Λάθος και με τη βούλα του ΟΗΕ η ελληνική λιτότητα

Σε αντιδιαστολή με Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαίους για τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν αυστηρά σε υπερχρεωμένες χώρες ο ΟΗΕ. Καλεί τις κυβερνήσεις να λάβουν υπόψη τους τις πιθανές κοινωνικές επιπτώσεις

Στο στόχαστρο του ΟΗΕ βρίσκονται οι πολιτικές λιτότητας που ακολουθούν Ελλάδα και Ισπανία, με τον Οργανισμό να υπογραμμίζει ότι απειλείται η απασχόληση και η οικονομική ανάκαμψη.

Στην έκθεσή του, ο ΟΗΕ έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τα όσα υποστηρίζουν και επιβάλλουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης.

“Τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνουν κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το μεγάλο δημόσιο χρέος τους, όχι μόνο απειλούν την απασχόληση στο δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά καθιστούν και την οικονομική τους ανάκαμψη αβέβαιη”, υπογραμμίζει.

Η έκθεση, που συντάχθηκε από το τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ, καλεί τις κυβερνήσεις “να αντιδράσουν με σύνεση στις πιέσεις που δέχονται υπέρ της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και υιοθέτησης μέτρων λιτότητας, αν δεν θέλουν να ρισκάρουν με μια αναστολή της ανάκαμψης της οικονομίας τους”.

Επισημαίνεται ακόμα ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τις αναπτυγμένες οικονομίες, αλλά και κάποιες από τις αναπτυσσόμενες που έχουν δεθεί με προγράμματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και δέχονται και αυτές πιέσεις για μείωση των δημοσίων δαπανών τους και εφαρμογή μέτρων λιτότητας.

Δεν διστάζει να τα βάλει με τους περιβόητους όρους που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι υπόλοιποι διεθνείς οργανισμοί επιβάλλουν, προκειμένου να χορηγήσουν βοήθεια σε χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, επισημαίνοντας ότι η αναθεώρηση τόσο της φύσης των όρων όσο και των βασικών τους στόχων είναι απαραίτητη.

“Είναι πρωταρχικό για τις κυβερνήσεις να λαμβάνουν υπόψη τους τις πιθανές κοινωνικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Και πιο συγκεκριμένα στην υγεία, τη διατροφή και την εκπαίδευση, ώστε η ανάπτυξη να μη μετατρέπεται μακροπρόθεσμα σε τιμωρία”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Τέλος, ως αντίδοτο στις πολιτικές λιτότητας προτείνει την εφαρμογή αντικυκλικών σταθεροποιητικών πολιτικών ή αλλιώς πολιτικών τόνωσης της οικονομίας.