paidevo.gr | parents

Με 2.500 παιδιά να περιμένουν μια οικογένεια, εντός των επόμενων ημερών, αναμένεται να ανοίξει η ηλεκτρονική πλατφόρμα, μέσω της οποίας, όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν ανάδοχοι ή θετοί γονείς, θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση. Πώς θα λειτουργεί η πλατφόρμα και η επίσπευση των διαδικασιών

Εντός των επόμενων ημερών, αναμένεται να ανοίξει η ηλεκτρονική πλατφόρμα, μέσω της οποίας, όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν ανάδοχοι ή θετοί γονείς, θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση, δήλωσε η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου, σε εκδήλωση με θέμα το νέο νόμο για την αναδοχή και την υιοθεσία, προαναγγέλλοντας την έναρξη της εφαρμογής του νόμου.

Η αναπληρώτρια υπουργός χαρακτήρισε το νόμο παιδοκεντρικό, με τον οποίο κατοχυρώνονται τα δικαιώματα του παιδιού.

Έκανε λόγο για διαφανείς διαδικασίες, καθώς, όπως είπε, τόσο το κράτος όσο και ο κάθε εμπλεκόμενος (υποψήφιος θετός ή ανάδοχος γονιός), έχουν τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να παρακολουθούν τη διαδικασία.

Ηλεκτρονικός φάκελος για κάθε παιδί

Σύμφωνα με την κυρία Φωτίου, ο νόμος ορίζει ότι εντός 48 ωρών, το παιδί πρέπει να αποκτά ηλεκτρονικό φάκελο ενώ για όλα τα παιδιά που βρίσκονται ήδη στα ιδρύματα, πρέπει να δημιουργηθεί ο ηλεκτρονικός φάκελός τους.

Μεταξύ άλλων, η κυρία Φωτίου σημείωσε ότι μέχρι τώρα, οι κοινωνικοί λειτουργοί που μπορούσαν να διεξάγουν την κοινωνική έρευνα, ήταν ελάχιστοι και απασχολούνταν στα Κέντρα Κοινωνικής Προστασίας και στις Περιφέρειες.

«Πλέον, όλοι οι πιστοποιημένοι κοινωνικοί λειτουργοί από τον Σύνδεσμο Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας αναλαμβάνουν να κάνουν τη σύνταξη της κοινωνικής έρευνας» συμπλήρωσε.

Θα προηγηθεί η εξέταση αιτήσεων που έχουν ήδη υποβληθεί

Από την πλευρά του, ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης του υπουργείου Εργασίας Δημήτρης Καρέλλας, τόνισε: «Μετά από πολύ καιρό, έχουμε καταφέρει να είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε την υλοποίηση του νόμου για την αναδοχή και την υιοθεσία που έχει το εξής βασικό χαρακτηριστικό: ασχολείται, κυρίως, με το παιδί. Πρόκειται για έναν παιδοκεντρικό νόμο, που προστατεύει τα δικαιώματα του παιδιού και κινείται με βάση το βέλτιστο συμφέρον του».

Ο κ. Καρέλλας επανέλαβε ότι, σύντομα, αναμένεται να ανοίξει η ηλεκτρονική πλατφόρμα, ενώ παράλληλα, έχουν δοθεί οδηγίες στις υπηρεσίες που έχουν παλαιότερες αιτήσεις υποψήφιων θετών ή ανάδοχων γονέων να ξεκινήσουν τη διαδικασία εγγραφής και να προηγηθούν αυτές οι περιπτώσεις όσον αφορά στην εξέταση των αιτήσεών τους, ανεξάρτητα σε ποιο στάδιο βρίσκονται.

«Σήμερα, είναι μία πολύ σημαντική ημέρα, όπως και οι ημέρες που θα ακολουθήσουν, γιατί ένας νόμος που «γεννήθηκε», για να υπηρετήσει τα παιδιά, αρχίζει να εφαρμόζεται και όλοι προσδοκούμε ότι τα πρώτα παιδιά που θα έχουν όφελος θα είναι τα παιδιά που ζουν ήδη μέσα στα ιδρύματα» δήλωσε η πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής Σοφία Κωνσταντέλλια.

Ατομικό σχέδιο οικογενειακής αποκατάστασης για κάθε παιδί

«Ο νόμος θα απαιτεί τον ατομικό σχεδιασμό για την οικογενειακή αποκατάστασή τους» υπογράμμισε η κ. Κωνσταντέλλια, επισημαίνοντας ότι είναι «μη υγιές για την κοινωνία να αναλαμβάνει ένα ίδρυμα τη φροντίδα των παιδιών και να φτάνει το παιδί στην ενηλικίωση, για να φύγει από το ίδρυμα».

«Αυτό είναι κάτι μη φυσικό και απαράδεκτο. Πλέον, υποχρεώνονται τα ιδρύματα και οι επιστήμονες των Κέντρων να καταγράφουν και να σκέφτονται τι είναι καλό για το παιδί και πού μπορεί να πάει, μετά από σύντομη παραμονή στο ίδρυμα ή στο Κέντρο. Αυτό θα σημαίνει κατά προτεραιότητα επιστροφή στη φυσική οικογένεια ή αναδοχή ή υιοθεσία, αν η οικογένεια δεν θα μπορέσει ποτέ να αναλάβει το παιδί της. Πρόκειται για μία τομή και αφορά όλα τα ιδρύματα» είπε η πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής.

Όπως σημείωσε, από τη στιγμή που θα μπαίνει ένα παιδί στο ίδρυμα, θα πρέπει να κατατίθεται σε τρεις μήνες το ατομικό σχέδιο οικογενειακής αποκατάστασης.

2.500 παιδιά περιμένουν μία ανάδοχη ή θετή οικογένεια

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κ. Κωνσταντέλλια, 2.500 παιδιά περιμένουν μία ανάδοχη ή θετή οικογένεια.

«Ανάμεσα σε αυτά, είναι παιδιά με δυσκολίες, με αναπηρίες, μεγαλύτερα παιδιά, εφηβικής ηλικίας. Μπορεί να μην βρεθεί οικογένεια για όλα αυτά τα παιδιά, αλλά η πολιτεία και οι επαγγελματίες έχουν υποχρέωση να ψάξουν οικογένεια για το κάθε παιδί. Είναι η ευθύνη μας. Το κάθε παιδί δικαιούται να είναι σε μία οικογένεια» δήλωσε η κ. Κωνσταντέλλια.

Η διαδικασία για την επιλογή αναδόχου ή θετού γονέα

Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, ο νέος νόμος για την αναδοχή και την υιοθεσία εισάγει μία ενιαία διαδικασία για την επιλογή αναδόχου ή θετού γονέα, η οποία γίνεται ηλεκτρονικά και είναι απολύτως διαφανής.

Ο υποψήφιος γονέας μπορεί να την παρακολουθήσει από το σπίτι του, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας και να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν σκοτεινές πλευρές, έτσι ώστε να μην αποθαρρύνεται.

Όλα τα παιδιά που πρόκειται να δοθούν για αναδοχή ή υιοθεσία, που σήμερα ζουν σε ιδρύματα ή εγκαταλείπονται σε δημόσια νοσοκομεία και μαιευτήρια, εγγράφονται στα μητρώα ανηλίκων και αποκτούν υποχρεωτικά ηλεκτρονικό φάκελο της καταγωγής τους, ο οποίος συμπληρώνεται με ατομικό σχέδιο για την αποκατάστασή τους.

Κάθε παιδί με την ενηλικίωσή του μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στο φάκελο και να μάθει για την καταγωγή του.

Μειώνεται ο χρόνος αναμονής ενός υποψήφιου ανάδοχου ή θετού γονέα με την ψηφιοποίηση όλων των σταδίων της διαδικασίας και με τη μεγάλη διεύρυνση του αριθμού των κοινωνικών λειτουργών που κάνουν την κοινωνική έρευνα.

Με το νέο πλαίσιο, εκατοντάδες εκπαιδευμένοι και πιστοποιημένοι κοινωνικοί λειτουργοί του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος (ΣΚΛΕ-ΝΠΔΔ) μπορούν να διεξάγουν την κοινωνική έρευνα, μειώνοντας, έτσι, το χρόνο αναμονής στο ελάχιστο.

Προβλέπονται 8 έως 12 μήνες αναμονής, με απόλυτα επιστημονικές και διαφανείς διαδικασίες.

Θεσπίζονται ειδικά και, στη συνέχεια, εθνικά μητρώα υποψήφιων αναδόχων ή υποψήφιων θετών γονέων στα οποία καταγράφονται με ενιαίο τρόπο πανελλαδικά οι οικογένειες ή και τα μεμονωμένα φυσικά πρόσωπα που ενδιαφέρονται να γίνουν ανάδοχοι ή θετοί γονείς.

Τα εθνικά μητρώα εξασφαλίζουν ότι ο κάθε υποψήφιος ανάδοχος ή θετός γονέας μπορεί να βρει το παιδί που περιμένει ανάμεσα σε όλα τα παιδιά που αναζητούν οικογένεια σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας, ανεξάρτητα από το που έχει υποβάλει την αίτησή του.

Η αναδοχή ολοκληρώνεται με την υπογραφή της σχετικής σύμβασης, ενώ για την υιοθεσία δρομολογείται η νομική διαδικασία, για να ληφθεί η σχετική δικαστική απόφαση.

Το πληροφοριακό σύστημα διασφαλίζει την ισονομία, αφού για κάθε παιδί αναζητείται ο κατάλληλος ανάδοχος ή θετός γονέας, με απόλυτο σεβασμό στη σειρά προτεραιότητας, που καθορίζεται από την εγγραφή στο εθνικό μητρώο υποψήφιων αναδόχων ή θετών γονέων, αντίστοιχα.

(Πηγή: tanea.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

«Είμαι η τραγική γυναίκα της Καλαμαριάς, που βρέθηκε στην ανάγκη, να χωρισθή από το παιδί της, για να μη το βλέπη να μαραζώνη και να λυώνη από την πείνα, τη στέρηση και την ανέχεια. Είμαι εκείνη, που το παιδί της βρίσκεται την ώρα τούτη στα χέρια σου. Κράτησε το. Προστάτευσε το. Χάρισέ του ένα ελάχιστο μέρος από τις φροντίδες σου… »

Το γράμμα της μάνας της, από το οποίο προέρχεται το παραπάνω απόσπασμα με διατήρηση της ορθογραφίας, κρατούσε σφικτά η τετράχρονη Ελένη Πασαχίδου, που μαζί με τα άλλα παιδιά έφτασαν από την Καλαμαριά στην Κοζάνη τον Μάρτιο του 1942, με αυτοκίνητα του Ερυθρού Σταύρου.

«Δεν ήξερα τι έγραφε το γράμμα, το μόνο που μου είπε η μητέρα ήταν: «Το γράμμα θα δώσεις στη γυναίκα, που θα σε ταΐσει και θα σε φροντίσει, τη νέα μητέρα σου, μέχρι που θα έρθω να σε πάρω»…» αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 82χρονη σήμερα Ελένη Κυριμοπούλου, το γένος Πασαχίδου, ένα από τα -τότε- παιδιά, που σώθηκαν από την πείνα και τις αρρώστιες, αλλάζοντας στέγη.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ την συνάντησε στην εκδήλωση τιμής και ευγνωμοσύνης για τη φιλοξενία 120 παιδιών της Καλαμαριάς στα χωριά της Μακεδονίας στη διάρκεια της Κατοχής, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη».

Με αφετηρία αυτήν την «άγνωστη», μέχρι πρότινος, προσωπική ιστορία, το ΑΠΕ-ΜΠΕ αναζήτησε περισσότερα στοιχεία για εκείνες τις ημέρες, τα οποία επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη ανάγκη για αλληλεγγύη. Από τον Μάρτιο του 1942 ξεκίνησαν οι αποστολές παιδιών, με λεωφορεία, φορτηγά και τραίνα με τη συνοδεία της προϊσταμένης εθελοντριών του Ερυθρού Σταυρού, Ελίζας Κυδωνάκη, και άλλων εθελοντών.

Τα παιδάκια ήταν κυρίως προσφυγικής καταγωγής, από έξι έως 15 χρονών λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Ιστορικού Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού (ΙΑΠΕ), τα τελευταία 12 χρόνια, Σωτήρης Γεωργιάδης.

«Μας έφεραν με το αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού, μας κατέβασαν στην πλατεία, φώναξαν τους ντόπιους κατοίκους να έρθουν, ζήτησαν να μας πάρουν στα σπίτια τους, προσωρινά, να μην πεθάνουμε, είπαν» εξιστορεί η κ. Κυριμοπούλου.

Ο Δημήτρης Φόρης, όταν είδε τη μικρή Ελένη (Πασαχίδου τότε), τη λυπήθηκε, ήταν το μικρότερο από όλα τα παιδιά, μόνο με ένα βρακάκι, τυλιγμένη με σεντόνι. «Δεν θυμάμαι γιατί δεν είχα ρούχα όμως, τι είχα πάθει… Θυμάμαι μόνο το χαμόγελο του Δημήτρη Φόρη, του δημοδιδασκάλου, που με πήρε στην οικογένεια του. Ο ίδιος είχε πέντε παιδιά να ταΐσει» συνεχίζει και δείχνει ένα μικροσκοπικό απόκομμα από την τοπική εφημερίδα που έγραφε μετά: «(…) Ο δημοδιδάσκαλος, Δημήτρης Φόρης, ο ενθουσιώδης αυτός Κοζανίτης έδωσε πρώτος το παράδειγμα για αλτρουισμό, με δακρυσμένα μάτια αγκάλιασε την μικρούλα. Και την πήρε για όλη την διάρκεια του πολέμου σπίτι του…».

Ο πρόεδρος του Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού, Σωτήρης Γεωργιάδης, επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τη μέγιστη σημασία της έρευνας, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη: «Το αξιοσημείωτο είναι ότι τα παιδιά φιλοξενήθηκαν στις προσφυγικές οικογένειες. Και οι κάτοικοι δεν δίστασαν ούτε στιγμή να ανταποκριθούν στην έκκληση για τη σωτηρία των παιδιών» λέει και συνεχίζει: «Χάρη στην αυταπάρνηση και την αλληλεγγύη αυτών των ανθρώπων, εκατοντάδες παιδιά σώθηκαν από την πείνα και τις ασθένειες που έφερε η σκληρή γερμανική Κατοχή.

Κορυφαία είναι η περίπτωση του Μεσιανού Γιαννιτσών Πέλλας, στο οποίο φιλοξενήθηκαν 33 παιδιά από 40 οικογένειες. Πολλά παιδιά φιλοξενήθηκαν στην Πτολεμαΐδα και σε χωριά της Εορδαίας Κοζάνης (όπως τα Κομνηνά, η Πεντάβρυσος, ο Περδίκκας, ο Άγιος Χριστόφορος), στην πόλη της Κοζάνης και στο γειτονικό χωριό Χαραυγή».

Η Ελένη Κυριμοπούλου επιμένει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι αυτή η δραματική περιπέτεια της ζωής της, την εμπλούτισε ως άνθρωπο, έφερε στη ζωή της ανθρώπους που έγιναν κάτι περισσότερο από συγγενείς. «Ο κύριος Φόρης, ανακοίνωσε στα παιδιά του, που ήταν μεγαλύτερα σε ηλικία, «σας έφερα τη μικρότερη αδελφούλα σας, να τη φροντίζετε με αγάπη!»», λέει με φωνή δυνατή η 82χρονη και προσθέτει: «Μη με ακούτε που σήμερα μιλάω γρήγορα και δυνατά, τότε δεν μιλούσα, κάτι είχα πάθει και όλοι πίστεψαν ότι είμαι βουβή».

Από σιωπηλό κοριτσάκι, μεγαλώνοντας, έγινε ζωηρό παιδί, άρχισε να μιλάει, να παίζει, και όπως λέει: «Βρήκα τη λαλιά μου από την πολλή αγάπη που πήρα από αυτούς τους εξαιρετικούς ανθρώπους».

Μετά από έναν χρόνο ήρθαν με αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού να την πάρουν, να την πάνε πίσω στην οικογένεια της… «Μόλις τους είδα, κρύφτηκα. Δεν με βρήκαν, δεν ήθελα να φύγω από το σπίτι, που ένιωθα ότι είναι δικιά μου οικογένεια. Έτσι, έμεινα μαζί τους άλλα τρία χρόνια, μετά τον πόλεμο, ήρθε η μητέρα μου η ίδια να με πάρει. Μου εξήγησαν, ότι είναι η μαμά μου, μόνο τότε δέχτηκα να πάω μαζί της.

Η καλοσύνη της οικογένειας Φόρη με συνόδευε σε όλη τη ζωή μου» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη Κυριμοπούλου που έχει κάνει οικογένεια, έχει δυο παιδιά και εγγόνια. «Όταν έφυγαν από τη ζωή ο Δημήτρης Φόρης και η σύζυγος του, συνέχισα να κρατάω στενές επαφές με τα παιδιά τους, ενώ σήμερα συναντιόμαστε τακτικά με τα εγγόνια τους… Ακόμα θυμάμαι τα χεριά της «μαμάς» Ελένης Φόρη, που με χάιδευε το κεφάλι, όταν μου έπλεκε τα μαλλιά» είπε στο τέλος.

Ο μεγάλος συγγραφέας Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραφε στο «Τραγούδι της Αλληλεγγύης»: «…η πείνα είναι ντροπή». «Ντροπή είναι να μείνεις άπραγος μπροστά στην πείνα και τη στέρηση των παιδιών του λαού σου» λέει η ιστορικός του Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού, Ελένη Ιωαννίδου, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τονίζει την αξιοπρεπή απόφαση των προσφύγων να αλληλοβοηθούνται, να μην υπάρχουν απώλειες από την πείνα: «Στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, ο χειμώνας του 1941-42 έθεσε επιτακτικά το ζήτημα της επιβίωσης στην Θεσσαλονίκη, την Καλαμαριά, την Αθήνα, τον Πειραιά, πολύ περισσότερο για τα 1.000 ορφανά και τα παιδιά των άπορων οικογενειών.

Στην Καλαμαριά και τη Θεσσαλονίκη ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, σε συνεργασία με το ποντιακό σωματείο «Εύξεινος Λέσχη» και προσωπικότητες όπως ο γιατρός Θεοφύλακτος Θεοφυλάκτου, ο εθνογράφος Μιχάλης Μεταλλείδης και η Σοφία Ασλανίδου, απέστειλε περίπου σε χωριά της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Τα παιδάκια ήταν κυρίως προσφυγικής καταγωγής, από 6 έως 15 χρονών».

(Πηγή: enallaktikos.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Το περιστατικό συνέβη στην Πάτρα – Η καταγγέλουσα ισχυρίζεται ότι φέρει αποδεικτικό υλικό

Ένα απίστευτο περιστατικό διαδραματίστηκε έξω από δημοτικό παιδικό σταθμό της Πάτρας και μπροστά στα έκπληκτα μάτια μικρών παιδιών.

Σύμφωνα με καταγγελία που δημοσιεύει το thebest.gr, δάσκαλοι του χώρου προσχολικής αγωγής δεν επέτρεπαν σε μητέρα και το παιδί της να μπουν στον παιδικό σταθμό, εξαιτίας της λήξης της σύμβασης ειδικής παιδαγωγού, καθώς το μικρό παιδί έχει διαγνωστεί με ήπιας μορφής αυτισμό.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η καταγγέλλουσα μάλιστα έχει στην κατοχή της και βίντεο από τη στιγμή του φραστικού επεισοδίου και τις προσπάθειες της ίδιας και άλλων γονέων να μεταπείσουν δασκάλες του παιδικού σταθμού που βρίσκεται εκτός κέντρου της Πάτρας, να ανοίξει την συρόμενη καγκελόπορτα, για να περάσει μέσα το μικρό παιδί της.

Σύμφωνα με τη μητέρα του μικρού παιδιού ενώ το αγοράκι της είχε γίνει δεκτό στον παιδικό σταθμό κι ενώ θα είχε ήδη εγκληματιστεί με τον κοινωνικό του περίγυρο, πρέπει και πάλι να αποκλειστεί από την προσχολική αγωγή, εξαιτίας της λήξης της σύμβασης ειδικού παιδαγωγού που το είχε αναλάβει.

Το θέμα αναμένεται να έχει και συνέχεια καθώς η μητέρα κάλεσε την αστυνομία και τόσο η ίδια όσο οι εκπαιδευτικοί αλλά και ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΠ Θεόδωρος Τουλγαρίδης πήγαν στο αστυνομικό τμήμα για να δώσουν εξηγήσεις για το φραστικό επεισόδιο που προκλήθηκε.

Μάλιστα δικηγόρος έχει αναλάβει την υπόθεση κι αν δεν βρεθεί κάποια λύση, μπορεί το θέμα να φθάσει και στις δικαστικές αίθουσες.

Για το θέμα εξέδωσε ανακοίνωση ο Κοινωνικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων

Μετά την ισχύ του ν.4249/5-12-2017, (άρθρο 30 παρ. 1.α), ο Κοινωνικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων (ΚΟΔΗΠ), ενέταξε τη ρύθμιση του νόμου στον Κανονισμό Λειτουργίας των Βρεφονηπιακών του Σταθμών, ώστε να δίνεται η δυνατότητα εγγραφής στους Δ.Π.Σ.  των παιδιών που πάσχουν από σωματικές, πνευματικές, ψυχικές παθήσεις ή αναπηρίες, με τις αντίστοιχες προϋποθέσεις.

Με απόφαση του Δ.Σ του ΚΟΔΗΠ  άμεσα εγκρίναμε το αίτημα πρόσληψης αντίστοιχων ειδικοτήτων (ειδικών παιδαγωγών) με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου όπως προβλέπεται, για να καλύψουμε την ανάγκη αυτή.

Οι προσλήψεις που ζητήσαμε δεν έχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών, παρά το γεγονός ότι  αποστείλαμε και νέο αίτημα του Δ.Σ. μας.

Ο Κοινωνικός Οργανισμός χρησιμοποίησε έτσι, τη μοναδική δυνατότητα που είχε προκειμένου να καλύψει   την ανάγκη αυτή, μέσα στα  θεσμικά πλαίσια της επιτρεπόμενης πρόσληψης προσωπικού για 2 μήνες. Οι ενδιαφερόμενοι γονείς ενημερώθηκαν σχετικά για όλα και για την έγκριση που ζητήσαμε.

Γι’ αυτό προσλάβαμε εργαζόμενους με τη μοναδική δυνατότητα που είχαμε έστω για 2 μήνες, προκειμένου στο χρονικό αυτό διάστημα να μπορέσει η κυβέρνηση αν ήθελε να εγκρίνει τις θέσεις που ζητήσαμε.

Με ευαισθησία ανταποκριθήκαμε στο ζήτημα αυτό, με βάση τις δυνατότητές μας.

Το γεγονός ότι δεν έχουμε μόνιμους εργαζόμενους δεν οφείλεται στον Κοινωνικό Οργανισμό, αλλά στους κυβερνώντες διαχρονικά.

Τα παιδιά αυτά έχουν το δικαίωμα στη προσχολική αγωγή αδάπανα,  όμως αυτό είναι ζητούμενο,  γιατί για το κράτος και τα παιδιά αυτά δυστυχώς είναι κόστος.

Γι’ αυτό και οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών, οι συνεχιζόμενες απαγορεύσεις των προσλήψεων ακόμη και σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Όλα αυτά καθιστούν έως αδύνατη την αγωγή, φροντίδα και προσχολική αγωγή των παιδιών μας.

Ζητάμε από το Υπουργείο Εσωτερικών να  εγκρίνει άμεσα το αίτημά μας, ώστε να προχωρήσουμε στην προκήρυξη πρόσληψης των  ανάλογων θέσεων.

Για μας το ζητούμενο είναι η ικανοποίηση του δικαιώματος στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση όλων των παιδιών και των παιδιών με παθήσεις ή αναπηρίες και μάλιστα δωρεάν, χωρίς καμία συμμετοχή ή τροφεία, από τις οικογένειές τους. Αυτό θα πρέπει να γίνει με ευθύνη του κράτους, με ανάλογο σχεδιασμό – προγραμματισμό, χρηματοδότηση, κατάλληλες υποδομές και μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό, σε αντίθετη κατεύθυνση από την εφαρμοζόμενη διαχρονικά κυβερνητική πολιτική της μείωσης των κοινωνικών παροχών και δαπανών.

Γι’ αυτό συνεχίζουμε να διεκδικούμε τη γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη δυνατότητα προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, ώστε να καλύψουμε τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού των κοινωνικών μας δομών.

(Πηγή: alfavita.gr με πληροφορίες από thebest.gr)

Το κείμενο που ακολουθεί αξίζει να διαβαστεί μέχρι το τέλος. Εκφράζει την «αγωνία μιας ομάδας γονιών» στη Σάμο, απ’ όλα τα σχολεία του νησιού, που στέκονται ενάντια στις κινήσεις αποχής για να μην ενταχθούν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Το κείμενο κατατίθεται στο συντονιστικό των συλλόγων και στις γενικές τους συνελεύσεις ζητώντας στήριξη, τη στήριξη για το αυτονόητο. Διαβάστε το κείμενο και προωθήστε το ως απάντηση στον αποκλεισμό των προσφυγόπουλων από τα σχολεία 

«Αγαπητοί γονείς, φίλοι, Άνθρωποι!

Καταλαβαίνουμε τον προβληματισμό του καθενός σχετικά με το μεταναστευτικό, άλλωστε όλοι το βιώνουμε, και πολύ περισσότερο μετά και την ένταξη των παιδιών προσφύγων – μεταναστών στα σχολεία μας.
Ως γονείς όμως, δεν μπορούμε παρά να στηρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση και την ένταξή τους στις ήδη υπάρχουσες σχολικές δομές, με ευθύνη του κράτους.
• Δεν τα θεωρούμε εξ ορισμού άρρωστα και φορείς μεταδιδόμενων ασθενειών.
• Δεν τα ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα παιδιά επειδή είχαν διαφορετική τύχη.
• Θέλουμε να ενταχτούν στην κοινωνία και στα σχολεία για να αισθανθούν ξανά παιδιά.
• Ζητάμε την ένταξή τους στο σχολείο εφόσον θα έχουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
• Θέλουμε να αποκομίσουν όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη φοίτηση στο σχολείο και τα οποία δε συνίστανται μόνο στην απόκτηση γνώσεων, αλλά γενικότερης παιδείας, καθώς και κοινωνικών δεξιοτήτων που οδηγούν στην ομαλή κοινωνικοποίηση
• Δεν θεωρούμε λύση τη δημιουργία μιας άλλης δομής που οδηγεί στην γκετοποίησή τους.

Ακούμε αυτές τις μέρες ότι θα πρέπει πρώτα να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στο ΚΥΤ (κάτι με το οποίο αναμφισβήτητα συμφωνούμε όλοι) και μετά να έρθουν στο σχολείο. Ας σκεφτούμε ότι:

→ Υπάρχουν Ελληνόπουλα, τα οποία αντιμετωπίζουν στα σπίτια τους βασικά θέματα διαβίωσης  (τα τελευταία χρόνια μαθαίνουμε για παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία ή πολύ πρόσφατα ακούσαμε για τη μαθήτρια στον Βόλο που διάβαζε στον δρόμο, κάτω από το φως της λάμπας, γιατί δεν είχε ρεύμα στο σπίτι της).
→ Υπάρχουν Ελληνόπουλα που υφίστανται βία και κακοποίηση στα σπίτια τους.
→ Υπάρχουν παιδιά τσιγγάνων, Ρομά, Πομάκων που ζώντας σε άθλιες συνθήκες και μέσα σε σκηνές πήγαν και συνεχίζουν να πηγαίνουν στα σχολεία μας απολαμβάνοντας το αγαθό της μόρφωσης.

Τι λέμε σε αυτά τα παιδιά; “Λύστε πρώτα τα προβλήματά σας και μετά ελάτε στο σχολείο”; Φυσικά και όχι! Το σχολείο, έστω και στις λίγες ώρες λειτουργίας του, παρέχει ανθρωπιά, ζεστασιά, θαλπωρή, είναι το καταφύγιο, το “άσυλο” για τις παιδικές ψυχές. Δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να τους στερήσουμε το μόνο καλό που τους συμβαίνει, το μόνο που τα βοηθά να νιώθουν ανθρώπινα.

Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καλύψει όλες τις νόμιμες οδούς διαμαρτυρίας. Γιατί να προχωρήσουμε και πάλι σε μια παράνομη και ακραία μορφή όπως η αποχή; Μια διαμαρτυρία που θα μας θέσει και πάλι απέναντι στους συνανθρώπους μας ενώ στην πραγματικότητα θα τους θέλαμε όλους δίπλα μας. Η αποχή δεν έβγαλε πουθενά. Αντίθετα στιγμάτισε και χώρισε τον τόπο μας στα δύο.

Ενδιαφερόμαστε για τις συνθήκες ζωής των προσφύγων – μεταναστών. Όχι για το που θα πάνε σχολείο και για το αν θα κάνουν παρέα τα παιδάκια μεταξύ τους. Αν πράγματι είναι τόσο βάσιμες οι ανησυχίες για την μεταφορά μεταδιδόμενων νοσημάτων από τα παιδιά αυτά και υπάρχει φόβος ότι ο καθένας μπορεί κάτι να νοσήσει, τότε ας αναλογιστούμε πως και τα παιδιά αστυνομικών, λιμενικών, οδηγών λεωφορείων, ταξί και ΚΤΕΛ, πυροσβεστών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων στο νοσοκομείο και στο ΚΥΤ, επαγγέλματα που έρχονται συνέχεια σε επαφή με μετανάστες, θα έπρεπε ίσως να οδηγηθούν σε διαφορετικό χώρο για την μόρφωση τους.

Ας μην είμαστε λοιπόν ανοιχτοί σε σκέψεις τέτοιες. Ας ακούμε με περισσότερη προσοχή εκπαιδευτικούς και γιατρούς τους μόνους πραγματικά αρμόδιους επί του θέματος. Είναι παράλογο να τα βάζουμε με τα θύματα, δηλαδή με τα παιδιά κι όχι με τους θύτες και τους πραγματικούς ενόχους που δημιουργούν πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά.

Πρέπει να στοχεύσουμε την κυβέρνηση, τους φορείς, τις υπηρεσίες. Αυτοί ευθύνονται για τον εγκλωβισμό των ανθρώπων στα νησιά, για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και κυρίως για την ελλιπέστατη πληροφόρηση προς όλους εμάς. Δεν είναι δυνατόν να αντιδρούμε αποκλείοντας ή γκετοποιώντας τα. Έχουν ήδη καταγραφεί στην μνήμη τους από αυτή την τρυφερή ηλικία, ο ξεριζωμός, οι διώξεις, η καταστροφή, ο θάνατος δικών τους ανθρώπων αλλά και οι άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες που βιώνουν καθημερινά στο hotspot του νησιού. Συνθήκες και γεγονότα που δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να ζήσει κανένα παιδί, κανένας δικός μας άνθρωπος. Είναι παράλογο να τα τιμωρούμε για τις συνθήκες στις οποίες τους επιβλήθηκε να ζουν. Το σχολείο κυρίως διδάσκει κοινωνικότητα. Δεν δημιουργεί κριτήρια επιλογής κάποιων εξ αυτών και αποκλεισμό.

Σας καλούμε, λοιπόν, όλους

– Να τα υποδεχτούμε μαζί και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τους στην μόρφωση.
– Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τους στη χαρά, το παιχνίδι, τα γράμματα και την ξεγνοιασιά που προφέρει το σχολείο.
– Να μην κλείνουμε την πόρτα σε αυτόν που έχει ανάγκη.

Αν δημιουργηθούν σχολεία γκέτο με τέτοια κριτήρια επιλογής ανοίγουμε την πόρτα «αύριο» να δημιουργηθούν άλλα σχολεία γκέτο και για άλλες κοινωνικές ομάδες.

Γονείς

– Ας μάθουμε στα παιδιά μας να μην διαχωρίζουν τους ανθρώπους.
– Ας τα μάθουμε να απλώνουν το χέρι σε όποιον έχει ανάγκη.
– Ας τα μάθουμε να αγαπάνε.
– Ας τα μάθουμε να είναι παιδιά.

Σας καλούμε όλους, όλη την τοπική κοινωνία, σε έναν υγιή και εποικοδομητικό προβληματισμό.
Επειδή λοιπόν όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην μόρφωση προτείνουμε:

Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά Ελλήνων, προσφύγων και μεταναστών, με ευθύνη
του κράτους.

Διασφάλιση του απαραίτητου εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού
προσωπικού για να καλυφθούν όλες οι υλικές και λοιπές προϋποθέσεις για
ουσιαστική εκπαίδευση.

Εμβολιασμούς και ιατρικές βεβαιώσεις με ευθύνη των δημόσιων δομών υγείας.

Να χρηματοδοτηθούν επιπλέον τα σχολεία που φιλοξενούν προσφυγικές δομές.

Να κλείσει τώρα το Hotspot, να μην δημιουργηθεί κανένα νέο.

Απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών από το νησί και τη χώρα.

Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
Γονείς»

(Πηγή: imerodromos.gr)

Τα σημερινά παιδιά βλέπουν λιγότερο φυσικό φως και περνούν τον μισό χρόνο έξω απ΄ότι οι γονείς τους όταν ήταν μικροί, σύμφωνα με διεθνή έρευνα

Οι ενήλικες του σήμερα περνούν περισσότερο χρόνο σε εσωτερικούς χώρους από ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, και τον ίδιο τρόπο ζωής φαίνεται πως ακολουθούν και τα παιδιά.

Η έρευνα του οργανισμού για τα παιδιά, Dirt is Good διαπιστώνει πως το αποτέλεσμα αυτού του τρόπου ζωής όχι μόνο μοιάζει με φυλακή, αλλά είναι ακόμα χειρότερο για τα παιδιά.

Εξετάζοντας 12.000 γονείς σε όλο τον κόσμο, αλλά και στατιστικά στοιχεία από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας Wabash της Ιντιάνα (Η.Π.Α), η έρευνα διαπιστώνει πως τα παιδιά περνούν λιγότερο χρόνο έξω από ότι οι φυλακισμένοι.

Επίσης υπολογίζεται ότι τα παιδιά σήμερα περνούν τον μισό χρόνο έξω σε σχέση με τους γονείς τους όταν ήταν μικροί.

Μάλιστα τον τελευταίο χρόνο, 1 στα 9 παιδιά δεν έχει πατήσει σε χώμα, γρασίδι ή άμμο.

Οι δραστηριότητες στην ύπαιθρο είναι ευεργετικές για τα παιδιά καθώς θωρακίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθούν στη σωματική ανάπτυξη, καταπολεμούν αλλεργίες και είναι απαραίτητες και για την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων. Ο σημερινός τρόπος ζωής με τις ηλεκτρονικές συσκευές να «αντικαθιστούν» τις βόλτες στο ύπαιθρο, κάνει ακόμα πιο εύκολο τον εγκλεισμό παιδιών και ενηλίκων στο σπίτι.

Ας ελευθερώσουμε τα παιδιά. Κι ας βγούμε κι εμείς μαζί τους στον ήλιο.

(Πηγή: themamagers.gr με πληροφορίες από doctv.gr)