Στον Αλέξη

Στον Αλέξη 

Άραγε, πώς να σφαλιστεί

μέσα σε λίγες λέξεις

χαμόγελο θεόσταλτο,

καθάριο βλέμμα, δυνατό,

που ήταν ο Αλέξης!

♦ 

Ήμασταν κάπου τυχεροί,

που φύτρωσε στη στέπα Γη

μία δροσοσταλίδα.

Κι όμως, σαν νιώσαν οι ταγοί

πως το χαμόγελο απειλεί,

στόχευσαν την ελπίδα.

♦ 

Γέμισ’ οργή ο ουρανός.

Την σφαίρα νιώσαμ’ όλοι.

Σκοτείνιασε του κόσμου φως.

Η ελπίδα, όμως, θ’ αντέξει,

στη μνήμη του Αλέξη!

♦ 

Μια κοινωνία βολικών,

ξεπουλημένων ιδανικών,

ήταν μαζί στη σπείρα.

Στήσαν παρέα την σκηνή,

με κράτος – μεγαλονταή

κι εσύ στη μαύρη μοίρα.

♦ 

Τόσες σου πρέπουν αναπνοές,

όσες σκυφτές μετάνοιες.

Μα σαν βουήξουν οι φωνές,

τους δρόμους σαν διαλέξεις,

θα λυτρωθεί ο Αλέξης.

♦ 

Ο δρόμος μόλις ξεκινά

κι όσες στροφές κι όσα βουνά,

η κράση σας θ’ αντέξει.

Παιδιά, μη μοιάσετε σε μας

-δειλούς της πρότερης γενιάς.

Σκεφθείτε τον Αλέξη!

Δεκέμβρης 2008

Γιάννης Σαράντης