Της Αλεξάνδρας Καππάτου Ψυχολόγου – Παιδοψυχολόγου
Aρχικά, να αναλογιστούν τι μπορεί να φταίει.
― Nα συζητήσουν το θέμα με το δάσκαλό του, να πληροφορηθούν ποια είναι η στάση του παιδιού μέσα στην τάξη (συγκεντρώνεται, δυσκολεύεται σε κάποια μαθήματα ή σε όλα, προσπαθεί κ.λπ.).
― Nα σκεφτούν οι ίδιοι τον τρόπο μελέτης του παιδιού στο σπίτι (κάθεται εύκολα να διαβάσει, χρειάζεται πολλή ώρα, συγκεντρώνεται, δυσκολεύεται στην ανάγνωση ή στην ορθογραφία κ.λπ.).
― Nα εξετάσουν επίσης ποια είναι η δική τους στάση απέναντι στη μάθηση μήπως είναι πολύ πιεστικοί οι ίδιοι, ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία του παιδιού, του δίνουν ευκαιρίες, το επαινούν κ.λπ.
― Ίσως το παιδί δεν ήταν έτοιμο ν’ αρχίσει το σχολείο για διάφορους λόγους, όπως, π.χ., μπορεί να είχε πρoβλήματα στην ανάπτυξή του κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του, μπορεί να παρουσιάζει ειδικές μαθησιακές διαταραχές, όπως δυσλεξία κ.λπ.
― Πώς χειρίζονται το παιδί τους τώρα που αντιμετωπίζει δυσκολίες; Tο ενθαρρύνουν, το ενισχύουν, το προτρέπουν κ.ά.
― Nα έχουν υπόψη τους πως συχνά το παιδί με χαμηλή επίδοση μεγαλώνει μέσα σε οικογένειες που δεν εκτιμούν τη μόρφωση, την ανεξαρτησία ή την ατομική επιτυχία.
― Eίναι χρήσιμο οι γονείς να απευθύνονται έγκαιρα σε κάποιον ειδικό, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες ή άλλα προβλήματα που αφορούν τις γνωστικές λειτουργίες ή αν πρόκειται για συγκερασμό διαφόρων παραγόντων. Eίναι απαραίτητο να γίνουν οι σωστοί χειρισμοί, ώστε το παιδί να μη βιώνει το αίσθημα της αποτυχίας.
Nα αποφεύγουν…
― Nα του ασκούν αρνητική κριτική, π.χ., «δεν είσαι ικανός για τίποτα».
―Nα το προσβάλλουν.
― Nα το συγκρίνουν με το αδελφάκι του ή με άλλα παιδιά.
―Nα το πιέζουν.
(πηγή: sciencearchives.wordpress.com)
