paidevo.gr | parents

Τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή φάρμακα που χρησιμοποιούνται ευρέως κατά του παιδικού άσθματος, μπορεί να αναστείλουν την ανάπτυξη και το ύψος των παιδιών, αν και όχι περισσότερο από ένα εκατοστό, σύμφωνα με δύο νέες επιστημονικές έρευνες. Η επίπτωση είναι ορατή κατά τον πρώτο χρόνο της θεραπείας, αλλά μπορεί να ελαχιστοποιηθεί, αν η δοσολογία γίνει μικρότερη.

Τα φάρμακα αυτά (υπάρχουν επτά, παγκοσμίως), που χρησιμοποιούνται από μικρούς και μεγάλους, θεωρούνται πρώτης γραμμής θεραπεία, καθώς είναι τα πιο αποτελεσματικά για τον έλεγχο του άσθματος, βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών, καθώς μειώνουν τον αριθμό και τη σοβαρότητα των κρίσεων και τη μείωση των θανάτων από άσθμα. Όμως, η πιθανή επίπτωσή τους στην ανάπτυξη εδώ και καιρό αποτελεί πηγή ανησυχίας για γονείς και γιατρούς. Οι νέες έρευνες, από τη μία, έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτές τις ανησυχίες, αλλά, από την άλλη, δείχνουν ότι οι φοβίες είναι υπερβολικές.

Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η πρώτη βραζιλιανο-καναδική μελέτη, που αξιολόγησε συστηματικά 25 κλινικές δοκιμές που έχουν γίνει έως σήμερα και οι οποίες αφορούν συνολικά περίπου 8.500 παιδιά και εφήβους έως 18 ετών με ήπιο έως μέτριο άσθμα, δείχνουν ότι όντως η εν λόγω κατηγορία εισπνεόμενων φαρμάκων «φρενάρει» σε έναν βαθμό την ανάπτυξη του οργανισμού, σε σχέση με τα εικονικά φάρμακα (πλασέμπο) και τα μη στεροειδή φάρμακα. Κατά μέσο όρο, το ύψος του παιδιού -που συνήθως αυξάνεται έξι έως εννέα εκατοστά το χρόνο- μειώνεται κατά μισό εκατοστό, ενώ η μείωση μπορεί να φθάσει το ένα εκατοστό.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Λίντζιε Ζανγκ της Ιατρικής Σχολής του Ομοσπονδιακου Πανεπιστημίου του Ρίο Γκράντε στη Βραζιλία, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην ιατρική επιθεώρηση «Cochrane Library», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και το «New Scientist», δήλωσαν ότι «τα στοιχεία δείχνουν πως, αν τα παιδιά εισπνέουν καθημερινά τα κορτικοστεροειδή, μπορεί να αναπτυχθούν περίπου κατά μισό εκατοστό λιγότερο μέσα στον πρώτο χρόνο της θεραπείας. Όμως, η μείωση είναι μικρότερη τα επόμενα χρόνια και, πάντως, φαίνεται μικρή σε σχέση με τα γνωστά οφέλη αυτών των φαρμάκων που ελέγχουν το άσθμα και διασφαλίζουν την πλήρη ανάπτυξη των πνευμόνων».

Όσον αφορά τους ενηλίκους, διαπιστώθηκε μία μέση διαφορά ύψους της τάξης των 0,7 έως 1,2 εκατοστών, σε σχέση με όσους δεν είχαν κάνει τέτοια θεραπεία κορτικοστεροειδών ως παιδιά.

Η δεύτερη μελέτη από τους ίδιους ερευνητές, με επικεφαλής την παιδίατρο Φρανσίν Ντισάρμ του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ στον Καναδά, στην ίδια ιατρική επιθεώρηση, αξιολόγησε άλλες 22 κλινικές δοκιμές που αφορούσαν πέντε από τα κορτικοστεροειδή. Όπως διαπίστωσε, αν η δοσολογία μειωθεί (μία εισπνοή λιγότερη την ημέρα), τότε μέσα σε έναν χρόνο η μείωση του ύψους είναι μικρότερη κατά ένα τέταρτο του εκατοστού κατά μέσο όρο μέσα στον πρώτο χρόνο της θεραπείας.

Όσον αφορά τη σχετική ανωτερότητα κάθε φαρμάκου, οι ερευνητές είπαν ότι αυτό πρέπει να διερευνηθεί από μελλοντικές έρευνες που θα συγκρίνουν άμεσα τα επτά φάρμακα μεταξύ τους. Επίσης, ανέφεραν ότι χρειάζονται κι άλλες μελέτες που θα έχουν πιο μακροχρόνιο ορίζοντα και θα αφορούν υψηλότερες δόσεις, για τα παιδιά που πάσχουν από σοβαρότερο άσθμα. Όπως είπαν, το ζήτημα είναι «πολύ σοβαρό» και χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση. Προς το παρόν, συστήνουν την ελάχιστη αποτελεσματική δόση, έως ότου προκύψουν περισσότερα δεδομένα, ενώ η ανάπτυξη κάθε παιδιού πρέπει να παρακολουθείται τακτικά.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 235 εκατ. άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από χρόνιο άσθμα, πολλοί από αυτούς παιδιά. Ειδικοί που δεν συμμετείχαν στις νέες μελέτες, επισήμαναν πως η επίπτωση στην ανάπτυξη δεν είναι μεγάλη και, σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει οι ασθενείς να σταματήσουν την εισπνεόμενη θεραπεία ούτε οι γονείς να φοβηθούν υπερβολικά για τα παιδιά τους.

«Το τίμημα είναι μικρό σε σχέση με τα οφέλη των φαρμάκων», συμφώνησε και η Ντισάρμ. Οι ερευνητές τόνισαν, επίσης ότι η εισπνοή πρέπει να γίνεται σωστά, αλλιώς το φάρμακο, αντί να πηγαίνει στους πνεύμονες, μένει στο στόμα των παιδιών και εισέρχεται έτσι πιο εύκολα στο αίμα τους, με συνέπεια να εμποδίζεται περισσότερο η ανάπτυξή τους.

Σύνδεσμοι: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες στις διευθύνσεις:

http://onlinelibrary.wiley.com

και http://onlinelibrary.wiley.com

(πηγή: enikos.gr)

Ο JohnCarter διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο. Όταν έφυγε από τη ζωή, οι γονείς του βρήκαν τη δύναμη να δωρίσουν την καρδιά του, ώστε να σώσουν τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου.

Δεν γνώριζαν σε ποιον την έδωσαν, αφού δεν επιτρεπόταν να το μάθουν. Όμως μία τυχαία συνάντηση, πέντε χρόνια αργότερα, έφερε κοντά τους γονείς του John με τον νεαρό που δέχθηκε το μόσχευμα.

Ο 19χρονος νέος, άγνωστος μέχρι εκείνη τη στιγμή, διάβαζε ένα απόσπασμα σε ένα μνημόσυνο για τους δωρητές οργάνων, όταν η μητέρα του John ξέσπασε σε κλάματα και άρχισε να φωνάζει: “Αυτός ο άνθρωπος έχει την καρδιά του γιου μου”. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν το ήξερε.

Αριστερά ο John Carter και δεξιά ο Scott Rutherford

Τελικά, το προαίσθημα της γυναίκας αποδείχθηκε σωστό. Μετά την κηδεία, η κυρία Carter πλησίασε και αγκάλιασε τον νεαρό. Αμέσως έβαλε το χέρι της στο στήθος του, για να νιώσει τον χτύπο της καρδιάς του παιδιού της, ξανά.

Πρόσφατα είχε πει πώς ήθελε να βρει το πρόσωπο που είχε πάρει την καρδιά του γιου της, αλλά οι κανόνες του νοσοκομείο της το απαγόρευσαν. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι τον έλεγαν Scott και πως η μεταμόσχευση είχε γίνει όταν ήταν 14 χρονών.

Όπως παραδέχθηκε η μητέρα, όταν είδε τον Scott Rutherford να διαβάζει το απόσπασμά, ενστικτωδώς κατάλαβε πως ήταν ο άνθρωπος, μέσα στον οποίο χτυπούσε η καρδιά του John.

“Κάθισα κάτω και διάβασα στο φυλλάδιο το όνομά του. Ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα. Ήξερα ότι ήταν ο αποδέκτης του μοσχεύματος. Ήταν παράξενο, γιατί το Scott είναι συνηθισμένο όνομα και θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε αλλού στη χώρα”, είπε η κυρία Carter.

“Αντέδρασα σαν υστερική. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω και έκανα μια τεράστια σκηνή. Νομίζω ότι ήταν το μητρικό ένστικτο. Πάντα έλεγα, από τότε που έφυγε ο John, πως το μόνο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να γνωρίσω τον άνθρωπο που πήρε την καρδιά του και να την νιώσω πάλι να χτυπά. Ήταν σαν θαύμα, όταν βρέθηκε μπροστά μας”, παραδέχθηκε συγκινημένη.

Οι νοσηλευτές που ήταν παρόντες στο μνημόσυνο, κατάλαβαν αμέσως ότι η γυναίκα δεν ήταν καλά και την συνόδευσαν στο πίσω μέρος της εκκλησίας. Κάθισαν όλοι μαζί και άκουγαν την ιστορία του Scott, για το πως ένας John του έδωσε την καρδιά του.

Οι ανακουφισμένοι πλέον γονείς του John, που μπόρεσαν ξανά να νιώσουν την καρδιά του παιδιού τους να χτυπά

Τότε ήταν που το ένστικτο της κυρίας Carter αποδείχθηκε αληθινό. Ήταν τόσο απεγνωσμένη, που οι νοσηλευτές αποφάσισαν να μάθουν αν όντως αυτό που πίστευε, ίσχυε. Και τελικά, επιβεβαιώθηκε.

“Ήρθε σε μένα, άνοιξε τα χέρια του και μου έδωσε μια μεγάλη αγκαλιά. Μου είπε ότι θα είναι πάντα ευγνώμων για όσα κάναμε για εκείνον. Τον ρώτησα αν μπορούσα να νιώσω την καρδιά του John και με άφησε. Ήταν το μόνο που ήθελα”.

Και ο πατέρας του John συγκινήθηκε. “Το παιδί μου ζει μέσω αυτού του ανθρώπου. Δεν είναι πραγματικά νεκρός”.

Την ίδια στιγμή, ο Lynn Holt, υπεύθυνος των μεταμοσχεύσεων καρδιάς και πνευμόνων στον νοσοκομείο Freeman, είπε: “Μπορώ να σκεφθώ ελάχιστες περιπτώσεις, με τις οποίες είχα ασχοληθεί, που η οικογένεια του δότη γνωρίζει τον αποδέκτη. Είναι καταπληκτικό και ξέρω ότι ο Scott χάρηκε πολύ που γνώρισε τους γονείς του John”.

«Ήμουν δυστυχισμένος και ήθελα απλώς να πεθάνω», παραδέχεται ο ευτυχισμένος πια Scott

Όσο μεγάλωνα, ένιωθα τη ζωή μου να μικραίνει. Ήμουν δυστυχισμένος και όταν τα προβλήματα με τη καρδιά μου έγιναν χειρότερα, ήθελα απλώς να πεθάνω. Είμαι απίστευτα ευγνώμων στον John  και την οικογένειά του για όσα έχουν κάνει για μένα. Η διαφορά στην υγεία μου ήταν θεαματική”, λέει ο Scott, που περιέγραψε την τυχαία συνάντηση σαν “θαύμα”.

Ο John έφυγε από τη ζωή το 2008 σε ηλικία 33 ετών. Αμέσως η οικογένειά του αποφάσισε να δωρίσει τα όργανά του και μέσα σε λίγες ώρες η καρδιά του είχε μεταμοσχευθεί στον Scott. Ο ηθοποιός πια έπασχε από μια σπάνια διαταραχή, που επηρέαζε τις αρτηρίες του. Με την βοήθεια του μοσχεύματος, κατάφερε να ακολουθήσει το όνειρό του και να σπουδάσει ηθοποιία. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Newcastle με διάκριση.

(πηγή: http://www.pathfinder.gr Δημοσίευση Αρόης Αθανασοπούλου)

Περίπου 600 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους παιδιά, διέσωσε η μεξικανική αστυνομία από άθλιες συνθήκες δουλείας

Τα παιδιά ζούσαν στη δυτική επαρχία Μιτσοακάν στο καταφύγιο «Γκραν Φαμίλια» («Μεγάλη Οικογένεια»). Μετά την επιχείρηση των δυνάμεων ασφαλείας η ιδιοκτήτρια του ορφανοτροφείου Ρόζα Ντελ Κάρμεν Βερδούσκο καθώς και οχτώ ακόμη εργαζόμενοι συνελήφθησαν και κρατούνται.

Σύμφωνα με το BBC, πρόκειται για ένα από τα χειρότερα περιστατικά παιδικής κακοποίησης στο Μεξικό εδώ και πολλά χρόνια.

Στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε από τη μεξικανική κυβέρνηση, οι αρχές ανέφεραν ότι το συγκεκριμένο ορφανοτροφείο «φιλοξενούσε» 278 ανήλικα αγόρια, 174 ανήλικα κορίτσια και έξι παιδιά κάτω των τριών ετών.

Μαζί με τα 458 παιδιά απελευθερώθηκαν και 138 ενήλικες που επίσης κρατούνταν παρά τη θέλησή τους, κατά κύριο λόγο πρώην παιδιά του «ορφανοτροφείου».

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε μετά τις καταγγελίες γονιών που είχαν αναθέσει στο ίδρυμα τη φροντίδα των παιδιών τους, αλλά δεν τους επιτρεπόταν να τα επισκεφθούν.

Η αστυνομία και οι στρατιωτικές δυνάμεις πραγματοποίησαν επιδρομή στις εγκαταστάσεις του ιδρύματος στην πόλη Σαμόρα του δυτικού Μεξικού, έπειτα από καταγγελίες γονιών πέντε παιδιών ότι τα παιδιά παρέμεναν εκεί χωρίς τη θέλησή τους.

Άλλοι γονείς είχαν παραπονεθεί ότι δεν τους επιτρεπόταν να δουν τα παιδιά τους.

Η καταγγελία για τα πέντε παιδιά είχε γίνει πριν ένα χρόνο, αλλά ο κυβερνήτης της πολιτείας δεν εξήγησε γιατί η αστυνομία δεν έδρασε νωρίτερα.

Τοπικά μέσα αναφέρουν ότι οι πρώτες καταγγελίες είχαν γίνει από το 2010.

Σύμφωνα, όμως, με άλλες πληροφορίες, καταγγελίες για κακοποίηση παιδιών στο ίδρυμα υπάρχουν εδώ και δύο δεκαετίες, όμως η ιδιοκτήτρια του «ιδρύματος», Ρόσα ντελ Κάρμεν Βερντούσκο διέθετε υψηλές πολιτικές γνωριμίες.

Σύμφωνα με την καταγγελία μητέρας ενός παιδιού που ζούσε στο ίδρυμα όλοι οι γονείς έπρεπε να παραχωρήσουν την κηδεμονία των παιδιών τους στην Βερντούσκο και υπέγραφαν συμφωνία ότι δεν θα ζητούσαν πίσω τα παιδιά τους πριν την ενηλικίωσή τους.

Τα παιδιά που γεννιούνταν στο ίδρυμα καταγράφονταν ως παιδιά της Ρ. Βερντούσκο και οι βιολογικοί τους γονείς δεν είχαν δικαίωμα να τα μεγαλώσουν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες.

Η Ρ. Βερντούσκο έχει πει σε τοπική εφημερίδα ότι τα παιδιά του ιδρύματος προέρχονταν από δυσλειτουργικές οικογένειες και ότι πράγματι το ίδρυμα ήταν απρόθυμο να δώσει πίσω τα παιδιά στις οικογένειές τους, αν αυτές δεν αποδείκνυαν ότι είχαν βελτιωθεί οι συνθήκες οικογενειακής ζωής.

Σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες, η ιδιοκτήτρια εξανάγκαζε τα παιδιά στην επαιτεία, να κοιμούνται στο έδαφος περιτριγυρισμένα από ποντίκια και έντομα, ενώ υφίσταντο και σεξουαλική κακοποίηση.

Η Ρ. Βερντούσκο και οκτώ ακόμη εργαζόμενοι έχουν συλληφθεί.

Το καταφύγιο «La Gran Familia» ιδρύθηκε το 1947, με σκοπό την φροντίδα εγκαταλελειμμένων παιδιών, όπως αναφέρεται στη σελίδα του ιδρύματος στο Facebook.

Το ίδρυμα χρηματοδοτείται από φιλανθρωπικούς πόρους, την κυβέρνηση και ιδιωτικές εταιρείες.

(πηγή: thepressproject.gr με πληροφορίες από naftemporiki.gr, Reuters, BBC)

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

«Ανενεργή» παραμένει η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού, που αν και συστάθηκε σε σώμα, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος ακαδημαϊκός και καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Δημήτρης Τριχόπουλος, δεν έχει αναλάβει καθήκοντα.

Αυτό σημαίνει ότι ούτε το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού επικαιροποιείται (σύμφωνα με τις νέες κατευθυντήριες συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας), ούτε οι Έλληνες έχουν πρόσβαση σε νέα εμβόλια που έχουν ήδη εγκριθεί από τον ΕΟΦ.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση εμβολίου (Bexsero) κατά του μηνιγγιτιδόκοκκου οροομάδας Β, που ενώ έχει εγκριθεί από τον ΕΟΦ δεν έχει ενταχθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού και κατά συνέπεια δεν αποζημιώνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η οροομάδα τύπου Β ευθύνεται για το 90% των περιστατικών της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου στην Ελλάδα, αλλά και συνολικά στην Ευρώπη. Πρόκειται για νόσο με σοβαρότατες επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην απώλεια της ζωής.

Πρόσφατα μάλιστα κρούσμα μικροβιακής μηνιγγίτιδας είχαμε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Μάλιστα, ο γιατρός ανέφερε πως το κρούσμα ταυτοποιήθηκε σε οροομάδα B και αφορούσε γυναίκα 50 ετών. Η άτυχη γυναίκα δυστυχώς κατέληξε.

Το Εθνικό Πρόγραμμα Υποχρεωτικού Εμβολιασμού προβλέπει το εμβόλιο κατά του μηνιγγιτιδόκοκκου της οροομάδας C, όχι όμως και της οροομάδας Β, καθώς μέχρι πρότινος δεν υπήρχε σχετικό εμβόλιο.

Το νέο εμβόλιο ενδείκνυται για την προστασία όλων των ηλικιακών ομάδων, από την ηλικία των 2 μηνών και άνω. Το κόστος του ανέρχεται σε 115,73 ευρώ και δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, παρά μόνο από το Ταμείο Υγείας Προσωπικού Εθνικής Τράπεζας. Η χορήγησή του στα βρέφη περιλαμβάνει τρεις δόσεις και μία αναμνηστική, ενώ στα παιδιά και τους ενήλικες, δύο συν μια δόση.

(πηγή: imerisia.gr)

Κατακόρυφη αύξηση στις αυτοκτονίες των γυναικών στη χώρα μας παρατηρήθηκε τη διετία 2010-2012, σύμφωνα με μία νέα ανάλυση, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «JournalofEpidemiologyandCommunityHealth».

Όπως αποκαλύπτει, στη διάρκεια αυτής της περιόδου οι γυναίκες-αυτόχειρες αυξήθηκαν κατά 122% και από 41 που ήταν το 2010, έφτασαν τις 91 το 2012.

Την ίδια χρονική περίοδο, ο αριθμός των ανδρών-αυτοχείρων αυξήθηκε κατά 24%, και από 336 που ήταν το 2010 έφτασαν τους 417 το 2012.

Ειδικά, όμως, στην ηλικιακή ομάδα 50-64 ετών, η αύξηση ήταν της τάξεως του 54%, καθώς οι άντρες που μένουν άνεργοι ή χρεοκοπούν προς το τέλος του εργασιακού βίου τους είναι πιο ευάλωτοι στην αυτοκαταστροφή, όπως σημειώνουν οι ερευνητές.

Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) και συγκεντρώθηκαν από ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, την Εθνική Σχολή Δημοσίας Υγείας και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες σε επιστολή τους προς την JECH, η αύξηση της ανεργίας έπειτα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 συσχετίσθηκε με σημαντική αύξηση στα ποσοστά των αυτοκτονιών σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές χώρες.

Στην χώρα μας, όμως, υπήρξε χρονική υστέρηση στην εκδήλωση του ίδιου φαινομένου. Έτσι, παρότι η κρίση άρχισε το 2008, οι αυτοκτονίες είχαν πολύ μικρή αύξηση έως το 2010 στους άντρες, ενώ στις γυναίκες μειώθηκαν.

Μετά το 2010, όμως, αυξήθηκαν δραματικά και στα δύο φύλα, με την αύξηση να είναι ιδιαιτέρως σημαντική στις γυναίκες.

Συνολικά, το 2012 οι αυτόχειρες στην χώρα μας ξεπέρασαν τους 500.

(πηγές: ygeia.tanea.gr, Web Only)