paidevo.gr

Ακόμη και όσα ζουν σε σπίτια μη καπνιστών

shutterstock

Σχεδόν όλα τα μικρά παιδιά, ακόμη και εκείνα που ζουν σε σπίτια όπου κανένας δεν καπνίζει, έχουν ίχνη νικοτίνης καπνού στα χέρια, διαπίστωσε για πρώτη φορά μια αμερικανική επιστημονική έρευνα. 

Τα παιδάκια έχουν την τάση να πιάνουν τα πάντα -χαλιά, τραπέζια, ρούχα, παιγνίδια κ.α.- και μετά να αγγίζουν το στόμα και το πρόσωπό τους. Αυτό τα καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτα στο παθητικό κάπνισμα από «τρίτο χέρι» (από «δεύτερο χέρι» είναι όσοι εισπνέουν τον καπνό των άλλων), ερχόμενα σε επαφή με τα απομεινάρια των χημικών ουσιών του τσιγάρου, που μένουν στη σκόνη και πάνω στις επιφάνειες των αντικειμένων.

Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο και του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Network Open», ανέλυσαν στοιχεία για 504 παιδιά έως 11 ετών και βρήκαν ότι τουλάχιστον το 97% είχαν ίχνη νικοτίνης στα χέρια τους. Μάλιστα, πάνω από το 95% των παιδιών προέρχονταν από «άκαπνα» νοικοκυριά, συνεπώς η έκθεση στη νικοτίνη οφειλόταν είτε σε επισκέπτες καπνιστές, είτε σε επαφή των παιδιών με αντικείμενα εκτός σπιτιού στα οποία είχε επικαθήσει η νικοτίνη.

Τα παιδιά από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος είχαν πιο εμφανή ίχνη νικοτίνης στα χέρια τους σε σχέση με εκείνα από οικογένειες υψηλού εισοδήματος. Οι ερευνητές επεσήμαναν την ανάγκη για προστασία των παιδιών από το παθητικό κάπνισμα στο σπίτι, στο αυτοκίνητο και σε άλλους χώρους.

Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση εδώ

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Συντάκτης: Τάσος Σαραντής

Σήμα κινδύνου για τους υγροτόπους του πλανήτη, που φιλοξενούν το 40% όλων των ειδών ζώων και φυτών και αποθηκεύουν διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα από τα δάση. ● Απειλή και για 10 μεγάλες υγροτοπικές περιοχές στην Ελλάδα.

Φλαμίνγκο στη λιμνοθάλασσα Κοτυχίου στην Ηλεία
EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΥΡΟΥΝΗΣ

Μπορεί η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων που γιορταζόταν στις 2 Φεβρουαρίου να πέρασε σχεδόν απαρατήρητη -ίσως επειδή οι Παγκόσμιες Ημέρες έχουν αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα–, εντούτοις οι υγρότοποι έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελούν πολύτιμο καταφύγιο για χιλιάδες οργανισμούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι υγρότοποι θεωρούνται ως μια φυσική λύση για την παγκόσμια απειλή της κλιματικής αλλαγής.

Απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, βοηθούν στην επιβράδυνση της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας και στη μείωση της ρύπανσης και, ως εκ τούτου, αναφέρονται συχνά ως «νεφρά της Γης».

Συγκεκριμένα, οι τυρφώνες από μόνοι τους αποθηκεύουν διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα από όλα τα δάση του πλανήτη μαζί. Ωστόσο, όταν αποστραγγίζονται και καταστρέφονται, εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες άνθρακα, αναφέρει το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών.

Επιπλέον, παρέχουν ένα προστατευτικό μέσο έναντι των επιπτώσεων των πλημμυρών, της ξηρασίας, των τυφώνων και των τσουνάμι. Και παρόλο που καλύπτουν μόνο το 6%, περίπου, της επιφάνειας της Γης, το 40% όλων των ειδών φυτών και ζώων ζουν ή αναπαράγονται σε υγροτόπους. Από την άλλη, το ρύζι που καλλιεργείται στους ορυζώνες αποτελεί βασική διατροφή 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Οι υγρότοποι είναι οικοσυστήματα όπου το νερό είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που ελέγχει το περιβάλλον και τη σχετική φυτική και ζωική ζωή. Ενας ευρύς ορισμός περιλαμβάνει τόσο τα γλυκά ύδατα όσο και θαλάσσια και παράκτια οικοσυστήματα, όπως λίμνες και ποτάμια, υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, βάλτους και έλη, υγρά λιβάδια, τυρφώνες, οάσεις, εκβολές ποταμών, δέλτα και παλιρροϊκά οικοσυστήματα, μαγκρόβια και άλλες παράκτιες περιοχές και ανθρωπογενείς τοποθεσίες, όπως λιμνούλες, ορυζώνες, δεξαμενές και αλυκές. «Αν και υπάρχουν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, περίπου το 30% των υγροτόπων βρίσκονται στη Βόρεια Αμερική. Η Ασία και η Βόρεια Αμερική μαζί έχουν πάνω από το 60% της επιφάνειας των υγροτόπων του πλανήτη.

Κρίσιμα οικοσυστήματα

Οι υγρότοποι είναι κρίσιμοι για τους ανθρώπους και τη φύση, δεδομένης της εγγενούς αξίας αυτών των οικοσυστημάτων και των πλεονεκτημάτων και των υπηρεσιών τους, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών, κλιματικών, οικολογικών, κοινωνικών, οικονομικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών και αισθητικών, ενώ συμβάλλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη και την ανθρώπινη ευημερία.

Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξαρτώνται από αυτούς για τα προς το ζην, αριθμός που ισοδυναμεί με περίπου έναν στους οκτώ ανθρώπους στη Γη.

Ωστόσο, οι υγρότοποι είναι από τα οικοσυστήματα με τα υψηλότερα ποσοστά παρακμής, απώλειας και υποβάθμισης. Εξαφανίζονται τρεις φορές πιο γρήγορα από τα δάση και είναι το «πιο απειλούμενο οικοσύστημα της Γης». Σε μόλις 50 χρόνια -από το 1970- το 35% των υγροτόπων του κόσμου έχει χαθεί.

Οι απειλές που οδηγούν σε απώλεια υγροτόπων περιλαμβάνουν την αποστράγγιση για τη γεωργία και τις κατασκευές, τη ρύπανση, την υπεραλίευση και την υπερεκμετάλλευση των πόρων, τα χωροκατακτητικά είδη και την κλιματική αλλαγή. Η Μεσόγειος έχει χάσει το 50% των φυσικών υγροτόπων της από το 1970.

Κορμοράνοι στον Αμβρακικό Κόλπο
EUROKINISSI

Στην Ελλάδα δέκα μεγάλες υγροτοπικές περιοχές της χώρας περιλαμβάνονται στον Κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (υγρότοποι Συνθήκης Ραμσάρ), με τη συντριπτική πλειονότητα αυτών να βρίσκεται στον Βορρά. Κι όμως, παρά τη μεγάλη τους αξία, απειλούνται και εξακολουθούν να υποφέρουν από πλήθος σοβαρών προβλημάτων.

Και, δυστυχώς, από αυτή τη «μοίρα» δεν εξαιρείται σχεδόν κανείς: ακόμα και σε μεγάλους υγρότοπους διεθνούς σημασίας, που είναι ενταγμένοι στον κατάλογο της Συνθήκης Ραμσάρ, καθώς και στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, έχουν διαπιστωθεί πολλά και σοβαρά περιστατικά λαθροθηρίας, όπως στο Κοτύχι και στη Στροφυλιά -όπου η «εμπόλεμη» κατάσταση που επικρατεί από τους κυνηγούς κάθε άλλο παρά προστατευόμενη περιοχή θυμίζει- αλλά και στον Αμβρακικό και στις εκβολές του Αξιού, επισημαίνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, που συμπλήρωσε 40 χρόνια αδιάλειπτης δράσης για την προστασία και ανάδειξη των ελληνικών υγροτόπων.

Περιστατικά λαθροθηρίας όμως αποτελούν «καθημερινότητα» και για πολλούς άλλους, μικρότερους υγρότοπους, όπως η λιμνοθάλασσα Κορισσίων στην Κέρκυρα, όπου πριν από λίγες μέρες είχαμε ένα περιστατικό θανάτωσης φλαμίνγκο. Ωστόσο, η σοβαρότερη και μη αναστρέψιμη απειλή για τα υγροτοπικά οικοσυστήματα είναι η υποβάθμιση και καταστροφή των ενδιαιτημάτων, ιδίως στους μικρούς υγροτόπους.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των υγροτόπων της Περαίας, κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπου σχεδιάζεται η δημιουργία «Βιομηχανικού – Τεχνολογικού Πάρκου» εντός της υγροτοπικής περιοχής, γεγονός που θα σημάνει την ολοκληρωτική της εξαφάνιση. Ανάλογο κίνδυνο αντιμετωπίζει και ο Natura 2000 υγρότοπος της Βραυρώνας στην Αττική, στις εκβολές του ποταμού Ερασίνου, λόγω των σχεδιαζόμενων αντιπλημμυρικών έργων που αγνοούν πλήρως την οικολογική αξία της περιοχής.

«Η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων δεν αποτελεί μια ημέρα γιορτής αλλά μία ακόμα ημέρα ανησυχίας και επαγρύπνησης, όπως κάθε χρόνο, όπως όλον τον χρόνο. Και είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι κάθε υγρότοπος μετράει! Οι μικροί υγρότοποι είναι εξίσου σημαντικοί με έναν υγρότοπο διεθνούς προστασίας, γιατί είναι πολύτιμοι σταθμοί ξεκούρασης και ανεφοδιασμού για χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά αλλά και δεκάδες άλλα είδη οργανισμών που βρίσκουν σε αυτούς το μοναδικό τους καταφύγιο. Ακόμα και το πιο μικρό υγροτοπάκι μπορεί να αποβεί σωτήριο για έναν κουρασμένο φτερωτό μετανάστη, αλλά και μια “όαση” φύσης για εμάς τους ίδιους», αναφέρει η Ορνιθολογική Εταιρεία.

(Πηγή: efsyn.gr)

Sea Shepherd France

Περισσότερα από 100.000 νεκρά ψάρια κάλυψαν μια έκταση περίπου 3.000 τετραγωνικών μέτρων κοντά στις ακτές της Γαλλίας στον Ατλαντικό, όταν η  ολλανδικής ιδιοκτησίας μηχανότρατα FV Margiris, το δεύτερο μεγαλύτερο αλιευτικό στον κόσμο, τα πέταξε προκαλώντας την αντίδραση τόσο της γαλλικής επιτροπής επιτήρησης της αλιείας όσο και του Ευρωπαίου επίτροπου για το Περιβάλλον.

Το συμβάν που έλαβε χώρα  στις 3 Φεβρουαρίου, λόγω προβλημάτων που παρουσιάστηκαν στα δίκτυα του σκάφους, όπως ισχυρίστηκε η εταιρεία, έφεραν στο προσκήνιο ακτιβιστές της οργάνωσης Sea Shepherd οι οποίοι δημοσίευσαν μάλιστα και σχετικές φωτογραφίες.

Η υπουργός Ναυτιλίας της Γαλλίας, Annick Girardin, χαρακτήρισε τις εικόνες των νεκρών ψαριών «σοκαριστικές» και ζήτησε από την εθνική αρχή επιτήρησης αλιείας να ξεκινήσει έρευνα.

Ο Virginijus Sinkevicius, Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον, τους Ωκεανούς και την Αλιεία, είπε επίσης ότι αναζητεί «εξαντλητικές πληροφορίες και στοιχεία για την υπόθεση».

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Είναι αρκούδα, αλλά δεν είναι ούτε καφέ, ούτε λευκή. Είναι αρκούδα αλλά δεν είναι σαρκοβόρο, τρέφεται με μπαμπού. Τι είναι; Είναι το γιγάντιο πάντα, ένα από τα πιο συμπαθή ζώα παγκοσμίως που έχει πολλές ξεχωριστές ιδιότητες.

Ένα από τα ερωτήματα που προσπαθούσαν να απαντήσουν πειστικά οι επιστήμονες σχετικά με το γιγάντιο πάντα, είναι το γιατί είναι ασπρόμαυρο – και φαίνεται πως βρήκαν την απάντηση και μάλιστα, πως αυτή ήταν η… προφανής: Για να προστατεύεται καλύτερα από τους εχθρούς του στους τόπους διαβίωσής του.

Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Scientific Reports και η μελέτη τους βασίστηκε στην ανάλυση φωτογραφιών 15 άγριων πάντα κατά τη διάρκεια επτά ετών. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα γιγάντια πάντα είναι ασπρόμαυρα για λόγους… καμουφλάζ!

Τα γιγάντια πάντα έχουν άσπρη γούνα στο μεγαλύτερο μέρος του σώματός τους και μαύρη στα μάτια, τα αυτιά, τη μουσούδα και τα πόδια τους. Οι επιστήμονες που προέρχονται από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών και το Πανεπιστήμιο Jyvaskyla στη Φινλανδία επιβεβαίωσαν ότι αυτή η διχρωμία τα βοηθά να κρύβονται στα συχνά χιονισμένα και σκοτεινά δάση που ζουν ώστε να αποφεύγουν τους κινδύνους για τη ζωή τους από αρπακτικά όπως λεοπαρδάλεις, τίγρεις και ασιατικά άγρια σκυλιά.

«Η μαύρη γούνα αναμειγνύεται σε σκούρες αποχρώσεις και κορμούς δέντρων, ενώ η λευκή γούνα ταιριάζει με το φύλλωμα και το χιόνι όταν υπάρχει, και οι ενδιάμεσοι τόνοι της γούνας ταιριάζουν με βράχους και έδαφος», αναφέρεται στην έρευνα. Ο Δρ Ossi Nokelainen, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης, δήλωσε σχετικά: «Τα σπάνια φωτογραφικά στοιχεία μας επέτρεψαν να εξετάσουμε την εμφάνιση του γιγάντια πάντα στο φυσικό του περιβάλλον για πρώτη φορά. Με τη βοήθεια της υπερσύγχρονης ανάλυσης εικόνων, μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις εικόνες σαν τα πάντα να είχαν δει τον θηρευτή τους».

(Πηγή: cnn.gr)

Μαλαισιανός δάσκαλος εικαστικών τεχνών έχει γίνει φαινόμενο στο διαδίκτυο με τα βίντεο που ανεβάζει, στα οποία σχεδιάζει πορτρέτα χρησιμοποιώντας τα χέρια, τα πόδια και το στόμα του.

© Ruptly

Ο 39χρονος δάσκαλος, Σαϊφούλ Μπιν Μπαχάρομ Σαχ, γνωστός ως Saiful Thaqif, στο TikTok παρουσίασε τα πορτρέτα που φιλοτέχνησε με τους ποδοσφαιριστές Kylian Mbappe, Lionel Messi, Neymar, Christian Ronaldo και τον popstar Michael Jackson.

Στην ιδιαίτερη τεχνική που χρησιμοποιεί, μπορεί να ζωγραφίσει ταυτόχρονα πέντε πορτρέτα διασημοτήτων χρησιμοποιώντας τα χέρια, τα πόδια και το στόμα του.

«Η ιδέα να σχεδιάσω πορτρέτο χρησιμοποιώντας χέρια, πόδια και στόμα ταυτόχρονα προέκυψε αφότου είδα ένα έργο τέχνης φτιαγμένο από ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, που χρησιμοποίησε τα δικά του πόδια. Αυτό ήταν πραγματικά έμπνευση για μένα» ανέφερε ο Σαϊφούλ.

(Πηγή: sputniknews.gr)

Υπάρχει σαφής συσχέτιση ανάμεσα στη μοναξιά και στον κίνδυνο άνοιας, δείχνει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Οι άνθρωποι κάτω των 80 ετών που βιώνουν μοναξιά, έχουν περίπου τριπλάσια πιθανότητα να διαγνωστούν με άνοια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή νευρολογίας Τζόελ Σαλίνας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Neurology” της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, ανέλυσαν στοιχεία για 2.308 ανθρώπους με μέση ηλικία 73 ετών, χωρίς άνοια στην αρχή της μελέτης. Από αυτούς, οι 144 δήλωσαν ότι ένιωθαν μοναξιά τουλάχιστον τρεις μέρες την εβδομάδα.

Στην πορεία της έρευνας επί μια δεκαετία, 329 άτομα διαγνώστηκαν με άνοια και εξ’ αυτών τα 31 ανήκαν στην ομάδα εκείνων με μοναξιά. Διαπιστώθηκε ότι στις ηλικίες 60 έως 80 ετών ένας άνθρωπος με μοναξιά είχε σχεδόν τριπλάσια πιθανότητα να εμφανίσει άνοια, κάτι που δεν φάνηκε να ισχύει για τους άνω των 80 ετών.

Η μοναξιά φάνηκε επίσης να σχετίζεται με χειρότερες γνωστικές-νοητικές επιδόσεις (έλεγχο προσοχής, λήψη αποφάσεων, γνωστική ευελιξία, ικανότητα σχεδιασμού κ.α.) και μικρότερο όγκο εγκεφάλου, δύο παράγοντες που είναι δείκτες μεγαλύτερου κινδύνου για γνωστική εξασθένηση και Αλτσχάιμερ αργότερα στη ζωή.

“Η μελέτη αυτή αναδεικνύει τη σημασία της μοναξιάς και της ελλιπούς κοινωνικής διασύνδεσης, όσον αφορά τον κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας όσο γερνάμε. Η έγκαιρη αναγνώριση των σημαδιών της μοναξιάς στον εαυτό μας και στους άλλους, η ανάπτυξη και διατήρηση υποστηρικτικών σχέσεων, είναι σημαντική για όλους και ιδίως για όσους νιώθουν μόνοι. Όμως είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς μεγαλώνουμε, για να αυξήσουμε την πιθανότητα να καθυστερήσουμε ή ίσως και να αποτρέψουμε τη γνωστική εξασθένηση”, δήλωσε ο δρ Σαλίνας.

“Η νέα μελέτη μας υπενθυμίζει ότι αν θέλουμε να δώσουμε προτεραιότητα στην υγεία του εγκεφάλου, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες όπως τη μοναξιά”, πρόσθεσε. Οι ερευνητές επεσήμαναν επίσης ότι από την αρχή της πανδημίας Covid-19 η μοναξιά έχει επιδεινωθεί και έχει γίνει συχνότερη στους ανθρώπους άνω των 60 ετών.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

To Πολυσυστηματικό Φλεγμονώδες Σύνδρομο (MIS-C) που σχετίζεται με τη λοίμωξη Covid-19, έχει προσβάλλει μέχρι σήμερα περίπου 100 παιδιά στην Ελλάδα, τα 50 εξ αυτών με επιβεβαιωμένη διάγνωση. Οι παιδίατροι συμβουλεύουν τους γονείς να παρατηρούν τα συμπτώματα των παιδιών τους όταν έχουν προσβληθεί και ξεπεράσει τη νόσο Covid, αν και σε πολλές περιπτώσεις το σύνδρομο εμφανίστηκε ακόμη και σε ασυμπτωματικά παιδιά.

Μέσα στο τελευταίο δεκαήμερο, 3 παιδιά νοσηλεύτηκαν στα δύο νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας με τη διάγνωση του Πολυσυστηματικού Φλεγμονώδους Συνδρόμου (MIS-C) και με πιο πρόσφατο περιστατικό, αυτό με τον 12χρονο που διακομίστηκε επειγόντως με ΕΚΑΒ, από τη Λέσβο στην Αθήνα.

Το αγόρι που υπέστη πνευμονική εμβολή εξαιτίας του συνδρόμου MIS-C κι ενώ 15 ημέρες πριν είχε προσβληθεί από Covid-19, νοσηλεύεται πλέον στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία” σε σοβαρή, αλλά σταθερή κατάσταση.

Η Καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαϊα Κυριακού» και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, Μαρίζα Τσολιά, υποστηρίζει πως παρά τα πολλά περιστατικά, δεν υπάρχει αύξηση στην εμφάνιση αυτού του συνδρόμου στη χώρα μας:

“Μπορεί να εμφανιστεί σε πολύ μικρά παιδιά, αλλά και σε νέους ενήλικες έως 21 ή ακόμα και 22 ετών. Την προηγούμενη εβδομάδα νοσηλεύαμε δύο παιδιά ταυτόχρονα στο νοσοκομείο Παίδων. Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπουμε αύξηση. Αυτά τα περιστατικά βλέπουμε πάντα με το πολυσυστηματικό φλεγμονώδες σύνδρομο, αυτήν την εποχή”, λέει μιλώντας στο iatropedia.gr.

Από το σύνδρομο MIS-C -το οποίο έχει παρεμφερή συμπτώματα με τη νόσο Kawasaki- έχουν νοσήσει σε όλη την πανδημία 100 παιδιά στην Ελλάδα. Στα 50 από αυτά, η νόσος εντοπίστηκε με κανονική διάγνωση, ενώ στα υπόλοιπα υπήρξε συμπτωματολογία που παραπέμπει σε MIS-C, όμως, η νόσος δεν επιβεβαιώθηκε.

Ευτυχώς, με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή που τους χορηγήθηκε και τη θεραπευτική αντιμετώπιση, δεν υπήρξε καμία θανατηφόρα έκβαση.

Τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται το σύνδρομο αυτό, περιλαμβάνουν επίμονο πυρετό, συστηματική φλεγμονή και πολυοργανική συμμετοχή με σοβαρά γαστρεντερικά συμπτώματα, καρδιογενές σοκ, υπόταση και συμμετοχή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) που συχνά απαιτεί φροντίδα σε ΜΕΘ.

Όπως αποκάλυψε κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης για τον εμβολιασμό το απόγευμα της Δευτέρας (7/2) η πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, Μαρία Θεοδωρίδου, ένα από τα ισχυρά επιχειρήματα για τον εμβολιασμό των παιδιών είναι αυτή ακριβώς η σοβαρή κατάσταση: το πολυσυστηματικό φλεγμονώδες σύνδρομο!

Σύνδρομο MIS-C: Εμφανίζεται από 2 έως 10 εβδομάδες μετά τη μόλυνση από κορονοϊό

Τo σύνδρομο MIS-C εκδηλώνεται κάποιες εβδομάδες μετά την οξεία λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 και στους περισσότερους ασθενείς, όταν δεν ανιχνεύεται πλέον ο ιός με την PCR. Η προηγηθείσα λοίμωξη διαπιστώνεται με την ανίχνευση αντισωμάτων κατά του ιού.

Αυτό συνέβη μέχρι σήμερα σε πολλές περιπτώσεις παιδιών που νοσηλεύτηκαν με το πολυσυστηματικό φλεμονώδες σύνδρομο στα νοσοκομεία Παίδων, σύμφωνα με την Καθηγήτρια κ. Τσολιά:

“Δεν εμφανίζεται στην οξεία φάση, αλλά 2 με 10 εβδομάδες αργότερα. Είναι παιδιά που δεν το είχαν καταλάβει καν οι γονείς τους ότι είχαν περάσει Covid. Ήταν εντελώς ασυμπτωματικά. Είχαμε ένα 10χρονο πρόσφατα, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση είχε μολυνθεί όλη η οικογένεια. Όμως, σε άλλες περιπτώσεις πιο πριν τους κάναμε εξέταση για αντισώματα και είδαμε μετά ότι είχαν περάσει Covid δηλαδή, χωρίς να το ξέρουν”, λέει η ίδια.

Τα συμπτώματα και τι να προσέξουν οι γονείς

Τα συμπτώματα που παρουσιάζουν τα παιδιά με το φλεγμονώδες σύνδρομο, σχετίζονται με τα βαριά συμπτώματα που εμφανίζουν οι ενήλικες από τη νόσο Covid. Συγκεκριμένα, εμφανίζουν αμφότεροι μια υπερ-φλεγμονώδη απάντηση στη λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 με την πρόκληση του φαινομένου του καταρράκτη κυτταροκινών. Εκτός από ομοιότητες βέβαια, υπάρχουν και διαφορές, οι οποίες είναι ακόμα υπό διερεύνηση.

Το κυρίαρχο σύμπτωμα, ωστόσο, που θα πρέπει να θορυβήσει τον γονέα ώστε να ζητήσει ιατρική συμβουλή για το παιδί του είναι ο πυρετός κι όταν αυτός δεν υποχωρεί όπως συμβαίνει με τις συνηθισμένες ιώσεις, αλλά παρατείνεται.

“Αν κάνει το παιδί πυρετό κάποιες εβδομάδες μετά την οξεία φάση της Covid και μάλιστα έναν πυρετό που δεν φαίνεται να είναι ίωση, θα πρέπει να εξεταστεί από γιατρό. Κάποια παιδιά που θα περάσουν οξεία Covid οι γονείς θα πρέπει να έχουν τον νου τους. Κάποιοι άλλοι άλλοι βέβαια μπορεί να μην καταλάβουν καν ότι το πέρασαν. Άρα ο επίμονος πυρετός που μπορεί να εμφανιστεί στην οξεία φάση και μετά να επανέλθει χωρίς αφορμή και να επιμένει χωρίς εμφανή αιτία, όπως π.χ. ίωση, θα πρέπει να μας υποψιάσει. Οι γονείς θα πρέπει να έχουν στο νου της μήπως έχει συμβεί αυτό το σύνδρομο”, λέει η Καθηγήτρια Μαρίζα Τσολιά.

Δεν είναι, όμως, μόνο μόνο ο πυρετός το “επίμαχο” σύμπτωμα που θα πρέπει να θορυβήσει τους γονείς για την πιθανότητα εμφάνισης του συνδρόμου MIS-C, αλλά και το εξάνθημα στο σώμα και οι γαστρεντερικές διαταραχές. Επίσης: τα κόκκινα μάτια και χείλη, το εξάνθημα στο σώμα και το οίδημα παλαμών και πελμάτων.

Η Καθηγήτρια Παιδιατρικής εξηγεί: “Κάποια παιδιά κάνουν συμπτώματα που μοιάζουν με τη νόσο Kawasaki, δηλαδή κάνουν επιπεφυκίτιδα, κόκκινα μάτια, εξάνθημα στο σώμα, κάνουν γαστρεντερικές διαταραχές (εμετούς και διάρροιες δηλαδή), κόκκινα χείλη, τέτοια συμπτώματα. Αλλά δεν τα έχουν αυτά τα συμπτώματα όλα τα παιδιά. Οπότε εάν ένας πυρετός εμφανίζεται και επιμένει και δεν φαίνεται να έχει κάποια εστία, δηλαδή κάποια ίωση συνηθισμένη, θα πρέπει να το βλέπει ο γιατρός του το παιδί και να εξετάζεται γι’ αυτό”, καταλήγει η ίδια.

Σημαντικό είναι, ωστόσο, ότι σήμερα οι γιατροί έχουν αποκτήσει αρκετή εμπειρία κι η διάγνωση γίνεται σε αρχικά στάδια. Έτσι, τα παιδιά λαμβάνουν έγκαιρα θεραπεία κι έχουν πολύ καλή πρόγνωση.

(Πηγή: iatropedia.gr)

Σύμφωνα με Ρώσο βιολόγο, η λοίμωξη από COVID-19 σε μη εμβολιασμένους μπορεί να προκαλέσει γήρανση του οργανισμού κατά 10 χρόνια.

© Sputnik / Ilia Pitalev / Μεταφορά στο αρχείο φωτογραφίας

Η COVID-19 μπορεί να αλλάξει τη βιολογική ηλικία του ανθρώπου, υποστηρίζει ο μοριακός βιολόγος, επικεφαλής ερευνητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας του Λομονόσοφ, Μαξίμ Σκουλατσιόφ. Σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο Sputnik ανέφερε πόσο αναστρέψιμη μπορεί να είναι η γρήγορη γήρανση που προκαλεί ο κορονοϊός.

Ο ειδικός προειδοποίησε ότι η υγεία κάποιου ανθρώπου που δεν έχει εμβολιαστεί κατά του κορονοϊού, σε περίπτωση ασθένειας εκτίθεται σε τόσους αρνητικούς παράγοντες που μέσα σε 10 ημέρες προκαλεί τη «γήρανση» του οργανισμού κατά 10 χρόνια.

«Αν δεν έχετε εμβολιαστεί και αρρωσταίνετε από COVID-19, τότε στην πραγματικότητα σε 10 ημέρες θα βιώσετε όλες αυτές τις “περιπέτειες” με την υγεία που θα τις περνούσατε μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο η διαδικασία μοιάζει με ταχεία γήρανση» επισήμανε ο Σκουλατσιόφ.

Κατά την άποψη του βιολόγου, έτσι εξηγείται η υψηλή θνησιμότητα από την COVID-19, ειδικά ανάμεσα στους ηλικιωμένους.

«Το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των ηλικιωμένων με COVID-19 είναι πολύ υψηλότερο απ’ ό,τι στους νέους, επειδή αρκετοί από αυτούς δεν ήταν γραφτό να ζήσουν 10 χρόνια ακόμη» τόνισε ο βιολόγος.

Ο ειδικός όμως θεωρεί ότι σε αντίθεση με την κανονική διαδικασία γήρανσης, οι επιπτώσεις της λοίμωξης του κορονοϊού μπορεί να είναι αναστρέψιμες. Η άποψή του είναι βασισμένη στα αποτελέσματα της θεραπείας του «long COVID» συνδρόμου.

«Μπορούμε να πούμε ότι η COVID-19 επιταχύνει τη γήρανση των ανθρώπων, αλλά ίσως η διαδικασία είναι αναστρέψιμη. Για παράδειγμα, το σύνδρομο της post COVID μοιάζει με την ξαφνική έναρξη της γήρανσης, αλλά οι άνθρωποι μπορούν να αναρρώσουν από αυτό. Κατά τη διάρκεια της COVID-19 και του συνδρόμου post COVID-19, ο άνθρωπος δεν αισθάνεται καλά, ενώ αργότερα επιστρέφει λίγο πολύ στη φυσιολογική βιολογική ηλικία του» επισήμανε ο επιστήμονας.

Κατά την άποψη του Σκουλατσιόφ, οι εμβολιασμένοι άνθρωποι που αρρωσταίνουν με τον κορονοϊό περνάνε την ασθένεια σε πιο ήπια μορφή και βιώνουν λιγότερο έντονα την επιταχυνόμενη διαδικασία γήρανσης.

(Πηγή: sputniknews.gr)

Συντάκτης: Γαλδαδάς Αλκης

Το φαινόμενο των μειωμένων ερυθροκυττάρων είχε παρατηρηθεί από την αρχή των διαστημικών αποστολών. Καναδοί ερευνητές έριξαν φως στην αιτιολογία του, εύρημα πολύτιμο και για τις γήινες συνθήκες

Από τις μελέτες ερευνητών παρατηρήθηκε ότι οι αστροναύτες χάνουν περίπου 54% περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια σε σχέση με αυτά που χάνει ο μέσος άνθρωπος στη Γη

Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες δεκαετίες οι διαστημικές αποστολές θα απασχολήσουν πολύ έντονα την ανθρωπότητα. Ήδη έχουν ξεκινήσει ταξίδια αναψυχής στο Διάστημα, ενώ οι διαστημικοί οργανισμοί σχεδιάζουν αποστολές με τις οποίες ο άνθρωπος θα καθιερώσει την παρουσία του στη Σελήνη και στον Άρη. Προτού συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η υγεία τόσο των αστροναυτών όσο και των πολιτών οι οποίοι θα επιλέξουν να ταξιδέψουν εκτός της Γης. Σε πρόσφατη δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature Medicine», επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Οτάβα παρουσιάζουν τα αποτελέσματα έρευνάς τους, η οποία καταδεικνύει ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια των αστροναυτών καταστρέφονται με αυξημένους ρυθμούς στο Διάστημα. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έρχονται να προστεθούν στα πολυάριθμα ευρήματα της Ιατρικής του Διαστήματος, ενός ταχέως αναπτυσσόμενου κλάδου ο οποίος αναμένεται να πρωταγωνιστήσει σε ένα μέλλον το οποίο περιλαμβάνει συχνά ταξίδια και αποστολές μεγάλης διάρκειας στο Διάστημα. Ας δούμε πιο αναλυτικά τα ευρήματα των επιστημόνων, σκιαγραφώντας παράλληλα τις προκλήσεις που θέτει η Ιατρική του Διαστήματος.

Ο γρίφος της διαστημικής αναιμίας

Η παρατήρηση ότι οι αστροναύτες επιστρέφοντας στη Γη παρουσιάζουν συμπτώματα αναιμίας δεν είναι καινούργια: από τις πρώτες κιόλας αποστολές οι επιστήμονες είχαν επισημάνει ότι ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων που κυκλοφορεί στο αίμα των αστροναυτών όταν αυτοί επανέρχονται στη Γη είναι μικρότερος από τον αριθμό που καταγράφεται όταν αναχωρούν για την αποστολή τους. Προηγούμενες μελέτες οι οποίες αφορούσαν τη λεγόμενη «διαστημική αναιμία» είχαν δείξει ότι αυτή εμφανίζεται τις πρώτες ημέρες του διαστημικού ταξιδιού, καθώς και όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη.

Έτσι, οι επιστήμονες είχαν διατυπώσει την υπόθεση ότι η παθολογική αυτή κατάσταση προκύπτει στο πλαίσιο της προσαρμογής του ανθρώπινου σώματος σε περιβάλλον μικροβαρύτητας (σε συνθήκες δηλαδή όπου η βαρύτητα πλησιάζει το μηδέν) και όταν το σώμα προσαρμόζεται εκ νέου στις γήινες συνθήκες. Μεταγενέστερη έρευνα ήρθε να περιπλέξει την κατάσταση, αφού οι μετρήσεις των ερευνητών έδειχναν ότι ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων αυξάνεται κατά τη διάρκεια του διαστημικού ταξιδιού, ένδειξη η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την κυρίαρχη υπόθεση που είχε διατυπωθεί μέχρι τότε.

«Η παθολογική αυτή κατάσταση είχε παρατηρηθεί στους αστροναύτες εδώ και τουλάχιστον πέντε δεκαετίες» σημειώνει στο ΒΗΜΑ-Science ο δρ Γκάι Τράντελ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα στον Καναδά, συμπληρώνοντας ωστόσο ότι «μέχρι πρότινος δεν είχε δοθεί κάποια ικανοποιητική εξήγηση, εν μέρει επειδή υπάρχουν δυσκολίες στην πραγματοποίηση έρευνας στο Διάστημα». Η ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης της διαστημικής αναιμίας ήταν λοιπόν επιτακτική. «Καθώς σχεδιάζονται διαστημικά ταξίδια, τα οποία ενδεχομένως να διαρκέσουν περισσότερο από έναν χρόνο, είναι επιτακτική ανάγκη να συμπληρώσουμε το κενό γνώσεων το οποίο έχουμε για τη διαστημική αναιμία» αναφέρει ο καθηγητής.

Αναζητώντας τον βιολογικό μηχανισμό

Οι πτυχές οι οποίες δεν έχουν ξεκαθαριστεί σχετικά με αυτή την παθολογική κατάσταση δεν αφορούν μόνο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο εμφανίζεται η αναιμία στους αστροναύτες. Αφορούν επίσης και τους βιολογικούς μηχανισμούς οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της αναιμίας: οι ερευνητές δεν έχουν διευκρινίσει με ποιον τρόπο προκαλείται η μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Ο αριθμός τους θα μπορούσε να μειώνεται επειδή, υπό ορισμένες συνθήκες, τα κύτταρα αυτά καταστρέφονται με πιο γρήγορο ρυθμό ή, αντίθετα, επειδή η παραγωγή τους φθίνει. Στο παρελθόν, έρευνες είχαν δείξει ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια καταστρέφονται με αυξημένο ρυθμό όταν ο ανθρώπινος οργανισμός βρίσκεται σε συνθήκες παραπλήσιες με αυτές που επικρατούν σε περιβάλλον μικροβαρύτητας. Βασισμένοι στα αποτελέσματα αυτά, οι επιστήμονες επιχείρησαν να λύσουν τον γρίφο της διαστημικής αναιμίας ελέγχοντας εάν κατά τη διάρκεια μιας διαστημικής αποστολής τα ερυθρά αιμοσφαίρια των αστροναυτών καταστρέφονται με αυξημένο ρυθμό. Για τον σκοπό αυτόν συνέλεξαν δείγματα αίματος και αναπνοής πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της διαστημικής αποστολής. Τα δείγματα αυτά συλλέχθηκαν από τρεις γυναίκες και έντεκα άνδρες αστροναύτες, οι οποίοι παρέμειναν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για χρονικό διάστημα έξι μηνών.

Μια βασική αιτία: η αιμόλυση

Το επόμενο βήμα των ερευνητών ήταν να αναζητήσουν στα δείγματα ίχνη, δηλαδή χημικά μόρια, τα οποία θα «πρόδιδαν» την καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Δύο από τα βασικότερα ίχνη τα οποία αφήνει η αιμόλυση, όπως ονομάζεται η καταστροφή των κυττάρων αυτών, είναι η αύξηση της ποσότητας του σιδήρου στο πλάσμα του αίματος, καθώς και η αύξηση του μονοξειδίου του άνθρακα στον αέρα που εκπνέεται από τους πνεύμονες.

Η ανάλυση των δειγμάτων του αίματος και της αναπνοής των αστροναυτών έδειξε πράγματι ότι οι τιμές του σιδήρου και του μονοξειδίου του άνθρακα ήταν σημαντικά πιο υψηλές όχι μόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά και έναν χρόνο μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη. Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αστροναύτες χάνουν περίπου 54% περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια σε σχέση με αυτά που χάνει ο μέσος άνθρωπος στη Γη. Ενδεικτικά, ενώ σε μια φυσιολογική κατάσταση ο οργανισμός του ανθρώπου χάνει και δημιουργεί 2 εκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια ανά δευτερόλεπτο, οι αστροναύτες χάνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους 3 εκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια ανά δευτερόλεπτο.

Συλλογή στοιχείων από το 1967

Ήδη από το 1967 ερευνητές είχαν επισημάνει ότι τόσο στις αμερικανικές όσο και στις σοβιετικές διαστημικές αποστολές παρατηρήθηκε μειωμένος αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα αστροναυτών. Έκτοτε οι επιστήμονες ξεκίνησαν να συλλέγουν με συστηματικό τρόπο αιματολογικά στοιχεία, ώστε να κατανοήσουν τους παράγοντες στους οποίους οφείλεται αυτή η μείωση.

Το αποτέλεσμα αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, αφού υποδεικνύει για πρώτη φορά μια βασική αιτία εμφάνισης της διαστημικής αναιμίας. «Βρήκαμε ότι η αιτία εμφάνισης της αναιμίας είναι η καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, δηλαδή η αιμόλυση» σημειώνει ο καθηγητής, συμπληρώνοντας ότι «δεν γνωρίζουμε τι προκαλεί αυτή την αιμόλυση, ωστόσο υπάρχουν κάποιες υποθέσεις οι οποίες πρέπει να ελεγχθούν στο μέλλον. Μερικές από αυτές είναι ότι η αιμόλυση προκαλείται από αλλαγές στον μυελό των οστών, στη λειτουργία του ήπατος ή του σπλήνα, ή ακόμα και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ερυθρών αιμοσφαιρίων». Πάντως, αν και τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι υπάρχει μια σαφής αύξηση του ρυθμού καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων, δεν υποδεικνύουν εάν αυξάνεται επίσης ο ρυθμός αναπλήρωσης των κυττάρων αυτών.

Εύρημα που αλλάζει τα δεδομένα

Περαιτέρω διερεύνηση του μηχανισμού είναι πολύ σημαντική, καθώς επηρεάζει άμεσα τη διατροφή και τις συνθήκες προετοιμασίας των αστροναυτών. «Αναγνωρίσαμε μια μεγάλη πτώση στον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων των αστροναυτών. Δεν γνωρίζουμε για πόσο χρονικό διάστημα μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο χωρίς να επιφέρει αρνητικές επιπλοκές στον οργανισμό» σημειώνει ο δρ Τράντελ, συμπληρώνοντας ότι «από τη στιγμή που οι αστροναύτες χρησιμοποιούν τα αποθέματα των ερυθρών αιμοσφαιρίων, σε περίπτωση που προκύψει μια έκτακτη ανάγκη, όπως μια αιμορραγία από τραυματισμό, αυτή μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την επιβίωση του αστροναύτη». Επιπλέον, το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων συνεχίζεται επί έναν χρόνο μετά την άφιξη στη Γη θέτει συγκεκριμένους περιορισμούς σχετικά με το χρονικό διάστημα το οποίο θα πρέπει να μεσολαβεί προτού ένας αστροναύτης αναχωρήσει για την επόμενη αποστολή. Μπορεί τα συγκεκριμένα ευρήματα να αφορούν άμεσα τους αστροναύτες οι οποίοι συμμετέχουν σε διαστημικές αποστολές, ωστόσο είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντικά για τη διασφάλιση της υγείας των τουριστών του Διαστήματος, δηλαδή των πολιτών οι οποίοι επιλέγουν να ταξιδέψουν στο Διάστημα για λόγους αναψυχής.

Ιατρική του Διαστήματος

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πτυχή της έρευνας στον τομέα της Ιατρικής του Διαστήματος είναι ότι τα ευρήματα στο πλαίσιο αυτού του πεδίου ανοίγουν καινούργιες προοπτικές για την έρευνα στην παραδοσιακή Ιατρική. Καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός μελετάται σε συνθήκες μικροβαρύτητας, αποσαφηνίζονται μηχανισμοί των οποίων η μελέτη σε… γήινες συνθήκες παρουσιάζει δυσκολίες. Η μελέτη της διαστημικής αναιμίας σε αστροναύτες είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα ευρήματα των επιστημόνων ενδέχεται να είναι εξαιρετικά σημαντικά για την κατανόηση των γενεσιουργών αιτιών της αιμόλυσης ή της αναιμίας στον πληθυσμό της Γης. «Οι αστροναύτες θεωρούνται αδρανείς στο Διάστημα. Η απουσία δυνάμεων στο σώμα τους οδηγεί σε κακή φυσική κατάσταση. Στη Γη, πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από ακινησία: άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε εντατικές μονάδες θεραπείας, ασθενείς με περιορισμένη κινητικότητα, ηλικιωμένοι, παρουσιάζουν τα ίδια προβλήματα με τους αστροναύτες» εξηγεί ο δρ Τράντελ, συνεχίζοντας: «Μερικά από αυτά τα προβλήματα είναι η μυϊκή αδυναμία, η απώλεια οστικής μάζας και η αναιμία. Έτσι, ο μηχανισμός ο οποίος προκαλεί την αναιμία στο Διάστημα ενδέχεται να συμβάλει στην περαιτέρω κατανόηση της αναιμίας που εμφανίζεται σε ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε ακινησία στη Γη». Ένα άλλο παράδειγμα είναι η απομόνωση την οποία βιώνουν οι αστροναύτες στο Διάστημα. Μπορεί οι… κοινοί θνητοί να ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με συνθήκες παρατεταμένης απομόνωσης κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ωστόσο αυτή είναι μια κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν διαρκώς οι αστροναύτες όταν βρίσκονται στο Διάστημα. Αρκεί να φανταστούμε τους αστροναύτες να διαμένουν επί έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Πώς αντιμετωπίζουν τη μοναξιά τους; Τι συμβαίνει εάν βρεθούν σε αντιπαράθεση με άλλους αστροναύτες; Σε δημοσίευσή τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Space: Science & Technology» τον Ιανουάριο του 2021, ερευνητές υποστηρίζουν ότι η γνώση η οποία έχει αποκτηθεί από τις διαστημικές αποστολές θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους που έμειναν απομονωμένοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μερικά από τα μέτρα τα οποία θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση είναι η τηλεϊατρική, η διαρκής επικοινωνία με ανθρώπους εμπιστοσύνης ή ο υγιής ύπνος. Οπως λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς, η ανάπτυξη της Διαστημικής Ιατρικής αναμένεται να είναι ραγδαία, όχι μόνο λόγω των επικείμενων ταξιδιών του ανθρώπου στη Σελήνη και στον Αρη, αλλά και επειδή η έρευνα σε αυτό το πεδίο μπορεί να διαλευκάνει παθολογικές καταστάσεις των ανθρώπων που… παραμένουν στη Γη.

Επικίνδυνες αποστολές

Η αποστολή «Άρτεμις», η οποία διοργανώνεται από τη NASA, έχει ως τελικό στόχο την εγκατάσταση υποδομών στη Σελήνη, οι οποίες θα αποτελέσουν τη βάση για εξορμήσεις του ανθρώπου στον Άρη. Η πρώτη φάση της αποστολής, η οποία ονομάζεται «Άρτεμις Ι», έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους. Ποιοι είναι όμως οι παράγοντες που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των αστροναυτών κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης διαμονής στο Διάστημα; Στο πλαίσιο του προγράμματος «Human Research», η NASA έχει περιγράψει παραπάνω από 30 κινδύνους για την ψυχική και σωματική υγεία των αστροναυτών, οι οποίοι συνδέονται με την ακτινοβολία του Διαστήματος, τα βαρυτικά πεδία, το μεγάλο χρονικό διάστημα απομόνωσης και το άγχος των αστροναυτών επειδή βρίσκονται πολύ μακριά από τη Γη. Όπως σημειώνουν ερευνητές σε δημοσίευσή τους στο εξειδικευμένο περιοδικό «npj Microgravity», η προσαρμογή της διατροφής των αστροναυτών κρίνεται αναγκαία για τη διαφύλαξη της υγείας τους, καθώς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία όλων των βιολογικών συστημάτων του ανθρώπινου σώματος.

Οι επιστήμες πάνε Διάστημα

Πλέον οι επιστήμονες προσανατολίζονται ολοένα και περισσότερο στη διεξαγωγή πειραμάτων στο Διάστημα, ώστε να αποκτήσουν πρωτογενείς πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του σώματος των αστροναυτών καθώς αυτοί βρίσκονται σε αποστολές. Η αποστολή «Cosmic Kiss», η οποία διοργανώθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και θα επιστρέψει στη Γη τον προσεχή Απρίλιο, αποσκοπεί στη διεξαγωγή 35 πειραμάτων τα οποία θα πραγματοποιηθούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα πειράματα αυτά αφορούν, μεταξύ άλλων, τη διατροφή των αστροναυτών και τη φυσική κατάσταση των μυών τους. Η «απογείωση» όμως των διαστημικών πειραμάτων αναμένεται να γίνει με την ολοκλήρωση της κατασκευής του κινεζικού Διαστημικού Σταθμού «Tiangong». Πρόκειται για το μεγαλύτερο εργαστήριο του ανθρώπου στο Διάστημα, αφού ο σταθμός αυτός θα φιλοξενήσει πάνω από 1.000 επιστημονικά πειράματα τα οποία θα αφορούν ένα πολύ μεγάλο εύρος των επιστημονικών πεδίων. Η κατασκευή του σταθμού αναμένεται να ολοκληρωθεί στο τέλος του 2022.

(Πηγή: tovima.gr)

Για την «πολύπαθη» Αττική εκφράστηκαν συγκεκριμένοι προβληματισμοί καθώς «εδώ είναι μια μεγαλούπολη η οποία έχει αυξημένη τρωτότητα και είναι εκτεθειμένη στον σεισμικό κίνδυνο»

«Η χώρα μας δεν είναι καθόλου έτοιμη, ούτε στο επίπεδο των σεισμών ούτε στο επίπεδο των τσουνάμι».

Την παραπάνω δήλωση έκανε ο καθηγητής σεισμολογίας και μέλος της Επιτροπής Εκτίμησης Σεισμικού Κινδύνου Γεράσιμος Παπαδόπουλος.

Στο ερώτημα, λοιπόν, πόσο έτοιμη είναι η Ελλάδα για έναν ακραίο σεισμό ο κ. Παπαδόπουλος έστειλε το προσωπικό του μήνυμα προς την πολιτεία και τους πολίτες λέγοντας ξεκάθαρα ότι δεν είμαστε έτοιμοι.

Σύμφωνα με τον ίδιο «ξέρουμε ότι μεγάλοι και ακραίοι σεισμοί έγιναν στο παρελθόν και κάποια στιγμή θα συμβούν στο μέλλον» και εξηγεί: «Αναφέρομαι σε δυο πολύ μεγάλους σεισμούς όπως το 365 μ.Χ., για τον οποίο ασχολείται η παγκόσμια σεισμολογική κοινότητα, που έγινε στα δυτικά της Κρήτης και ανύψωσε το νησί από 6,6 μ. έως 9 μ., ενώ από την απότομη μετακίνηση στο ρήγμα προκλήθηκε τσουνάμι που κατέκλυσε όλη τη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου με αποτέλεσμα πλοία από την Αλεξάνδρεια να καταλήξουν στις σκεπές των σπιτιών. Έγινε, δηλαδή κάτι ανάλογο με αυτό που είδαμε στον Ινδικό Ωκεανό το 2004 αλλά και στην Ιαπωνία το 2011», είπε μιλώντας στο ieidiseis.gr.

Το μέγεθος του σεισμού που σημειώθηκε το 365 μ.Χ., ήταν μεταξύ 8 και 8,5 ρίχτερ και ο κ. Παπαδόπουλος επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι «πρέπει να προετοιμαστούμε και για αυτό το ενδεχόμενο».

Ο κ. Παπαδόπουλος δεν απέκλεισε ένα τσουνάμι στην Ελλάδα αντίστοιχο με αυτά που βλέπουμε στο εξωτερικό

«Θα πει κάποιος κάθε πότε γίνονται αυτοί οι σεισμοί» διερωτήθηκε ο ίδιος απαντώντας ότι «γίνονται σε αραιά χρονικά διαστήματα. Μπορεί να είναι κάθε 500 χρόνια, μπορεί κάθε 1000 χρόνια. Δεν γνωρίζουμε όμως το πότε θα είναι ο επόμενος και το ότι έχουν μεγάλη επαναληπτικότητα δεν μας απαλλάσσει από κάποια ευθύνη καθώς μπορεί να γίνει σε μια χρονική στιγμή που δεν την αναμένουμε».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ίδιο φαινόμενο επαναλήφθηκε στην ανατολική Κρήτη το 1303. «Ήταν ένας τρομερός σεισμός με τεράστια έκταση βλαβών και μεγάλο τσουνάμι με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα, ενώ το μέγεθός του ήταν επίσης 8 ρίχτερ» συμπλήρωσε ο κ. Παπαδόπουλος.

Τι πρέπει να γίνει

Τι πρέπει όμως να γίνει ακόμη και στην περίπτωση που οι πιθανότητες να συμβεί ένας ακραίος σεισμός είναι μικρές; Ο κ. Παπαδόπουλος ήταν αφοπλιστικός: «Είναι καιρός πλέον να εξετάζουμε στα σενάρια που έχουμε, τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αντιμετωπίσουμε «αύριο» ένα ακραίο σεισμικό φαινόμενο που το έχουμε μπροστά μας. Και πρόκειται για ένα πανευρωπαϊκό θέμα και όχι εθνικό. Εκείνοι που έχουν κινητοποιηθεί αρκετά για το θέμα είναι οι Αιγύπτιοι οι οποίοι κάθε χρόνο στις 5 Νοεμβρίου, που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για το τσουνάμι, διοργανώνουν ένα αντίστοιχο Συνέδριο διότι φοβούνται τέτοιους σεισμούς και τσουνάμι.

Θα πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει μια διεθνής προσπάθεια να μελετήσουμε αυτά τα φαινόμενα, αλλά και να εξετάσουμε τα σενάρια των συνεπειών που θα έχουμε από ένα τόσο μεγάλο σεισμό όσο και από το τσουνάμι που θα προκαλέσει».

Ποια είναι όμως τα ρήγματα στον ελλαδικό χώρο που σήμερα τον ανησυχούν ιδιαίτερα.

Το ρήγμα της Θήβας

«Πολλοί συνάδελφοί μου την έχουν ξεχάσει αυτή την περιοχή και νομίζουν ότι έσβησε, ωστόσο όποιος παρακολουθεί θα δει ότι καθημερινά έχουμε δυο – τρεις πολύ μικρούς σεισμούς το οποίο σημαίνει ότι έχουμε μια ενεργή περιοχή, η οποία μετά την έξαρση του καλοκαιριού δεν έχει σβήσει και εξακολουθεί να δίνει μικρούς σεισμούς που σημαίνει ότι πρέπει να παρακολουθούμε την περιοχή με πολύ μεγάλη προσοχή» ανέφερε για την περιοχή της Θήβας ο κ. Παπαδόπουλος και πρόσθεσε: «Όταν λέω προσοχή, θέλω να σας θυμίσω την περίπτωση του μεγάλου σεισμού στη Θήβα το 1893 όπου η προσεισμική δραστηριότητα κράτησε περίπου ενάμιση χρόνο. Και επειδή στα σεισμικά φαινόμενα δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες χρειάζεται αυτή η πολύ μεγάλη προσοχή. Το δε ρήγμα της Θήβας είναι ενεργό και είχε δώσει σεισμό 6 με 6,2 ρίχτερ, ενώ και το 1914 είχαμε σεισμό για τον οποίο δεν έχουμε σήμερα ενδείξεις ότι υπήρξαν προσεισμοί κάτι που δείχνει την πολυπλοκότητα των φαινομένων και ότι δεν μπορούν να μπουν σε καλούπια».

Η σεισμική ακολουθία της Κρήτης

Ένας δεύτερος σημαντικός προβληματισμός του κ. Παπαδόπουλου στρέφεται προς την Κρήτη. «Με απασχολεί ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες η Κρήτη. Υπάρχει μια μικροσεισμική δραστηριότητα η οποία αναπτύσσεται βόρεια από το Αρκαλοχώρι και ανατολικά από το Ηράκλειο. Είναι έξω από τον μετασεισμικό χώρο του Αρκαλοχωρίου και δεν συμφωνώ με όσους λένε ότι πρόκειται για το ρήγμα του Αρκαλοχωρίου, το οποίο δήθεν φτάνει έως την συγκεκριμένη περιοχή. Δε λέω ότι αναγκαστικά θα κάνει ισχυρό σεισμό, αλλά ότι δεν φθάνει εκεί το ρήγμα που έδωσε το σεισμό του Αρκαλοχωρίου.

(Πηγή: in.gr)

Τα ηλικιωμένα ή λιγότερο υγιή ζώα είναι πιο ευάλωτα

Σοβαρά προβλήματα επιβίωσης δημιουργούν οι χαμηλές θερμοκρασίες στα αδέσποτα ζώα, καθώς η αντοχή τους, σύμφωνα με όσα τονίζει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η επίκουρη καθηγήτρια στην κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κατερίνα Μανωλάκου, εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες.

Όσο πιο πυκνή είναι η γούνα τόσο είναι πιο ανθεκτικά, όσον αφορά το μέγεθος, τα μικρόσωμα είναι πιο ευάλωτα, τα αδύνατα είναι πιο ευάλωτα (λιγότερα αποθέματα λίπους) και τέλος η ηλικία είναι ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας. Τα ηλικιωμένα ή λιγότερο υγιή ζώα είναι πιο ευάλωτα.

Υποσιτισμένα τα περισσότερα αδέσποτα

Τα περισσότερα αδέσποτα είναι υποσιτισμένα και με προβλήματα υγείας, επομένως είναι και πιο ευάλωτα, προσθέτει η ίδια και εξηγεί: «Σκύλοι: έως 7οC αντέχουν την έκθεση στο κρύο. Από τους 7οC – 0οC κάποια ζώα θα κρυώνουν. Κάτω από 0οC τα πιο ευάλωτα θα χρειαστούν πρόσβαση σε προφυλαγμένο κατάλυμα ενώ η παρατεταμένη έκθεση σε θερμοκρασίες μικρότερες των -6 οC δεν είναι ασφαλείς για κανένα σκύλο, καθώς κινδυνεύουν από υποθερμία και κρυοπαγήματα. Γάτες: έως 7οC αντέχουν την έκθεση στο κρύο. Κάτω από αυτή την θερμοκρασία έχουν ανάγκη πρόσβασης σε προφυλαγμένο κατάλυμα για να επιβιώσουν». Μεγάλη ωστόσο είναι και η ευθύνη των πολιτών σε αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις.

Όπως εξηγεί η κ. Μανωλάκου, ενημερωνόμαστε για τα μέτρα διαχείρισης των αδέσποτων ζώων του δήμου μας και που μπορούμε να απευθυνθούμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Παρατηρούμε για σημάδια υποθερμίας (τρέμουλο, αργή αναπνοή, ληθαργικότητα, απλανές βλέμμα, ακαμψία, κώμα). Πριν βάλουμε μπροστά το αυτοκίνητό μας χτυπάμε το καπό, καθώς τα μικρόσωμα ζώα (γατάκια συνήθως) μπορεί να έχουν μπει στη μηχανή του αυτοκινήτου για να προφυλαχθούν. Φροντίζουμε να έχουν επαρκή σίτιση και ελεύθερη πρόσβαση σε φρέσκο νερό και προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε προφυλαγμένο κατάλυμα στα αδέσποτα της γειτονιάς μας. Ποια είναι όμως η ευθύνη της Πολιτείας; Τι πρέπει να κάνει και δεν κάνει;

Ευθύνη των δήμων, επισημαίνει η κ. Μανωλάκου, είναι η διαχείριση των αδέσποτων ζώων (άρθρο 10 Ν.4830/2021) τηρώντας τις αρχές ευζωίας (οι λεγόμενες 5 ελευθερίες, άρθρο 2 παρ.2 Ν.4830/2021, που ισχύουν για όλα τα εξημερωμένα ζώα, όχι μόνο τα ζώα συντροφιάς).

Οι πέντε ελευθερίες είναι:

* Απουσία πείνας και δίψας, με πρόσβαση σε τροφή και νερό κατάλληλα σε ποιότητα σε ποσότητα.

* Απουσία ταλαιπωρίας και καταπόνησης, με πρόσβαση σε ασφαλές και καθαρό κατάλυμα στέγασης που προστατεύεται από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες

* Απουσία πόνου, τραυματισμού και ασθένειας με κατάλληλη φροντίδα και κτηνιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.

* Απουσία φόβου και αγωνίας, με κατάλληλη συμπεριφορά και διαχείριση εκ μέρους του ανθρώπου.

* Ελευθερία έκφρασης της φυσιολογικής συμπεριφοράς, με κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης και κοινωνικοποίησης.

Εξετάζοντας ένα-ένα τα παραπάνω σημεία η ίδια διαπιστώνει πως ελάχιστοι δήμοι έχουν τοποθετήσει ταΐστρες/ποτίστρες για τα αδέσποτα και φροντίζουν για την σταθερή τροφοδοσία τους. Συνήθως, προσθέτει, στο πλαίσιο συνεργασίας τους με τις κατά τόπους φιλοζωικές, δίνουν κάποιες ποσότητες τροφών και οι εθελοντές αναλαμβάνουν την σίτιση των αδέσποτων.

Σημειωτέον όμως ότι αφενός οι ποσότητες συχνά δεν επαρκούν κι αφετέρου τα μέλη των φιλοζωικών είναι αριθμητικά περιορισμένα. Σε μεγάλους δε σε έκταση δήμους, οι μετακινήσεις των μελών των φιλοζωικών οργανώσεων δεν καλύπτονται οικονομικά. Ακόμα λιγότεροι δήμοι έχουν μεριμνήσει για την τοποθέτηση ασφαλών καταλυμάτων των αδέσποτων ζώων. Αυτά, όταν υπάρχουν, έχουν τοποθετηθεί από φιλόζωους πολίτες, κ.ά. Κανένα πρόγραμμα διαχείρισης όμως, συμπεραίνει η κ. Μανωλάκου, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό αν δεν ακολουθηθεί μια συστηματική και συναινετική, σε επίπεδο κοινωνίας, τακτική. Υπάρχουν διεθνείς οδηγίες για την διαχείριση των αδέσποτων.

(Πηγή: in.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Η σύνδεση στο διαδίκτυο κατά τη διάρκεια της νύχτας απλώς σπαταλάει την μπαταρία του κινητού.

CC0 / /

Τη νύχτα και το κινητό σας χρειάζεται να πηγαίνει για «ύπνο». Η απενεργοποίηση της σύνδεσης στο ίντερνετ θα αυξήσει τη διάρκεια ζωής της μπαταρίας και θα προστατεύσει το κινητό σας από μη ελεγχόμενες ενημερώσεις, δήλωσε o Εβγκένι Κάσκιν, αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Συστημάτων Ασφάλειας Πληροφοριών του Ρωσικού Τεχνολογικού Πανεπιστημίου, σε συνέντευξή του στο ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Prime».

«Εάν δεν έχετε ορίσει ειδικές ρυθμίσεις για την ενημέρωση εφαρμογών για κινητά αποκλειστικά μέσω δικτύου Wi-Fi, τότε τη νύχτα το κινητό σας θα αρχίσει να τις κατεβάζει μέσω των δεδομένων. Έτσι, κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορεί να καταναλώνετε το μεγαλύτερο κομμάτι των διαθέσιμων δεδομένων του πακέτου ίντερνετ» τόνισε ο Κάσκιν.

Επιπλέον, αρκετές εφαρμογές για κινητά ζητούν πρόσβαση στην τοποθεσία ακόμα και όταν το κινητό λειτουργεί με δεδομένα παρασκηνίου.

Οπότε κάθε δημιουργία σύνδεσης καταναλώνει τα διαθέσιμα δεδομένα και την μπαταρία. Η σύνδεση σε 4G μπορεί επίσης να μειώσει τη διάρκεια ζωής της μπαταρίας.

Σύμφωνα με τον ειδικό, είναι αρκετά επικίνδυνο να αφήνετε και το κινητό να φορτίζει κατά τη διάρκεια της νύχτας, όσο βολικό και να είναι, επειδή δεν είναι δυνατή η έγκαιρη ανταπόκριση σε προβλήματα που μπορεί να προκύψουν, και κάποια από αυτά ενδεχομένως να προκαλέσουν εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες.

Κατά την άποψη του ειδικού, αυτή η τακτική μπορεί να υπερθερμάνει τη συσκευή, με αποτέλεσμα να χάσει την παραγωγική της ικανότητα με την πάροδο του χρόνου.

Με πιο απλά λόγια, η χωρητικότητα της μπαταρίας μειώνεται και έτσι μειώνεται και η διάρκεια ζωής της.

(Πηγή: sputniknews.gr)

Στο παρελθόν στο διπλανό σχολείο είχαν αρρωστήσει καθηγητές και μαθητές από κρούσματα τρωκτικών

Άθλιες συνθήκες επικρατούν σε ειδικό σχολείο της Πυλαίας, το οποίο συστεγάζεται με εργοστάσιο.

Το σχολείο συστεγάζεται με μία βιοτεχνία. Νοικιάστηκε τότε ως παλιό υφαντουργείο και θεωρήθηκε ότι η βιοτεχνία εγκαταλείφθηκε κι έμεινε μόνο σε λειτουργία το σχολείο, τόνισε  η κ. Θωμαΐς Στεφανοπούλου, μητέρα μαθητή.

«Συνέχισε ο ιδιοκτήτες να έχει επιχειρηματική δραστηριότητα στο σχολείο. Η βιοτεχνία ήταν πάνω από το σχολείο και κάτω από το σχολείο υπάρχει αποθήκη καθαριστικών του Δήμου Θεσσαλονίκης και μπαινοβγαίνουν οχήματα και εργάτες. Η αυλή δεν είναι αυλή, είναι ένα μπαλκόνι με ψηλά κάγκελα, σαν φυλακή», δήλωσε.

Μάλιστα, στο παρελθόν στο διπλανό σχολείο είχαν αρρωστήσει καθηγητές και μαθητές από κρούσματα τρωκτικών.

«Ξεσηκωθήκαμε, γιατί δεν αντέχουμε άλλο αυτή την κατάσταση. Το κτίριο πέρασε από επιτροπή, δεν ξέρουμε ακόμα το αποτέλεσμα. Τα κριτήρια είναι σαφή: Απαγορεύεται τα σχολεία να στεγάζονται μέσα σε βιομηχανικό κτίριο», είπε.

Ο Δημήτρης Παπανικολάου, ο οποίος είναι ευαισθητοποιημένος σε θέματα που αφορούν τον αυτισμού, τόνισε πως εάν το σχολείο δεν έχει εξόδους κινδύνου, δεν υπάρχουν καγκελόπορτες και είναι επικίνδυνο, τότε μπορεί αν συμβεί το οτιδήποτε.

«Υπάρχει η δυνατότητα της πρόληψης, γιατί μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Δεν είναι μόνο το θέμα ότι πρόκειται για παιδιά με αυτισμό, και τυπικό σχολείο να ήταν, από τη στιγμή που δεν πληρεί τις προϋποθέσεις καταλληλότητας θα πρέπει να γίνει κάτι», είπε.

(Πηγή: in.gr)

Μια εικόνα από τις δυτικές ακτές της Γροιλανδίας που λιώνουν με πολύ ταχύ ρυθμό. – REUTERS/RITZAU SCANPIX

Το στρώμα πάγου στη Γροιλανδία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, μετά την Ανταρκτική, και το λιώσιμό του αυξάνει το ύψος της στάθμης της θάλασσας. Η αύξηση της στάθμης αναμένεται να προκαλέσει τεράστια προβλήματα αφού υπάρχει κίνδυνος όχι απλά να πλημμυρίσουν νησιωτικές και παράκτιες περιοχές σε όλο τον πλανήτη αλλά κυριολεκτικά να βυθιστούν.

Επιστήμονες τεσσάρων κρατικών ερευνητικών ινστιτούτων της Δανίας μελέτησαν δορυφορικά δεδομένα από την περίοδο 2002-2021 και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε αυτή την εικοσαετία στη Γροιλανδία έχουν λιώσει περίπου 5,100 δισεκατομμύρια τόνοι πάγου. Η ποσότητα του νερού από αυτό το λιώσιμο θα μπορούσε να βυθίσει τις ΗΠΑ σε βάθος μισού μέτρου. Σύμφωνα με τους ερευνητές η απώλεια των πάγων της Γροιλανδίας αυτά τα 20 έτη έχουν οδηγήσει σε αύξηση της στάθμης της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά 1,2 εκατοστά που είναι μεγάλη αύξηση.

Η μελέτη δείχνει ότι οι πιο έντονες απώλειες πάγων στη Γροιλανδία συμβαίνουν στις περιοχές κοντά στις ακτές όπου οι πάγοι συρρικνώνονται με ταχύ ρυθμό και τελικά πέφτουν στη θάλασσα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι πάγοι στις δυτικές ακτές της Γροιλανδίας. Σύμφωνα με μελέτη της NASA το νερό που βρίσκεται κάτω από τους πάγους έχει αποκτήσει υψηλότερες από το κανονικό θερμοκρασίες γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα το νερό αυτό να συμβάλει πολύ στο λιώσιμο των πάγων οι οποίοι δέχονται τις… επιθέσεις ζέστης τόσο από την ατμόσφαιρα όσο και από τη θάλασσα.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας με τον υπάρχοντα ρυθμό του λιώσιμου των πάγων στη Γροιλανδία στο τέλος του αιώνα η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα είναι 7-13 εκατοστά εξέλιξη με ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες τόσο στο περιβάλλον και τα οικοσυστήματα όσο και στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών αν λιώσει το σύνολο των πάγων στη Γροιλανδία η στάθμη της θάλασσας στον πλανήτη θα αυξηθεί περίπου επτά μέτρα κάτι που σημαίνει ότι σχεδόν το σύνολο των νησιωτικών περιοχών και μεγάλο μέρος της στεριάς της Γης θα βουλιάξει με ότι αυτό συνεπάγεται. Να σημειωθεί ότι πριν από λίγους μήνες ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Λιντς στη Βρετανία παρουσίασε μια μελέτη στην οποία αναφέρεται αναφέρεται ότι η Γροιλανδία έχει χάσει 3,500 δισεκατομμύρια τόνους πάγων την τελευταία δεκαετία.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Φωτογραφία αρχείου © Accountrwc | Dreamstime.com

Δορυφόροι Sentinel κατέγραψαν για πρώτη φορά τεράστια νέφη μεθανίου από κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία να βρίσκονται ανάμεσα στις πρώτες χώρες με τις μεγάλες διαρροές, οι οποίες αν σταματούσαν θα έδιναν χρόνο στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.

Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, περίπου 150 στήλες μεθανίου τον μήνα παρατηρήθηκαν από το διάστημα να καλύπτουν τεράστιες περιοχές, εκτεινόμενες σε απόσταση έως 200 χιλιομέτρων. Οι ερευνητές, κυρίως από τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, ανίχνευσαν στη διετία 2019-20 συνολικά περίπου 1.800 μεγάλες πηγές εκπομπών μεθανίου (με ρυθμό άνω των 25 τόνων ανά ώρα), εκ των οποίων οι 1.200 αφορούν τον τομέα πετρελαίου-φυσικού αερίου.

«Γνωρίζαμε προηγουμένως για μεμονωμένες διαρροές μεθανίου, αλλά η νέα έρευνα δείχνει το πραγματικό αποτύπωμα του μεθανίου από τις δραστηριότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου στον πλανήτη», δήλωσε ο ερευνητής Ράιλι Ντάρεν, ένας από τους συντάκτες της έρευνας.

Τα κράτη με τις μεγαλύτερες διαρροές μεθανίου, που ως επί το πλείστον είναι μάλλον ακούσιες, είναι το Τουρκμενιστάν (πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους μεταξύ 2019 και 2020), η Ρωσία (σχεδόν ένα εκατομμύριο), οι ΗΠΑ, το Ιράν, η Αλγερία και το Καζακστάν.

Όμως, οι δορυφόροι δεν μπόρεσαν να καταγράψουν καλά το μεθάνιο πάνω από περιοχές άλλων μεγάλων χωρών, όπως ο Καναδάς και η Κίνα, λόγω της συχνής πυκνής νεφοκάλυψης. Αντίθετα, γνωστές πετρελαιοπαραγωγές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ, δεν φαίνεται να ευθύνονται ιδιαίτερα για το φαινόμενο.

«Ο περιορισμός αυτών των πολύ μεγάλων διαρροών μπορεί να φαίνεται ότι θα έπαιζε μόνο αμελητέο ρόλο, αλλά οι κοινωνικές επιπτώσεις είναι σημαντικές… Κάθε μόριο μετράει καθώς προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τη μελλοντική θέρμανση», δήλωσε στο BBC ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, Πολ Πάλμερ.

Τα οφέλη σε περιβάλλον και οικονομία από τη διακοπή των διαρροών

Καθώς περισσότεροι και πιο εξελιγμένοι δορυφόροι, με πιο ευαίσθητους αισθητήρες, θα τεθούν σε τροχιά τα επόμενα πέντε χρόνια, αναμένεται ότι θα υπάρξει ακόμη πιο λεπτομερής ανίχνευση του μεθανίου, εντείνοντας έτσι τις πιέσεις στον τομέα πετρελαίου-φυσικού αερίου να κλείσει τις «τρύπες» του και παράλληλα να έχει μεγάλη εξοικονόμηση πόρων, η αξία των διαρροών εκτιμάται σε 6 δισεκατομμύρια δολάρια για το Τουρκμενιστάν, 4 δισ. δολ. για τη Ρωσία και 1,6 δισ. δολ. για τις ΗΠΑ.

Όσον αφορά τα οφέλη για το περιβάλλον, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η διακοπή των διαρροών θα αποτρέψει την αύξηση της θερμοκρασίας από 0,002 C έως 0,005 C. «Σύντομα, με τους επερχόμενους αισθητήρες, θα είναι πιο δύσκολο για τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου να ισχυριστεί άγνοια σχετικά με διαρροές, ακούσιες ή μη» σημείωσε ο Πάλμερ.

Το μεθάνιο, συνήθως, διαρρέει από τις εγκαταστάσεις των βιομηχανιών πετρελαίου και φυσικού αερίου (για παράδειγμα στη διάρκεια εργασιών συντήρησης αγωγών, από τις χωματερές και τη διαχείριση αποβλήτων, από τη γεωργία και την κτηνοτροφία, από την εξόρυξη και την παραγωγή άνθρακα κ.ά).

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το 30% έως 50% της σημερινής ανόδου των θερμοκρασιών οφείλεται στο μεθάνιο, το οποίο είναι ισχυρότερο από το διοξείδιο του άνθρακα ως αέριο του θερμοκηπίου, καθώς έχει 30 φορές μεγαλύτερη ικανότητα ανόδου της θερμοκρασίας σε βάθος 100 ετών.

Θυμίζουμε ότι τον περασμένο Νοέμβριο περισσότερες από 100 χώρες υποσχέθηκαν στη Γλασκώβη να περικόψουν κατά 30% τις εκπομπές μεθανίου έως το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα τους το 2020. Ο τομέας πετρελαίου και φυσικού αερίου υπολογίζεται ότι ευθύνεται για τουλάχιστον το ένα τέταρτο των συνολικών ανθρωπογενών εκπομπών μεθανίου.

(Πηγή: efsyn.gr)