paidevo.gr | parents

Έξαρση της ιογενούς μηνιγγίτιδας καταγράφεται τις τελευταίες εβδομάδες, με τη νόσο να προσβάλει κυρίως παιδιά.

Ο Δεκέμβριος «έκλεισε» με 28 κρούσματα ιογενούς μηνιγγίτιδας, αριθμό σχεδόν διπλάσιο από εκείνον που είχε δηλωθεί τον Δεκέμβριο του 2012 (τα κρούσματα της ιογενούς μορφής ήταν 15). Συνολικά, το περασμένο έτος αναφέρθηκαν συνολικά 688 κρούσματα μηνιγγίτιδας, εκ των οποίων τα 348 ήταν ιογενή.

Η ιογενής μηνιγγίτιδα προκαλείται, όπως μαρτυρά το όνομά της από ιούς, κυρίως εντεροϊούς, αναπνευστικούς και  άλλους ιούς. Η νόσος δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο, μεταδίδεται όμως ο ιός και ανάλογα με τον οργανισμό όπου εισβάλλει προκαλεί απλή ίωση, γρίπη, μηνιγγίτιδα κοκ.

Εκτός από την ιογενή, υπάρχει και η βακτηριακή μηνιγγίτιδα που εκδηλώνεται μετά την προσβολή του οργανισμού από μηνιγγιδόκοκκο, πνευμονιόκοκκο ή αιμόφιλο ινφλουέντσας τύπου b. Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα εκδηλώνεται λιγότερο σε παιδιά και περισσότερο σε ενηλίκους και η έκβαση της είναι πιο δύσκολη, ενώ αποδεικνύεται μοιραία σε κάποιες περιπτώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα περίπου 5 περιστατικά που καταλήγουν κατά μέσο όρο κάθε χρόνο στη χώρα μας έχουν εκδηλώσει βακτηριακή μηνιγγίτιδα.

Σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία του Κέντρου Αναφοράς Μηνιγγίτιδας του ΚΕΕΛΠΝΟ και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, ο αριθμός των κρουσμάτων παρουσιάζει διακυμάνσεις από το 1993 οπότε άρχισε μεθοδικά η δήλωση και η καταγραφή των κρουσμάτων. Την τελευταία δεκαετία παρέμεινε σταθερός κατά τη διετία 2003-2004 (περίπου 530 κρούσματα), παρουσίασε μικρή αύξηση την επόμενη διετία 2005- 2006 με 620 κρούσματα, αλλά το 2007 τα κρούσματα εκτινάχθηκαν στα 1.170 –μάλιστα τα 799 περιστατικά ήταν ιογενή. Το 2008 τα περιστατικά μειώθηκαν σε 715 και το επόμενο έτος σε 647, ενώ μειωμένος καταγράφεται ο αριθμός των κρουσμάτων μηνιγγίτιδας και τη διετία 2010- 2011: αναφέρθηκαν 531 μηνιγγίτιδες το 2010 και 477 το έτος 2011. Το 2012 καταγράφεται μικρή άνοδος, με 618 κρούσματα, εκ των οποίων τα 294 ιογενή.

Τα κρούσματα της ιογενούς μηνιγγίτιδας του περασμένου Δεκεμβρίου, πάντως, εκτός του ότι είναι διπλάσια, διεκδικούν και μια άλλη αρνητική «πρωτιά» για το περασμένο έτος: έφεραν τον τελευταίο μήνα του έτους στην πρώτη θέση σε ό,τι αφορά τα μηνιαία κρούσματα μηνιγγίτιδας, ενώ τα περισσότερα κρούσματα σημειώνονται ως επί το πλείστον κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ιδίως τους μήνες Ιούνιο- Αύγουστο.

Ποια είναι τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας

Η μηνιγγίτιδα εκδηλώνεται με υψηλό πυρετό, πονοκέφαλο, δυσκαμψία στον αυχένα, εμετό, ζαλάδα, φωτοφοβία κι εξάνθημα κόκκινων κηλίδων οι οποίες δεν εξαφανίζονται με την πίεση του δέρματος. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να εκδηλωθούν από μερικές ώρες έως μία με δύο ημέρες.

Από την κλινική εξέταση ο γιατρός δεν μπορεί να καταλάβει εάν πρόκειται για ιογενή ή για μικροβιακή μηνιγγίτιδα, καθώς απαιτούνται εργαστηριακές εξετάσεις στο νοσοκομείο.

Οι ιοί ή τα βακτήρια κάτω από συνθήκες που δεν είναι γνωστές, εισβάλλουν στον οργανισμό, διαπερνούν την άμυνά του και προκαλούν τη μηνιγγίτιδα. Παράγοντες κινδύνου θεωρούνται ότι είναι ο εξασθενημένος οργανισμός, οι απλές ιώσεις, η κούραση, το στρες.

Αυξημένος κίνδυνος νόσησης εμφανίζεται πάντα σε κλειστούς χώρους μεγάλων συναθροίσεων, όπως τα σχολεία, οι φοιτητικές εστίες, οι στρατώνες.

Μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης

Η βακτηριδιακή μηνιγγίτιδα προλαμβάνεται με εμβολιασμό.  Τα εμβόλια του αιμόφιλου ινφλουέντζας τύπου Β, του μηνιγγιδόκοκκου και του πνευμονιόκοκκου προσφέρουν σημαντική προστασία στους παιδικούς οργανισμούς, έως και 90% από τα επίμαχα βακτήρια.

Η ιογενής μηνιγγίτιδα μπορεί να προληφθεί με τα μέτρα ατομικής υγιεινής, δηλαδή το καλό πλύσιμο των χεριών, τον αερισμό των χώρων, την αποφυγή συγχρωτισμού για τις ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού, όπως τα μωρά και τα παιδιά.

Στην περίπτωση της ιογενούς μηνιγγίτιδας χορηγούνται στον ασθενή αντιϊκά φάρμακα, ενώ στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα αντιβιοτικά.

Μόλις θεραπευτεί ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει κανονικά στις δραστηριότητές του, πχ στο σχολείο ή στην εργασία. Δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης ούτε και λόγος αποκλεισμού από τις ομαδικές δραστηριότητες.

Στις περιπτώσεις που εκδηλωθούν περισσότερα κρούσματα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, τότε συστήνεται χορήγηση αντιβιοτικού προληπτικά (χημειοπροφύλαξη) σε όσα άτομα ήλθαν σε επαφή με τον ασθενή, πχ στους μαθητές της τάξης, την οικογένεια και αλλού.

(πηγή: briefingnews.gr)

Με αφορμή πρόσφατες έρευνες που καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη σε άσκοπη κατανάλωση φαρμάκων στην Ελλάδα, ο παιδίατρος Δρ Σπύρος Μαζάνης σού εξηγεί τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στο παιδί η άσκοπη χρήση φαρμάκων χωρίς τη συμβουλή του παιδιάτρου.

Σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού έχει η υπερκατανάλωση φαρμάκων. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα Ελληνόπουλα, τόσο κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας όσο και στην εφηβεία παίρνουν φάρμακα χωρίς συνταγή γιατρού αφού 1 στους 4 γονείς παίρνει πρωτοβουλία να δίνει φάρμακα στο παιδί χωρίς να συμβουλευτεί τον παιδίατρο. Οι Έλληνες μαθητές παίρνουν φάρμακα συνήθως για να αντιμετωπίσουν κάποια ασθένεια. Όμως 4 στους 10 καταφεύγουν στα φάρμακα σαν λύση στα ψυχολογικά τους προβλήματα.

Είναι κοινό φαινόμενο στις ελληνικές οικογένειες, όταν το παιδί παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα να τηλεφωνεί η μητέρα στον παιδίατρο, ζητώντας τη συμβουλή του και πιθανόν λύση και προτεινόμενα φάρμακα από τηλεφώνου γεγονός βέβαια που εγκυμονεί κινδύνους. Από την άλλη, υπάρχει και η περίπτωση κατά την οποία χορηγούνται αμέσως φάρμακα στο παιδί από τον γονέα χωρίς ιατρική συνταγή επειδή θεωρεί ότι παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα με προηγούμενη φορά που είχε χορηγηθεί το ίδιο φάρμακο από τον παιδίατρο ή γιατί τα ίδια συμπτώματα είχε και το αδελφάκι του πριν από μερικές ημέρες.

Θεωρητικά, η χορήγηση φαρμάκων στην Ελλάδα και ειδικά στα παιδιά γίνεται με συνταγή γιατρού. Στην πράξη όμως υπάρχει η δυνατότητα της ελεύθερης προμήθειάς τους από τα φαρμακεία κατά βούληση εκτός βέβαια των ναρκωτικών ουσιών.

Επιπτώσεις

Με τον τρόπο αυτό όμως αυξάνεται η πιθανότητα υποθεραπείας ή και υπερθεραπείας με απώτερες επιπτώσεις στην υγεία ενός παιδιού. Επιπλέον το παιδί μαθαίνει και το ίδιο στην αυθαίρετη χορήγηση φαρμάκων και οδηγείται στην πολυφαρμακία.

Τι είναι η υπερθεραπεία;

Η υπερθεραπεία μπορεί να προκύψει όταν το παιδί παίρνει φάρμακα χωρίς συνταγή γιατρού που δεν είναι απαραίτητα επομένως δεν ωφελείται ο οργανισμός του. Για παράδειγμα η χορήγηση αντιβιοτικών σε ιώσεις δεν ενδείκνυται. Έτσι φορτώνεται ο οργανισμός με τοξικές ουσίες. Μακροπρόθεσμα, η αλόγιστη χρήση φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα νεφρά, στο συκώτι, στην καρδιά και τον αιμοποιητικό σύστημα.

Οι Έλληνες μαθητές δηλώνουν σε ποσοστό 60% ότι ένιωσαν τις συνέπειες από τη λήψη φαρμάκων οι οποίες κατά σειρά συχνότητας είναι: πόνος στο στομάχι και την κοιλιά, εμετός, ναυτία, αλλεργικό εξάνθημα, λιποθυμία κ.ά.

Τι σημαίνει υποθεραπεία;

Υποθεραπεία είναι όταν το παιδί παίρνει το φάρμακο σε μειωμένη δοσολογία σε σχέση με το βάρος και την ηλικία του. Ακόμη όταν η διάρκεια της θεραπείας είναι μικρότερη της απαιτούμενης και γενικότερα όταν δεν υπάρχει συμμόρφωση με τους κανόνες χορήγησης των φαρμάκων. Είναι μεγάλο λάθος όταν οι μητέρες με δική τους πρωτοβουλία μεταβάλλουν  τη δόση, τη συχνότητα ή τη διάρκεια της θεραπείας επειδή υποχώρησαν τα συμπτώματα ή επειδή το παιδί πάει σχολείο ή κοιμάται και δεν είναι εύκολο να πάρει το φάρμακό του. Η ατελής θεραπεία έχει κι αυτή τις συνέπειές της. Μπορεί η αρρώστια παροδικά να κοπάσει αλλά να ξαναεμφανιστεί με χειρότερα συμπτώματα και επιπλοκές. Ακόμη ο οργανισμός μπορεί να συνηθίσει το φάρμακο και στο μέλλον να είναι αδρανής για την αντιμετώπιση κάποιας αρρώστιας.

Συμπέρασμα

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το φάρμακο είναι ένα αγαθό για την υγεία των παιδιών όταν χρησιμοποιείται λογικά και αντίθετα γίνεται δηλητήριο όταν δίνεται χωρίς τη γνώμη του γιατρού.

(πηγή: tlife.gr)

Του Στέργιου Ζιαμπάκα

Συμβολική αναδοχή από την πολιτική ηγεσία ζητούν οι τρίτεκνοι του Αλμυρού Βόλου

Θα μπορούσε να εμπιστευθεί κάποιος τις τύχες των παιδιών του στα χέρια των πολιτικών ηγετών της χώρας; Στο πλαίσιο μιας συμβολικού χαρακτήρα κίνησης διαμαρτυρίας, ναι. Ο Σύλλογος Τριτέκνων Αλμυρού Βόλου καλεί τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, και τον πρόεδρο της Βουλής, Ευάγγελο Μεϊμαράκη, να γίνουν οι… ανάδοχοι γονείς των παιδιών τους.

Οι πρωτοφανείς συνθήκες κρίσης, η ανεργία, η σκληρότατη και άδικη αντιμετώπιση της Πολιτείας, και ειδικότερα της κυβέρνησης, τα τελευταία χρόνια απέναντι στις οικογένειες με τρία παιδιά αποτελούν, κατά τους ίδιους, τις αφορμές για να προβούν στο σχετικό «κάλεσμα».

Σημειώνουν πως αδυνατούν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. «Εξ όσων είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, οι επιχορηγήσεις του προϋπολογισμού του κράτους στηρίζουν, παρά την οικονομική κρίση, σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό τους θεσμούς του Ανωτάτου Άρχοντος, του συνόλου των μελών της Κυβερνήσεως, του Προέδρου και των μελών της Βουλής των Ελλήνων» αναφέρουν, μεταξύ άλλων, στις επιστολές που έστειλαν ταχυδρομικώς στους τρεις «υποψήφιους ανάδοχους», ζητώντας να αναλάβουν τα έξοδα που δεν μπορούν να καλύψουν οι ίδιοι, έστω… προσωρινά, δηλαδή «μέχρις ότου αποκτήσουμε ως οικογένεια την αναγκαία οικονομική ευχέρεια και η Πολιτεία εν τη πράξει εγκύψει στα σοβαρότατα προβλήματα των οικογενειών με παιδιά και να είναι κοντά τους και όχι απέναντί τους».

Πρόκειται για ένα «χριστουγεννιάτικο δώρο», σύμφωνα με τη Σοφία Τζέλια – Καρατζούνη, από τον Σύλλογο Τριτέκνων. Αφενός μεν προς τους πολιτικούς, οι οποίοι θα δεχτούν με χαρά τα παιδάκια, αφετέρου δε προς τις ίδιες τις οικογένειες και την προσπάθειά τους να διασφαλίσουν ευχάριστες γιορτές στα παιδιά τους. Σύμφωνα με την ίδια, ως την ώρα που επικοινώνησε η «Εφημερίδα των Συντακτών» μαζί της, δεν είχαν φτάσει οι επιστολές στους παραλήπτες. «Συνηθίζουν όμως να μας απογοητεύουν οι πολιτικοί», αναφέρει με νόημα.

(πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών)

Της Κατερίνας Ματσου

Από πλούσια οικογένεια, πέθανε πάμφτωχος, έχοντας σπαταλήσει όλη την περιουσία του για τη φροντίδα του ποιμνίου του.

Μια διεθνής λαογραφική μορφή, η οποία διανέμει δώρα σε παιδιά και ενηλίκους, που υπήρξαν «καλοί» κατά τη διάρκεια του έτους.

ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ που αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές.

Την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. πεθαίνει στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, σε ηλικία μόλις 49 χρονών, ο Μέγας Βασίλειος. Οι σύγχρονοί του, ενώ ζούσε ακόμη, τον ονόμασαν «Μέγα», τόσο για την πίστη, τη σοφία και τη σωφροσύνη του, όσο και για τη φιλανθρωπία και τη γενναιοδωρία του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Μητροπολίτης Καισαρείας, εκτός από τη δριμεία μάχη του εναντίον του αρειανισμού με λόγους και συγγράμματα, μερίμνησε να χτιστούν παντού νοσοκομεία, φτωχοκομεία, ορφανοτροφεία και γηροκομεία, και φρόντιζε πάντα όσους είχαν την ανάγκη του.

Καταγόταν από πλούσια οικογένεια, μα πέθανε πάμφτωχος, έχοντας σπαταλήσει όλη την περιουσία του για τη φροντίδα του ποιμνίου του. Η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και Μέγα, και καθιέρωσε τη γιορτή του την ημέρα του θανάτου του, την 1η Ιανουαρίου και μαζί τη δημιουργία του θρύλου του Αϊ-Βασίλη των Ελλήνων.

Ο Αϊ-Βασίλης των παιδιών και των δώρων

Ο χριστουγεννιάτικος Αϊ-Βασίλης αποτελεί σήμερα μια διεθνή λαογραφική μορφή, η οποία διανέμει δώρα σε παιδιά και ενηλίκους, που υπήρξαν «καλοί» κατά τη διάρκεια του έτους. Είναι κυρίαρχο πρόσωπο του εορτασμού των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Η γνωστή μορφή με την κόκκινη στολή, τη λευκή γενειάδα, πάντα χαμογελαστός, με τον σάκο του γεμάτο δώρα, πάνω σε έλκηθρο που το σέρνουν ζωηρά ελάφια ή τάρανδοι, αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές. Ξεκινά κάθε χρόνο από κάποιαν άγνωστη χώρα του Βορρά, για να χαρίσει δώρα και χαρά σ’ όλα τα παιδιά της Γης.

Είναι ακριβώς ο ίδιος ο «Father Christmas», ο Πατέρας Χριστουγέννων των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» (ο Καλός γερο-πατέρας) των Κινέζων, ο «Χοτέισο» των Ιαπώνων. Η παράδοση αυτή έχει τις ρίζες της στη γιορτή του Χειμερινού Ηλιοστασίου, που γιόρταζαν, από την προϊστορική ακόμη εποχή, όλοι σχεδόν οι λαοί της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης. Την ημέρα εκείνη οι άρχοντες κάθε τόπου συνήθιζαν να γιορτάζουν μαζί με τους υπηκόους τους στους δρόμους, προσφέροντας δώρα στα μικρά παιδιά, φυτεύοντας και στολίζοντας αειθαλή δένδρα, και φτιάχνοντας στεφάνια από τα κλωνάρια τους, σύμβολο αιώνιας ζωής…

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι στις 25 Δεκεμβρίου γιόρταζαν τα Μπρουμάλια (η λέξη υποδηλώνει τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, dies brevissima > brevma > bruma). Σε αυτά τιμούσαν την «ημέρα της γεννήσεως του αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), αφού ο Ήλιος από τις ημέρες εκείνες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του και άρχιζε να επανέρχεται ψηλά στον ουρανό θριαμβευτής, για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση. Κάποιους αιώνες αργότερα (επισήμως από τον 6ο μ.Χ. αι.) ο Χριστιανισμός υιοθέτησε την ημερομηνία αλλάζοντας το τιμώμενο πρόσωπο στον «Ήλιο της Δικαιοσύνης», κατά το τροπάριο των Χριστουγέννων, τον Ιησού Χριστό.

Στις παραδόσεις όλων των λαών της Ευρώπης

Στις παραδόσεις όλων των λαών της Ευρώπης υπάρχει παντού κάποιο μυθικό πρόσωπο -νεράιδα, ξωτικό ή θεός- που κάποια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου και για κάποιον συγκεκριμένο λόγο μοιράζει δώρα στα μικρά παιδιά. Τέτοιος είναι ο καλοκάγαθος γίγαντας Γκαργκάν, στην παράδοση των Κελτών, που κουβαλούσε πάντα ένα τεράστιο καλάθι γεμάτο δώρα, η Λα Μπεφάνα στην Ιταλία, που μοίραζε δώρα στα παιδιά και αποκάλυπτε στις νέες και στους νέους μυστικά σχετικά με τον μελλοντικό τους γάμο, σαν τιμωρία που αμέλησε να ακολουθήσει τους τρεις μάγους κατά την επίσκεψή τους στον νεογέννητο Χριστό, αλλά και η γριά Μπαμπούσκα στη ρωσική παράδοση, που καταδικάστηκε να τριγυρνάει την ημέρα των Θεοφανίων και να μοιράζει δώρα στα παιδιά, επειδή έδωσε λάθος κατευθύνσεις για τον δρόμο προς τη Βηθλεέμ.

Στην ευρωπαϊκή Δύση, το πρόσωπο του φορέα δώρων έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου, αρχιεπισκόπου Μύρων, που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Τα δικά του έργα ενέπνευσαν μετά τον Μεσαίωνα τη δημιουργία της μυθικής μορφής του Sinterklaas, που τιμάται στην Ολλανδία, στο Βέλγιο και στη Γερμανία. Τον 12ο αιώνα Γαλλίδες καλόγριες μοίραζαν δώρα στη μνήμη του Αγίου Νικολάου, την ημέρα της επετείου του θανάτου του (6 Δεκεμβρίου). Αυτή θεωρείται η απαρχή του εθίμου στη δυτική κουλτούρα. Την ίδια εποχή γίνεται ο συγκερασμός του Αγίου με την πληθωρική σκανδιναβική θεότητα Οντίν, που διέθετε πλούσια γενειάδα και πετούσε καβάλα σε οκτάποδο άλογο.

Το όνομα Santa Claus

Το όνομα Santa Claus είναι μία παράφραση του ολλανδικού ονόματος Sinterklaas, που μετέφεραν και εδραίωσαν στον Νέο Κόσμο, στο Νέο Άμστερνταμ (σήμερα Νέα Υόρκη) οι Ολλανδοί μετανάστες. Τον Δεκέμβριο του 1773 και ξανά το 1774, εφημερίδα της Νέας Υόρκης αναφέρει ότι ομάδες ολλανδικών οικογενειών συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν την επέτειο του θανάτου του Αγίου Νικολάου. Το 1804 ο John Pintard, μέλος της New York Historical Society, στην ετήσια συγκέντρωση του συλλόγου, μοίρασε ξυλογραφίες με τη μορφή του Αγίου Νικολάου. Το φόντο της εικόνας περιελάμβανε οικείες εικόνες του Αγίου και κάλτσες γεμάτες παιχνίδια και φρούτα, κρεμασμένες πάνω από ένα τζάκι.

Το 1809 ο Washington Irving βοήθησε να ανεβεί η δημοτικότητα του Sinterklaas, όταν στο βιβλίο του The History of New York ανέφερε τον Άγιο Νικόλαο σαν προστάτη Άγιο της Νέας Υόρκης. Το 1822 ο Αμερικανός συγγραφέας Κλέμεντ Μουρ έγραψε το ποίημα «The Night Before Christmas» για τις τρεις κόρες του. Εκεί υπάρχει η πρώτη περιγραφή του Santa Claus και της δράσης του στη σημερινή παγκόσμια εκδοχή. Η ιστορία αυτή εικονογραφήθηκε από τον πατέρα τού χιουμοριστικού αμερικανικού σχεδίου Τόμας Ναστ, γερμανικής καταγωγής, που δανείστηκε για τη δημιουργία του στοιχεία από τη γερμανική λαϊκή παράδοση των Χριστουγέννων, αλλά και την παραδομένη μορφή του πλανόδιου Γερμανού εμπόρου.

Γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου

ΣΥΜΦΩΝΑ με μίαν άποψη, ο Άγιος Βασίλης γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου, όταν ο Ναστ εργαζόταν στο Harper’s Weekly, στο μεγαλύτερο περιοδικό της εποχής και του είχε ανατεθεί να απεικονίζει με αλληγορικές εικόνες τα δρώμενα του πολέμου. Μία από αυτές ήταν «Ο Άγιος Βασίλης στο στρατόπεδο», όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο Άγιος με τα χαρακτηριστικά ενός ευτραφούς άνδρα, ολοστρόγγυλου και ροδαλού, καλυμμένου από άστρα, ο οποίος μοίραζε δώρα σε ένα στρατόπεδο των Βορείων. Βασισμένος στην επιτυχία που γνώρισε το έργο του το 1862, ο Ναστ συνέχισε να παράγει σχέδια του Άγιου Βασίλη κάθε Χριστούγεννα κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου.

Και η σύλληψή του έγινε αποδεκτή, διότι έδωσε στην παραδοσιακή ασκητική, αυστηρή και αποστεωμένη εικόνα του Father Christmas, του Pelze-Nicol και του Pere Noel, μιαν άλλη διάσταση που αντικατόπτριζε την αφθονία και την ευμάρεια. Η παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο Αϊ-Βασίλης περνά μέσα από καμινάδες για να δώσει δώρα στα παιδιά προέρχεται από το ποίημα του Κλέμεντ Μούρ «Μια επίσκεψη του Αγίου Νικόλα», όπου δανείστηκε την ιδέα της καμινάδας, μαζί με την ιδέα του ελκήθρου και των οκτώ ελαφιών που το σέρνουν, από ένα φινλανδικό παραμύθι.

Στην ορθόδοξη παράδοση

ΣΤΗΝ ορθόδοξη παράδοση, το καλό πνεύμα της Πρωτοχρονιάς ταυτίστηκε εύκολα με τον Μέγα Βασίλειο, τον μεγάλο ιεράρχη, επίσκοπο Καισαρείας της Καππαδοκίας, κορυφαίο θεολόγο του 4ου αιώνα και έναν από τους Τρεις Ιεράρχες, προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν ένας βαθιά μορφωμένος και εξαιρετικά δραστήριος άνθρωπος. Γεννήθηκε το 330 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και από παιδί ακόμα έτυχε βαθιάς, χριστιανικής μόρφωσης.

Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Καισάρεια, στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, όπου γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή και ειλικρινή φιλία με τον Γρηγόριο, που αργότερα έγινε επίσκοπος στη Ναζιανζό. Σπούδασε Ρητορική, Φιλοσοφία, Αστρονομία, Γεωμετρία, Ιατρική, Φιλολογία και Φυσική στην Αθήνα, και περιόδευσε στην Αίγυπτο, στη Μεσοποταμία, στην Παλαιστίνη και στην Κοίλη Συρία, για να γνωρίσει από κοντά τους ασκητές και να σπουδάσει τον μοναχισμό, που τον γοήτευε πάντα.

Με συντροφιά τον φίλο του Γρηγόριο Ναζιανζηνό, συνέταξαν ένα απάνθισμα από τα έργα του Ωριγένη, τη «Φιλοκαλία», και τους μοναχικούς κανόνες, που αποτελούν τη βάση του ορθόδοξου μοναχισμού. Οι ανάγκες της Εκκλησίας, που χειμαζόταν την εποχή εκείνη από την αίρεση του αρειανισμού και η απαίτηση του λαού του τον έκαναν να διακόψει τον μοναχικό βίο και να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Το 370 διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο τον Μητροπολίτη Καισαρείας Ευσέβιο. Χαρακτηριστικό ήταν το θάρρος και η τόλμη του απέναντι στον αρειανό αυτοκράτορα Ουάλη, που θέλησε να τον απειλήσει.

Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων της Εκκλησίας και στη φροντίδα του ποιμνίου του. Οι βαριές όμως εκκλησιαστικές και κοινωνικές φροντίδες αποδείχθηκαν αβάστακτες για τον ασκητικό και ασθενικό ιεράρχη. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε την 1η Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία μόλις 49 χρονών και πάμφτωχος. Άφησε όμως πίσω του ένα πλούσιο έργο. Εκτός από τα αμέτρητα συγγράμματά του και τη μάχη του εναντίον του αρειανισμού, έγινε γνωστός κυρίως για τη φιλανθρωπία του. Μερίμνησε να χτιστούν νοσοκομεία, φτωχοκομεία, ορφανοτροφεία και γηροκομεία, και φρόντιζε πάντα όσους είχαν την ανάγκη του.

Ο Αϊ-Βασίλης των Ελλήνων απέχει πολύ από τον χοντρούλη και εύθυμο Santa Claus της Βόρειας Ευρώπης. Η παράδοση και οι γραπτές μαρτυρίες τον παρουσιάζουν αδύνατο, μελαχρινό, με μαύρα γένια και γελαστό πάντα. Σύμφωνα με την παράδοση, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα ξεκινούσε πεζός μ’ ένα ραβδί στο χέρι, απ’ όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες -σύμβολα δώρων- και περνούσε από διάφορους τόπους. Δεν έφερνε στους ανθρώπους δώρα. Τα δώρα του ήταν περισσότερο συμβολικά: Η ιερατική ευλογία του και η καλή τύχη.

Η παράδοση της βασιλόπιτας

Από τον Μέγα Βασίλειο ξεκίνησε και η παράδοση της βασιλόπιτας της Πρωτοχρονιάς. Όπως η παράδοση αναφέρει, την εποχή που ο Μέγας Βασίλειος ήταν Επίσκοπος στην Καισάρεια, ο Έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε στην πόλη για να εισπράξει φόρους. Οι κάτοικοι, τρομαγμένοι, ζήτησαν τη βοήθεια του ποιμενάρχη τους. Αυτός τους συμβούλεψε να φέρουν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν και, αφού μάζεψαν πολλά δώρα, κοσμήματα και χρυσά νομίσματα, βγήκαν μαζί με τον Δεσπότη τους να προϋπαντήσουν τον Έπαρχο.

Η εμφάνιση και η πειθώ του Μεγάλου Βασιλείου καταπράυνε τον Έπαρχο, ο οποίος τελικά δεν θέλησε να πάρει τα δώρα. Όταν όμως προσπάθησαν να μοιράσουν πίσω στους πιστούς τα δώρα που ο καθένας είχε φέρει, ο χωρισμός αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολος, καθώς πολλοί είχαν προσφέρει όμοια κοσμήματα και όμοια νομίσματα. Τότε ο Μέγας Βασίλειος διέταξε τους πιστούς να φτιάξουν το απόγευμα του Σαββάτου πίτες και να βάλουν μέσα σε καθεμίαν από ένα αντικείμενο. Την επομένη τους τις μοίρασε και, σαν από θαύμα, καθένας βρήκε μέσα στην πίτα αυτό που είχε προσφέρει.

Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή της μορφής του Αγίου Βασιλείου στον Βορειοευρωπαίο και Βορειοαμερικανό Santa Claus φαίνεται πως πέρασε στην ελληνική κοινωνία, στην αστική κυρίως τάξη, στη δεκαετία 1950-1960 από τους «συγγενείς» μετανάστες, που με τις ευχετήριες κάρτες τους εισήγαγαν και στην Ελλάδα τη νέα μορφή του Αϊ-Βασίλη. Είτε σαν μεσαιωνικός πεζοπόρος είτε σαν εύθυμος Santa Claus, ο Άγιος Βασίλειος, ο πρωτοχρονιάτικος δικός μας Αϊ-Βασίλης, έμεινε στην αντίληψη του λαού μας σαν ένας ανθρώπινος άγιος, που ζει και περπατά ανάμεσά μας. Ένας καλοδεχούμενος επισκέπτης, που κάθε πρώτη του χρόνου ξεκινά από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ταξιδεύει στον κόσμο, χαρίζοντας την ευχή του και καλή τύχη.

(πηγή: sigmalive.com)

Γράφει η Ντίνα Εξάρχου

Γνωρίζετε ότι το κινητό τηλέφωνό σας σέρνει πίσω του με ένα αόρατο σχοινί ένα μικρό παιδικό φέρετρο;

Εγώ τώρα το πληροφορήθηκα.

Όχι μόνο το κινητό τηλέφωνο, αλλά κάθε προϊόν της σύγχρονης τεχνολογίας σέρνει πίσω του τον θάνατο, τουλάχιστον, ενός μικρού παιδιού!

Εξαρτάται από την ποσότητα της πρώτης ύλης που έχει χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του προϊόντος.

Η πρώτη ύλη ονομάζεται Coltan ή «λευκός χρυσός». Είναι ένα ορυκτό απαραίτητο για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών. Με πρώτη ύλη το Coltan κατασκευάζονται τα κινητά τηλέφωνα, οι φορητοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι τηλεοράσεις plasma, οι κονσόλες των βίντεο παιχνιδιών, οι κάμερες κ.α.

Είναι ένα ορυκτό σπάνιο στη φύση. Το βρίσκουμε σε μικρές ποσότητες στην Ταϊλάνδη, στη Βραζιλία και στην Αυστραλία και σε μεγαλύτερες ποσότητες στην καρδιά της Αφρικής στο Κονγκό.

Σ’ αυτή τη χώρα με τα 70 εκατομμύρια πληθυσμού και τον μέσο όρο ζωής τα 47 χρόνια (λόγω της πείνας και των ασθενειών) οικογένειες ολόκληρες, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες, παρατάνε τα χωριά τους και τρέχουν μπουλούκια στα ορυχεία του Coltan. Κατασκηνώνουν κοντά στα ορυχεία και δουλεύουν από την αυγή ως τη δύση του ήλιου σε συνθήκες πρωτόγονες. Η αμοιβή τους; Δέκα δολάρια το μήνα!!

Για να θεωρηθείς εκεί πέρα καλός εργάτης και να σιγουρέψεις τη δουλειά σου πρέπει να χώνεσαι στις τρύπες των ορυχείων και να βγάζεις τουλάχιστον ένα κιλό Coltan την ημέρα, του οποίου η τιμή είναι 500 δολάρια. Να παραδίδεις, δηλαδή, στον εργοδότη σου κάθε μέρα ορυκτό αξίας 500 δολαρίων και να εισπράττεις στο τέλος του μήνα μισθό 10 δολαρίων!!

Το χειρότερο είναι ότι στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα ορυχεία του Coltan πολλοί εργάτες και, κυρίως, τα μικρά παιδιά προσβάλλονται από διάφορες αρρώστιες και χάνουν τη ζωή τους, κυριολεκτικά, μέσα στις τρύπες της γης!

Κάθε κιλό Coltan-λένε στο Κονγκό-κοστίζει τη ζωή δύο μικρών παιδιών!

Και σ’ ανώτερα «πολιτισμένη» ανθρωπότητα!

(πηγή: aixmi.gr)