Η έκφραση αυτή, που μάλιστα αναφέρεται (λανθασμένα) στον πληθυντικό ως «ασκοί του Αιόλου», προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο θεός των ανέμων Αίολος διατηρούσε τους ανέμους κλεισμένους σε ένα ασκί. Ο Ασκός του Αιόλου είναι στοιχείο πλοκής στην Οδύσσεια του Ομήρου. Εκεί, ο Ασκός αυτός δόθηκε στον Οδυσσέα. Οι ναύτες του όμως, από περιέργεια τον άνοιξαν για να δουν τι περιείχε και οι άνεμοι ελευθερώθηκαν. Η θαλασσοταραχή που ακολούθησε προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο καράβι του Οδυσσέα και είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει τον προσανατολισμό του, επιμηκύνοντας το ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη.
Σήμερα, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για πράξεις που έχουν ανεξέλεγκτες συνέπειες.
