Η επιστολή συντάχθηκε συλλογικά από τους καθηγητές του 72ου Γυμνασίου Αθήνας και μοιράστηκε σε όλους τους γονείς το μαθητών:
Αγαπητοί γονείς,
Είμαστε οι καθηγητές των παιδιών σας, αυτοί που εμφανίστηκαν στη ζωή σας τον Σεπτέμβρη, τότε που τα παιδιά σας ήρθαν στο Γυμνάσιο, αυτοί που θα χαθούν από το προσκήνιο όταν τα παιδιά με το καλό τελειώσουν το σχολείο. Με αυτή την επιστολή δεν θέλουμε να σας ενημερώσουμε για την επίδοση των παιδιών σας ή για τις απουσίες τους, ή για κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα. Λέμε τα παιδιά σας, όμως σε ένα ποσοστό είναι και δικά μας παιδιά, αφού για ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους είναι στα χέρια μας. Αυτό αυτόματα μας δένει μαζί τους και μαζί σας. Τα προβλήματά τους σε ένα ποσοστό είναι και δικά μας προβλήματα, όπως και τα δικά μας προβλήματα επηρεάζουν αυτά.
Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε και γονείς, που έχουν στείλει ή στέλνουν ακόμη τα παιδιά τους σε κάποιο σχολείο, άρα στη θέση τη δική σας έχουμε βρεθεί και γνωρίζουμε τις ανησυχίες σας και αυτά που έχετε να αντιμετωπίσετε.
Το τελευταίο διάστημα η παιδεία και οι καθηγητές έχουν βρεθεί στο κέντρο της επικαιρότητας, στα κανάλια, τις εφημερίδες και το διαδίκτυο. Διάφοροι, σχετικοί και άσχετοι, έχουν πει την γνώμη τους και πολλοί από αυτούς βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν τα απωθημένα τους και να πάρουν εκδίκηση για τα «στερημένα» μαθητικά τους χρόνια κατηγορώντας τους εκπαιδευτικούς. Θεωρήσαμε σκόπιμο λοιπόν να γράψουμε αυτήν την επιστολή για να σας κάνουμε γνωστή και την δική μας άποψη για όλα αυτά.
Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι το σημερινό σχολείο δεν ικανοποιεί κανένα μας, ούτε τους εκπαιδευτικούς, ούτε τους γονείς, ούτε τους μαθητές. Απέχει πολύ από αυτό που θα επιθυμούσαμε, απέχει πολύ ακόμη και από αυτό που θα μπορούσαμε να έχουμε σύμφωνα με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας. Συγκρίσεις με σχολεία του παρελθόντος δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι διαφορετικές και η πρόοδος της τεχνολογίας έχει φέρει τα πάνω κάτω. Κάθε σχολείο πρέπει να το κρίνουμε ανάλογα με την εποχή του και την κοινωνία που εξυπηρετεί.
Έχουμε και εμείς ευθύνες για πολλά που δεν λειτουργούν σωστά και δεν τις αποποιούμαστε, ωστόσο δεν είμαστε εμείς αυτοί που λάμβαναν τις αποφάσεις τα προηγούμενα χρόνια και οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Εμείς είμαστε αυτοί που βλέπετε κάθε φορά μπροστά σας, όταν φέρνετε το παιδί σας στο σχολείο, πίσω μας όμως έχουμε αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, ύλη των μαθημάτων, εγκαταστάσεις του σχολείου, σχολικές επιτροπές, οδηγίες υπουργείου, για τα οποία δεν ευθυνόμαστε.
Μας κατηγορείτε πολλές φορές για το ωράριο που εργαζόμαστε και το συγκρίνετε με τα ωράρια που έχετε εσείς στις δικές σας εργασίες. Πολλοί από εμάς έχουν εργασθεί στο παρελθόν και σε άλλες εργασίες, εκτός εκπαίδευσης, και μπορούμε να καταλάβουμε την κούραση που έχει ένας μισθωτός μετά το 8ωρο και την ταλαιπωρία ενός ελεύθερου επαγγελματία που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ωστόσο, πρέπει να ξέρετε, ότι το ωράριο διδασκαλίας των εκπαιδευτικών έχει οριστεί με βάση το πόσο μπορούν να προσφέρουν αυτοί μέσα στην τάξη διδάσκοντας και όχι το πόσο μπορούν αυτοί να δουλέψουν. Όλοι έχετε ένα, δύο ή περισσότερα παιδιά και πολλές φορές σας κουράζουν σε σημείο που δύσκολα το αντέχετε. Φανταστείτε λοιπόν τον εκπαιδευτικό που έχει πάνω από 25 παιδιά μέσα στην τάξη, το καθένα με τις ιδιαιτερότητές του, για μία διδακτική ώρα και την επόμενη ώρα πρέπει να πάει σε άλλη τάξη με άλλα 25 και να συνεχίζεται αυτό μέχρι να εξαντλήσει το ωράριό του. Δεν τελειώνει εκεί όμως η εργασία του. Ακολουθούν αυτά που δεν βλέπετε εσείς. Έχει τις ώρες που θα πρέπει να ξοδέψει για να προετοιμάσει το μάθημα της επόμενης μέρας, για να διορθώσει τις εργασίες των μαθητών του και για να ασχοληθεί με τις εξωδιδακτικές και διοικητικές εργασίες του σχολείου (πχ απουσίες μαθητών, ενημέρωση γονέων, πρωτοκόλληση εγγράφων, προετοιμασία εορτών και εκδηλώσεων, προετοιμασία εκδρομών και επισκέψεων, προγράμματα περιβαλλοντικά και αγωγής υγείας κτλ) Έχει να ασχοληθεί με τα παιδιά που θα αρρωστήσουν ή θα τραυματιστούν, ακόμη και με αυτά που κάποια στιγμή δεν θα είναι ψυχολογικά καλά και θα χρειάζονται στήριξη. Έχει να αντιμετωπίσει παιδιά που θα έχουν κάποια ιδιαιτερότητα και θα έχουν ανάγκη για περισσότερη φροντίδα. Πρέπει να παρακολουθήσει σεμινάρια, πολλές φορές το Σαββατοκύριακο, για την επιμόρφωσή του. Μπροστά σε όλα αυτά λοιπόν, οι δύο ώρες στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου, δεν είναι αυτές που μας ενοχλούν. Είναι ότι, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, αυτό θα οδηγήσει σε υποχρεωτικές μετακινήσεις των εκπαιδευτικών που περισσεύουν, ακόμη και εκτός νομού, και θα σταλούν άνθρωποι που σήμερα εργάζονται στη λίστα των ανέργων.
Θα αναρωτηθείτε, τα σχολεία δουλεύουν σωστά όπως πρέπει; Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που κάνουν; Ποιος τους ελέγχει αυτούς και γιατί δεν δέχεστε την αξιολόγηση; Είναι μία λάθος εντύπωση που έχει δοθεί, ότι οι εκπαιδευτικοί δεν δέχονται καμία μορφή αξιολόγησης. Εκείνο στο οποίο αντιδρούμε είναι ο τρόπος που θα γίνει αυτή η αξιολόγηση, από ποιους θα γίνει και πού θα οδηγήσει. Όλοι σας μπορείτε να κρίνετε ποιοι κάνουν καλή δουλειά στα παιδιά σας και ποιοι όχι. Ποιοι ενδιαφέρονται πραγματικά και ποιοι όχι. Αν υπήρχε τρόπος να βγει ένας μέσος όρος αυτής της κρίσης σας αυτό θα ήταν μια μορφή αξιολόγησης, η οποία πιθανόν να μην απείχε κατά πολύ από την πραγματικότητα. Αν ωστόσο παίρναμε την γνώμη ενός μόνο από εσάς, τότε θα υπήρχαν πολλές πιθανότητες να ήταν λανθασμένη. Αυτή την αξιολόγηση θέλουν να μας επιβάλουν, από δύο πρόσωπα, και σε αυτήν αντιδρούμε, γιατί η λάθος κρίση του ενός, μπορεί να οδηγήσει στην μισθολογική καθήλωση του εκπαιδευτικού ή ακόμη και στην απόλυσή του.
Λένε πολλές φορές αυτοί που τα προωθούν ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό της εκπαίδευσης. Ποιος όμως τα λέει αυτά; Μήπως αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για την περσινή καθυστέρηση των βιβλίων; Ή μήπως αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για τα φετινά κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία και τα μαθήματα που δεν έγιναν; Θυμάστε ότι για τα μαθήματα που χάνονταν από καταλήψεις υπήρχε πάντα η απειλή για αναπλήρωσή τους στο τέλος της χρονιάς. Έγινε κάτι τέτοιο για τα μαθήματα που χάθηκαν επειδή δεν υπήρχαν καθηγητές;
Βλέπετε λοιπόν πως αυτός που στην πραγματικότητα νοιάζεται για τα παιδιά σας είναι μόνο ο σωστός εκπαιδευτικός. Αυτός που θα προσπαθήσει να κάνει το μάθημά του όπως πρέπει και να μάθει στο μαθητή αυτά που μπορεί να μάθει. Αυτός που θα πει δύο κουβέντες εκτός μαθήματος στο παιδί που έχει κάποιο πρόβλημα, για να το στηρίξει, αυτός που θα πάει το παιδί σας μία εκπαιδευτική εκδρομή τις περισσότερες φορές παρατώντας τη δική του οικογένεια. Αυτός που θα προσπαθήσει να δώσει κάτι στο μαθητή από τον εαυτό του σα να ήταν το βιολογικό του παιδί. Δεν ενδιαφέρεται ο τεχνοκράτης που βλέπει τα παιδιά σα νούμερα, που χωρούν ή δεν χωρούν σε μία αίθουσα διδασκαλίας, σα νούμερα που χρειάζονται έξοδα για τα βιβλία τους (που μπορεί να τα μειώσει ή να τα κάνει πιο φθηνά), που χρειάζονται έξοδα για καθηγητές που θα το διδάξουν (τους οποίους προσπαθεί να μειώσει), που χρειάζονται πετρέλαιο θέρμανσης για το χειμώνα (που προσπαθεί να το περιορίσει).
Μην τους αφήνετε λοιπόν να σας βλέπουν σαν νούμερα. Σας θέλουμε μαζί μας για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που έρχονται. Σας θέλουμε να ενδιαφέρεστε για το σχολείο, γιατί είναι δικό σας και δικό μας. Βάλτε στην άκρη την φράση που ακούστηκε τώρα τελευταία με αφορμή την απεργία και την επίταξη των καθηγητών στις εξετάσεις «Καλά να πάθουν!», γιατί ότι παθαίνει κάποιος δεν το παθαίνει μόνος του αλλά το παθαίνουμε όλοι μαζί. Πρέπει να απαιτήσουμε όλοι μαζί να έχουμε ένα καλύτερο σχολείο από την επόμενη σχολική χρονιά, γιατί το σχολείο είναι ένα παράθυρο στο μέλλον και χωρίς αυτό, μέλλον δεν υπάρχει!!!
Οι Καθηγητές του 72ου Γυμνασίου
