paidevo.gr | parents

Η πορνεία ανθεί εν μέσω κρίσης στην περιοχή και τα θολά μάτια ναρκομανών, αστέγων, εκδιδόμενων ομοφυλόφιλων και αλλοδαπών που το στομάχι τους φωνάζει από την πείνα «λάμπουν» μέσα στο σκοτάδι.

Μεσάνυχτα. Στο Πεδίο του Άρεως κάποια ταξί κάνουν τη διαδρομή περιμετρικά του πάρκου για τους ξεχασμένους ξενύχτηδες και οι περισσότεροι καταστηματάρχες τρέχουν να προλάβουν το τελευταίο λεωφορείο, με το χέρι να κρατά σφιχτά το πορτοφόλι ή την τσάντα και το βήμα να γίνεται όλο και πιο γοργό.

Σύντομα η περιοχή αδειάζει και δειλά εμφανίζονται τα πρώτα χλωμά πρόσωπα, κυρίως «άγουρων» αντρών, που θα χαθούν στα στενά του Πεδίου του Άρεως και μέσα στο πάρκο για το… μεροκάματο.

Η πορνεία ανθεί εν μέσω κρίσης στην περιοχή και τα θολά μάτια ναρκομανών, αστέγων, εκδιδόμενων ομοφυλόφιλων και αλλοδαπών που το στομάχι τους φωνάζει από την πείνα «λάμπουν» μέσα στο σκοτάδι.

Στην «πιάτσα» του Πεδίου του Άρεως θα βρει κανείς Αφγανούς, Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς, Αφρικανούς, Αλβανούς και άλλες εθνικότητες που εκδίδονται για λίγα ευρώ, για ένα «στα όρθια» κοντά στο πάρκο, όχι μέσα μην ενοχλήσουν τους τοξικομανείς και τους αστέγους.

Κάπου ανάμεσα στις κατά τα άλλα διακριτικές βόλτες ψαρέματος για πελάτη, ο Μοχάμεντ, ο Bill. Φορούν ρούχα απλά με μουντά χρώματα και καπέλο για να κρύβουν το νεανικό πρόσωπό τους από αστυνομικούς που μπορεί να «τσεκάρουν» το σημείο. Θα έπρεπε να κοιμούνται ή να παίζουν σε μια αλάνα, ιδανικά να διαβάζουν τα μαθήματά τους. Αντ’ αυτού κρατούν μια μπίρα και ένα σουγιά κρυμμένο. Είναι 13 και 16 ετών.

Χωρίς πατρίδα, χωρίς οικογένεια, χωρίς λεφτά, φλερτάροντας με τις ώρες που θα βρεθούν σε κάποιο ίδρυμα ή πεσμένοι σε κάποιο παγκάκι, βάζουν στα χείλια τους το λαθραίο τσιγάρο και αναζητούν… φωτιά από κάποιον ενήλικα που θα γευτεί τη νιότη τους για 2-5 ευρώ. Η παιδική πορνεία στην Αθήνα είναι μια πραγματικότητα για την οποία όμως δεν μιλά κανείς.

Όλοι γνωρίζουν και κανείς δεν είδε πόσα, ποια και από πού είναι εκείνα τα παιδιά που πωλούν το κορμί τους για να επιβιώσουν και να νιώσουν ένα παράταιρο χάδι ενήλικα στο κεφάλι τους, αυτό που θα έπρεπε να είχαν από την οικογένειά τους. «Τα εκδιδόμενα παιδιά στο κέντρο της Αθήνας δεν θα τα ψάξει κανείς. Δεν υπάρχουν για κανέναν. Στο Χαμόγελο του Παιδιού οι περιπτώσεις αυτές πληθαίνουν. Όταν φτάνουν σε εμάς μας εξηγούν ότι η διαδρομή της ζωής τους ήταν επετεία, συσσίτιο, πορνεία» εξηγεί στο NP o κ. Γιαννόπουλος, πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού.

Η παιδική πορνεία στη χώρα μας αποτελεί ένα μυστικό πίσω από κλεισμένες πόρτες λέει ο κ. Γιαννόπουλος, τονίζοντας ότι λόγω της οικονομικής κρίσης το φαινόμενο αυξάνεται αλλά δεν… φαίνεται.

Δεκάδες παιδιά που φιλοξενούνται σήμερα στο Χαμόγελο, έχουν περάσει στην τρυφερή ηλικία των 12 και των 15 από «πιάτσα». Αυτά τα παιδιά είναι στα αζήτητα, παρατημένα από γονείς, κυρίως αλλοδαπά, που είτε τα σπρώχνουν οι ίδιοι οι γονείς στον αγοραίο έρωτα ή οδηγούνται μόνα τους ως έσχατη λύση να βρουν εκείνα τα λίγα ευρώ για τις εξαρτήσεις τους και ένα πιάτο φαγητό, σημειώνει ο κ. Γιαννόπουλος.

Η Αστυνομία έχει αυξήσει τις περιπολίες στο σημείο, όχι όμως τους ελέγχους. Οι κάτοικοι ξέρουν, έχουν δει παιδιά, κυρίως αγοράκια, να εκδίδονται στο Πεδίον του Άρεως, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι, λένε. Η Πολιτεία έχει κλείσει τα μάτια από ντροπή για τον εαυτό της.

«Όταν έρθει η νύχτα εδώ, στο Πεδίο του Άρεως, τα πάντα γίνονται. Παιδιά ‘‘μοιάζουν’’ ενήλικες και εκδίδονται για 5 ευρώ, άντρες αλλοδαποί αναζητούν άντρες, τοξικομανείς και άστεγοι γίνονται όλοι μια ‘‘παρέα’’ και η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο» περιγράφει με κυνισμό η κυρία Μαρία Κ. που ανοίγει νωρίς το πρωί ένα από τα περίπτερα της περιοχής.

Ο δε κ. Δημήτρης, που εργάζεται σε κατάστημα στο Πεδίο του Άρεως, δεν διστάζει να μας πει ότι κάποτε άκουσαν για έναν 15χρονο που έκανε πιάτσα εκεί… Ο ένας με τον καιρό έφερε κι άλλους…  Δωδεκάχρονα αγόρια πλέον «δίνονται» σε παιδόφιλους.

Τον κώδωνα του κινδύνου ωστόσο για την τραγική κατάσταση της πορνείας στο κέντρο της Αθήνας έχει κρούσει από καιρό η Ένωση Πολιτών Κέντρου Αθήνας, η οποία έχει καταγγείλει την αύξηση της πορνείας.

«Είναι μεγάλο και σοβαρό το πρόβλημα της πορνείας στο Μεταξουργείο, στην οδό Σωκράτους δίπλα στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας. Ναι, ξέρουμε ότι παιδιά στο κέντρο της Αθήνας εκδίδονται σε διεστραμμένους ενήλικες, αλλά κανείς δεν θα σου πει κάτι συγκεκριμένο γιατί αυτά τα παιδιά δεν υπάρχουν για κανέναν. Ο δήμος πάντως δεν έχει κάνει κάτι για το θέμα και η Αστυνομία μάλλον δεν… προλαβαίνει. Αυτή είναι η κατάσταση, κορίτσι μου» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο κ. Νικολακόπουλος, μέλος της Ένωσης Πολιτών Κέντρο Αθήνας.

Στα αυτιά της κοινωνίας αντιβουίζουν οι φωνές των παγιδευμένων παιδιών, οι ικεσίες, η απελπισία τους και η φρίκη που ζουν αλλά για την Πολιτεία η ανήλικη πορνεία δεν «καταγράφεται»…

(πηγή: left.gr)

Με αφορμή την γιορτή της μητέρας, συνάντησα την Νάντια, μητέρα ενός παιδιού με σύνδρομο Άσπεργκερ. Τελικά τη συνέντευξη την έκανε ο 15χρονος Δημήτρης.

Μπήκε στην κουζίνα, κάθισε στην καρέκλα, με την τσάντα του σχολείου στους ώμους. Έβγαλε από μέσα ένα κουτί πορτοκαλάδα και το ήπιε μονορούφι με το καλαμάκι. «Εμένα θα μου άρεσε να είμαι δημοσιογράφος των ειδήσεων» είπε. «Έχεις γράψει τις ερωτήσεις για τη συνέντευξη;», «Έχεις επαγγελματικό δημοσιογραφικό ντοσιέ;», «Γιατί επέλεξες την μητέρα μου;», «Μπορώ να κρατάω το μαγνητοφωνάκι;», «Πότε είναι η γιορτή του παιδιού να μου πάρεις κι εμένα συνέντευξη;». Δίπλα μου καθόταν η μαμά του. Γελούσαν τα μάτια της, με κάθε απορία του μικρού. Θα τη ρωτούσα πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ, για τις ιδιαιτερότητες, τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές. Τελικά η συνέντευξη που της πήρε ο Δημήτρης ήταν καλύτερη. Έγραψε με μυτερό μολύβι και ολοστρόγγυλα γράμματα τις ερωτήσεις σε μια στη μοναδική σελίδα στο -χαοτικό- μπλοκάκι μου, που θα μπορούσε να πάρει βραβείο καλλιγραφίας. Έπειτα πατήσαμε το rec στο μαγνητοφωνάκι.

Τί δώρο σου αρέσει να σου κάνουν τη γιορτή της μητέρας;

-Ερώτηση παγίδα. Με ψαρεύεις, για το δώρο που θα μου κάνεις φέτος ε; Μου αρέσουν τα δώρα που δείχνουν ότι κάποιος αφιέρωσε χρόνο για να τα φτιάξει. Μια ζωγραφιά, ένα μπουκέτο λουλούδια ή μια κατασκευή από πηλό. Το προτιμώ, για παράδειγμα, από ένα ζευγάρι σκουλαρίκια. Σε ένα συρτάρι έχω τα δώρα που μου κάνετε κάθε φορά εσύ και η Άννα. Και είναι όλα υπέροχα.

Σκέφτεσαι ότι η μητέρα σου -δηλαδή η γιαγιά μου – μπορεί να πεθάνει σε λίγο καιρό επειδή στις 13 Μαρτίου έγινε 85 χρονών;

-Ναι το σκέφτομαι καμιά φορά. Το σκέφτομαι κάθε φορά που λέμε γεια και κλείνουμε το τηλέφωνο και κάθε φορά που φεύγουμε από το χωριό και αποχωριζόμαστε. Φαντάζεσαι, λέω, να είναι αυτή η τελευταία φορά που τη βλέπω; Η μαμά είναι μαμά όσο μεγάλη και να είναι. Και το παιδί είναι πάντα παιδί ακόμα κι όταν γίνει γονιός. Τώρα που η γιαγιά έγινε 85, από τη μία στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να μην είναι μαζί μας σε λίγο καιρό αλλά από την άλλη χαίρομαι γιατί ακόμα είναι καλά, φτιάχνει πίτες και ποτίζει μόνη της τον κήπο, έχει τα παιδιά της που την αγαπάνε και τα φοβερά εγγόνια της που τα λατρεύει. Δηλαδή σκέφτομαι θετικά.

Ποιος είναι ο χειρότερος βαθμός που έχεις πάρει στο Λύκειο;

-Δε θυμάμαι. Νομίζω, κάτω από τη βάση, στη Φυσική. Στο Γυμνάσιο, είχαμε έναν Φυσικό που στον άριστο μαθητή, έβαζε 16. Αν μπορούσε θα μας άφηνε όλους στην ίδια τάξη.

Ναι αλλά εγώ δε σε ρώτησα για το Γυμνάσιο. Για το Λύκειο σε ρώτησα.

-Για το Λύκειο σου λέω και εγώ. Απλώς τότε δεν υπήρχε Λύκειο. Υπήρχαν έξι τάξεις Γυμνασίου.

Ποια είναι η αγαπημένη σου τέχνη από τις εφτά, αν βάλουμε μέσα και το σινεμά;

-Δύσκολη ερώτηση. Ανώτερη όλων και αρχή όλων, θεωρώ τη μουσική.

Είσαι καλή μητέρα;

-Δεν ξέρω. Νομίζω πως ναι. Προσπαθώ αρκετά τουλάχιστον. Εσύ τί πιστεύεις; Εσύ θα πρέπει να απαντήσεις σ’ αυτή την ερώτηση.

Πιστεύω πως ή είσαι η καλύτερη μητέρα του κόσμου, ή είσαι μία από τις μερικές εκατοντάδες για να μην πω δεκάδες καλές μητέρες του κόσμου. Τί είπες όταν γεννήθηκα;

-«Εσύ είσαι ο κούκλος που κλωτσούσε τόσο;»

Τί είπε ο μπαμπάς όταν γεννήθηκα;

-Είπε ότι είναι πολύ ευτυχισμένος. Και ότι απέκτησε σύμμαχο στο σπίτι.

Στο σχολείο ντρεπόσουν όταν σου είπαν ότι έχω Άσπεργκερ;

-Όχι βέβαια. Γιατί να ντραπώ; Είμαι περήφανη που έχω δύο καλά και πολύ έξυπνα παιδιά. Θα ντρεπόμουν αν μου έλεγαν ότι ο Δημήτρης έκανε μια άσχημη χειρονομία σε έναν συμμαθητή του ή στον καθηγητή. Δεν είναι ντροπή το Άσπεργκερ. Ξέρεις πολύ καλά, ότι δεν το διάλεξες.

Σου αρέσει να πηγαίνεις σε πάρτι με παιδιά που έχουν Άσπεργκερ ή με παιδιά που δεν έχουν;

-Πιο πολύ με παιδιά που έχουν Άσπεργκερ. Και θα σου πω γιατί. Γιατί σε κάνουν μέρος της παρέας. Θυμάσαι στο πάρτι σου το κυνήγι του χαμένου θησαυρού; Είχα περάσει τέλεια. Θυμάσαι στο πάρτι της φίλης σου της Μαρίνας που είχαμε χορέψει μέχρι τα μεσάνυχτα; Στα πάρτι των φίλων της αδερφής σου ας πούμε, τα παιδιά διώχνουν τις μαμάδες. Φεύγουμε ή κλεινόμαστε στην κουζίνα και βαριέμαι πολύ.

Γιατί δεν θέλεις να πάρουμε σκύλο ή ένα κουνέλι; Λες ότι πρέπει να αγαπάμε τα ζώα.

-Επειδή ακριβώς τα αγαπάω. Αν είχαμε μια αυλή, να είσαι σίγουρος ότι θα είχαμε και έναν και δύο σκύλους. Μέσα στο διαμέρισμα όμως, πιστεύω ότι τα ζώα όσο και να τα αγαπάς, ταλαιπωρούνται. Δεν μπορούμε να τους επιβάλλουμε τον δικό μας τρόπο ζωής. Δεν θέλουν να περπατάνε σε χαλιά, θέλουν χώμα, θέλουν να τρέξουν. Αν σου έπαιρνα ένα κουνέλι είμαι σίγουρη ότι σε δύο μέρες εσύ ο ίδιος θα μου ζητούσες να πάμε στο δάσος και να το απελευθερώσουμε γιατί θα καταλάβαινες οτι είναι δυστυχισμένο.

Τότε γιατί δεν το κάνεις;

-Δεν δέχομαι ερωτήσεις που δεν είναι γραμμένες στο μπλοκάκι! (γελάει)

Έχεις πάρει ποτέ λεφτά από την τράπεζα για να τα χαρίσεις σε κάποιον πολύ φτωχό;

-Μακάρι να μπορούσα να το κάνω. Τα λεφτά της τράπεζας όμως, δεν ανήκουν στους υπαλλήλους που δουλεύουν εκεί. Και σκέψου το άλλο: Μπορεί να ανήκουν σε κάποια οικογένεια. Δεν έχω το δικαίωμα να τα δώσω όπου θέλω. Θα ήταν κλοπή.

Ποιοι είναι οι εχθροί σου;

-Αυτοί που επαναπαύονται, που δε νοιάζονται που αφήνουν τα νερά να λιμνάζουν.

Ποια είναι η καλύτερή σου φίλη; Η Μαίρη ή η κυρία Ελπίδα; Μπορείς να πεις μόνο ένα όνομα.

-Αυτό που κάνεις είναι άδικο. Κάποια από τις δύο θα το διαβάσει και θα στεναχωρηθεί. Είναι και οι δύο φίλες μου, τις αγαπώ για διαφορετικούς λόγους.

Αν σου έλεγαν διάλεξε μόνο μία και δεν θα ξαναδείς την άλλη, ποια θα διάλεγες;

-Με την Ελπίδα γνωριζόμαστε από πολύ μικρές, έχουμε περάσει πολλά μαζί, έχουμε ζήσει παράλληλες ζωές. Πήγαμε σχολείο μαζί, γεννήσαμε μαζί. Με την Μαίρη έχω πιο πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Γνωριστήκαμε μεγάλες αλλά την αγαπώ εξίσου. Αν διάλεγα την Ελπίδα, αυτό που θα συζητούσα μαζί της είναι πόσο μου λείπει η Μαίρη.

Γιατί είχες στεναχωρηθεί και είχες κλάψει το Πάσχα που βλέπαμε «Στην υγειά μας» και η Γλυκερία τραγουδούσε το τραγούδι που έλεγε «Υπάρχουν άνθρωποι»;

-Δεν είχα στεναχωρηθεί, είχα συγκινηθεί. Με φορτίζει αυτό το τραγούδι, όποτε το ακούω, το πιο πιθανό είναι ότι θα μου φύγει κανένα δάκρυ. Έχεις ακούσει ποτέ τους στίχους; «Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι όπως του πελάγου οι βράχοι». Σκέφτομαι τους ανθρώπους που είναι μόνοι και δύσκολα τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Γιατί μία μητέρα παίρνει τα κλειδιά από τις πόρτες όλων των δωματίων;

-Γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να κλειδώνουμε. Ζούμε σε ένα σπίτι που ο ένας σέβεται τις ιδιωτικές στιγμές του άλλου. Από τη στιγμή που ο καθένας χτυπάει την πόρτα για να μπει στο δωμάτιο του άλλου δεν υπάρχει λόγος να κλειδώνει κανείς.

Αν χαθείς μια μέρα στο δρόμο, ποιον θα πάρεις πρώτο τηλέφωνο για να ζητήσεις βοήθεια;

-Θα πάρω σίγουρα τον μπαμπά. Έχει πολύ καλό προσανατολισμό. Θα ανοίξω και τον χάρτη μου στο κινητό.

Τί θέλεις να γίνω όταν μεγαλώσω;

-Αυτό που θα αποφασίσεις εσύ. Είτε είναι ζωγράφος, είτε δημοσιογράφος. Αν είσαι εσύ χαρούμενος και αγαπάς αυτό που κάνεις τότε είμαι κι εγώ.

Τί θέλεις να γίνει η Άννα όταν μεγαλώσει;

-Το ίδιο ισχύει και για την Άννα.

Οι μαθητές πρέπει να έχουν iphone?

-Είμαι κάθετη σ’ αυτό: όχι. Το iphone, που τόσο πολύ σου αρέσει, είναι μια πανάκριβη συσκευή που προορίζεται για δεκάδες άλλες χρήσεις. Δεν απευθύνεται σε μαθητές οι οποίοι λόγω της έντονης δραστηριότητας και των πολλών μετακινήσεων μπορεί να το σπάσουν ή να το χάσουν, ή να τους το κλέψουν. Απευθύνεται σε ενήλικες και μάλιστα σε αυτούς που έχουν δουλέψει τόσο ώστε να μπορούν να το αγοράσουν.

Τί εύχεσαι για την γιορτή της Μητέρας, στις μαμάδες που έχουν παιδιά με Άσπεργκερ;

-Εύχομαι να είναι δυνατές και να έχουν υπομονή. Να μην το βάζουν κάτω και να μην απογοητεύονται. Για να επιβιώσεις στην ζούγκλα πρέπει να γίνεις τίγρης. Εύχομαι να καταλάβουν πόσο ιδιαίτερο είναι το παιδί τους και να το βοηθήσουν να ανακαλύψει τον εαυτό του. Τότε θα νιώσουν πραγματικά τυχερές.

(πηγή: www.queen.gr)

* Το σύνδρομο Αsperger πήρε το όνομά του από τον Αυστριακό παιδίατρο Ηans Asperger . Ο Asperger, το 1944, παρατήρησε μια ομάδα παιδιών και εφήβων τα οποία, παρόλο που είχαν πολλά θετικά χαρακτηριστικά, όπως υψηλό επίπεδο ανεξάρτητης σκέψης και ικανότητα για, εξαιρετικά επιτεύγματα, δυσκολεύονταν ν’ ανταποκριθούν κοινωνικά, και παρουσίαζαν δυσκολίες στην κοινωνική χρήση του λόγου, καθώς και επαναληπτικές – στερεοτυπικές συμπεριφορές και εμμονές με συγκεκριμένα αντικείμενα. Το σύνδρομο αγνοήθηκε για χρόνια από τους ειδικούς και μόλις το 1981 η Lorna Wing με ένα άρθρο της παρουσίασε παιδιά με παρόμοια χαρακτηριστικά και δημιούργησε ένα νέο πεδίο ερευνών που τα τελευταία χρόνια έχει διευρυνθεί σημαντικά και έχει βοηθήσει στην κατανόηση. Συνήθως το παιδί με σύνδρομο Αsperger έχει νοημοσύνη πάνω από το μέσο όρο και δεν παρουσιάζει καθυστέρηση ούτε στο λόγο ούτε στη γνωστική του ανάπτυξη. Το σύνδρομο εντάσσεται στην κατηγορία των αναπτυξιακών διαταραχών. Συχνά χαρακτηρίζεται ως αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας και είναι νευροβιολογικής αιτιολογίας. Συναντάται περισσότερο στα αγόρια με πιθανή αναλογία 4 αγόρια σε κάθε κορίτσι (κατ’ άλλους η αναλογία είναι 10 προς 1). Ανάμεσα στους ενήλικες μ’ αυτό το σύνδρομο, συναντάμε επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίων, κατόχους Νόμπελ. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ο Νεύτων, ο Albert Einstein , ο Βill Gates και ο Steven Spielberg είναι κάποιοι από αυτούς. Το σύνδρομο Αsperger συμπεριλαμβάνεται από το 1992 στη Διεθνή Ταξινόμηση των Νόσων της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας ΙCD-10 και από το 1994 στo DSΜ-ΙV της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας.

(πηγή: asperger.gr)

Δραστηριότητες όπως η ζωγραφική βελτιώνουν τις δεξιότητες

Τα μικρά παιδιά που περνούν πολύ χρόνο βλέποντας τηλεόραση ή κοιτάζοντας εικονογραφημένα βιβλία είναι λιγότερο χαρούμενα, συγκριτικά με εκείνα που ασχολούνται με άλλες πιο ενεργητικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα η ζωγραφική.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, τέτοιου είδους παθητικές δραστηριότητες δεν προσφέρουν ούτε ικανοποίηση στα παιδιά, αλλά ούτε ενισχύουν τις ικανότητες/δεξιότητές τους.

Ειδικά η τηλεόραση έχει αρνητικές επιδράσεις στα επίπεδα ευτυχίας και χαράς που βιώνουν τα παιδιά, κι αυτό γιατί συνεπάγεται ελάχιστη αλληλεπίδραση, αναφέρουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Μ. Βρετανίας.

Αντίθετα, τα παιδιά που συμμετέχουν ενεργά σε παιχνίδια, αναπτύσσουν καλύτερα τις κινητικές δεξιότητές τους και την ομιλία τους και είναι πιο ευτυχισμένα.

Ειδικοί οικονομικοί αναλυτές ανέλυσαν δεδομένα (GermanHouseholdSurvey 2007-10) από περισσότερα από 800 παιδιά ηλικίας δύο και τριών ετών. Οι ερευνητές μίλησαν και με τις μητέρες των παιδιών από τις οποίες ζήτησαν να καταγράψουν σε ποιες δραστηριότητες συμμετείχαν τα παιδιά τους.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, οι ενεργητικές δραστηριότητες βοηθούσαν την ανάπτυξη των παιδιών. Για παράδειγμα, η ζωγραφική και τα τεχνικά οδηγούσε σε βελτίωση των κινητικών τους δεξιοτήτων, ενώ το διάβασμα, η αφήγηση ιστοριών και το τραγούδι ενίσχυε την ικανότητα ομιλίας.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ακόμη, ότι τα παιδιά που συμμετείχαν σε ενεργές δραστηριότητες με τους γονείς τους ήταν επίσης πιο χαρούμενα, γράφει η SarahHarris στη βρετανική εφημερίδα DailyMail.

Οι παθητικές δραστηριότητες, όπως το να κοιτάζουν εικονογραφημένα βιβλία ή να βλέπουν τηλεόραση μαζί με τους γονείς τους δε συνέβαλε στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των επιπέδων ευτυχίας των παιδιών.

(πηγή: newsbeast.gr)

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κήρυξε τη Δευτέρα «παγκόσμιας εμβέλειας κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη δημόσια υγεία» μετά τη διάδοση της πολιομυελίτιδας σε πολλές χώρες, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε. Ο ΠΟΥ είχε πραγματοποιήσει την περασμένη εβδομάδα έκτακτη σύνοδο για την πολιομυελίτιδα μετά την ανακάλυψη, τον Ιανουάριο, κρουσμάτων που εισήχθησαν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Ισημερινή Γουινέα. «Η απόφαση ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήταν ομόφωνη», σύμφωνα με τον ΠΟΥ. «Αν δεν ελεγχθεί, η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία την παγκόσμια εξάλειψη μιας από τις σοβαρότερες ασθένειες που θα μπορούσαμε να εμποδίσουμε με τον εμβολιασμό», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση. Ο ΠΟΥ εκτιμά πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος εξαγωγής της πολιομυελίτιδας αφορά το Πακιστάν, το Καμερούν και τη Συρία και ζητεί από τις τοπικές αρχές να αναλάβουν δράση με εκστρατείες εμβολιασμού αυτών που πρέπει να ταξιδέψουν και διατηρώντας το μηχανισμό αυτό για τουλάχιστον έξι μήνες αφότου διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχουν νέα κρούσματα εξαγωγής της ασθένειας. Οι χώρες όπου έχει διαπιστωθεί η παρουσία της ασθένειας και τις οποίες αφορά αυτή η προειδοποίηση είναι το Αφγανιστάν, η Ισημερινή Γουινέα, η Αιθιοπία, το Ιράκ, το Ισραήλ, η Σομαλία και η Νιγηρία. Η πολιομυελίτιδα είναι μια πολύ μεταδοτική νόσος που πλήττει κυρίως τα παιδιά κάτω των πέντε ετών. Μπορεί να επιφέρει την παράλυση μέσα σε μερικές ώρες και σε μερικές περιπτώσεις είναι θανάσιμη. Ο αριθμός των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 99% από το 1988, περνώντας από τα 350.000 στα 406 καταγεγραμμένα κρούσματα το 2013. Η μείωση αυτή είναι το αποτέλεσμα της παγκόσμιας προσπάθειας για την εξάλειψη αυτής της νόσου, σύμφωνα με τον ΠΟΥ. Το 2014, δεν απομένουν παρά μόνο τρεις χώρες όπου η νόσος αυτή θεωρείται ενδημική, το Αφγανιστάν, η Νιγηρία και το Πακιστάν, ενώ το 1988 ήταν περισσότερες από 125. «Εντούτοις η πολιομυελίτιδα συνεχίζει να διαδίδεται σε διεθνή κλίμακα από τις χώρες στις οποίες ενδημεί καθώς και από τις χώρες στις οποίες εμφανίζονται και πάλι κρούσματα», υπογραμμίζει ο ΠΟΥ. Από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο, κατά τη θεωρούμενη «χαμηλή περίοδο» μετάδοσης της πολιομυελίτιδας, έχουν εντοπισθεί τρεις νέες εκδηλώσεις εισαγόμενων κρουσμάτων πολιομυελίτιδας: στην Ασία (από το Πακιστάν στο Αφγανιστάν), στη Μέση Ανατολή (από τη Συρία στο Ιράκ) και στην κεντρική Αφρική (από το Καμερούν στην Ισημερινή Γουινέα)», εξηγεί ο παγκόσμιος οργανισμός. (πηγή: briefingnews.gr)

Για μια από τις πιο αποτελεσματικές προληπτικές παρεμβάσεις της ιατρικής, τον εμβολιασμό, ενημερώνει το κοινό το ΚΕΕΛΠΝΟ, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Εμβολιασμών

Κάθε χρόνο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αφιερώνει την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου στα νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα σχετικά με τη σπουδαιότητα του εμβολιασμού, ως μία από τις πιο αποτελεσματικές προληπτικές παρεμβάσεις της ιατρικής επιστήμης.

Με την ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Εμβολιασμών (22-26 Απριλίου 2014), το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. προκειμένου να υπογραμμίσει τη σημασία διατήρησης της ατομικής προστασίας από νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής διοργανώνει δράσεις για την ενημέρωση του κοινού, όπου εξειδικευμένο προσωπικό θα βρίσκεται σε ειδικά διαμορφωμένα stands: στην Αθήνα – Σταθμό ΗΣΑΠ Αμαρουσίου, την Τετάρτη 23 Απριλίου 2014 και την Πέμπτη 24 Απριλίου 2014 από 10:00-15:00 και στη Θεσσαλονίκη – Πλατεία Αριστοτέλους, τη Δευτέρα 28 Απριλίου 2014 από 10:00-16:00.

Με σύνθημα «Πρόληψη – Προστασία – Εμβολιασμός» το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. ενημερώνει το κοινό ότι:

Η ανοσοποίηση κάθε παιδιού είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη ασθενειών και την προστασία της ζωής.

Ο εμβολιασμός σώζει ζωές και μας αφορά όλους.

Η αποφυγή του εμβολιασμού οδηγεί στην επανεμφάνιση λοιμωδών νοσημάτων.

Η ενημέρωση από τον θεράποντα ιατρό για τα απαιτούμενα εμβόλια είναι απαραίτητη.

Ο εμβολιασμός αποτελεί προτεραιότητα και για τους επαγγελματίες υγείας.

Δια βίου ανοσοποίηση

Η φετινή Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εμβολιασμού – με κεντρικό θέμα την «Δια βίου Ανοσοποίηση» – προβάλει τα οφέλη του εμβολιασμού σε όλη τη διάρκεια της ζωής, από τη νηπιακή ηλικία μέχρι το γήρας. Ενθαρρύνει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να ενημερωθούν και να συμβουλευτούν τον ιατρό τους σχετικά με τα διαθέσιμα εμβόλια, να ελέγξουν την εμβολιαστική τους κατάσταση, στη χώρα τους αλλά και πριν ταξιδέψουν, σύμφωνα με τις συστάσεις των αρμόδιων φορέων και των ειδικών, και να εμβολιαστούν με τα απαιτούμενα εμβόλια.

Ο εμβολιασμός προστατεύει από νοσήματα όπως διφθερίτιδα, τέτανο, κοκκύτη, ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα, ανεμευλογιά, μηνιγγιτιδοκοκκικές και πνευμονιοκοκκικές λοιμώξεις, πολιομυελίτιδα, γαστρεντερίτιδα από ρότα ιό, ηπατίτιδα Α και Β, λοιμώξεις από HPV και γρίπη. Πριν την εφαρμογή των συνιστώμενων εμβολιασμών στα παιδιά, τα μεταδιδόμενα νοσήματα αποτελούσαν την κύρια αιτία θανάτου κατά την παιδική ηλικία σε παγκόσμιο επίπεδο. Νέα, βελτιωμένα εμβόλια είναι τώρα διαθέσιμα για να προστατεύσουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους εφήβους και ενήλικες. Ωστόσο, 1 στα 5 παιδιά, και πολλοί ενήλικες, είναι ανεμβολίαστοι. Η έλλειψη γνώσης σχετικά με τον εμβολιασμό είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο μερικοί ενήλικες επιλέγουν συνειδητά να μην εμβολιαστούν οι ίδιοι ή να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους.

Η εφαρμογή των εμβολιασμών είναι καθολικά αποδεκτή και βασική προτεραιότητα για τη διαφύλαξη της Δημόσιας Υγείας, και έχει αποδεδειγμένα υψηλή σχέση κόστους- αποτελεσματικότητας. Οι εμβολιασμοί γίνονται σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών / Εφήβων / Ενηλίκων, όπως αυτό διαμορφώνεται κάθε φορά από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών. Τα εμβόλια που συμπεριλαμβάνονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών χορηγούνται δωρεάν, τόσο στους ασφαλισμένους πολίτες, μέσω του Ασφαλιστικού τους Φορέα, όσο και στους άπορους και ανασφάλιστους, μέσω του Υπουργείου Υγείας.

Οι εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό) βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για έκθεση σε λοιμογόνους παράγοντες που προλαμβάνονται με τον εμβολιασμό, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών τους και κυρίως αυτών που ανήκουν στις λεγόμενες ομάδες αυξημένου κινδύνου για σοβαρή νόσηση ή και θάνατο (π.χ. νεογνά και άτομα με χρόνια υποκείμενα νοσήματα). Για τους λόγους αυτούς, συστήνεται ο εμβολιασμός των εργαζομένων σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας, ως μέσο για την προαγωγή της υγειονομικής ασφάλειας στους χώρους αυτούς, με στόχο της προστασία των εργαζομένων και έμμεσα των ασθενών. Στη χώρα μας συστήνεται ο εμβολιασμός των εργαζομένων σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας κατά της ηπατίτιδας Β και της ηπατίτιδας Α (σε παιδίατρους και λοιμωξιολόγους), της εποχικής γρίπης, της ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς, κατά της διφθερίτιδας-τετάνου, και κατά περίπτωση κατά του μηνιγγιτιδοκόκκου.

Tο ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. χρηματοδότησε στο παρελθόν δύο πανελλαδικής εμβέλειας μελέτες εμβολιαστικής κάλυψης και εντός του 2013 πραγματοποίησε πανελλαδική μελέτη εμβολιαστικής κάλυψης παιδιών ηλικίας 2-3 ετών, σε  βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς της χώρας. Το επίπεδο εμβολιασμού των παιδιών 2-3 ετών με τα βασικά εμβόλια παραμένει υψηλό.

Επιπλέον, για την προστασία της υγείας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων με μειωμένη προσβασιμότητα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (μετανάστες χωρίς έγγραφα, πρόσφυγες, αθίγγανοι), το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. με τις κινητές μονάδες του και σε συνεργασία με τα Ιατροκοινωνικά Κέντρα Στήριξης Ρομά και Ευπαθών Ομάδων αλλά και μέσα στα ιατρεία των Κέντρων Κράτησης μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, με τη βοήθεια Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, πραγματοποιεί ετησίως χιλιάδες δόσεις βασικών εμβολίων σε ευπαθείς πληθυσμούς.

(πηγή: news247.gr)