paidevo.gr | parents

Μια πρωτοποριακή μέθοδο ανέπτυξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γιορκ και της Γλασκόβης, η οποία βασίζεται στην ανάλυση της ίριδας του ματιού των θυμάτων.

Οι επιστήμονες μελέτησαν ψηφιακές φωτογραφίες παιδιών, που είχαν πέσει θύματα κακοποίησης και διαπίστωσαν ότι στις ίριδες των ματιών τους υπήρχαν αντανακλάσεις προσώπων.

Σύμφωνα με το news247, η έρευνα είχε ως βάση της γνώση ότι συχνά οι παιδεραστές φωτογραφίζουν τα θύματά τους και ύστερα διακινούν το ψηφιακό υλικό στο διαδίκτυο.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι στην ίριδα του ματιού μας καταγράφονται συγκεκριμένα δεδομένα που είναι δυνατόν να ανακτηθούν. Χάρη σε κάποιους αλγόριθμους μάλιστα, είναι δυνατή η ανασύσταση της εικόνας σε ποιότητα που καθιστά δυνατή την αναγνώριση του προσώπου ή του αντικειμένου που αντανακλάται.

Γι’ αυτό το λόγο είναι σημαντικό τα θύματα να είχαν κοιτάξει τον δράστη στα μάτια την ώρα που εκείνος τα φωτογράφιζε.

(πηγή: real.gr)

Ήδη στην ηλικία των οκτώ έως εννέα ετών τα περισσότερα παιδιά θυμούνται μόνο το ένα τρίτο (γύρω στο 35%) των εμπειριών που είχαν πριν την ηλικία των τριών ετών.

Όλοι ξέρουμε ότι ελάχιστα πράγματα μπορούμε να θυμηθούμε από την παιδική μας ηλικία – και πολλά από αυτά είναι αμφίβολο κατά πόσο αποτελούν αυθεντικές και αξιόπιστες αναμνήσεις. Μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μνήμη των παιδιών αρχίζει να ξεθωριάζει με επιταχυνόμενο ρυθμό από την ηλικία περίπου των επτά ετών.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Πατρίτσια Μπάουερ του Κολλεγίου Έμορι της Ατλάντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο εξειδικευμένο περιοδικό για θέματα μνήμης «Memory», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», μελέτησαν στο εργαστήριο 83 παιδιά επί περίπου έξι χρόνια, από την ηλικία των τριών έως των εννέα ετών.

Η έρευνα έδειξε ότι τα περισσότερα τρίχρονα παιδιά είναι σε θέση να θυμηθούν πάρα πολλά πράγματα που τους έχουν συμβεί πριν από ένα χρόνο και αυτές οι αναμνήσεις (σε ποσοστό 63% έως 72%) μπορούν να διαρκέσουν έως την ηλικία των πέντε ή έξι ετών. Όμως, από την ηλικία των επτά ετών οι αναμνήσεις σβήνουν πλέον και, όσο περνάνε τα χρόνια, η λεγόμενη «παιδική αμνησία» χειροτερεύει. Ήδη στην ηλικία των οκτώ έως εννέα ετών τα περισσότερα παιδιά θυμούνται μόνο το ένα τρίτο (γύρω στο 35%) των εμπειριών που είχαν πριν την ηλικία των τριών ετών.

Η βασική αιτία που συμβαίνει αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι τότε περίπου αλλάζει ο τρόπος δημιουργίας αναμνήσεων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πριν την ηλικία των επτά ετών, οι μνήμες σχηματίζονται με ένα πιο ανώριμο τρόπο στον εγκέφαλο, χωρίς τα μικρά παιδιά να έχουν μια αίσθηση χώρου ή χρόνου στις «αυτοβιογραφικές» αναμνήσεις τους. Όσο όμως τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο περισσότερο σχηματίζουν μνήμες με πιο ενήλικο και γνήσια αυτοβιογραφικό τρόπο.

Από την άλλη, τα παιδιά εμφανίζουν γενικότερα ένα πολύ ταχύτερο ρυθμό σβησίματος των αναμνήσεών τους σε σχέση με τους μεγάλους. Έτσι, ξεχνάνε πολύ πιο γρήγορα και συνεπώς είναι πολύ δύσκολο οι πρώιμες αναμνήσεις τους να επιβιώσουν έως την ενήλικη ζωή τους. Αν όμως, όπως είπε η Μπάουερ, κάποια πολύ πρώιμη μνήμη καταφέρει να επιβιώσει έως το δέκατο έτος της ζωής, τότε έχει πολλές πιθανότητες κάποιος να τη θυμάται μέχρι προχωρημένη ηλικία.

(πηγές: Καθημερινή, AMΠE)

Μάθημα ζωής αποτελεί η ζωή του νεαρού Σαμ Μπερς από τη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος όταν ήταν 22 μηνών, διαγνώσθηκε με το σύνδρομο Hutchinson-Gilford (προγηρία).

Πρόκειται για μια σπάνια ασθένεια που επιταχύνει τη γήρανση και οι πιθανότητες να χτυπηθεί κάποιος από αυτή είναι μία σε κάθε 4-8 εκατομμύρια ανθρώπους. Η νόσος προσβάλλει το δέρμα, το μυοσκελετικό σύστημα και τα αγγεία και χαρακτηρίζεται από εκδηλώσεις πρόωρου γήρατος.

Σύμφωνα με το news247, ο 17χρονος Σαμ άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή μετά από επιπλοκές στην υγεία του. Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τους γονείς του Λέσλι Γκόρντον και Σκοτ Μπερνς ότι ο γιος τους θα ζούσε μέχρι 13 ετών, ωστόσο έφτασε μέχρι τα 17 εμπνέοντας και συγκινώντας με τις ομιλίες του και τη δύναμη ψυχής του.

Ο Σαμ με τους γονείς του

Το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί την τελευταία του ομιλία στη σκηνή του TED που έκανε όλο τον κόσμο να υποκλιθεί:

(πηγή: iefimerida.gr)

Η μικρή σε διάρκεια άσκηση βελτιώνει τη νοητική δραστηριότητα, ενώ η εξαντλητική άσκηση θα μας αφήσει ανίκανους να σκεφτούμε καθαρά.

Κούρασε το μυαλό σου και το σώμα θα ακολουθήσει, αποκαλύπτει μια νέα αξιόλογη έρευνα σχετικά με τη νοητική κόπωση. Η έντονη νοητική προσπάθεια μπορεί να μειώσει την αντοχή μας και να οδηγήσει σε μικρότερης διάρκειας σωματική άσκηση, ακόμα και αν, με αυστηρούς όρους φυσιολογίας, το σώμα μας έχει ακόμη αρκετά αποθέματα ενέργειας. Εδώ και χρόνια οι επιστήμονες διερευνούν τον τρόπο με τον οποίο η σωματική άσκηση επηρεάζει τη νοητική μας δραστηριότητα, διαπιστώνοντας ότι η μικρή σε διάρκεια άσκηση βελτιώνει τη νοητική δραστηριότητα, ενώ η διαρκής και εξαντλητική άσκηση θα μας αφήσει εξουθενωμένους και ανίκανους να σκεφτούμε καθαρά, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.

Αντιθέτως, όμως, το σενάριο ότι η υπερβολική σκέψη μπορεί να επιβαρύνει τη σωματική επίδοση δεν έχει προσελκύσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε πριν από λίγους μήνες στο επιστημονικό περιοδικό Medicine & Science in Sports & Exercise, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία και το Γαλλικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (INSERM) ένωσαν τις δυνάμεις τους για να διερευνήσουν το θέμα.

Οι ερευνητές έβαλαν εθελοντές να παίξουν ένα δύσκολο παιχνίδι λέξεων στον υπολογιστή, με σκοπό να τους κουράσουν νοητικά και μετά να καταγράψουν πώς συμπεριφέρεται το σώμα τους.

Η κούραση είναι πολυδιάστατη. Η επιστήμη της γυμναστικής εστιάζεται στη σωματική κούραση, κατά την οποία οι μύες συσπώνται, καίνε ενέργεια και εν τέλει κουράζονται. Η κούραση όμως δεν αφορά μόνο στους μυς, αλλά και στο νευρικό σύστημα. Παρ’ όλο που είναι δύσκολο να αντιληφθούμε την ακριβή αιτία, το μυαλό μας επίσης κουράζεται. Εμπειρικά γνωρίζουμε ότι η έντονη συγκέντρωση σε μια νοητικά απαιτητική δραστηριότητα για ώρες, προκαλεί συνήθως μια αίσθηση «θολούρας».

Το πείραμα

Για να διαπιστώσουν αν η νοητική κούραση επηρεάζει τη σωματική άσκηση, οι ερευνητές ζήτησαν από δέκα υγιείς νέους άνδρες να επισκεφθούν ένα εργαστήριο διαμορφωμένο σε γυμναστήριο. Κατά τη διάρκεια της κάθε επίσκεψης, οι επιστήμονες συνδέουν τους άντρες με οθόνες και ένα ηλεκτρόδιο στο πόδι. Ζητήθηκε από τους εθελοντές να κάνουν έντονες συσπάσεις στα πόδια, ενώ το ηλεκτρόδιο περνούσε μικρές ποσότητες ηλεκτρισμού στους μυς, για να αυξήσει στο μέγιστο τη σύσπαση. Οι κουρασμένοι μύες, όπως ήταν αναμενόμενο, είχαν λιγότερη δύναμη και ανταποκρίνονταν λιγότερο στο ηλεκτρικό ερέθισμα, δείχνοντας στους ερευνητές κατά πόσον το σώμα αλλά και το νευρικό σύστημα έχουν κουραστεί.

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας, οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να κάνουν ένα τεστ σχηματισμού λέξεων στον υπολογιστή διάρκειας 90 λεπτών, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί νοητική κούραση. Αντιθέτως, σε άλλη συνεδρία, οι εθελοντές παρακολούθησαν για 90 λεπτά την ταινία «Earth» ή «Γη», ένα γαλήνιο, χαλαρωτικό ντοκιμαντέρ.

Μετά και τις δύο αυτές νοητικές δραστηριότητες, οι εθελοντές γύμνασαν το ένα τους πόδι με ένα ειδικό όργανο γυμναστικής, μέχρι να νιώσουν εξάντληση στους μυς, ενώ κατά τη διάρκεια της άσκησης ενημέρωναν τους ερευνητές σχετικά με το πόσο επώδυνη τους φαινόταν η άσκηση. Στη συνέχεια υποβλήθηκαν στην πρώτη σωματική δοκιμασία για μία ακόμη φορά.

Τα ευρήματα

Η νοητική κόπωση φάνηκε να επηρεάζει σημαντικά την αντοχή των εθελοντών, αφού μετά το νοητικό τεστ κουράστηκαν περίπου 13% γρηγορότερα απ’ ό,τι μετά το ντοκιμαντέρ, ενώ, επίσης, ανέφεραν ότι η προπόνηση τους φάνηκε πολύ πιο δύσκολη.

Αυτό που είχε όμως ενδιαφέρον είναι ότι ενώ οι εθελοντές αισθάνονταν τους μυς τους πολύ πιο κουρασμένους μετά το τεστ στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, στην πραγματικότητα οι μύες τους ανταποκρίνονταν με το ίδιο σθένος τόσο στις εντολές του εγκεφάλου όσο και του ηλεκτροδίου που ήταν συνδεδεμένο στο πόδι.

«Ενώ η μέγιστη δύναμη των μυών δεν επηρεάζεται από τη νοητική κούραση, αυτό που μεταβάλλεται είναι η αντοχή, κάτι που συνδέεται με τη γενικότερη αίσθηση κόπωσης», λέει ο Ρόμουαλντ Λέπερς, καθηγητής στο ερευνητικό κέντρο INSERM στο Πανεπιστήμιο της Βουργουνδίας στη Γαλλία, που μαζί με τους Σάμιουελ Μαρκορά και Μπέντζαμιν Παζό του Πανεπιστημίου του Κεντ, διεξήγαγαν αυτήν την έρευνα.

Το μάθημα

Με απλά λόγια, η έντονη σωματική άσκηση μας φαίνεται δυσκολότερη όταν το μυαλό μας είναι κουρασμένο κι έτσι σταματάμε πιο γρήγορα, αν και αντικειμενικά οι μύες μας είναι ακόμη ξεκούραστοι.

Για παράδειγμα, τα αποτελέσματα αυτά προτείνουν ότι το πρωί ενός σημαντικού αγώνα ή μιας απαιτητικής προπόνησης, δεν είναι η ιδανική στιγμή για να συμπληρώσουμε τη φορολογική μας δήλωση, δεδομένου ότι η νοητική κούραση θα μπορούσε να οδηγήσει σε χαμηλή σωματική επίδοση.

Ο Λέπερς προτείνει, επίσης, ότι εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό μας ώστε να μην κουράζεται ή να κουράζεται λιγότερο, για παράδειγμα μέσα από σταυρόλεξα και παζλ, θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την απόδοσή μας στις προπονήσεις, μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο την πιθανότητα το μυαλό μας να θεωρεί τους μυς κουρασμένους.

Όμως, τονίζει ο Λέπερς, κάτι τέτοιο δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα. Προς το παρόν, μια ιδέα που αξίζει να αναλογιστούμε, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι «τα συναισθήματά μας δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την πραγματική κατάσταση του σώματός μας» και ότι το σώμα μας μπορεί να είναι πιο δυνατό απ’ όσο νομίζει το μυαλό μας.

(πηγή: Καθημερινή)

«Σε ένα μαξιλάρι φεγγαράκι το παιδί μου αποκοιμήθηκε…..»  γράφει και ο  ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Ένα όμορφο, ζεστό περιβάλλον μπορεί να προσφέρει ξεκούραστο και ήρεμο ύπνο στα μικρά παιδιά. Κάποιες φορές ένα γνώριμο μαξιλάρι ή μια χαρούμενη κουβερτούλα μπορεί να παρέχουν περισσότερη άνεση και σιγουριά σε ένα νήπιο.

Πότε όμως ένα παιδί μπορεί να χρησιμοποιεί μαξιλάρι;

Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης συστήνει να χρησιμοποιούνται  τα μαξιλάρια μετά την ηλικία των 2 ετών. Ο λόγοι που αποφεύγεται στα μικρότερα παιδιά είναι:

Υπάρχει ο κίνδυνος  να αποφραχτεί η μύτη και το στόμα τους και να πεθάνουν από ασφυξία ειδικά όταν κοιμούνται σε βρεφικό κρεβατάκι.

Η χρήση του μαξιλαριού βρέθηκε ότι αυξάνει το κίνδυνο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS).

Τα βρέφη τους πρώτους 3-4 μήνες ζωής κοιμούνται αρκετές ώρες, δεν έχουν καλό έλεγχο του κορμού και της κεφαλής και ένα μαξιλάρι μπορεί να εγκλωβίσει το κορμί τους σε μια κακή στάση.

Η σπονδυλική στήλη τους δεν είναι καλά αναπτυγμένη και μπορεί να υποστεί στρες.

Φυσικά τα παιδιά δεν είναι όλα τα ίδια. Ο πιο κατάλληλος χρόνος για να χρησιμοποιήσετε στο παιδί σας μαξιλάρι είναι όταν θα αρχίσει να κοιμάται σε κανονικό κρεβάτι. Βέβαια μερικές φορές το ίδιο το παιδί δείχνει με τη συμπεριφορά του ότι θα ήθελε ένα μαξιλάρι να κοιμηθεί.  Παίρνει το μαξιλάρι από το μεγαλύτερο αδελφάκι του, ακουμπά το κεφαλάκι του σε μια κουβέρτα ή ένα αρκουδάκι.

Επιλέξτε ένα μαξιλάρι άνετο για το παιδί σας έχοντας στο μυαλό σας τα ακόλουθα:

Πατήστε στη μέση του μαξιλαριού για να αξιολογήσετε πόσο γρήγορα ανακτά το σχήμα του.  Αν το μαξιλάρι δεν κινείται ή μετακινείται ελαφριά όταν το πιέσετε είναι πολύ μαλακό και ανασφαλές για το παιδί σας.  Αν το μαξιλάρι χρειάζεται αρκετά λεπτά για να ανακτήσει το σχήμα του τότε είναι πολύ σταθερό και μη άνετο για το παιδί.

Καθορίστε το κατάλληλο μέγεθος μαξιλαριού για το παιδί σας. Γενικά μην αγοράζετε για τα παιδιά σας μεγάλα μαξιλάρια. Το μαξιλάρι για τα παιδιά πρέπει να είναι μικρότερο από αυτό των ενηλίκων.  Το μήκος του να κυμαίνεται 30 έως 40 εκατοστά και το πάχος του 5 έως 7 εκατοστά.  Όταν το μέγεθος είναι μικρό δεν μένει περίσσεια υφάσματος γεγονός που  αποτελεί κίνδυνο ασφυξίας.

Εάν το παιδί σας κοιμάται σε διπλό κρεβάτι μην αφήνετε έξτρα μαξιλάρι στο κρεβάτι.

Όσον αφορά τη σύσταση του μαξιλαριού.  Το παιδί αναπνέει κοντά στο μαξιλάρι έτσι καλό θα ήταν να πάρετε ένα μαξιλάρι που χαρακτηρίζεται ως ελεύθερο αλλεργιογόνων (allergen free) και μπλοκάρει τα ακάρεα της οικιακής σκόνης.  Καλή επιλογή είναι ένα μαξιλάρι από 100% βαμβάκι σε σύσταση.   Αποφύγετε μαξιλάρια που αποτελούνται από φτερά ή πούπουλα διότι αφενός μεν είναι ανασφαλή για τα παιδιά και αφετέρου μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες.

Τα λεγόμενα ανατομικά μαξιλάρια καλύτερα να χρησιμοποιούνται σε άνω των 5 ετών παιδιά.

Συμπέρασμα

Το σημαντικότερο από όλα είναι ο ύπνος του παιδιού να είναι άνετος και ασφαλής.  Το μαξιλάρι για τον ύπνο των παιδιών δεν είναι  κανόνας.   Αν και η χρήση μαξιλαριού συστήνεται μετά την ηλικία των 2 ετών εντούτοις καλό θα ήταν να συμβουλεύεστε πάντοτε τον παιδίατρό του.

Χρησιμοποιείστε λοιπόν το ορθό μαξιλάρι στην κατάλληλη ηλικία και μη ξεχνάτε ποτέ ότι μια ζεστή αγκαλιά μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά στο παιδί και τίποτα δε μπορεί να την αντικαταστήσει.

(πηγή: paidiatros.com)