Στην Κύπρο του 2014 υπάρχουν παιδιά, τα οποία μεγαλώνουν σε συνθήκες εντελώς διαφορετικές από τα περισσότερα αφού τίθενται υπό την κηδεμονία του κράτους, καθώς κρίνεται ότι η παραμονή τους στο οικογενειακό περιβάλλον εγκυμονεί κινδύνους, για την σωματική και ψυχολογική τους ανάπτυξη.
Παιδιά παραμελημένα, που υπέστησαν βία σωματική, ακόμα και σεξουαλική και που ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, ότι δηλαδή κάποια στιγμή θα βρεθεί και γι` αυτά μια ανάδοχη οικογένεια για να νιώσουν φροντίδα και θαλπωρή.
Στην Κύπρο σήμερα οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας λειτουργούν διάφορα ιδρύματα, τα οποία προσφέρουν στέγη, προστασία και φροντίδα, σε παιδιά διαφόρων ηλικιών, που το έχουν ανάγκη.
Γύρω στα 250 παιδιά παγκύπρια αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό την κηδεμονία του κράτους. Άλλα μένουν σε παιδικές στέγες, άλλα σε ξενώνες, ενώ κάποια άλλα σε ανάδοχες οικογένειες.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2013 το κράτος είχε υπό την κηδεμονία του 241 παιδιά, από τα οποία τα 92 διέμεναν σε παιδικές στέγες. Φέτος, οι αριθμοί παραμένουν στα ίδια επίπεδα περίπου, ωστόσο, οι αριθμοί σε σχέση με τον πληθυσμό της Κύπρου δεν παύουν να προκαλούν ανησυχία.
Παγκύπρια λειτουργούν τέσσερις παιδικές στέγες μια στη Λευκωσία, μια στη Λεμεσό, μια στη Λάρνακα και μια στην Πάφο, ενώ παράλληλα το κράτος έχει δημιουργήσει και δύο ξενώνες, όπου συνήθως φιλοξενούνται παιδιά, μετά την ενηλικίωση τους.
Όπως δήλωσε στο ΚΥΠΕ η Διευθύντρια Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, Τούλα Κούλουμου, η παιδική στέγη είναι ένας τόπος, που μένουν τα παιδιά, όσο διάστημα χρειάζεται για να βοηθηθούν και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, ενώ πρόσθεσε πως, παράλληλα, γίνονται διευθετήσεις, ώστε τα συγκεκριμένα παιδιά να μετακινηθούν από την παιδική στέγη σε ένα άλλο περιβάλλον.
“Ο αριθμός των παιδιών, υπό τη νομική μου φροντίδα, διαχρονικά δεν μπορώ να πω ότι αυξάνεται ιδιαίτερα. Δηλαδή είναι κάπου μεταξύ 200 και 250 παγκύπρια. Από αυτά τα περισσότερα παιδιά προτιμώ να τα έχω σε ανάδοχες οικογένειες και όχι σε στέγες. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις όταν αυτά τα παιδιά έχουν πιο έντονα προβλήματα, δηλαδή πολύ πιο αρνητικά βιώματα και δεν μπορούν να διευθετηθούν σε μια ανάδοχη οικογένεια, τα βάζουμε σε παιδικές στέγες μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση και να μπορέσουμε μετά να δούμε τι κάνουμε μαζί τους”, είπε η κ. Κούλουμου.
Σημείωσε πως στόχος του γραφείου ευημερίας είναι η όσο το δυνατό μικρότερη διάρκεια παραμονής ενός παιδιού στη στέγη, ωστόσο, συμπλήρωσε πως παρέχεται όσος χρόνος χρειάζεται για να φτάσει ένα παιδί σε κατάσταση, που να έχει ξεπεράσει τα αρνητικά – τραυματικά βιώματα και συγχρόνως να γίνει η προετοιμασία του για τοποθέτηση κάπου αλλού.
Η διάρκεια παραμονής των παιδιών στην παιδική στέγη ποικίλει. Κάποια παιδιά μπορεί να παραμείνουν εκεί για μερικούς μήνες και κάποια άλλα μέχρι την ενηλικίωση τους. Όπως τόνισε η κ. Κούλουμου “κάποια παιδιά μπορεί να μείνουν μέχρι την ενηλικίωση τους”, ενώ ευχήθηκε να μην υπήρχαν παιδικές στέγες και ξενώνες, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι η κοινωνία δεν θα είχε προβλήματα και δυσκολίες.
Στο μεταξύ, οι παιδικές στέγες και ξενώνες της Κύπρου είναι, κατά κανόνα, επαρκώς στελεχωμένες αριθμητικά, ωστόσο, παρουσιάζουν ανάγκες σε εξειδικευμένη στελέχωση.
Σύμφωνα με την κ. Κούλουμου γίνεται συνεχής προσπάθεια επιμόρφωσης όλου του προσωπικού, ώστε να ευαισθητοποιείται και να ενημερώνεται σε θέματα που αφορούν στην εργασία του.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε πως προσλαμβάνονται “με βάση το σχέδιο υπηρεσίας απόφοιτοι Λυκείου ή και απόφοιτοι Ανώτερης Σχολής”. “Είναι γεγονός”, ανέφερε, “ότι εγώ τείνω προς άτομα, τα οποία έχουν κάποιο προσόν πέραν από το απολυτήριο Λυκείου, που είναι πιο κοντά στη φροντίδα παιδιών με ειδικά προβλήματα”.
Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σε παιδικές στέγες, η κ. Κούλουμου είπε: “Τα προβλήματα είναι σοβαρότατα. Υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα παραμέλησης,
υπάρχουν προβλήματα άσκησης βίας και δεν δεν εννοώ μόνο σωματική βία, αλλά και σεξουαλική βία πολλές φορές. Είναι πάρα πολύ σοβαρές ενδοοικογενειακές καταστάσεις. Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα ψυχικής υγείας των γονιών, οι οποίοι να μην μπορούν να φροντίσουν τα παιδιά τους. Να τα παραμελούν. Υπάρχει μια πλειάδα παραγόντων τέτοιων σοβαρών παραγόντων, οι οποίοι επηρεάζουν τη λήψη απόφασης, για μετακίνηση ενός παιδιού.
Εξάλλου, ανέφερε, οι όποιες μετακινήσεις παιδιών στην συντριπτική πλειοψηφία τους γίνονται με διάταγμα του δικαστηρίου.
Η κ. Κούλουμου δήλωσε πως τα ιδρύματα παιδικής προστασίας βρίσκονται ψηλά στις προτεραιότητες του κράτους. “Έχουμε φοβερές ευαισθησίες στη διαφύλαξη των συμφερόντων των παιδιών και οι όποιες ενέργειες μας γίνονται για να προστατεύσουμε τα παιδιά και να τα βοηθήσουμε να ενταχθούν και να επανενταχθούν όσο πιο ομαλά γίνεται στο κοινωνικό σύνολο”, κατέληξε.
(πηγές: sigmalive.com, ΚΥΠΕ)
Με μία επιστολή-σοκ προς τη Βουλή, πατέρας τετραμελούς οικογένειας, ο οποίος διατηρεί επιχείρηση γραφικών τεχνών, περιγράφει τη δραματική οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, εξαιτίας της φορολογικής πολιτικής και της πολιτικής των χαρατσιών. «Πρέπει να γίνω ληστής ή να αυτοκτονήσω», αναφέρει.
