paidevo.gr | parents

«Γιγάντιο βήμα» χαρακτήρισαν οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στις ΗΠΑ τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1, του λεγόμενου και «παιδικού». Οι ερευνητές κατάφεραν, χρησιμοποιώντας βλαστικά κύτταρα (εμβρυικά ή πολυδύναμα), να παράγουν για πρώτη φορά δισεκατομμύρια ανθρώπινα κύτταρα βήτα που παράγουν ινσουλίνη.

Η μαζική αυτή παραγωγή είναι πολύτιμη για την αναγκαία μεταμόσχευση νέων κυττάρων στο πάγκρεας. Οι πρώτες δοκιμές σε ποντίκια υπήρξαν άκρως ενθαρρυντικές, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται δοκιμές σε μεγαλύτερα ζώα (πιθήκους). Οι πρώτες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους αναμένεται να αρχίσουν σε λίγα χρόνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας Νταγκ Μέλτον (του οποίου και τα δύο παιδιά του, ηλικίας 23 και 27 ετών σήμερα, διαγνώστηκαν με διαβήτη πριν από χρόνια), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Cell» (Κύτταρο). Η διαδικασία της μετατροπής των βλαστικών κυττάρων σε παγκρεατικά είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, αλλά αποτελεσματική.

«Είμαστε πλέον ένα μόλις προ-κλινικό βήμα πριν τη γραμμή του τερματισμού», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μέλτον, ο οποίος εδώ και 23 χρόνια έχει αφιερώσει την καριέρα του στο να βρει επιτέλους μια θεραπεία για τον παιδικό διαβήτη, από τον οποίο πάσχουν πολλά εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο.

Η επιστημονική ανακοίνωση χαιρετίστηκε από άλλους επιστήμονες ως «εντυπωσιακό επίτευγμα», ως «μία από τις πιο σημαντικές προόδους έως σήμερα στο πεδίο των βλαστοκυττάρων» και ως «ανακάλυψη που θα αφήσει το αποτύπωμά της στην ιστορία του διαβήτη». Εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες προσπαθούσαν να δημιουργήσουν σε μεγάλες ποσότητες ανθρώπινα παγκρεατικά κύτταρα βήτα που παράγουν ινσουλίνη, αλλά χωρίς επιτυχία.

Ο διαβήτης τύπου 1 (αφορά περίπου το 10% των διαβητικών, καθώς οι περισσότεροι έχουν τον «τύπου 2») είναι μια αυτοάνοση μεταβολική διαταραχή, στην οποία ο ίδιος ο οργανισμός -για άγνωστο λόγο- καταστρέφει όλα τα παγκρεατικά ινσουλινοπαραγωγά κύτταρα, με συνέπεια να μην υπάρχει η αναγκαία ινσουλίνη για να ρυθμίσει το επίπεδο της γλυκόζης (του σακχάρου) στο αίμα. Οι διαβητικοί τύπου 1 είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης πολλές φορές τη μέρα για να ελέγχουν το επίπεδο του σακχάρου τους, αλλιώς κινδυνεύουν με σοβαρές επιπτώσεις, από τύφλωση έως απώλεια των άκρων.

Εκτιμάται ότι σε έναν ασθενή, αναφέρει το δημοσίευμα του ΑΠΕ-ΜΠΕ,  χρειάζεται να μεταμοσχευθούν τουλάχιστον 150 εκατ. κύτταρα για να αποκαταστήσουν τη βλάβη, κάτι για το οποίο ανοίγει πλέον ο δρόμος χάρη στα βλαστικά κύτταρα. Έως τώρα η μεταμόσχευση κυττάρων για τον διαβήτη είναι μια πειραματική θεραπεία, κατά την οποία χρησιμοποιούνται ινσουλινοπαραγωγά κύτταρα από νεκρούς και ισχυρά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα (για να μην απορριφθεί το μόσχευμα ως ξένο), ενώ έχει δοκιμαστεί σε ελάχιστους ασθενείς.

Όμως η μαζική χρήση παγκρεατικών κυττάρων από βλαστοκύτταρα μπορεί να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα στο μέλλον. Ο Μέλτον δήλωσε μάλιστα ότι η μεταμόσχευση αυτή θα μπορούσε να γίνει και σε αρκετούς διαβητικούς τύπου 2.

(πηγή: enikos.gr)

Πίσω από τη λογική συγκίνηση που προκαλεί η εικόνα ενός παιδιού που τραγουδά, χορεύει, επικοινωνεί, ασχολείται με ο,τιδήποτε το συναρπάζει ή μιλά για τα βιώματά του, μπορεί να στήνεται ένα ολόκληρο σύστημα εκμετάλλευσης των ίδιων των παιδιών που συμμετέχουν στις εκπομπές αλλά και γενικότερα της παιδικής ηλικίας, που αξιοποιείται με αυτό τον τρόπο για την επιδίωξη κέρδους.

Τα παιδιά δεν ήταν βέβαια δυνατό να ξεφύγουν στις μέρες μας από το στόχαστρο της βιομηχανίας του τηλεοπτικού θεάματος, που, μέσω της επιφανειακής συναισθηματικής διέγερσης, επιχειρεί να καθηλώνει συστηματικά τον τηλεθεατή – πολίτη. Τα παιδιά άλλωστε έχουν αποτελέσει εδώ και πολλά χρόνια πόλο εμπορευματικής έλξης και πηγή πλουτισμού για τους τηλεοπτικούς παραγωγούς, που παρουσιάζοντας πτυχές της προσωπικής τους ζωής, ικανότητες, ταλέντα ή απλές κουβέντες και συναισθήματα τους, συγκινούν και προσελκύουν τους ενήλικους θεατές.

Πίσω από τη λογική συγκίνηση που προκαλεί η εικόνα ενός παιδιού που τραγουδά, χορεύει, επικοινωνεί, ασχολείται με ο,τιδήποτε το συναρπάζει ή μιλά για τα βιώματά του, μπορεί να στήνεται ένα ολόκληρο σύστημα εκμετάλλευσης των ίδιων των παιδιών που συμμετέχουν στις εκπομπές αλλά και γενικότερα της παιδικής ηλικίας, που αξιοποιείται με αυτό τον τρόπο για την επιδίωξη κέρδους. Ως εάν τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα για την ικανοποίηση επιθυμιών και αναγκών των ενηλίκων, γονέων, οικείων ή τρίτων – θεατών. Μια αντίληψη που η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού – που φέτος συμπληρώνει 25 χρόνια ζωής- επιχείρησε να ανατρέψει, καθιερώνοντας μεταξύ άλλων τα δικαιώματα όλων των παιδιών στην προστασία της προσωπικότητας και της ιδιωτικής τους ζωής αλλά και την υποχρέωση της Πολιτείας να αποτρέπει κάθε μορφή εκμετάλλευσής τους.

Αναγκαία η καλλιέργεια μιας διαφορετικής κουλτούρας

Η αλήθεια είναι ότι η νομοθεσία που αφορά τη ραδιοτηλεόραση δεν είναι ιδιαίτερα απαγορευτική ως προς την παρουσία των παιδιών σε ψυχαγωγικές τηλεοπτικές εκπομπές και απλά συναρτά τη συμμετοχή τους με την συναίνεση των γονέων τους αφενός και την επίδραση που μπορεί να έχει στην σωματική, πνευματική ή ηθική τους ανάπτυξη αφετέρου. Πιθανώς χρειάζεται ένας αυστηρότερος κώδικας δεοντολογίας για την ψυχαγωγική τηλεόραση και όργανα προληπτικού ελέγχου των εκπομπών. Ωστόσο, με τη διαμορφωμένη διεθνώς αλλά και στη χώρα μας πραγματικότητα στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, πιστεύω ότι το επιδιωκόμενο δεν είναι τόσο ένα πολύ αυστηρό καθεστώς με απαγορεύσεις που ενδεχομένως προσομοιάζουν περισσότερο σε απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά κυρίως η καλλιέργεια μιας διαφορετικής κουλτούρας που χρειάζεται να διαπνέει τόσο το τηλεοπτικό κοινό –που δίνει τους δείκτες για την κατανάλωση των τηλεοπτικών προϊόντων- όσο και τους άμεσα εμπλεκόμενους, δηλαδή τις διευθύνσεις και τους παραγωγούς των τηλεοπτικών προγραμμάτων και τους γονείς που επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους στις εκπομπές αυτές.

Ο Συνήγορος του Παιδιού για μια φορά ακόμη φέτος προσπάθησε να δώσει ένα στίγμα για τις βασικές αρχές που χρειάζεται να υιοθετούνται στην κοινωνία για την προστασία των παιδιών από  κάθε είδους τηλεοπτική εκμετάλλευση. Επισήμανε ότι δεν κινδυνεύουν μόνο τα ίδια τα παιδιά που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους εκπομπές, αλλά πλήττεται η παιδική ηλικία συνολικότερα, καθώς καλλιεργείται η αίσθηση ότι μπορούν ελεύθερα οι μεγάλοι να οδηγούν μικρά παιδιά σε ρόλους και συμπεριφορές ανοίκειες με τις ηλικιακές τους ανάγκες, καταναλώσιμες «προς τέρψιν» του ενήλικου κοινού. Επιχείρησε μάλιστα μια συνεργασία με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για την έκδοση και διάχυση συστάσεων που απευθύνονται σε όλα τα μέρη που μοιράζονται τις ευθύνες.

Μια συλλογική αντίδραση

Θα ήταν ευχής έργο να υπάρξει μια συλλογική αντίδραση στη χρησιμοποίηση των παιδιών σε τέτοιες εκπομπές και μια συνειδητοποίηση ότι στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ τα παιδιά χρειάζονται συνειδητούς ενήλικους υπερασπιστές των δικαιωμάτων τους. Γονείς, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, γενικότερα πολίτες και προπάντων τα ίδια τα παιδιά, είναι αναγκαίο να προτάξουν την άρνησή τους στην φθηνή εκμετάλλευση και επίθεση που δέχεται η παιδική ηλικία από αυτές τις ανθρωποφάγες τηλεοπτικές πρακτικές.

* Ο Γιώργος Μόσχος είναι βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

(πηγή: left.gr)

Γράφει η Ξένια Πηρούνια

Ορφανοτροφείο ελληνοχριστιανικής παιδείας στη Ροδόπη από τη “σύγχρονη Μπουμπουλίνα”

«Να σώσουμε τα παιδιά μας των βορείων επαρχιών από την απαγωγή πέρα από τα σύνορα και τη διαπαιδαγώγησή τους σε εχθρούς της πατρίδας». Τα λόγια αυτά ανήκουν στη Φρειδερίκη που πριν από 68 χρόνια προανήγγειλε την ίδρυση των «παιδουπόλεων». Ήταν τα ιδρύματα τα οποία, ως γνωστόν, είχε αναλάβει υπό την εποπτεία της η μέλλουσα βασίλισσα της Ελλάδας και αποτέλεσαν για περίπου 25.000 παιδιά το ιδανικό φροντιστήριο ελληνοχριστιανικής και αντικομμουνιστικής αγωγής.

Αυτή τη δόξα φαίνεται να έχει ζηλέψει σήμερα η επονομαζόμενη -από εθνοθρησκευτικούς κύκλους και μιντιακούς συνοδοιπόρους τους- «σύγχρονη Μπουμπουλίνα», δασκάλα στο Μέγα Δέρειο Έβρου, Χαρά Νικοπούλου.

Έτσι, στην ορεινή Ροδόπη, σε έκταση 150 στρεμμάτων στο παλιό στρατιωτικό φυλάκιο «Ακρίτας», το οποίο παραχωρήθηκε για χρήση με απόφαση του ΓΕΣ στην ομάδα της Νικολοπούλου και των συνεργατών της, δημιουργείται μια στέγη αποκατάστασης αρωγής Ανηλίκων Ορεινής Ροδόπης. Σκοπός της η διάδοση της ελληνοχριστιανικής ιδέας, μέσω της δημιουργίας ορφανοτροφείου, άσυλου ΑμΕΑ και φροντιστηρίου ενισχυτικής διδασκαλίας.

Σύμφωνα με δηλώσεις της κ. Νικολοπούλου στη ραδιοφωνική εκπομπή του  Κ.Χαρδαβέλα στον Realfm, σε λίγους μήνες αναμένεται να φιλοξενηθούν τα πρώτα βρέφη από την Αθήνα που εγκαταλείφθηκαν από τους γονείς τους λόγω της οικονομικής κρίσης. Κάνει παράλληλα λόγο και για φιλοξενία ολόκληρων οικογενειών που θα στηρίζονται και θα συμμετέχουν στην αγροτική και γεωργική εκμετάλλευση του κτήματος. Την ίδια στιγμή ζητά την οικονομική στήριξη όλων και ευχαριστεί τη σημαντική οικονομική   προσφορά επιχειρηματιών και μέσων ενημέρωσης που την στηρίζουν.

Η βράβευση και η «Κιβωτός της Δόμνας Βιζβίζη»

Ποια είναι όμως η κ. Νικολοπούλου; Η  Ακαδημία Αθηνών την βραβεύει τον Ιανουάριο του 2011 για την «εθνοπρέπειά» της  ενώ η ίδια απαγόρευε στα δίγλωσσα παιδιά να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα σε μια προσπάθεια να εμφυσήσει την ελληνική εθνική συνείδηση στα παιδιά της μειονότητας. Άλλωστε, δεν έχει κρύψει ότι θεωρεί εθνικά απαράδεκτο να παρέχουν τα ελληνικά σχολεία δίγλωσση εκπαίδευση στα παιδιά της μειονότητας. Δεν έχει σταματήσει όμως εκεί αφού έχει ανασύρει από τα αραχνιασμένα συρτάρια της την ελληνοπρεπή «πατριδογνωσία» που διδάσκει στο ίδρυμα  που ήδη διευθύνει  την «Κιβωτό της Δόμνας Βιζβίζη». Πρόκειται για ένα διδασκαλείο για παιδιά και ενήλικες που έχει ιδρύσει το 2012 στην Κομοτηνή μαζί με τον σύζυγό της, Ι. Φριτζαλά. Το ίδρυμα αποσκοπεί στην «άμεση επιστροφή στις ρίζες μας και την εμβάθυνση στον ανυπέρβλητο πολιτισμό, στην τεράστια ιστορία και στην πάμπλουτη γλώσσα του Ελληνικού Έθνους». Το βέβαιο είναι ότι το ζεύγος ξέρει να επιλέγει τους καταλληλότερους αφού μεταξύ των καθηγητών της «Κιβωτού» εμφανίζονται ο Σαράντος Καργάκος (επιφανές μέλος του εθνικιστικού κλαμπ «Δίκτυο 21») και η Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου (καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών και δεξί χέρι στην «Ελληνική Αγωγή» του Άδωνη Γεωργιάδη).

Σύμφωνα με τον Ι.Φριτζαλά αιτία της οικονομικής κρίσης  είναι «η πνευματική πενία και η έλλειψη οράματος της πατρίδας, ιδανικών και αξιών που αναμφίβολα συνδυάστηκαν με το ψευδοπροοδευτικό και εθνομηδενιστικό πνεύμα που επεβλήθη από την εποχή της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν.»

Οι σχέσεις με την ακροδεξιά και το Τάμα του Έθνους

Η ίδια ισχυρίζεται ότι το νέο ίδρυμα θα είναι ανοικτό χωρίς διακρίσεις σε παιδιά χριστιανών και μουσουλμάνων «που έχουν πληγεί από την κρίση», όμως αυτό μπορεί και να αμφισβητηθεί. Στο πρόσφατο παρελθόν άλλωστε, έχει επανειλημμένα αφεθεί σε κάθε είδους ισλαμοφοβικές και πατριωτικές κορώνες παρουσιάζοντας σε μαζώξεις «εθνεγερτικού» χαρακτήρα τα πεπραγμένα της.

«Μέσα από τα βάθη των αιώνων το θρυλικὸ «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα και των 300 ορίζει τι είναι η Ελλάδα […] Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι η Ελλάς του χθες και του σήμερα , έτσι όπως θα θέλαμε όλοι να είναι […] Ελλάδα είναι οι ιερείς του γένους που ακούραστα στα κρυφά σχολεία διατήρησαν στους αιώνες το ομόγλωσσον, το ομότροπον, το ομόθρησκον» έλεγε χαρακτηριστικά το 2010 με την ευκαιρία της βράβευσής της από τον τότε νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη  Ψωμιάδη.

Ενδεικτικές  είναι και οι εκλεκτικές συγγένειες με όλο το φάσμα της εγχώριας δεξιάς και ακροδεξιάς. Από το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων μέχρι «ανένταχτους πατριώτες», δεν υπάρχει ακροδεξιός στην Ελλάδα που να μην έχει προσπαθήσει να προσεταιριστεί την Χ.Νικοπούλου και το «αξιοθαύμαστο έργο» της. Ο χρυσαυγίτης βουλευτής Η. Παναγιώταρος επιχαίρει στο προσωπικό του ιστολόγιο «τη γνήσια ελληνίδα Χαρά Νικοπούλου που ξεφτίλισε το ανθελληνικό σύστημα» αρνούμενη να παραλάβει πέρυσι τιμητική διάκριση από το βουλευτή Φλώρινας της Ν.Δ., Σ. Κωνσταντινίδη, ο οποίος βγάζοντας στη φόρα τις ενδοοικογενειακές διαφορές της δεξιάς πολυκατοικίας την αποκάλεσε «Χρυσαυγίτισσα», χαρακτηρισμό που δεν αποποιήθηκε.

Διαφωτιστικό είναι και το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, τον Ιούνιο του 2014 με αφορμή μια «υβριδική» πολιτικο-χριστιανική εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο που περιελάμβανε την παρουσίαση ενός βιβλίου του Β. Νικόπουλου (επίτιμου προέδρου του Αρείου Πάγου και πατέρα της δασκάλας) και μια παράλληλη ομιλία από το σωματείο «Οι φίλοι του Τάματος του Έθνους» το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως «μοχλός αναζωογονήσεως και ανορθώσεως του κατατρωθέντος ηθικού και εθνικού σθένους των Ελλήνων». Από το κείμενο της δημοσιογραφικής ομάδας του Ιού αποκαλύπτονται οι αγαστές σχέσεις της οικογένειας με την Εκκλησία, τους δικαστές και όσους επιθυμούν την ανέγερση του Τάματος του Έθνους. Ταυτόχρονα έχουμε και μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη των «ποιοτικών χαρακτηριστικών» των πρωτοβουλιών της Χ.Νικοπούλου, εφόσον μιλά η ίδια σε πρώτο πρόσωπο για τη δράση της. Διαβάζουμε: “ [Το βιβλίο αυτό] «είναι το στρατηγικό εγκόλπιο κάθε σύγχρονου εν Χριστώ επαναστάτη. Μελετώντας τις σελίδες του θα βρει καθένας από μας που νιώθει λαβωμένος από την προπαγάνδα των δυτικότροπων σιωνιστικών μέσων ενημέρωσης, μια διέξοδο προς τη λύτρωση» […] Και το συμπέρασμά της ήταν ότι «το κράτος έχει υποχρέωση να αποκαταστήσει τις έννοιες που έχουν ισοπεδωθεί από τις σκοτεινές δυνάμεις της παγκοσμιοποιήσεως, τις έννοιες του έθνους και της πατρίδος, ενεργοποιώντας όλες τις δυνάμεις του ώστε να ενεργοποιηθεί ο πατριωτισμός αλλά και ο κατά κυριολεξία εθνικισμός των Ελλήνων».

 (πηγή: epohi.gr)

Του Ζαχαρία Καψαλάκη

Το σημείωμα πήγε στους γονείς.

«Με νεώτερη ανακοίνωσή του το Υπουργείο Παιδείας, μας ενημέρωσε ότι δεν χρειάζεται να προσκομίσουν Ατομικό Δελτίο Υγείας οι μαθητές της Β και Γ  τάξης…»

Σήμερα στο σχολείο ήλθε μαζί με το γιο του ο κ. Μιχάλης.

Σπάνιο φαινόμενο…

-Καλώς τους…

-Δάσκαλε, ποιος θα μου δώσει πίσω τα 50 ευρώ; Λέει εκνευρισμένος και πετώντας στο γραφείο τη βεβαίωση του παθολόγου με ένα καρδιογράφημα…

Κόμπιασα!

-Ξέρετε, εμείς σας στείλαμε ότι μας ζήτησε το Υπουργείο, τόλμησα να πω!

-Να το χ..σω εγώ το υπουργείο σας, με διέκοψε αρκετά εκνευρισμένος! Εγώ πλήρωσα 50 ευρώ στο  γιατρό για το χαρτί. Με ρωτήσατε αν τα έχω αυτά τα 50 ευρώ; Το ξέρετε ότι έκοψα από το φαΐ της οικογένειάς μου για να πληρώσω το γιατρό!

Είχε κοκκινίσει και δεν ήξερα τι να του πω.

Το δίκιο ήταν με το μέρος του…

Αλλά που να το βρει…

Όπως που να το βρούμε και εμείς!

Όσο δε για το υπουργείο μας κ. Μιχάλη;

Και εμείς το ίδιο το έχουμε…

(πηγές: alfavita.gr,  e-mesara.gr)

Στο εντυπωσιακό ποσοστό του 46,2% ανέρχονται οι μαθητές που έχουν δοκιμάσει το κάπνισμα. Από αυτούς μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος είναι μαθητές λυκείων της Αθήνας. Η βλαβερή αυτή συνήθεια, δε, φαίνεται ότι είναι… ταξική, καθώς από τους μαθητές που ρωτήθηκαν σε μεγάλη έρευνα που έγινε από το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών (ΙΙΕ) της Ακαδημίας Αθηνών, στα ιδιωτικά σχολεία το 63,6% απαντάει ότι δεν έχει καπνίσει και το 35,5% ότι έχει καπνίσει, ενώ στα δημόσια σχολεία το 51,3% των μαθητών δεν έχει καπνίσει και το 48,6% έχει καπνίσει.

Δείτε αναλυτικά την έρευνα

Η έρευνα έγινε σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου που φοιτούν σε σχολεία της Αττικής και της Θεσσαλονίκης (συνολικά 18 σχολεία του Λεκανοπεδίου Αττικής και οκτώ σχολεία της Θεσσαλονίκης). Συγκεκριμένα σε 1.802 μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (794 άτομα που φοιτούν σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και 1.008 άτομα που φοιτούν σε όλες τις τάξεις του Λυκείου).

Σύμφωνα με την έρευνα:

– Το 89,2% των μαθητών δηλώνει ότι έχει δει άλλους μαθητές να καπνίζουν στο σχολείο τους.

– Το 73,3% δηλώνει έχει δει εκπαιδευτικούς να καπνίζουν στους χώρους του σχολείου και το 75,9% των ερωτηθέντων λέει δεν είναι καλό οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να καπνίζουν σε διδακτικούς χώρους.

– Το 86,7% των ερωτηθέντων απαντάει ότι τις τελευταίες 30 ημέρες έχει βρεθεί σε κλειστό χώρο που κάποιος καπνίζει και το 79,5% αναφέρει είναι υπέρ νομολογίας για την προστασία από το παθητικό κάπνισμα σε κλειστούς χώρους.

– Το 84,1% των μαθητών που συμμετείχαν στην έρευνα ξέρουν το κάπνισμα προκαλεί ισχυρή εξάρτηση, αλλά το 44,5% θεωρεί ότι ο περιστασιακός καπνιστής δεν είναι εξαρτημένος. Πάντως στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ενήμεροι για τους κινδύνους του καρκίνου του πνεύμονα και για την πιθανότητα καρδιακών νοσημάτων από το κάπνισμα.

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε ημερίδα με θέμα «Παιδεία για έναν κόσμο χωρίς κάπνισμα» που έγινε στο Ζάππειο στο πλαίσιο των προγραμμάτων «Μαθαίνω την αλήθεια, λέω όχι στο τσιγάρο» και «Heart II» που υλοποιούνται από το Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών και είναι ενταγμένα στις δράσεις του «Κοινωνικού Σχολείου» του υπουργείου Παιδείας.

Εκτός από τον υπουργό Παιδείας κ. Α. Λοβέρδο, στην ημερίδα συμμετείχε η υφυπουργός Υγείας κυρία Κατερίνα Παπακώστα, ο καθηγητής κ. Παναγιώτης Μπεχράκης, επιστημονικός υπεύθυνος των Προγραμμάτων, ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας κ. Ιωάννης Κυριόπουλος, περισσότεροι από 100 εκπαιδευτικοί, υπεύθυνοι αγωγής υγείας, επαγγελματίες υγείας και άλλοι ειδικοί στην πρόληψη του καπνίσματος.

«Το υπουργείο είναι παρόν με τρόπο έμπρακτο μέσω του κοινωνικού σχολείου και όχι με λόγια. Πάμε στα παιδιά με πληροφόρηση και με δράσεις, με συγκεκριμένες προτεραιότητες: την άθληση, τη διατροφή, την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος κ.ά.» είπε στην ομιλία του ο κ. Λοβέρδος. «Σήμερα, που τα παιδιά είναι φορτωμένα και λαμβάνουν έναν καταιγισμό πληροφοριών που δεν συνιστούν γνώση, πάμε στοχευμένα για να ξεπεράσουμε την πλήξη και την κόπωσή τους. Σε αυτή την κατεύθυνση αναζητούμε τις κατάλληλες μεθόδους για να προσεγγίσουμε τα παιδιά, ακόμα και μέσω των γονιών. Ακόμα, καθιερώσαμε για πρώτη φορά τη μέρα σχολικού αθλητισμού που γιορτάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε όλα τα σχολεία».

Σε ερώτηση εκπαιδευτικού αν σκοπεύει να εντάξει πρόγραμμα κατά του καπνίσματος στο πρόγραμμα των σχολείων, ο υπουργός Παιδείας απάντησε: «Δεν έχουμε καμία δυνατότητα πρόσθεσης μαθημάτων, η ύλη είναι ατελείωτη, ο ρυθμός των πληροφοριών καταιγιστικός. Θέλουμε ελάφρυνση του προγράμματος, λιγότερη ύλη» είπε ο κ. Λοβέρδος και πρόσθεσε ότι η κόπωση και η πλήξη σκοτώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

Ο κ. Μπεχράκης από την πλευρά του αναφέρθηκε στην τεράστια σημασία των προγραμμάτων κατά του καπνίσματος στα σχολεία.

Όπως προκύπτει ακόμη από τα συμπεράσματα της έρευνας που παρουσιάστηκε:

– Το 20,3% των μαθητών που καπνίζουν φοιτούν στη Γ’ Λυκείου και το 33,5% αυτών σε λύκεια της Αττικής.

– Το 17,9% των καπνιστών μαθητών ξεκινούν το κάπνισμα στην ηλικία των 14 με 15 ετών και το μεγάλο ποσοστό του 9,15% στην ηλικία των 12 ή 13. Συνολικά το 14,2% ξεκινούν το κάπνισμα πριν τα 13!

– Το 18,15% των μαθητών κάπνισε τις τελευταίες 15 ημέρες, ενώ οι συστηματικοί καπνιστές εξ αυτών είναι το 8,7%.

Από αυτούς το 42,2% έχουν καπνίσει τις τελευταίες 10 ημέρες από 2 έως 10 τσιγάρα και το 23,8% περισσότερα από 11 τσιγάρα.

– Το 60% των ερωτώμενων μαθητών απαντά ότι καπνίζει έστω και ένας από τους γονείς τους.

(πηγές: alfavita.gr, tovima.gr)