paidevo.gr | parents

ΦΩΤΟ: newlifestyle.gr

Γράφει η Μαρία Αντ. Βούλτσου

Οι περισσότεροι γονείς αναγνωρίζουν την τεράστια σημασία της σωματικής άσκησης για τα παιδιά ακόμα και των πιο μικρών ηλικιών, ενώ όλοι οι παιδίατροι συμφωνούν πως με την έλλειψη αυτής, τα παιδιά κινδυνεύουν για παιδική παχυσαρκία , υψηλότερη πίεση του αίματος, υψηλότερα επίπεδα της LDL (κακής χοληστερόλης) και χαμηλότερα επίπεδα της HDL (καλής χοληστερόλης). Επιπλέον, πέρα από την δημιουργία ισχυρών οστών και δυνατών μυών, η άσκηση βοηθά τα παιδιά στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης τους αλλά και στην κοινωνικοποίηση τους με άλλα παιδιά.
Ωστόσο, δεν συμβαδίζουν όλες οι αθλητικές δραστηριότητες με όλες τις ηλικίες, ενώ υπάρχουν συγκεκριμένα είδη που πρέπει να μας προτείνουν τόσο οι παιδίατροι, όσο και οι γυμναστές, για την καλύτερη σωματική ανάπτυξη των παιδιών!
Τα παιδιά πρέπει να έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής τους προκειμένου να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα. Και πάλι όμως, επειδή τα περισσότερα απ’ αυτά είναι ακόμη στα πρώτα αναπτυξιακά στάδια, δεν συνίσταται ένα συστηματικό πρόγραμμα άσκησης. Σ’ αυτή την ηλικία τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν σε δραστηριότητες και παιχνίδια με έμφαση την ανάπτυξη και εξάσκηση των βασικών δεξιοτήτων που δεν τις συνδυάζουν με περίπλοκο τρόπο και που δεν είναι ανταγωνιστικά. Επιπλέον το άθλημα πρέπει να έχει ψυχαγωγικό χαρακτήρα, να μην είναι υποχρεωτικό και να μην εφαρμόζεται αυστηρό ωράριο άθλησης.
Αρκετές φορές πάντως, η λάθος επιλογή αθλήματος και η πίεση των φιλόδοξων γονιών μπορεί να μετατρέψουν τη χαρά του μικρού αθλητή σε απογοήτευση. Τα παιδιά, και ειδικά αυτά της προσχολικής ηλικίας, μπορεί να μην είναι ακόμη αναπτυξιακά έτοιμα να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα, ενώ άλλες φορές ίσως να πιεστούν να ακολουθήσουν κάτι που δεν τους ταιριάζει. Έτσι το ιδανικό είναι να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με διαφορετικά είδη άθλησης και να αφήσουμε τα ίδια να επιλέξουν αυτό που ταιριάζει στο χαρακτήρα τους, στην ιδιοσυγκρασία τους και στις δεξιότητες τους. Το ζητούμενο άλλωστε είναι το παιδί μεγαλώνοντας να έχει αγαπήσει τον αθλητισμό και η σωματική άσκηση να είναι τρόπος ζωής του.
Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποίησαν τα πανεπιστήμια Strathclyde και Dundee στο Ηνωμένο Βασίλειο και δημοσιεύθηκαν στο British Journal Of Sports Medicine τα παιδιά που έλαβαν μέρος και έκαναν διάφορα σπορ μπορούσαν να διαχειριστούν καλύτερα το χρόνο τους για τα μαθήματα τους, τον ύπνο τους και τη διασκέδαση τους, ενώ οι βαθμοί στο σχολείο είχαν σταθερά ανοδική πορεία σε αντίθεση με τα παιδιά που οι γονείς τους, τους στερούσαν αθλητικές δραστηριότητες με την πρόθεση να μην χάνουν χρόνο από τη μελέτη τους. Καταλήγοντας οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εντάσσοντας εξήντα λεπτά άσκησης στο καθημερινό πρόγραμμα των παιδιών κατά την σχολική ηλικία, οι συνολικοί βαθμοί μπορεί να ανέβουν κατά μία ολόκληρη μονάδα!
Τέλος, κρίνεται αναγκαίο πριν την έναρξη οποιουδήποτε αθλήματος των παιδιών μας να ενημερώνουμε τον παιδίατρο μας για τη διεξαγωγή ιατρικών εξετάσεων και ειδικά καρδιολογικό έλεγχο που είναι απαραίτητος!
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» η αρχαία αυτή ρήση πρέπει να εφαρμόζεται από εμάς και τα παιδιά μας , δίνοντάς τους το σωστό παράδειγμα για μια καλύτερη ψυχικά και σωματικά, ζωή!!!

(πηγή: imerazante.gr)

Η άσκηση και η φυσική δραστηριότητα αποδεδειγμένα βοηθούν στη βελτίωση της διάθεσης, στην πρόληψη ή και αντιμετώπιση του άγχους αλλά και της κατάθλιψης, δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΣΕΦΑΑ )του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Νίκος Διγγελίδης.

Όπως αναφέρει, τα δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα όσον αφορά στη σύνδεση μεταξύ της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας, της ευρωστίας και της υγείας. 

Υπάρχουν ερευνητικές εργασίες που υποδεικνύουν ότι η συστηματική άσκηση μπορεί να συντελέσει στην πρόληψη ή βελτίωση μιας σειράς παθήσεων όπως του σακχαρώδη διαβήτη, της υπέρτασης, της κατάθλιψης, τηςοστεοπόρωσης και άνοιας, ενώ βοηθά σημαντικά στον έλεγχο του σωματικού βάρους.

Η άσκηση, προσθέτει, δηλαδή μια συστηματική προσπάθεια με στόχο τη βελτίωση της φυσικής μας κατάστασης, μπορεί να έχει πολύ ευεργετικές συνέπειες, τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική μας υγεία.

Η άσκηση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, ενηλίκων, παιδιών και εφήβων.

Στο ερευνητικό του έργο, ο ίδιος εστιάζει την προσοχή του στις μικρότερες ηλικίες (παιδική και εφηβική ηλικία) που και αυτές πλήττονται από το υπάρχον ψυχολογικό κλίμα. Το μάθημα της φυσικής αγωγής στα σχολεία πρέπει, επισημαίνει ο κ. Διγγελίδης, να έχει ως στόχο τη μεγαλύτερη συμμετοχή των μαθητών σε σωματικές δραστηριότητες. Πρέπει επίσης να περάσει το μήνυμα διαμέσου του μαθήματος ότι το παιδί πρέπει να συνεχίσει να είναι σωματικά δραστήριο και αφού φύγει από το σχολείο.

Για παράδειγμα, αναφέρει ολοκληρώθηκε μια σειρά ερευνών που σκοπό είχαν την καταγραφή των καθημερινών πηγών στρες σε μαθητές και μαθήτριες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Τα αποτελέσματα έδειξαν, επισημαίνει ο κ. Διγγελίδης, ότι το σχολείο είναι μια βασική πηγή στρες για τους μαθητές και των δυο βαθμίδων, ενώ το μάθημα της φυσικής αγωγής δεν αποτελεί γι’ αυτούς ένα στρεσογόνο παράγοντα.

Φάνηκε επίσης ότι οι μαθητές του λυκείου ανέφεραν περισσότερα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα λόγω του στρες, ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό μαθητών είχαν υιοθετήσει κάποιες στρατηγικές αντιμετώπισης του στρες οι οποίες μπορούν να διδαχθούν μέσω της Φυσικής Αγωγής (π.χ. τεχνικές χαλάρωσης).

Όλα αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, δείχνουν την ανάγκη κατάλληλης εκπαίδευσης του μαθητικού πληθυσμού σε θέματα αντιμετώπισης του στρες και όχι μόνο. Και η εκπαίδευση αυτή δεν αφορά απαραίτητα μολύβι και χαρτί, αλλά να βοηθήσουμε τον κόσμο να ανακαλύψει τις καθημερινές συνήθειες με τις οποίες μπορεί να «φορτίζει τις μπαταρίες του».

Είναι απαραίτητο να βρούμε τρόπους να κάνουμε τον κόσμο περισσότερο δραστήριο σωματικά και να παραμείνει έτσι εφ΄ όρου ζωής.

Η βελτίωση της ποιότητας ζωής μέσω της άσκησης και της Φυσικής Αγωγής μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο τόσο στη γενική υγεία του πληθυσμού, όσο και στον οικονομικό προϋπολογισμό της οικογένειας ή/και της χώρας, καταλήγει ο κ. Διγγελίδης.

(πηγές: nooz.gr,  ΑΠΕ/ΜΠΕ)

Υπάρχουν πολλές καινοτομίες που δοκιμάζονται τα τελευταία χρόνια, που έχουν ως στόχο να βοηθήσουν τους τυφλούς να κινηθούν στον χώρο, να περπατήσουν. Έχουν να κάνουν με λέιζερ, υπέρηχους και υπέρυθρη ακτινοβολία.

Στο Πολυτεχνείο της Χεβρώνας, παλαιστίνιοι φοιτητές δημιούργησαν πρόσφατα το έξυπνο σύστημα βοήθειας για τυφλούς. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα έξυπνο γιλέκο, που χρησιμοποιεί ένα νέο είδος αισθητήρα εδάφους, ώστε να ανιχνεύει τα εμπόδια. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια δόνησης και φωνητικών εντολών, ενημερώνει το χρήστη, ποιος είναι ο ασφαλέστερος τρόπος κίνησης.

«Είναι ίσως η εναλλακτική λύση για το μπαστούνι που χρησιμοποιούμε συχνά στην καθημερινή μας ζωή. Επιπλέον σε πληροφορεί για το αν υπάρχουν εμπόδια μπροστά σου, αριστερά ή δεξιά σου. Είναι εξαιρετικό» δήλωσε ο τυφλός Αγιούμπ Αλ-Σαρσούρ, που χρησιμοποίησε το γιλέκο.

Ο χρήστης του γιλέκου μπορεί να ακολουθήσει τις φωνητικές εντολές και μέσω ακουστικών που συνδέονται με το σύστημα. Υπάρχει μάλιστα και ηχητικό σήμα που τον προειδοποιεί, ότι η μπαταρία εξαντλείται, πριν περάσει σε κατάσταση εξοικονόμησης ενέργειας.

«Οι φοιτητές κατάφεραν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν αυτό το πρότζεκτ, με τα ελάχιστα μέσα. Χρειάζονται να υπάρξουν βέβαια βελτιώσεις. Χρειαζόμαστε με οικονομική και ηθική υποστήριξη. Χρειάζεται να το αγκαλιάσουν οργανισμοί και σπόνσορες που έχουν να κάνουν με τη νεολαία» τόνισε ο Ραμζί αλ Καουάσμ, πρόεδρος του τμήματος Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Χεβρώνας.

Ένας από τους βασικούς στόχους του προγράμματος είναι η πραγματική ενσωμάτωση των τυφλών στην κοινωνία και βέβαια η βελτίωση της ζωής τους.

(πηγή: gr.euronews.com/ x)

Ανοίγει νέους δρόμους για τη θεραπεία της νόσου

Μια σημαντική ανακάλυψη στην έρευνα για τη θεραπεία του Αλτσχάιμερ έκαναν οι επιστήμονες, εστιάζοντας σε μία πιθανή αιτία της ασθένειας που μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή.

Οι ειδικοί λένε πως η ανακάλυψη των ερευνητών του Πανεπιστημίου Duke στη Βόρεια Καρολίνα μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους στην παγκόσμια μάχη για την εύρεση θεραπείας της άνοιας.

Οι ερευνητές ανακοίνωσαν πως τα συμπεράσματά τους από μελέτη της νόσου του Αλτσχάιμερ σε ποντίκια ρίχνουν φως σε μία διαδικασία που πιστεύουν πως συμβάλλει στην ανάπτυξη της ασθένειας.

Παρατήρησαν, όπως αναφέρει ο «Independent», πως στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ ανοσοκύτταρα που κανονικά δρουν για την προστασία του εγκεφάλου, αρχίζουν να καταναλώνουν τη ζωτικής σημασίας ουσία αργινίνη.

Μπλοκάροντας τη διαδικασία με φάρμακα, οι ερευνητές κατάφεραν να εμποδίσουν το σχηματισμό «πλακών» στον εγκέφαλο, που είναι χαρακτηριστικές της νόσου, ενώ παράλληλα πέτυχαν και τον περιορισμό της απώλειας μνήμης σε ποντίκια.

Παρότι καμία τεχνική που δοκιμάζεται σε ζώα δεν είναι σίγουρο πως θα λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο στους ανθρώπους, τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά καθώς, μέχρι σήμερα, ο ακριβής ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος και της αργινίνης στο Αλτσχάιμερ ήταν άγνωστος.

Το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε για να εμποδίσει την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού στην αργινίνη- γνωστό ως DFMO – ερευνάται ήδη σε δοκιμές για την αντιμετώπιση ορισμένων ειδών καρκίνου και ενδέχεται να είναι κατάλληλο και για τις δοκιμές σε αναζήτηση θεραπείας του Αλτσχάιμερ.

(πηγή: newsbeast.gr)

Της Έλενας Κρητικού

Η φετινή Κυριακή του Πάσχα είναι συνδυασμένη με την Παγκόσμια Ημέρα των παιδιών του δρόμου. Η σκέψη πως υπάρχουν παιδιά, που, αντί να γιορτάζουν σήμερα, χαρούμενα και να γελούν γύρω από ένα ανοιξιάτικο και ζεστό οικογενειακό τραπέζι, περιφέρονται στους δρόμους, εκλιπαρώντας για λίγα κέρματα, προκαλεί από μόνη της αντιφατικές εικόνες και παράξενα συναισθήματα.

Όπως γίνεται καθημερινά, έτσι και σήμερα μια κατεξοχήν γιορτινή ημέρα, θα συναντήσουμε έξω στον δρόμο παιδιά που προτίθενται για ό, τι ποσό έχουμε ευχαρίστηση να τους δώσουμε, να πουλήσουν λουλούδια, χαρτομάντιλα ή να καθαρίσουν το τζάμι του αυτοκινήτου μας. Τα λεγόμενα “παιδιά του δρόμου” σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, ζουν σε αριθμό που ξεπερνάει τα εκατό εκατομμύρια σε μεγαλουπόλεις και παραγκουπόλεις όλου του κόσμου, από την Ευρώπη έως την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Μόνο στη Βραζιλία αυτά τα παιδιά υπολογίζονται στα 17 εκατομμύρια, στις Φιλιππίνες ανέρχονται στις 100000, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός των παιδιών κάτω των 14 χρονών που έστω δουλεύουν παράνομα, υπολογίζεται στις 5000. Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά των Δρόμων καθιερώθηκε να είναι η 12η Απρίλη από το 2011 με πρωτοβουλία του Consortium for Street Children, (CSC), μιας διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης με έδρα το Λονδίνο.

Στόχος της ημέρας είναι να επαναφέρει στο προσκήνιο τα προβλήματα των παιδιών που ζουν ουσιαστικά στον δρόμο, που περιφέρονται μόνα χωρίς γονική υποστήριξη, αλλά και να υπενθυμίσει ότι η σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού αποτελεί νομική δέσμευση για τις χώρες που την έχουν υπογράψει. Από έρευνα του 2013 προκύπτει πως στην Ελλάδα ζουν στον δρόμο πάνω από 5000 παιδιά, ακόμη και ηλικίας πέντε χρονών. Καθαρίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων, πουλούν χαρτομάντιλα και λουλούδια, ζητιανεύουν στους δρόμους.

Το κοινωνικό χάσμα…

Οι ειδικοί εξηγούν το φαινόμενο με βάση την κρίση των τελευταίων ετών που έχει βοηθήσει στην αύξηση του φαινομένου της παιδικής εργασίας. Κάποια από τα παιδιά του δρόμου επαιτούν στον δρόμο ή εργάζονται στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν στο εισόδημα της οικογένειας. Η πλειοψηφία αυτών όμως, εργάζονται σκληρά για να αποδώσουν τα όποια κέρδη σε κυκλώματα εκμετάλλευσης.

Οι «έμποροι» από τους οποίους εξαρτώνται τα παιδιά, τα μετακινούν από πόλη σε πόλη προκειμένου να μην γίνονται αντιληπτοί από τις διωκτικές αρχές. Στην Αφρική, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο παιδιά πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης σε οίκους ανοχής, μπαρ και στους δρόμους. Σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά προσφέρουν τις μοναδικές πηγές εισοδήματος για την οικογένεια, εργαζόμενα ως λούστροι, μικροπωλητές, ρακοσυλλέκτες, καθαριστές αυτοκινήτων.

 Το 86% από το σύνολο των παιδιών που ζουν στους δρόμους, αντιμετωπίζουν τη βία ως στοιχείο της καθημερινότητας»

Ο αριθμός των παιδιών και των νέων που ζουν στον δρόμο αυξάνεται δραματικά και στην Eυρώπη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ΜΚΟ, αυτό το διάστημα στους δρόμους της Ευρώπης ζουν περίπου 150000 με 250000 παιδιά. Τα παιδιά του δρόμου είναι σε κάθε χώρα κατά κανόνα, παραδομένα στη μοίρα τους. Η μικρή μειοψηφία εκείνων που καταφέρνουν να ξεφύγουν, αντιμετωπίζει σχεδόν για πάντα τον κοινωνικό στιγματισμό, την απόρριψη και τη ντροπή.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι το 86% από το σύνολο των παιδιών που ζουν στους δρόμους, εντοπίζουν τη βία ως ένα σημαντικό πρόβλημα στη ζωή τους ενώ τα μισά από αυτά έχουν υποστεί κάποια μορφή βιασμού. Μεγάλο ποσοστό των παιδιών υποφέρει από ψυχολογικά και νοητικά προβλήματα που προκύπτουν από δραματικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους, από ένα αγχωτικό περιβάλλον, από τη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών, τη συναισθηματική επιθετικότητα, τις ψυχιατρικές διαταραχές ή μαθησιακές δυσκολίες.

Πολλά παιδιά στην Ελλάδα ζουν στον δρόμο από την ηλικία των 5 χρονών

Αυτή είναι η πραγματικότητα των παιδιών που και σήμερα, μάλλον θα προσπεράσουμε αδιάφορα εάν συναντήσουμε στον δρόμο. Μια πραγματικότητα εντελώς απόμακρη από αυτή που έχουμε συνηθίσει, μια ζωή άγνωστη για τα δεδομένα των περισσότερων ανθρώπων. Το απόσπασμα που ακολουθεί, είναι από το έργο “Χριστουγεννιάτικη Ιστορία- Ένα δέντρο, μια φορά” του Ευγένιου Τριβιζά. Εμπνευσμένο από μία ακόμη αγαπημένη γιορτή όλων των παιδιών, τα Χριστούγεννα.

“Σε ένα άχαρο πεζοδρόμιο μιας πολύβουης πολιτείας ήταν κάποτε ένα άσχημο παραμελημένο δέντρο. Κανείς δεν το πρόσεχε. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία… Ήταν κι ένα παιδί. Τις ημέρες έκανε τις δουλειές του ποδαριού. Τα βράδια κοιμόταν στο πάτωμα ενός κρύου πλυσταριού στην αυλή ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου με ετοιμόρροπα μπαλκόνια. Κανείς δεν το πρόσεχε. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Τα μάγουλά του είχαν χλωμιάσει, τα χέρια του είχαν ροζιάσει, τα μάτια του είχαν γεμίσει θλίψη.

Ποτέ δεν είχε γνωρίσει τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς, τη θαλπωρή ενός αληθινού σπιτιού. Εκείνο το κρύο χριστουγεννιάτικο βράδυ το αγόρι αισθανόταν πιο παραμελημένο, πιο παραπονεμένο από ποτέ γιατί είχε μάθει ότι μετά τις γιορτές θα κατεδάφιζαν το μιζεροκτίριο με το πλυσταριό και δεν θα είχε πού να μείνει. Τυλιγμένο στο τριμμένο του παλτό, κοιτούσε απ’ τα φωτισμένα παράθυρα τα λαμπερά σαλόνια με τα γκι και τα μπαλόνια, τις φρουτιέρες με τα ρόδια και τα χρυσωμένα κουκουνάρια, έβλεπε γελαστά αγόρια και κορίτσια να κρεμούν στα χριστουγεννιάτικα δέντρα πλουμίδια αστραφτερά και ζήλευε.

Ζήλευε πολύ, πόσο θα ήθελε να στόλιζε κι αυτό ένα έλατο σε κάποιου τζακιού το αντιφέγγισμα, με τα δώρα υποσχέσεις μαγικές ολόγυρά του… Πώς το’ φερε η τύχη έτσι κι εκείνο το χριστουγεννιάτικο βράδυ και συναντήθηκαν κάποια στιγμή το δέντρο εκείνο κι εκείνο το παιδί”.

(πηγή: pathfinder.gr x)