Όταν η φτώχεια συναντά την πανδημία

ICON PRESS / ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Τα στοιχεία για τα εισοδήματα που δήλωσαν 6,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι, η πλειονότητα των οποίων αντιστοιχεί σε νοικοκυριά με παιδιά, καλύπτοντας σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού της χώρας, είναι το αποτύπωμα μιας καταστροφικής δεκαετίας.

Τρία απανωτά μνημόνια, που δεν άφησαν την κοινωνία από το 2010 και μετά να πάρει ανάσα, προκάλεσαν δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων και μαζική φτωχοποίηση του πληθυσμού, στο όνομα της περίφημης «εσωτερικής υποτίμησης», όπως ήταν ο σαδιστικός ευφημισμός που χρησιμοποίησαν οι δανειστές.

Παρά τη δειλή ανάκαμψη της οικονομίας από το 2017 και μετά, οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, αλλά ακόμη και ένα τμήμα των μικρότερων επιχειρήσεων που παγιδεύτηκαν στον φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης, δεν είδαν όφελος. Δεν ανέκτησαν -παρά ελάχιστοι και ελάχιστο- μέρος του εισοδήματος που χάθηκε από τις βίαιες πολιτικές λιτότητας.

Ακόμη χειρότερα: τα στοιχεία για το 2019 δείχνουν ότι εδραιώνεται ένα επικίνδυνα σταθερό ποσοστό του πληθυσμού, πάνω από το 25%, που ζει πολύ κάτω από το όριο φτώχειας, ακόμη και στη μίζερη «στατιστική» εκδοχή των μόλις 5.000 ευρώ.

Στον αντίποδά τους βρίσκεται μια μικρή κοινωνική ομάδα -μόλις 400 άτομα κατά τα στοιχεία του 2019- με ετήσιο εισόδημα σχεδόν 1 εκατ. και πάνω, υπενθυμίζοντας ότι ακραία φτώχεια και ακραίος πλούτος κινούνται εντός συγκοινωνούντων δοχείων.

Το επιχείρημα ότι οι δηλώσεις εισοδήματος ενδεχομένως διογκώνουν το φαινόμενο της φτώχειας και δημιουργούν υπερβολική εντύπωση, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει μαύρο ή γκρίζο εισόδημα που υποδηλώνεται ή αποκρύπτεται, έχει βάση για ένα μικρό ποσοστό. Το μεγαλύτερο ποσοστό όσων βαλτώνουν στην ένδεια -μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι- και να θέλει αδυνατεί να φοροδιαφύγει. Η υπαρκτή φοροδιαφυγή αφορά στρώματα που βρίσκονται πολύ έξω από τη ζώνη της φτώχειας.

Οι πληγές που άφησαν τα μνημόνια σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας στην εκδοχή της ακραίας φτώχειας και στην εκδοχή της οικονομικής ανασφάλειας για την τεράστια πλειονότητά της αποτελούν ολέθριο υπόστρωμα για τη νέα κρίση που προκαλεί η πανδημία.

Όταν ακόμη και διεθνείς οργανισμοί -φλογεροί κήρυκες της λιτότητας εδώ και δεκαετίες, όπως το ΔΝΤ- προειδοποιούν για δραματική επιδείνωση των όρων επιβίωσης των φτωχότερων στρωμάτων, αναρωτιέται κανείς αν οι κυβερνήσεις -φυσικά και η δική μας- ακούν, βλέπουν και καταλαβαίνουν τι τους γίνεται.

(Πηγή: efsyn.gr)