλκοόλ περισσότερες από 5 ημέρες κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα. Ένας στους 10 εφήβους (9,1%) ανέφερε ότι, σε μια συνηθισμένη περίσταση, πίνει τουλάχιστον 3 ποτά. Ένας στους 5 εφήβους (20,6%) είχε τουλάχιστον ένα περιστατικό μέθης στη ζωή του, ενώ σε ποσοστό 5,9% οι έφηβοι μαθητές είχαν μεθύσει κατά τον τελευταίο μήνα. Τα αγόρια ανέφεραν κατανάλωση αλκοόλ σε υψηλότερα ποσοστά από τα κορίτσια, με εξαίρεση τη μέθη, την οποία αγόρια και κορίτσια ανέφεραν σε παρόμοια ποσοστά.

Με την αύξηση της ηλικίας αυξάνεται και το ποσοστό κατανάλωσης αλκοόλ και μέθης. Το 2014, ένας στους πέντε 15χρονους εφήβους (20,5%) ανέφερε ότι, όταν πίνει, πίνει συνήθως τουλάχιστον 3 ποτά, ενώ σε ποσοστό 5,8% ανέφεραν ότι πίνουν 5 ή περισσότερα ποτά. Ένας στους 8 15χρονους ανέφερε ότι είχε μεθύσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ημερών πριν τη διεξαγωγή της έρευνας (11,9%), ενώ ποσοστό 4,9% των 11χρονων ανέφεραν ότι έχουν μεθύσει έστω και μια φορά στη ζωή τους.

Όπως αναφέρεται στην έρευνα διαχρονικά, παρατηρείται μείωση στο ποσοστό των εφήβων που αναφέρουν κατανάλωση αλκοόλ. Ειδικότερα, από το 2010 στο 2014 μειώθηκε σημαντικά το ποσοστό των εφήβων που ανέφεραν πρόσφατη κατανάλωση αλκοόλ (από 41,5% σε 30,0%) –η μείωση αυτή παρατηρήθηκε σε όλες τις ηλικίες–, ενώ το ίδιο δεν ισχύει γα την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Στη δωδεκαετία 2002-2014 μειώθηκαν σημαντικά τα περιστατικά μέθης στους εφήβους (από 24,4% σε 20,6%), κυρίως στις μικρότερες ηλικίες.

Ολόκληρη η έρευνα

(πηγή: newsbeast.gr)