Όταν ήμουνα στο δημοτικό, στο όμορφο χωριό μου, λίγο έξω από τα Γιάννενα, έβλεπα ένα όνειρο: ότι κράταγα πολλά κόκκινα μπαλόνια, από χρυσές και ασημένιες κλωστίτσες και ταξίδευα πάνω απ’ τις σκεπές, το καμπαναριό και τα ψηλά κυπαρίσσια, μέχρι πέρα στη Μουργκάνα, το μεγάλο βουνό, και κάπου εκεί ξύπναγα μουτρωμένος και στεναχωρημένος που πάλι δεν είδα την πίσω πλευρά του βουνού.
-Μην κάνεις έτσι Γάκη μου, δεν φταίει το όνειρο, ούτε τα κόκκινα μπαλόνια με τις χρυσές κι ασημένιες κλωστίτσες, μου’ λεγε η γιαγιά μου η Βασίλω.
-Μα πάλι δεν είδα πίσω απ’ το βουνό.
-Δεν είδες Γάκη μου, γιατί πρέπει να πραγματοποιήσεις το ταξίδι παρέα με τα όνειρά σου. Ξεκίνα γιε μου και καλό ταξίδι!
Με αγάπη στα παιδιά
Γιώργος Αρμένης
σκηνοθέτης – ηθοποιός