paidevo.gr

SHUTTERSTOCK

Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ συνεργάστηκαν με την εταιρεία Grail και με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Annals of Oncology» παρουσιάζουν μια εξέταση αίματος που ανέπτυξαν η οποία όπως αναφέρουν μπορεί να εντοπίζει με επιτυχία την παρουσία του καρκίνου σε κάποιον ασθενή όταν αυτός βρίσκεται ακόμη στα αρχικά του στάδια πριν καν κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα συμπτώματα. Όπως είναι ευνόητο ένα τέτοιο εργαλείο θα αποβεί σωτήριο για χιλιάδες ασθενείς αφού θα δώσει την δυνατότητα στους γιατρούς να ξεκινήσουν έγκαιρα τις απαραίτητες θεραπείες.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς της αυτή η εξέταση αίματος μπορεί να εντοπίζει περισσότερους από 50 τύπους καρκίνου πολλοί εκ των οποίων δεν εντοπίζονται εύκολα στα αρχικά τους στάδια. Ο καρκίνος στο πάγκρεας, στον οισοφάγο, στις ωοθήκες και ορισμένοι τύποι καρκίνου του αίματος είναι από τους καρκίνους που δεν εντοπίζονται έγκαιρα. Η εξέταση αυτή είναι σχεδιασμένη για χρήση σε άτομα που έχουν υψηλότερες πιθανότητες να νοσήσουν από κάποιο καρκίνο όπως άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών.

«Ο έγκαιρος εντοπισμός του καρκίνου όταν η θεραπεία έχει αυξημένες πιθανότητες να είναι επιτυχής είναι μια από τις σημαντικές ευκαιρίες που έχουμε για να περιορίσουμε το κακό που προκαλεί ο καρκίνος» αναφέρει ο Δρ. Ερικ Κλέιν, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ουρολογίας και Νεφρών Glickman, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Η εξέταση δοκιμάστηκε σε περίπου 3,5 χιλιάδες άτομα, εκ των οποίων περίπου 2,5 χιλιάδες ήταν καρκινοπαθείς και οι υπόλοιποι δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα καρκίνου. Το τεστ αναγνώρισε με επιτυχία την παρουσία του καρκίνου σε ποσοστό 51.5% σε όλα τα στάδια της ασθένειας ενώ το ποσοστό λάθος διάγνωσης ήταν μόλις 0,5%.

Μάλιστα στους καρκίνους που δεν υπάρχουν διαγνωστικά εργαλεία εντοπισμού των όγκων όπως στον οισοφάγο, το πάγκρεας και το ήπαρ η εξέταση είχε ποσοστό επιτυχίας 65.6%. Στους καρκίνους του αίματος το ποσοστό επιτυχίας ήταν 55.1%. Επίσης η εξέταση μπορούσε να εντοπίζει τον ιστό που βρισκόταν ο καρκίνος μέσα στον οργανισμό σε ποσοστό 88.7%. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας αποφάσισε να δοκιμάσει πιλοτικά αυτή την εξέταση και θα πάρουν μέρος 140 χιλιάδες άτομα. Τα αποτελέσματα αναμένονται το 2023.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Καθώς οι θερμοκρασίες σε όλο τον πλανήτη αυξάνονται, οι αμερικανικές πόλεις δείχνουν με τον πιο εμφανή τρόπο ότι o υδράργυρος ανεβαίνει περισσότερο στις φτωχότερες γειτονιές. Η σκιά γίνεται προνόμιο για λίγους και οικονομικά ισχυρούς.

Τα τελευταία χρόνια το προσωπικό στο τηλεφωνικό κέντρο επειγόντων περιστατικών στο Ρίτσμοντ των ΗΠΑ έκανε μια περίεργη παρατήρηση: υπήρχε ένας ταχυδρομικός κωδικός, που αντιστοιχούσε στη συνοικία Γκίλπιν, από όπου γίνονταν οι περισσότερες κλήσεις για περιστατικά θερμοπληξίας.

Η εξήγηση στο περίεργο αυτό φαινόμενο άρχισε να δίνεται το 2016, όταν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της πόλης ψηφιοποίησαν πολεοδομικούς χάρτες της δεκαετίας του 1930. Σε αυτούς, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατέτασσε κάθε γειτονιά ανάλογα με την «επικινδυνότητά» της – ευφημισμός που χρησιμοποιούνταν για να περιγράφονται οι περιοχές με τον μεγαλύτερο πληθυσμό μεταναστών και μαύρων. Αφού χάρασσε κόκκινες γραμμές πάνω σε έναν χάρτη (με τον ίδιο τρόπο που οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες μοίραζαν περιοχές της Αφρικής και της Ασίας), η κυβέρνηση μείωνε τις κρατικές επιδοτήσεις και τις εγγυήσεις ενυπόθηκων δανείων για τις γειτονιές που θεωρούνταν επικίνδυνες.

Το αποτέλεσμα ήταν να μειώνονται όχι μόνο οι δημόσιες αλλά και οι ιδιωτικές επενδύσεις και τα δάνεια των τραπεζών. Συγκρίνοντας αυτούς τους χάρτες με σύγχρονα δορυφορικά δεδομένα ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι «επικίνδυνες» ζώνες της δεκαετίας του ’30 σήμερα παρουσιάζουν αισθητά υψηλότερες θερμοκρασίες από άλλα σημεία της πόλης, με διαφορά που μπορεί να ξεπερνά και τους 15 βαθμούς Κελσίου. Οι θερμικοί χάρτες της NASA απεικονίζουν και τον θεσμικό ρατσισμό του περασμένου αιώνα.

Στην ουσία του βέβαια το πρόβλημα δεν είναι φυλετικό αλλά πρωτίστως ταξικό. Έρευνα που πραγματοποίησε πριν από δύο χρόνια το κρατικό ραδιόφωνο των ΗΠΑ σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, έδειξε ότι όσο φτωχότερη είναι μια γειτονιά στις ΗΠΑ τόσο υψηλότερες είναι οι θερμοκρασίες που σημειώνει σε σχέση με την υπόλοιπη πόλη.

Στις πλούσιες περιοχές οι κάτοικοι έχουν την οικονομική και πολιτική ισχύ να πιέσουν τις Αρχές να αυξήσουν τους χώρους πρασίνου και κυρίως τα δέντρα στα πεζοδρόμια, τα οποία λειτουργούν σαν φυσικό σκίαστρο και μειώνουν τη θερμοκρασία χάρη στην εξάτμιση νερού από τα φύλλα τους. Παράλληλα η διαρκής ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου σημαίνει ότι το μεγαλύτερο τμήμα των αστικών δεντροφυτεύσεων περνά στα χέρια πολιτών και εταιρειών real estate. Στις περιοχές των πλουσίων υπάρχει πάντα χώρος και χρήμα για τη συντήρηση δέντρων – κάτι που θεωρείται πολυτέλεια για τα υποβαθμισμένα γκέτο των φτωχών.

Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται βέβαια σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο εδώ και δεκαετίες (αρκεί να μετρήσει κανείς τα δέντρα στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και στην Εκάλη για να το καταλάβει). Στις ΗΠΑ όμως η σκιά έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε έναν από τους σημαντικότερους δείκτες κοινωνικής ευμάρειας… και δεν σχετίζεται μόνο με τα δέντρα.

Όπως παρατηρούσε πρόσφατα ο Αμερικανός δημοσιογράφος Σαμ Μπλοκ, οι φτωχότερες περιοχές του Λος Αντζελες δεν έχουν απλώς λιγότερα δέντρα αλλά και λιγότερες στάσεις λεωφορείων με στέγαστρο, όπου οι επιβάτες μπορούν να βρουν καταφύγιο τις καυτές μεσημβρινές ώρες. Το συγκεκριμένο πρόβλημα ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80 όταν οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της κυβέρνησης Ρίγκαν έδωσαν σε ιδιώτες (και συγκεκριμένα σε διαφημιστικές εταιρείες) ακόμη και τις στάσεις των λεωφορείων.

Οι διαφημιστές κατασκεύαζαν στέγαστρα, για να μπορούν να τοποθετούν μεγάλες αφίσες προϊόντων, μόνο στις πιο εύπορες περιοχές όπου τα έσοδα από τις διαφημίσεις ξεπερνούσαν το κόστος συντήρησης των στάσεων. To κωμικοτραγικό αποτέλεσμα, εξηγεί ο Σαμ Μπλοκ, είναι ότι σήμερα στις περιοχές όπου δεν υπάρχουν στέγαστρα οι επιβάτες περιμένουν παρατεταγμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο σαν κούκλες μπάμπουσκα, ώστε οι πιο ψηλοί και ευτραφείς να προσφέρουν λίγη σκιά στους πιο μικρόσωμους. Όσο για τον πρώτο στη σειρά, είτε είναι καταδικασμένος να υποστεί τον καυτό ήλιο είτε πρέπει να αναζητήσει την ελάχιστη σκιά που προσφέρει μια πινακίδα της Τροχαίας ή μια κολόνα τηλεπικοινωνιών.

Όπου όμως δεν αφαιρούσε τις σκιές ο ιδιωτικός τομέας, ερχόταν το κράτος για να επαναφέρει τον ρατσισμό της δεκαετίας του ’60 με νέες μορφές. Σε πολλές υποβαθμισμένες περιοχές η αστυνομία ζητούσε να κοπούν δέντρα και να απομακρυνθούν κατασκευές που πρόσφεραν σκιά ώστε να έχουν καλύτερη ορατότητα οι κάμερες παρακολούθησης. Παράλληλα, στο όνομα του νόμου και της τάξης, αφαιρούνταν παγκάκια και δέντρα από τα ελάχιστα πάρκα, τα οποία έπρεπε να μη λειτουργούν σαν χώροι συνάθροισης αλλά μόνο σαν χώροι διέλευσης των πολιτών (ό,τι έκανε δηλαδή ο Δήμος Αθηναίων στην πλατεία Βικτωρίας). Το «πανοπτικόν» του αμερικανικού κράτους-χωροφύλακα απαιτούσε ελεύθερη ορατότητα και συνεπώς λιγότερες «σκιώδεις» περιοχές.

Οι επιπτώσεις όμως από τις υψηλότερες θερμοκρασίες και την έλλειψη σκιάς στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες των αμερικανικών πόλεων μετριούνται πλέον σε ανθρώπινες ζωές. Το καλοκαίρι του 2018, όταν ο υδράργυρος στη Βαλτιμόρη κόλλησε για ημέρες στους 40 βαθμούς Κελσίου, οι κλήσεις για ασθενοφόρα δεν αυξήθηκαν μόνο για περιστατικά θερμοπληξίας.

Τα επείγοντα περιστατικά δέχτηκαν 70% περισσότερους ασθενείς με χρόνια παρεμποδιστική πνευμονική πάθηση (COPD) και 80% περισσότερα περιστατικά καρδιακών επεισοδίων ενώ διπλασιάστηκαν και οι περιπτώσεις υψηλής πίεσης. Η αφόρητη ζέστη των φτωχών μεταφράζεται επίσης σε περισσότερες και ισχυρότερες περιπτώσεις αλλεργιών αλλά και γενικότερη φυσική εξάντληση. Αν και ζούσαν στην ίδια πόλη, οι πλούσιοι αντιμετώπιζαν απλώς μια ζεστή ημέρα ενώ οι φτωχοί ζούσαν στην Κόλαση του Δάντη.

(Πηγή: info-war.gr)

Συντάκτης: Γιάννης Θ. Διαμαντής

Ο δυτικός κόσμος, υπό τη σκιά και της μετάλλαξης Δέλτα, συνεχίζει να ηγείται μια άνισης κούρσας εμβολιασμών καταπατώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης και αλληλεγγύης αλλά και δίνοντας ρεσιτάλ αυτοκαταστροφής

Πηγή: un.org

H μετάλλαξη Δέλτα, η δυσπιστία ανησυχητικά μεγάλου αριθμού πολιτών έναντι των εμβολιασμών και η ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας να μην επιστρέψουμε στους περιορισμούς και τα lockdown των προηγούμενων μηνών, μοιραία μάς κάνει να ξεχνάμε τι συμβαίνει εκτός του ελληνικού μικρόκοσμου.

Από τη φύση της όμως η Covid-19 ήταν και παραμένει ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρο τον πλανήτη και αν δεν το αντιμετωπίσουμε ως τέτοιο, τότε δύσκολα θα απαλλαγούμε από αυτό.

Στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, η μάχη  δίνεται για να πειστούν οι πολίτες να αξιοποιήσουν τα εμβόλια που φτάνουν και περισσεύουν στις κρατικές αποθήκες, σε άλλα όμως σημεία του πλανήτη η μάχη δεν δίνεται για το πώς θα αδειάσουν οι αποθήκες αυτές αλλά για το πώς θα γεμίσουν.

Στα τέλη του προηγούμενου έτους, η Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και την Ανοσοποίηση (GAVI Vaccine Alliance), του ιδρύματος  Bill & Melinda Gates, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλά κράτη και οργανισμοί της υφηλίου δημιούργησαν τον μηχανισμό COVAX, με σκοπό να διατεθούν επαρκείς ποσότητες εμβολίων στις φτωχότερες χώρες.

Όπως αναφέρει το επιστημονικό περιοδικό Lancet, παρά το γεγονός ότι εξασφαλίστηκε η απαραίτητη χρηματοδότηση, το πρόγραμμα Covax δεν έφερε ικανοποιητικά αποτελέσματα και οι ρυθμοί των εμβολιασμών σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής συνεχίζουν να απογοητεύουν.

Στις 2 Ιουνίου, o γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, μιλώντας σε διάσκεψη για τον Covax δήλωσε «Σήμερα, δέκα χώρες έχουν χορηγήσει το 75% του συνόλου των εμβολίων Covid-19, ενώ στις φτωχές χώρες υγειονομικοί και πολίτες με υποκείμενα νοσήματα δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά».

Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει από την αρχή των εμβολιασμών είναι η προσπάθεια των κυβερνήσεων των πλούσιων χωρών να εξασφαλίσουν μια εντός των τειχών τους ανοσία αγέλης, μέσω εμβολιασμών ατόμων που δεν διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο, ενώ την ίδια στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική που έχουν άμεση ανάγκη να εμβολιαστούν δεν έχουν πρόσβαση στο εμβόλιο.

Η έξαρση της πανδημίας στην Ινδία, που ήταν ένας από τους μεγάλους τροφοδότες του προγράμματος Covax, εκανε την κατάσταση ακόμα δυσκολότερη ενώ η παγκόσμια εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα, που δείχνει να πλήττει ευκολότερα νεαρότερες ηλικίες, θέτει ακόμα ένα μεγάλο εμπόδιο.

Στην πλούσια Δύση η συζήτηση για τον εμβολιασμό παιδιών και εφήβων έχει πλέον ανοίξει. Μαντέψτε όμως ποιοι θα μείνουν χωρίς εμβόλια αν η Δύση αποφασίσει να εμβολιάσει και αυτές τις ηλικιακές ομάδες.

Η καθηγήτρια της Οξφόρδης Σάρα Γκίλμπερτ, που στο μέλλον θα μνημονεύεται ως μία από τους σωτήρες της ανθρωπότητας στη μάχη κατά του κορονοϊού,  επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημιούργησε ένα από τα διαθέσιμα σήμερα εμβόλια, θέτει το ζήτημα στη σωστή του βάση.

«Πρέπει να ζυγίσουμε τον εμβολιασμό παιδιών στις χώρες υψηλού εισοδήματος με τον εμβολιασμό του υπόλοιπου πλανήτη, καθώς πρέπει να σταματήσουμε τη μετάδοση αυτού του ιού παγκοσμίως».

H προσπάθεια των ισχυρών του πλανήτη να φτιάξουν τα δικά τους τείχη ανοσίας, αφήνοντας  έξω από αυτά, εκατομμύρια ανθρώπους εκτεθειμένους στο έλεος της πανδημίας, εκτός από κατάφορα άδικο είναι και ολοφάνερα αυτοκαταστροφικό.

Δύο χρόνια σχεδόν τώρα θα έπρεπε να έχουμε αντιληφθεί, ότι ο συγκεκριμένος ιός δεν πτοείται ούτε από χιλιομετρικές αποστάσεις ούτε από κλειστά σύνορα. Έτσι το τείχος που υποτίθεται ότι χτίζεται κατά της Covid-19, είναι εξαρχής σαθρό και γεμάτο κενά.

Το μόνο τείχος ανοσίας που θα μας προστατεύσει, ουσιαστικά και οριστικά, είναι αυτό που θα καλύπτει ολόκληρο τον πλανήτη και όχι απλώς συγκεκριμένα και ευνοημένα, τμήματα αυτού.

(Πηγή: in.gr)

Τα εσπεριδοειδή ενδέχεται να γίνουν προϊόντα πολυτελείας καθώς διάφορες ποικιλίες κινδυνεύουν από αρρώστιες. Επιστήμονες από την Καλιφόρνια εστιάζουν στον εμβολιασμό τους.

Βοτανολόγος από το Πανεπιστήμιο του Ριβερσάιντ παρακολουθεί την πορεία πειραμάτων σε λεμόνια

Έχει ζέστη και αέρα συνήθως στην τεράστια έκταση καλλιέργειας εσπεριδοειδών στο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας, περίπου μια ώρα έξω από το Λος Άντζελες. Ο ερευνητής Κίραν Γκάντχεβ δείχνει νεαρές λεμονιές, ύψους μόλις μισού μέτρου, που μόλις εμβολιάστηκαν… όχι κατά του κορωνοϊού αλλά στο πλαίσιο του προγράμματος προστασίας εσπεριδοειδών του Πανεπιστημίου Ριβερσάιντ. Για να εμβολιάσει τις λεμονιές ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία. Όπως εξηγεί: «Παίρνουμε ένα μικρό κομμάτι φλοιού από ένα μολυσμένο δέντρο, κόβουμε τον κορμό κάθετα και οριζόντια. Στη συνέχεια τοποθετούμε το κομμάτι του μολυσμένου δέντρου στο υγιές».

Ο μολυσμένος φλοιός φέρει ίχνη από το γενετικό υλικό ενός ιού, που οδηγεί στο κιτρίνισμα των φύλλων, ελαχιστοποιώντας τον αριθμό των φρούτων που τελικά παράγει το δέντρο (Yellow Vein Disease). Μάλιστα οι ειδικοί μπορούν να εντοπίσουν τα πρώτα ίχνη της εμφάνισης της νόσου ακόμη και στα φύλλα νεαρών δέντρων. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των δέντρων μπορεί να ανταποκριθεί σε μια μικρή δόση του ιού και να μην μολυνθεί ξανά. Όπως εξηγεί ο Γκάντχεβ, το νέο εμβόλιο για τα εσπεριδοειδή βρίσκεται στην πρώτη φάση των κλινικών μελετών, ενώ διερευνάται παράλληλα η ασφάλειά του.

H επικίνδυνη ασθένεια Citrus Greening

Οι μελέτες του Πανεπιστημίου Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας επικεντρώνονται σε διάφορες ασθένειες των εσπεριδοειδών, όπως η ιδιαίτερα ανησυχητική νόσος Citrus Greening ή «ασθένεια των πράσινων εσπεριδοειδών», όπως θα μπορούσε να μεταφραστεί. Όπως επισημαίνει ο Έλληνας Καθηγητής Φυτοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας, Γεώργιος Βιδαλάκης: «Το φυτό σταματά να φωτοσυνθέτει, οι ρίζες πλέον χάνουν τη δύναμη να αναπτυχθούν και το δέντρο σε λίγα χρόνια μας αποχαιρετά».

Η ασθένεια προέρχεται από την Κίνα. Από το 2005 εντοπίζεται επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και ιδίως στην Φλόριντα. Ήδη έχει οδηγήσει σε μεγάλες οικονομικές απώλειες για τους παραγωγούς λεμονιών και πορτοκαλιών. Ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, κάνοντας λόγο για οικονομικές απώλειες εκατομμυρίων μακροπρόθεσμα.

Η κλιματική αλλαγή ευνοεί την εμφάνιση μολυσματικών ασθενειών

Ένας επιπλέον παράγοντας που ευνοεί την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών στα εσπεριδοειδή είναι η κλιματική αλλαγή. Ο Γεώργιος Βιδαλάκης παρατηρεί: «Οι θερμοκρασίες αυξάνονται, είναι γεγονός. Μειώνεται ο κύκλος ζωής ορισμένων εντόμων και μεταλλάσσονται οι βιότοποι». Σύμφωνα με τον ειδικό, το πρόβλημα είναι ότι ορισμένες επικίνδυνες ασθένειες είναι επίσης κληρονομικές. Προειδοποιεί μάλιστα ότι ενδέχεται στο μέλλον τα λεμόνια και τα πορτοκάλια να γίνουν είδη πολυτελείας, αν δεν προστατευθούν άμεσα. Δεν θα εξαφανιστούν, όπως λέει, αλλά ενδεχομένως να ακριβύνουν, ενώ η συγκομιδή τους θα γίνεται σε ορισμένες μόνο περιόδους.

Στο πλαίσιο του Κλινικού Προγράμματος Προστασίας Εσπεριδοειδών, το οποίο διευθύνει ο Γ. Βιδαλάκης, μεγάλο βάρος πέφτει επίσης στην καλλιέργεια υγιών μοσχευμάτων εσπεριδοειδών που θα μπορέσουν να δώσουν μελλοντικά λύσεις σε αγρότες και κηπουρούς. «Χωρίς τις έρευνές μας, πολλές ασθένειες θα μπορούσαν να εξαπλωθούν σαν πυρκαγιά». Ωστόσο μέχρι να εγκριθούν αντίστοιχα εμβόλια για τα εσπεριδοειδή, μπορεί να χρειαστούν χρόνια.

(Πηγή: dw.com)

Αν το μεταλλαγμένο στέλεχος είναι αρκετά ισχυρό, εξελίσσεται σε παραλλαγή. Ωστόσο, πρέπει να αναπαραχθεί για να γίνει αυτό. Και τα ανεμβολίαστα άτομα προσφέρουν αυτήν τη δυνατότητα. 

Οι άνθρωποι που επιλέγουν να μην εμβολιαστούν δεν συνιστούν κίνδυνο μόνο στη δική τους υγεία. Στην περίπτωση που νοσήσουν από κοροναϊό, συνιστούν κίνδυνο για όλους, τονίζουν ειδικοί επιδημιολόγοι

Και αυτό συμβαίνει, καθώς η μόνη πηγή νέων παραλλαγών κοροναϊού βρίσκεται στο σώμα ενός ατόμου που έχει προσβληθεί.

«Οι ανεμβολίαστοι είναι δυνητικά εργοστάσια μεταλλάξεων», είπε στο CNN ο δρ. Ουίλιαμ Σάφνερ, καθηγητής στο τμήμα Λοιμωδών στο πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Βάντερμπιλντ.

«Όσο περισσότεροι οι ανεμβολίαστοι, τόσο περισσότερες οι ευκαιρίες για πολλαπλασιασμό του ιού» συμπληρώνει.

«Κι όταν πολλαπλασιάζεται [o ιός], μεταλλάσσεται και μπορεί να δημιουργηθεί παραλλαγή που είναι ακόμη πιο σοβαρή» προσθέτει.

Πώς δημιουργούνται οι μεταλλάξεις

Όλοι οι ιοί μεταλλάσσονται. Και παρότι ο κοροναϊός δεν είναι επιρρεπής στις μεταλλάξεις, αλλάζει και εξελίσσεται.

Οι περισσότερες αλλαγές δεν μεταμορφώνουν κάπως τον ιό και κάποιες, μάλιστα, τον αποδυναμώνουν. Ωστόσο, κάποιες φορές, ένα ιός αναπτύσσει μια τυχαία μετάλλαξη που με κάποιον τρόπο τον ενισχύει – για παράδειγμα, κάνοντάς τον πιο μεταδοτικό ή πιο ικανό να μολύνει μεγαλύτερο φάσμα ξενιστών.

Οι ιοί με πλεονέκτημα θα υπερισχύσουν άλλων ιών. Κι αν το άτομο που έχει προσβληθεί, το μεταδώσει σε άλλον, σημαίνει πως θα αυξήσει τη μεταδοτικότητα του μεταλλαγμένου στελέχους.

Αν το μεταλλαγμένο στέλεχος είναι αρκετά ισχυρό, εξελίσσεται σε παραλλαγή.

Ωστόσο, πρέπει να αναπαραχθεί για να γίνει αυτό. Και τα ανεμβολίαστα άτομα προσφέρουν αυτήν τη δυνατότητα.

«Καθώς οι μεταλλάξεις εμφανίζονται σε ιούς, αυτοί που επιμένουν είναι κι αυτοί που θα διευκολύνουν τον ιό να εξαπλωθεί στον πληθυσμό. Κάθε φορά που οι ιοί μεταλλάσσονται, δημιουργείται μια διαφορετική πλατφόρμα για τον ιό να προσθέσει κι άλλες μεταλλάξεις. Αυτή τη στιγμή έχουμε ιούς που μεταδίδονται πιο αποτελεσματικά» εξηγεί ο Άντριου Πέκοστζ, μικροβιολόγος και ανοσιολόγος στο τμήμα Δημόσιας Υγείας τού Τζονς Χόπκινς.

Με τη σειρά του, ο δρ. Φίλιπ Λάντριγκαν, παιδίατρος και ιολόγος στο Boston College, προειδοποιεί: «Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μετάλλαξη σε ένα άτομο».

Πέρσι, πριν ακόμα αρχίσουμε να ονομάζουμε τις διάφορες μεταλλάξεις, ένα στέλεχος του ιού με τη μετάλλαξη D614G πέρασε από την Ευρώπη στις ΗΠΑ και στη συνέχεια κυριάρχησε σε ολόκληρο τον κόσμο, υπερτερώντας του αρχικού στελέχους της Ουχάν.

Τα εμβόλια παρέχουν ικανοποιητική προστασία απέναντι σε όλες τις μεταλλάξεις προς το παρόν, αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει. Γι’ αυτό οι γιατροί και οι υγειονομικές αρχές σε όλο τον κόσμο καλούν τον κόσμο να εμβολιαστεί.

«Όσο περισσότερο επιτρέπουμε στον ιό να εξαπλώνεται, τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχει αυτός να αλλάξει», προειδοποίησε ο ΠΟΥ τον περασμένο μήνα.

(Πηγή: in.gr)

SHUTTERSTOCK

Υπάρχουν 40% πιθανότητες η μέση θερμοκρασία κατά τη διάρκεια ενός έτους να υπερβεί ως το 2025 το όριο του 1,5 βαθμού πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, στόχο που θέτει η συμφωνία του Παρισιού για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, προειδοποίησε σήμερα ο ΟΗΕ.

Λόγω των κλιματικών αλλαγών, την τελευταία δεκαετία καταγράφηκαν θερμοκρασίες ρεκόρ: Το 2020 καταχωρίσθηκε ως εκ τούτου στην ίδια πλευρά με το 2016 στις πιο ζεστές χρονιές που έχουν καταγραφεί ποτέ στον κόσμο, με μέση θερμοκρασία 1,25 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.

Ωστόσο η συμφωνία του Παρισιού, που συνήφθη το 2015, ορίζει ως στόχο να “συγκρατηθεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη σαφώς κάτω των 2 βαθμών Κελσίου σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, συνεχίζοντας τη δράση που έχει αναληφθεί για να περιοριστεί η άνοδος της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου, (κάτι το οποίο) θα περιόριζε αισθητά τους κινδύνους και τις συνέπειες των κλιματικών αλλαγών”.

Όμως οι πιθανότητες αυτό το τελευταίο όριο να ξεπεραστεί για τουλάχιστον μια ημερολογιακή χρονιά αυξάνονται διαρκώς, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η βρετανική Μετεωρολογική Υπηρεσία για λογαριασμό του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (WMO), την ειδική υπηρεσία του ΟΗΕ.

“Είναι πιθανόν κατά 40% η ετήσια μέση θερμοκρασία παγκοσμίως να είναι προσωρινά ανώτερη του 1,5 βαθμού Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα για τουλάχιστον μία από τις πέντε επόμενες χρονιές, και αυτή η πιθανότητα αυξάνεται με τον χρόνο”, υπογραμμίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας κατά την παρουσίαση του “ενημερωτικού δελτίου για τις ετήσιες δεκαετείς προβλέψεις για το κλίμα σε παγκόσμια κλίμακα”.

Εξάλλου “υπάρχει 90% πιθανότητα τουλάχιστον μια χρονιά μεταξύ του 2021 και του 2025 να είναι η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί ποτέ και να ρίξει έτσι από τον θρόνο του το 2016″.

Ακόμη κι αν η υπέρβαση του ορίου αυτού θα είναι μόνον προσωρινή, “η μελέτη αυτή δείχνει με μεγάλη επιστημονική αξιοπιστία ότι πλησιάζουμε με μετρήσιμο και αναπόφευκτο τρόπο το κατώτερο όριο της συμφωνίας του Παρισιού”, υπογραμμίζει ο Πετέρι Τάαλας, ο διευθυντής του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού.

Επίσης προειδοποιεί για τις συνέπειες, καθώς “η άνοδος των θερμοκρασιών οδηγεί σε αυξημένο λιώσιμο των πάγων, σε μια άνοδο της στάθμης της θάλασσας, μια αύξηση των κυμάτων ζέστης και άλλα ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα, όπως και σε πιο σημαντικές επιπτώσεις στην διατροφική ασφάλεια, την υγεία, το περιβάλλον και την βιώσιμη ανάπτυξη”.

Άλλοι ειδικοί υπογράμμισαν ότι η υπέρβαση προσωρινά του 1,5 βαθμού Κελσίου δεν σημαίνει απαραίτητα το τέλος των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα, όπως ο Γιούρι Ρόγκελ του Imperial College του Λονδίνου. “Ωστόσο αυτή είναι παρά ταύτα μια πολύ κακή είδηση”, υπογράμμισε. “Αυτό μας λέει για άλλη μια φορά ότι οι ενέργειες απέναντι στις κλιματικές αλλαγές είναι μέχρι σήμερα εντελώς ανεπαρκείς και ότι θα πρέπει επειγόντως να μειώσουμε στο μηδέν τις εκπομπές (των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου) για να σταματήσουμε την υπερθέρμανση” του πλανήτη.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Οι ερευνητές έδωσαν στην δημοσιότητα αυτή την εικόνα που απεικονίζει το μυστηριώδες νεφέλωμα. – https://academic.oup.com

Με την βοήθεια του ευρωπαϊκού διαστημικού παρατηρητηρίου XMM-Newton ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ένα κολοσσιαίο απομονωμένο νεφέλωμα αερίων. Το νεφέλωμα βρίσκεται εντός του γαλαξιακού σμήνους  Abell 1367 που βρίσκεται σε απόσταση 330 εκατ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Λέοντα και περιλαμβάνει περίπου 70 μεγάλου μεγέθους γαλαξίες. Το νεφέλωμα έχει μάζα παρόμοια με αυτή δέκα δισ. άστρων σαν τον Ήλιο και είναι μεγαλύτερο από τον γαλαξία μας.

«Είναι μια αναπάντεχη αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστική ανακάλυψη. Αποδεικνύεται ότι νέες εκπλήξεις περιμένουν συνεχώς την αστρονομία εκεί έξω. Το νεφέλωμα δεν σχετίζεται με κανένα από τους γνωστούς γαλαξίες του σμήνους, βρίσκεται σε μια ερημική τοποθεσία. Ίσως να προέρχεται από κάποιο απομακρυσμένο γαλαξία του σμήνους που δεν έχουμε εντοπίσει ακόμη» αναφέρει ο δρ. Μινγκ Σαν, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

Οι ερευνητές θεωρούν δεδομένο ότι το νεφέλωμα σχηματίστηκε σε κάποιο γαλαξία και ένα σύνθετο κοσμικό φαινόμενο το απομάκρυνε από τον γαλαξία του. Εδώ ξεκινούν όμως τα μυστήρια που καλούνται να λύσουν οι επιστήμονες. Κανονικά το νεφέλωμα όταν εγκατέλειψε τον γαλαξία του και βρέθηκε μακριά στο διαγαλαξιακό Διάστημα θα έπρεπε η θερμοκρασία σε αυτό να μειωθεί πολύ και να τελικά να εξατμιστεί με τρόπο ανάλογο που λιώνει ο πάγος το καλοκαίρι.

Όμως το νεφέλωμα φαίνεται ότι έχει καταφέρει να επιβιώσει εκατοντάδες εκατ. έτη γεγονός που πρέπει να εξηγηθεί τώρα από τους ειδικούς. «Δεν διαθέτουμε αρκετά δεδομένα για να κατανοήσουμε αυτή την εκπληκτική βιωσιμότητα του νεφελώματος. Ίσως σχετίζεται με κάποιο μαγνητικό πεδίο που διαθέτει» σημειώνει ο Μινγκ Σαν.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Το πιο συναρπαστικό είναι ότι ορισμένοι από αυτούς τους εξωτικούς κόσμους έχουν θερμανθεί από ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις των μητρικών τους πλανητών, πυροδοτώντας φάσεις βίαιης δραστηριότητας

Μερικοί από τους πιο συναρπαστικούς κόσμους στην διαστημική γειτονιά μας, δεν είναι πλανήτες, αλλά τα φεγγάρια που περιστρέφονται γύρω τους, αναφέρει, το Live Science, προσθέτοντας, ότι όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, εκτός από δύο, έχουν φυσικούς δορυφόρους.

Σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο, γίνεται αναφορά στο φεγγάρι της Γης, ένα πανέμορφο αλλά σκληρό, νεκρό κόσμο που έχει διαμορφωθεί από αρχαία ηφαίστεια και αμέτρητους κρατήρες.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το φεγγάρι  είναι αναμφίβολα το πιο οικείο, για μας, αλλά δεν είναι το πιο ενδιαφέρον.

Κάθε ένας από τους γιγάντιους πλανήτες του εξωτερικού ηλιακού συστήματος συνοδεύεται από μια σειρά δορυφόρων. Αν και βρίσκονται μακριά από τον ήλιο και στερούνται ηλιακής θερμότητας και φωτός, παρουσιάζουν τόση ποικιλία όση και οι ίδιοι οι πλανήτες.

Ορισμένοι, όπως η Καλλιστώ του Δία και ο Μίμας του Κρόνου, έχουν παραμείνει παγωμένοι για δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά φέρουν εξαιρετικά σημάδια από την έκθεσή τους σε «βομβαρδισμούς» από το διάστημα. Άλλοι, όπως τα φεγγάρια του Κρόνου, Παν και Άτλας και η Νηρηίδα του Ποσειδώνα, έχουν επηρεαστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους από τις αλληλεπιδράσεις με τους γείτονές τους, αναφέρει το Live Science, σύμφωνα με την ertnews. Το πιο συναρπαστικό είναι ότι ορισμένοι από αυτούς τους εξωτικούς κόσμους έχουν θερμανθεί από ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις των μητρικών τους πλανητών, πυροδοτώντας φάσεις βίαιης δραστηριότητας όπως αυτές που διαμόρφωσαν τη Μιράντα, το φεγγάρι-Φρανκενστάιν του Ουρανού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές οι δυνάμεις εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμη και σήμερα, δημιουργώντας συναρπαστικά σώματα όπως η Ιώ του Δία και ο παγωμένος Εγκέλαδος του Κρόνου, το ήρεμο εξωτερικό του οποίου, μπορεί να κρύβει ακόμη και το μεγαλύτερο μυστικό του ηλιακού συστήματος: την εξωγήινη ζωή.

Εγκέλαδος

Από το 2004, όταν το σκάφος Cassini της NASA έφτασε στον Κρόνο, ο μικρός εσωτερικός δορυφόρος του πλανήτη, ο Εγκέλαδος, έγινε ένας από τους πιο μελετημένους και συζητημένους κόσμους σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Οφείλει τη νέα του φήμη στην ανακάλυψη τεράστιων πιδάκων υδάτινου πάγου που εκρήγνυνται στο διάστημα κατά μήκος ρωγμών στο νότιο ημισφαίριό του – υποδηλώνοντας την ύπαρξη υγρού νερού ακριβώς κάτω από τον λεπτό, παγωμένο φλοιό του φεγγαριού.

Οι επιστήμονες είχαν υποψιαστεί την παράξενη δραστηριότητα του Εγκέλαδου πριν από την άφιξη του Cassini, χάρη σε προηγούμενες εικόνες που έδειχναν ότι το φεγγάρι του έχει μια ασυνήθιστα φωτεινή επιφάνεια και κρατήρες που μοιάζουν σαν να είναι καλυμμένοι με χιόνι. Παρ’ όλα αυτά, η ανακάλυψη του πάγου -που αρχικά έγινε όταν το Cassini πέταξε κατευθείαν μέσα από έναν από αυτούς – επιβεβαίωσε ότι ο Εγκέλαδος είναι γεωλογικώς ενεργός.

Με διάμετρο 504 χλμ. και σύσταση πέτρας/πάγου, ο Εγκέλαδος θα πρέπει να πάγωσε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όπως πολλοί από τους γείτονές του στο σύστημα του Κρόνου. Ωστόσο οι παλιρροϊκές δυνάμεις που προκαλούνται από μια βαρυτική διελκυστίνδα μεταξύ του Κρόνου και ενός μεγαλύτερου φεγγαριού, της Διώνης, διατηρούν το εσωτερικό του φεγγαριού ζεστό και ενεργό, καθιστώντας τον πρωταρχικό στόχο για ζωή στο ηλιακό σύστημα.

Ενώ μεγάλο μέρος του πάγου νερού καλύπτει την επιφάνεια, μια σημαντική ποσότητα διαφεύγει από την ασθενή βαρύτητα και μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο. Εδώ, απλώνεται για να σχηματίσει τον δακτύλιο Ε σε σχήμα ντόνατ – τον εξώτερο και αραιότερο από τους κύριους δακτυλίους του Κρόνου.

Καλλιστώ

Η Καλλιστώ, το εξωτερικό φεγγάρι του Δία, είναι το τρίτο μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού συστήματος και είναι ελάχιστα μικρότερο από τον Ερμή. Παρόμοια στην εμφάνιση με μια μπάλα του γκολφ, η Καλλιστώ καλύπτεται σχεδόν ομοιόμορφα με κοιλότητες και κρατήρες σε όλη την επιφάνειά της, στοιχεία αμείλικτων συγκρούσεων.

Οφείλει τη θρυμματισμένη επιφάνειά της στη θέση της στο σύστημα του Δία – η βαρύτητα του γιγάντιου πλανήτη ασκεί ισχυρή επιρροή, διαταράσσοντας τις τροχιές των διερχόμενων κομητών και συχνά παρασύροντάς τους στην καταστροφή τους, όπως φάνηκε πιο θεαματικά στην πρόσκρουση του κομήτη Shoemaker-Levy 9 το 1994.

Το φεγγάρι αποτελείται από ίσα μέρη βράχου και πάγου – τα φωτεινότερα τμήματα της επιφάνειας της Καλλιστούς πιστεύεται ότι είναι κυρίως νερό με πάγο, ενώ οι πιο σκούρες κηλίδες είναι περιοχές με υψηλή διάβρωση και βραχώδες υλικό φτωχό σε πάγο.

Η επιφάνεια της Καλλιστώς, ωστόσο, παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητη για περισσότερα από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, αναπτύσσοντας το πυκνό τοπίο της από επικαλυπτόμενους κρατήρες κατά τη διάρκεια αιώνων.

Δάκτυλος

Η 243 Ίδη (243 Ida), ένας αστεροειδής που έχει χαρακτηριστεί ως μικρός πλανήτης, έχει ένα φεγγάρι με διάμετρο μόλις 1,6 χλμ. στον μακρύτερο άξονά της. Χάρη στην ασθενή βαρύτητα του μεγαλύτερου αστεροειδούς, ο Δάκτυλος είναι απίθανο να αιχμαλωτίστηκε σε τροχιά, ωστόσο η εναλλακτική λύση – ότι η Ίδη και ο Δάκτυλος σχηματίστηκαν παράλληλα – εγείρει εξίσου πολλά ερωτήματα με τις απαντήσεις που δίνει.

Η Ίδη,  είναι ένα σημαντικό μέλος της Οικογένειας αστεροειδών της Κορωνίδος που αποτελείται από περισσότερους από 300 αστεροειδείς, οι οποίοι έχουν παρόμοιες τροχιές. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η οικογένεια σχηματίστηκε πριν από 1 ή 2 δισεκατομμύρια χρόνια κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης αστεροειδών. Ο Δάκτυλος θα μπορούσε να είναι ένα μικρότερο θραύσμα από τα συντρίμμια της σύγκρουσης που κατέληξε σε τροχιά γύρω από την Ίδη, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα – τα υπολογιστικά μοντέλα δείχνουν ότι ο Δάκτυλος θα καταστρεφόταν σχεδόν σίγουρα από μια σύγκρουση με άλλον αστεροειδή. Πώς μπορεί λοιπόν να είναι πάνω από ένα δισεκατομμύριο ετών;

Μια θεωρία είναι ότι η οικογένεια της Κορωνίδος είναι νεότερη απ’ ό,τι φαίνεται, και οι κρατήρες της Ίδης οφείλονται σε μια καταιγίδα συγκρούσεων που προκλήθηκε κατά την αρχική διάσπαση. Μια άλλη θεωρία είναι ότι ο Δάκτυλος έχει υποστεί μια διαλυτική σύγκρουση, αλλά έχει ενωθεί ξανά στην τροχιά του, όπως διαπίστωσε η NASA – γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει το εκπληκτικά σφαιρικό σχήμα του.

Ιαπετός

Ο Ιαπετός είναι ο τρίτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου και ο ενδέκατος, κατά σειρά μεγέθους, δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Είναι πολύ γνωστός για την έντονη διαφορά της λευκαύγειας ανάμεσα στις δύο πλευρές του, από τις οποίες η μία είναι σχεδόν εντελώς λευκή και η άλλη σχεδόν εντελώς σκοτεινή.

Μια πρώιμη θεωρία για την εξήγηση της διαφοράς χρώματος ήταν ότι η μπροστινή πλευρά καλύπτεται από σκόνη που παράγεται από μικροσκοπικές συγκρούσεις μετεωριτών σε μικρά εξωτερικά φεγγάρια, τα οποία κινούνται σπειροειδώς προς τον Κρόνο, όπως διαπίστωσε η NASA. Οι εικόνες από το Cassini αποκάλυψαν και άλλα μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως μια οροσειρά που διατρέχει τον ισημερινό του, ύψους 13 χιλιομέτρων και πλάτους 20 χιλιομέτρων, η οποία δίνει στο φεγγάρι το χαρακτηριστικό σχήμα καρυδιού.

Η προέλευση αυτής της κορυφογραμμής είναι αινιγματική. Ορισμένες θεωρίες υποστηρίζουν ότι είναι ένα απολίθωμα από μια εποχή που ο Ιαπετός εκτεινόταν πολύ πιο γρήγορα και διογκωνόταν στον ισημερινό, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είναι συντρίμμια από ένα σύστημα δακτυλίων που κάποτε περιέβαλε το φεγγάρι και κατέρρευσε στην επιφάνειά του.

Νηρηίδα

Η Νηρηίδα ήταν το δεύτερο φεγγάρι που βρέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ποσειδώνα και η φήμη της οφείλεται στην ασυνήθιστη τροχιά της. Η απόσταση της από τον Ποσειδώνα κυμαίνεται μεταξύ 1,4 και 9,7 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτή η τροχιά είναι συνήθως τυπική για τους αιχμαλωτισμένους δορυφόρους – αστεροειδείς και κομήτες που παρασύρονται σε εξαιρετικά έκκεντρες τροχιές από τη βαρύτητα των γιγάντιων εξωτερικών πλανητών – αλλά το ασυνήθιστα μεγάλο μέγεθος της Νηρηίδας υποδηλώνει μια μάλλον πιο ενδιαφέρουσα ιστορία.

Στοιχεία από την πτήση του Voyager 2 το 1989, υποδηλώνουν ότι ο Τρίτων αιχμαλωτίστηκε σε τροχιά από την ζώνη Kuiper. Ο Τρίτων θα είχε διαταράξει τις τροχιές των αρχικών φεγγαριών του Ποσειδώνα, εκτινάσσοντας πολλά από αυτά.

Ιώ

Η Ιώ είναι το εσωτερικότερο από τα τέσσερα γιγάντια φεγγάρια του Γαλιλαίου που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού συστήματος, τον Δία. Το τοπίο της είναι ένα ιογενές μείγμα κίτρινων, κόκκινων και καφέ χρωμάτων, γεμάτο από παράξενους και συνεχώς μεταβαλλόμενους ορυκτούς σχηματισμούς που δημιουργούνται από το θείο που ξεχύνεται στην επιφάνειά της σε διάφορες μορφές. Η Ιώ είναι ο πιο ηφαιστειακός κόσμος στο ηλιακό σύστημα. Η παράξενη επιφάνειά της παρατηρήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των διελεύσεων του διαστημικού οχήματος Pioneer στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αλλά η ηφαιστειακή φύση της ανακαλύφθηκε μόλις εβδομάδες πριν από την άφιξη της αποστολής Voyager 1 το 1979.

Το φεγγάρι είναι παγιδευμένο σε μια βαρυτική διελκυστίνδα μεταξύ των εξωτερικών γειτόνων του και του ίδιου του Δία, και αυτό εμποδίζει την τροχιά του να σταθεροποιηθεί σε έναν τέλειο κύκλο. Μικρές αλλαγές στην απόσταση της Ιούς από τον Δία – λιγότερο από 0,5% μεταβολή στην τροχιά της – δημιουργούν τεράστιες παλιρροϊκές δυνάμεις που χτυπούν το εσωτερικό του φεγγαριού προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα πετρώματα που τρίβονται το ένα δίπλα στο άλλο θερμαίνονται λόγω της τριβής, διατηρώντας τον πυρήνα του φεγγαριού λιωμένο και δημιουργώντας τεράστιες υπόγειες δεξαμενές μάγματος.

Ενώ η πλειονότητα των πετρωμάτων της είναι πυριτικά παρόμοια με εκείνα της Γης, έχουν σχετικά υψηλά σημεία τήξης, και βρίσκονται κυρίως λιωμένα σε έναν καυτό ωκεανό μάγματος, δεκάδες χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια. Αντίθετα, το μεγαλύτερο μέρος της επιφανειακής δραστηριότητας της αφορά πετρώματα πλούσια σε θείο που μπορούν να παραμείνουν λιωμένα σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.

Μαζί, αυτές οι δύο μορφές ηφαιστειότητας έχουν από καιρό απομακρύνει κάθε παγωμένο υλικό που είχε αρχικά η Ιώ, αφήνοντας έναν κόσμο που είναι άνυδρος και χωρίς πάγο, παρά τη μέση επιφανειακή θερμοκρασία των -160 βαθμών Κελσίου.

Υπερίων

Ο Υπερίων είναι ο πιο παράξενος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα, με την επιφάνειά του να μοιάζει με σφουγγάρι ή κοράλλι με βαθιές, σκοτεινές κοιλότητες που πλαισιώνονται από κοφτερές κορυφογραμμές από φωτεινότερα πετρώματα και πάγο. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πράγμα που είναι παράξενο στον Υπερίωνα, καθώς ήταν το πρώτο μη σφαιρικό φεγγάρι που ανακαλύφθηκε και έχει μια σαφώς έκκεντρη τροχιά.

Ο δορυφόρος αυτός περιστρέφεται σε ένα χαοτικό μοτίβο, με τον άξονά του να ταλαντεύεται απρόβλεπτα. Όπως όλα τα φεγγάρια του εξωτερικού ηλιακού συστήματος, αποτελείται κυρίως από παγωμένο νερό, αλλά η επιφάνειά του είναι ασυνήθιστα σκοτεινή. Με τη βοήθεια του Cassini, οι επιστήμονες μέτρησαν την πυκνότητά του στο 55%, ενώ το εσωτερικό του είναι ως επί το πλείστον κενό.

Μια δημοφιλής θεωρία είναι ότι ο Υπερίων είναι το επιζών απομεινάρι ενός μεγαλύτερου δορυφόρου που κάποτε βρισκόταν σε τροχιά μεταξύ του Τιτάνα και του Ιαπετού και ο οποίος καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από σύγκρουση με έναν μεγάλο κομήτη. Το υλικό που επέζησε σε σταθερή τροχιά στη συνέχεια ενώθηκε ξανά για να δημιουργήσει τον σημερινό Υπερίωνα.

Τιτάνας

Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας, είναι μοναδικός στο ηλιακό σύστημα, καθώς είναι ο μόνος δορυφόρος με δική του σημαντική ατμόσφαιρα – μια ανακάλυψη που απογοήτευσε τους επιστήμονες της NASA όταν οι εικόνες των ανιχνευτών Voyager αποκάλυψαν μόνο μια θολή πορτοκαλί μπάλα. Το σκάφος Cassini ήταν εξοπλισμένο με όργανα υπέρυθρης ακτινοβολίας και ραντάρ που διαπέρασαν την αδιαφανή ατμόσφαιρα, αποκαλύπτοντας ένα τοπίο ποταμών και λιμνών που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο κόσμο στο ηλιακό σύστημα, εκτός από τη Γη. Παρά το γεγονός ότι είναι μεγαλύτερος από τον Ερμή, ο Τιτάνας μπορεί να διατηρήσει την πυκνή του ατμόσφαιρα μόνο λόγω του μεγάλου ψύχους. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον ήλιο και η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας του φεγγαριού είναι παγωμένη στους -179 βαθμούς Κελσίου.

Η ατμόσφαιρα του Τιτάνα κυριαρχείται από το αδρανές αέριο άζωτο – που είναι επίσης το κύριο συστατικό του αέρα της Γης – αλλά το χαρακτηριστικό χρώμα, η αδιαφανής ομίχλη και τα σύννεφά του προέρχονται από ένα σχετικά μικρό ποσοστό μεθανίου. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι συνθήκες στον Τιτάνα είναι κατάλληλες ώστε το μεθάνιο να υπάρχει σε υγρή, αέρια και στερεά μορφή, δημιουργώντας τον «κύκλο του μεθανίου» που μοιάζει αρκετά με εκείνον του νερού που διαμορφώνει το κλίμα της Γης. Σε ψυχρές συνθήκες, το μεθάνιο παγώνει και μετατρέπεται σε παγετό και πάγο. Σε μέτριες θερμοκρασίες, συμπυκνώνεται σε υγρές σταγόνες και πέφτει ως βροχή που διαβρώνει και μαλακώνει το τοπίο πριν συσσωρευτεί σε λίμνες, ενώ σε θερμότερες περιοχές εξατμίζεται και επιστρέφει στην ατμόσφαιρα.

Ο Τιτάνας βιώνει εναλλασσόμενες εποχές που μοιάζουν πολύ με εκείνες του πλανήτη μας, αν και το έτος του είναι ισοδύναμο με 29,5 γήινα έτη. Οι θερμοκρασίες στο χειμερινό πόλο φαίνεται να ευνοούν τις βροχοπτώσεις, οπότε οι λίμνες μεταναστεύουν από τον ένα πόλο στον άλλο κατά τη διάρκεια κάθε τιτανικού έτους. Με όλη αυτή τη δραστηριότητα, ο Τιτάνας είναι ένας ενδιαφέρων στόχος για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, αν και οι περισσότεροι βιολόγοι δυσκολεύονται να φανταστούν οργανισμούς που θα μπορούσαν να υπάρξουν σε τόσο σκληρές και χημικά περιορισμένες συνθήκες και οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο υδάτινος εσωτερικός γείτονας του Τιτάνα, ο Εγκέλαδος, τους δίνει περισσότερες ελπίδες για την ύπαρξη ζωής.

Μιράντα

Η Μιράντα είναι ένας από τους πιο παράξενους κόσμους του ηλιακού συστήματος. Οι εικόνες του Voyager αποκάλυψαν ένα εξαιρετικό συνονθύλευμα περιοχών, που φαινομενικά συναρμολογήθηκαν τυχαία. Κάποια μέρη έχουν πολλούς κρατήρες ενώ άλλα όχι, γεγονός που υποδηλώνει τη νεότητά τους, καθώς έχουν εκτεθεί λιγότερο σε «βομβαρδισμούς». Ένα εξέχον χαρακτηριστικό είναι ένα μοτίβο ομόκεντρων οβάλ που μοιάζει με πίστα αγώνων, ενώ αλλού παράλληλα σχήματα V σχηματίζουν μια ουλή που μοιάζει με σεβρόν.

Μια πρώιμη θεωρία για την αλλόκοτη εμφάνιση της Μιράντα είναι ότι πρόκειται για έναν κόσμο Φρανκενστάιν – μια συλλογή θραυσμάτων από ένα προηγούμενο φεγγάρι που συνενώθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό. Οι αστρονόμοι αναρωτήθηκαν αν ο προκάτοχος της Μιράντα θα μπορούσε να έχει συντριβεί από μια διαπλανητική σύγκρουση και αν αυτό το κατακλυσμιαίο γεγονός θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να συνδεθεί με την ακραία κλίση του ίδιου του Ουρανού. Περαιτέρω μελέτες, ωστόσο, έδειξαν ότι μια τέτοια θεωρία δεν μπομπορεί να εξηγήσει το μείγμα των επιφανειακών χαρακτηριστικών της Μιράντας. Αντ’ αυτού, φαίνεται εύλογο να ευθύνονται οι παλιρροϊκές δυνάμεις.

Σήμερα η Μιράντα ακολουθεί μια σχεδόν κυκλική τροχιά, αλλά στο παρελθόν η τροχιά της ήταν συντονισμένη με το μεγαλύτερο φεγγάρι, τον Ουμβριήλ. Αυτό έφερνε τα δύο φεγγάρια σε συχνές ευθυγραμμίσεις που τραβούσαν την τροχιά της σε μια επιμήκη έλλειψη που υφίστατο ακραίες παλιρροϊκές δυνάμεις. Σταδιακά, η επιφάνειά της κατακερματίστηκε και αναδιατάχθηκε πριν τα φεγγάρια μετακινηθούν ξανά με αποτέλεσμα να υποχωρήσει η δραστηριότητα της Μιράντα.

Μίμας

Όταν οι διαστημικοί ανιχνευτές Voyager της NASA έστειλαν πίσω τις πρώτες λεπτομερείς εικόνες του Μίμα τη δεκαετία του 1980, επιστήμονες και κοινό σοκαρίστηκαν από την ομοιότητά του με το Άστρο του Θανάτου από την ταινία «Ο Πόλεμος των Άστρων». Ένας τεράστιος κρατήρας -που πήρε το όνομά του από τον William Herschel, ο οποίος ανακάλυψε το φεγγάρι το 1789– δεσπόζει στο ένα ημισφαίριο και έχει σχεδόν το ακριβές μέγεθος και σχήμα του λέιζερ που σκοτώνει πλανήτες και που ονειρεύτηκε ο George Lucas πολλά χρόνια πριν.

Ο Μίμας είναι το εσωτερικότερο από τα σημαντικά φεγγάρια του Κρόνου – σε τροχιά πιο κοντά από τον Εγκέλαδο, αλλά πιο μακριά από τον Πάνα και τον Άτλαντα – και με διάμετρο μόλις 396 χλμ., είναι το μικρότερο αντικείμενο στο ηλιακό σύστημα που είναι γνωστό ότι έχει πάρει σφαιρικό σχήμα από την ίδια του τη βαρύτητα. Άλλα, μεγαλύτερα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος δεν το έχουν καταφέρει αυτό, και οι περισσότεροι αστρονόμοι συμφωνούν ήταν εφικτό για τον Μίμα λόγω της χαμηλής πυκνότητάς του, η οποία είναι μόλις 15% μεγαλύτερη από του νερού.

Παν και Άτλας

Τα φεγγάρια του Κρόνου, Παν και Άτλας, είναι τα μικρότερα του ηλιακού συστήματος. Ωστόσο, παρά το μέγεθός τους, η επιρροή τους φαίνεται καθαρά από τη Γη με τη μορφή του εξέχοντος “κενού” που δημιουργούν στο σύστημα δακτυλίων του πλανήτη.

Αυτοί οι δύο μικροσκοπικοί κόσμοι είναι ίσως τα πιο γνωστά παραδείγματα «φεγγαριών-βοσκών» – μικρών δορυφόρων που περιφέρονται μέσα ή γύρω από τα συστήματα δακτυλίων των γιγάντιων πλανητών. Όπως υποδηλώνει και το όνομά τους, όταν συνδυάζονται με την επιρροή των απομακρυσμένων εξωτερικών φεγγαριών, οι δορυφόροι αυτοί βοηθούν στο να συγκεντρώνουν τα σωματίδια που περιφέρονται στο σύστημα δακτυλίων. Ο Παν είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία του Encke Gap, ενός εξέχοντος διαχωρισμού στον φωτεινό Δακτύλιο Α του Κρόνου, ενώ ο Άτλας περιστρέφεται ακριβώς έξω από τον Δακτύλιο Α.

Η πιο ενδιαφέρουσα ιδιότητα και των δύο κόσμων είναι το λείο σχήμα τους, που θυμίζει καρύδι ή ιπτάμενο δίσκο. Η Bonnie Buratti από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA πιστεύει ότι τα φεγγάρια καλύπτονται από μικρά σωματίδια που παρασύρονται καθώς διατηρούν καθαρό το διάστημα μεταξύ των δακτυλίων. Καθώς τα περισσότερα από τα σωματίδια περιφέρονται σε ένα επίπεδο πάχους 1 χλμ., τείνουν να συσσωρεύονται γύρω από τον ισημερινό κάθε φεγγαριού, δημιουργώντας μια χαρακτηριστική ισημερινή ράχη.

(Πηγή: in.gr με πληροφορίες από ertnews, Live Science)

Ο Εμίλιο Φλόρες Μαρκές από το Πουέρτο Ρίκο επιβεβαιώθηκε επίσημα από το Guinness World Records ως ο γηραιότερος εν ζωή άντρας με επιβεβαιωμένη ηλικία 112 ετών και 326 ημερών στις 30 Ιουνίου

Guinness World Records

Γεννημένος στις 8 Αυγούστου 1908, στην Καρολίνα, στο Πουέρτο Ρίκο, ο Μαρκές είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος από τα 11 παιδιά των Αλμπέρτο Φλόρες Μελέντεζ και Μαργκαρίτα Μαρκές – Γκαρσία.

Ο Εμίλιο ήταν παντρεμένος για 75 χρόνια με την Αντρέα Περέζ, η οποία πέθανε το 2010. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, εκ των οποίων τα δύο ζουν ακόμαμ και έχει 5 εγγόνια και 5 δισέγγονα.

Αυτή τη στιγμή ζει στο Ρίο Πιέδρας του Πουέρτο Ρίκο, όπου τα δύο παιδιά του, η Τίρσα και ο «Μίλιτο» τον φροντίζουν.

Σε ηλικία 101 ετών, ο Εμίλιο υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για βηματοδότη. Έντεκα χρόνια αργότερα, συνεχίζει να έχει και σχετικά καλή υγεία για την ηλικία του. Αν και έχει σχεδόν χάσει εντελώς την ακοή του, συνεχίζει να απολαμβάνει τη ζωή.

Ο «Ντον Μίλο», όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά, πιστεύει ότι, για να ζήσει κάποιος ευτυχισμένος, πρέπει να έχετε αφθονία αγάπης και να ζει τη ζωή του χωρίς θυμό.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Το ρεκόρ ζέστης στην ήπειρο της Ανταρκτικής καταρρίφθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 2020 με μια θερμοκρασία 18,3 βαθμών Κελσίου, επιβεβαίωσε σήμερα ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός.

Shutterstock

Το ρεκόρ, που επικυρώθηκε τώρα, καταγράφηκε στον αργεντίνικο επιστημονικό σταθμό Esperanza και υπερβαίνει εκείνο που είχε καταγραφεί στην ίδια περιοχή της ανταρκτικής χερσονήσου στις 24 Μαρτίου του 2015, όταν το θερμόμετρο είχε δείξει 17,5 βαθμούς Κελσίου, διευκρίνισε ο ΠΜΟ.

Η χερσόνησος ανήκει στην ανταρκτική ήπειρο, η οποία περιλαμβάνει επίσης και γύρω νησιά.

Ο ΠΜΟ δεν έχει επιβεβαιώσει μια καταχώριση θερμοκρασίας ακόμη υψηλότερη, που καταγράφηκε στις 9 Φεβρουαρίου του περασμένου έτους σε ένα αυτόματο βραζιλιάνικο σταθμό, σε κοντινή απόσταση από τη νήσο Σέιμουρ, με 20,75 βαθμούς Κελσίου.

Στην ευρύτερη περιοχή της Ανταρκτικής, η υψηλότερη θερμοκρασία που έχει ποτέ καταγραφεί ήταν εκείνη στη νήσο Σίγκνι, στους 19,8 βαθμούς Κελσίου στις 30 Ιανουαρίου του 1982.

«Η επιβεβαίωση αυτών των μεγεθών ανώτατων θερμοκρασιών είναι σημαντική, διότι αυτό μας βοηθά να σχεδιάσουμε μια εικόνα του καιρού και του κλίματος, σε ένα από τα τελευταία τελικά σύνορα της Γης», εξήγησε ο Πέτερι Τάαλας, ο γενικός γραμματέας του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού.

«Η ανταρκτική χερσόνησος είναι μία από τις περιοχές του πλανήτη που θερμαίνεται ταχύτερα, σχεδόν 3 βαθμούς τα τελευταία 50 χρόνια», υπογράμμισε ο ίδιος, προσθέτοντας πως:

«Αυτό το νέο ρεκόρ θερμοκρασίας είναι επομένως σύμφωνο με την κλιματική αλλαγή, που παρατηρούμε».

(Πηγή: naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP)

Πυρκαγιά στην επιφάνεια του ωκεανού, δυτικά της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού, κατασβέστηκε νωρίς την Παρασκευή, ανακοίνωσε η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία Pemex, τονίζοντας πως διαρροή αερίου σε υποβρύχιο αγωγό προκάλεσε την πυρκαγιά, η οποία καταγράφηκε σε βίντεο που έγιναν viral στο διαδίκτυο.

Μεγάλες πορτοκαλί φλόγες που ξεπηδούν από το νερό μοιάζοντας με λιωμένη λάβα ονοματίστηκαν ως ένα «πύρινο μάτι» από χρήστες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης λόγω του κυκλικού σχήματος της φλόγας, που μαινόταν σε μικρή απόσταση από μια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου της Pemex.

Η πυρκαγιά χρειάστηκε περισσότερες από πέντε ώρες για να κατασβεστεί πλήρως, σύμφωνα με την πετρελαϊκή εταιρεία.

Πώς άναψε μία φωτιά στον ωκεανό; – Έκαιγε 5 ώρες

Η πυρκαγιά ξεκίνησε μέσα σε υποβρύχιο αγωγό που συνδέεται με μια πλατφόρμα στο κοίτασμα Κου Μαλουμπ Ζάαπ, το πιο σημαντικό της Pemex, ανέφεραν τέσσερις πηγές στο Reuters.

Το Κου Μαλουμπ Ζάαπ βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη νότια άκρη του Κόλπου του Μεξικού.

Η Pemex τόνισε ότι δεν αναφέρθηκαν τραυματισμοί και πως η παραγωγή δεν επηρεάστηκε μετά το ξέσπασμα της πυρκαγιάς περίπου στις 5:15 τα ξημερώματα, τοπική ώρα. Η πυρκαγιά είχε κατασβεστεί πλήρως μέχρι τις 10:30 το πρωί.

Η Pemex, που έχει μακρό ιστορικό μεγάλων βιομηχανικών ατυχημάτων σε εγκαταστάσεις της, πρόσθεσε ότι έκλεισε τις βαλβίδες του αγωγού διαμέτρου 12 ιντσών.

Ο Άνχελ Καρισάλες, επικεφαλής της μεξικανικής ρυθμιστικής αρχής για την πετρελαϊκή ασφάλεια ASEA, επισήμανε στο Twitter ότι το συμβάν «δεν προκάλεσε καμία διαρροή». Δεν εξήγησε τι φλεγόταν στην επιφάνεια του νερού.

Από το Κου Μαλουμπ Ζάαπ παράγεται η μεγαλύτερη ποσότητα αργού πετρελαίου της Pemex, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 40% της ημερήσιας παραγωγής σχεδόν 1,7 εκατομμυρίων βαρελιών.

«Η στροβιλομηχανή των ενεργών εγκαταστάσεων παραγωγής του Κου Μαλουμπ Ζάαπ επηρεάστηκε από ηλεκτρική καταιγίδα και ισχυρές βροχοπτώσεις», υπογραμμίζεται σε γραπτή αναφορά της Pemex για το περιστατικό, που κοινοποίησε μια πηγή στο Reuters.

Εργαζόμενοι της εταιρείας χρησιμοποίησαν άζωτο για να θέσουν υπό έλεγχο την πυρκαγιά, προστίθεται στη γραπτή αναφορά.

Η εταιρεία πρόσθεσε ότι θα διερευνήσει τα αίτια πρόκλησης της πυρκαγιάς.

(Πηγή: in.gr)

Συντάκτης: Στιούαρτ Μπράουν – Επιμέλεια: Χρύσα Βαχτσεβάνου

Για όσους εργάζονται σε υπαίθριους χώρους ο καύσωνας συνεπάγεται λιγότερες ώρες εργασίας και χαμηλότερη αμοιβή, ενώ χάνεται μέχρι και το 1/5 της παραγωγής.

Όταν οι θερμοκρασίες έφτασαν τους 35 βαθμούς Κελσίου για λίγες ημέρες στην Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα, ένα είδος συλλογικής απελπισίας έγινε αισθητή σε κλειστούς χώρους και γραφεία, και πόσο μάλλον στους εξωτερικούς χώρους. Αντίστοιχα, σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και της νότιας Ασίας, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες φέρνουν τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με τον καύσωνα για μεγάλο μέρος του έτους. Και σύμφωνα με τις προβλέψεις των ερευνητών, οι αυξανόμενες θερμοκρασίες πρόκειται να πυροδοτήσουν μία νέα, κλιματική μετανάστευση προς τα ψυχρότερα κλίματα.

Παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας και μείωση της παραγωγικότητας

Εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα που απασχολούνται στη γεωργία ή τον κατασκευαστικό κλάδο και εργάζονται κυρίως σε εξωτερικούς χώρους είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι σε ακραία καιρικά φαινόμενα – εν προκειμένω στον καύσωνα. Οι εμφανείς συνέπειες στην υγεία είναι η εξάντληση, η θερμοπληξία και μερικές φορές ακόμη και ο θάνατος. Ωστόσο, ερευνητές παρακολουθούν όλο και περισσότερο τη σχέση μεταξύ αυξημένου στρες λόγω υψηλής θερμοκρασίας και της μείωσης της παραγωγικότητας: ένα ακόμη οικονομικό ζήτημα που κάνει την εμφάνισή του εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσε το 2020 το Ευρωμεσογειακό Κέντρο για την Κλιματική Αλλαγή (CMCC) με έδρα τη Βενετία η παραγωγικότητα των εργαζομένων με χαμηλή ειδίκευση μειώνεται όταν ξεπεραστεί το όριο των 26,2 βαθμών Κελσίου. Ωστόσο, η έρευνα αυτή δεν συνυπολογίζει άλλες κλιματικές επιπτώσεις, όπως αύξηση της στάθμης της θάλασσας, πλημμύρες ή ξηρασίες.

Σύμφωνα με άλλη μελέτη του 2019 από τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ΙLO) του ΟΗΕ, τα φαινόμενα του καύσωνα και της κλιματικής αλλαγής ενδέχεται να μειώσουν τα παγκόσμια επίπεδα παραγωγικότητας κατά 80 εκ. θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης μέχρι το 2030. Με άλλα λόγια, το 2,2% του συνόλου των ωρών εργασίας παγκοσμίως θα μπορούσε να «εξατμιστεί» λόγω υπερβολικής ζέστης μέχρι το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε.

Και αυτό είναι μάλλον ένα αισιόδοξο σενάριο, καθώς οι προβλέψεις της έκθεσης του ILO προϋποθέτουν μια παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας – μόνο – κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου έως το τέλος του αιώνα, η οποία θα είναι εφικτή μόνο μέσω μίας άμεσης μείωσης της χρήσης άνθρακα. Η εν λόγω έκθεση προϋποθέτει επίσης ότι οι εργασίες στον τομέα των κατασκευών και της γεωργίας γίνονται υπό σκιά, κάτι που βέβαια συχνά δεν συμβαίνει…

Θάνατοι εργαζομένων λόγω υπερβολικής ζέστης

Ο θάνατος χιλιάδων μεταναστών εργατών που συχνά εργάζονταν στις ποδοσφαιρικές υποδομές του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ κατά την τελευταία δεκαετία βρέθηκε συχνά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων – νέοι, ηλικίας 20 με 30 ετών, από το Νεπάλ πέθαναν από καρδιακή ανακοπή, η οποία σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε το 2019 οφειλόταν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σε υψηλές θερμοκρασίες.

Μια μελέτη του ILO σχετικά με τις συνέπειες του καύσωνα στο Κατάρ έδειξε ότι πολλοί εργαζόμενοι σε χειρωνακτικά επαγγέλματα, δουλεύουν συχνά σε θερμοκρασίες πάνω από 45 βαθμούς Κελσίου και υπό συνθήκες υψηλής υγρασίας που φτάνει μέχρι και το 90%. Τον περασμένο Μάιο οι αρχές του Κατάρ ψήφισαν νομοθεσία για απαγόρευση της εργασίας σε εξωτερικούς χώρους από τις 10 π.μ. έως τις 3:30 μ.μ. ανάμεσα σε Ιούνιο και Σεπτέμβριο. Τον Ιούνιο η απαγόρευση εργασίας κατά τις μεσημεριανές ώρες του καλοκαιριού τέθηκε σε ισχύ σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων Κουβέιτ, Ομάν, Σαουδικής Αραβίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Ωστόσο, σύμφωνα με το Migrant-Rights.org, έναν οργανισμό που στοχεύει στην προώθηση των δικαιωμάτων των μεταναστών-εργαζομένων, αυτά τα μέτρα δεν είναι αρκετά, καθώς εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα και δίχως μεγάλη εξειδίκευση είναι εκείνοι που υφίστανται κυρίως το βάρος της αυξανόμενης θερμοκρασίας.

Δουλεύοντας λιγότερες παραγωγικές ώρες σε έναν θερμό κόσμο, οι φτωχότεροι εργαζόμενοι θα έρθουν εντονότερα αντιμέτωποι με φαινόμενα ακραία φτώχιας, κάτι που θα εντείνει ενδεχομένως την κλιματική μετανάστευση. «Οι άνθρωποι θα μετακινηθούν από τις πιο ζεστές και φτωχότερες περιοχές σε πλουσιότερες και πιο ψυχρές περιοχές», επισήμανε ο Σούρο Ντασγκούπτα από το κέντρο ερευνών CMCC.

(Πηγή: dw.com)

Ενα από τα τελευταία καταφύγια των πολικών αρκούδων κινδυνεύει με εξαφάνιση – Shutterstock

Ονομάζεται «Τελευταία Περιοχή Πάγου» και είναι μια περιοχή στην θάλασσα Wandel βόρεια της Γροιλανδίας με μόνιμο παχύ στρώμα πάγου. Η περιοχή αποτελεί ένα από τα τελευταία καταφύγια για τις πολικές αρκούδες, τις φώκιες, τους θαλάσσιου ίππους και άλλα είδη. Ορισμένα από αυτά τα είδη ανάμεσα στα άλλα μεγαλώνουν εκεί τα μικρά τους.

Ομάδα ερευνητών με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Communications Earth & Environment» αναφέρει ότι ένας συνδυασμός φαινομένων προκαλεί την εξαφάνιση των πάγων της περιοχής και μάλιστα με ταχύ ρυθμό. Σύμφωνα με τους ερευνητές από το 1979 υπάρχει μια σταδιακή συρρίκνωση των επιπέδων των πάγων στην συγκεκριμένη περιοχή εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα εμφανής.

Όμως το καλοκαίρι του 2020 έκαναν την εμφάνιση τους στην περιοχή ασυνήθιστοι για την εποχή πολύ ισχυροί άνεμοι οι οποίοι απομάκρυναν μεγάλες ποσότητες χιονιού ενώ παράλληλα προκαλούσαν ρωγμές στους πάγους. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με τις απώλειες των πάγων από την κλιματική αλλαγή και την αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή δεν προκάλεσε μια επιπλέον συρρίκνωση των πάγων εκεί αλλά την εξαφάνιση τους σε σημαντικό ποσοστό. Είναι προφανές ότι η εξαφάνιση των πάγων σε αυτή την περιοχή θα προκαλέσει ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.

Όπως φαίνεται η περιοχή αυτή είναι πολύ πιο ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή από όσο πιστευόταν μέχρι σήμερα και πρέπει τώρα να υπάρξει συντονισμένο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για να διαπιστωθεί η κρισιμότητα της κατάστασης και να αναληφθούν δράσεις αντιμετώπισης του προβλήματος.

(Πηγή: naftemporiki.gr)

Έξι πλήρως εμβολιασμένοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το νέο κορωνοϊό στις Σεϋχέλλες.

REUTERS/Ahmed Jadallah

Η νησιωτική χώρα καταγράφει αύξηση των μολύνσεων Covid-19 παρόλο που έχει εμβολιάσει το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών από οποιοδήποτε άλλο έθνος.

Από τους έξι που νικήθηκα από τον Covid-19, στους πέντε είχε χορηγηθεί το Covishield, το εμβόλιο της AstraZeneca που κατασκευάζεται στην Ινδία και στον έκτο το Sinopharm, δήλωσε ο επίτροπος δημόσιας υγείας της χώρας, Τζούντ Γκετεόν.

Το Covishield προορίζεται κυρίως για άτομα άνω των 60 στις Σεϋχέλλες.

Η άνοδος των λοιμώξεων, οι οποίες άρχισαν να αυξάνονται στις αρχές Μαΐου και έκτοτε παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα, πιθανότατα οφείλεται στην άφιξη της εξαιρετικά μεταδοτικής παραλλαγής Δέλτα, η οποία εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Ινδία, συνέχισε ο Γκετεόν.

«Φαίνεται ότι η παραλλαγή Δέλτα ήρθε στις Σεϋχέλλες τον Μάιο, πράγμα που εξηγεί την αύξηση στις αρχές Μαΐου», πρόσθεσε. «Υποθέτουμε ότι η πλειονότητα των περιπτώσεων που καταγράφηκαν τον Μάιο ήταν από αυτήν την παραλλαγή», είπε.

Το χώρα έσπευσε να εμβολιάσει τους 98.000 πολίτες της, ώστε να μπορέσει να ξανανοίξει στον τουρισμό, που αποτελεί τη βάση της οικονομίας της. Τώρα αναμένεται να επιβάλει περιορισμούς στις συγκεντρώσεις και στις ώρες λειτουργίας για μπαρ και εστιατόρια.

«Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες μια ομάδα εμπειρογνωμόνων από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων της Αφρικής συνεργάζονται μαζί μας για να αξιολογήσουν το ποσοστό εμβολιασμού, τα δεδομένα και την ανταπόκρισή μας», δήλωσε ο Γκετεόν.

«Θα εκπονήσουν μια έκθεση η οποία θα μας βοηθήσει να αποφασίσουμε τη στρατηγική που θα εφαρμόσουμε προχωρώντας όσον αφορά τον εμβολιασμό, τα μέτρα κ.λπ.», είπε.

(Πηγή: naftemporiki.gr με πληροφορίες από Bloomberg)

Η εξαπλούμενη διεθνώς νοτιοαμερικανική παραλλαγή Λάμδα του κοροναϊού στο στόχαστρο των επιστημόνων, λόγω των μάλλον ασυνήθιστων μεταλλάξεών της

Η Λάμδα, η τελευταία παραλλαγή του κοροναϊού που έχει τραβήξει την προσοχή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και η οποία ανησυχεί τις υγειονομικές αρχές της Νότιας Αμερικής όπου εμφανίστηκε αρχικά, προβληματίζει επίσης ορισμένους επιστήμονες εξαιτίας των κάπως «ασυνήθιστων» μεταλλάξεων που αυτή περιλαμβάνει.

Η Λάμδα, προηγουμένως γνωστή ως C.37, ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά στο Περού το Δεκέμβριο του 2020 και έκτοτε έχει εξαπλωθεί σε 27 χώρες (και στην Ευρώπη). Η παραλλαγή πλέον αποτελεί περίπου το 82% των νέων κρουσμάτων στο Περού, από 50% το Μάρτιο και μόλις 0,5% στο τέλος του προηγούμενου έτους. Στη γειτονική Χιλή η Λάμδα αποτελεί πια σχεδόν το ένα τρίτο των νέων περιστατικών λοίμωξης Covid-19.

Ο μικροβιολόγος Πάμπλο Τσουκουγιάμα του Πανεπιστημίου Καγιετάνο Χερέδια της πρωτεύουσας του Περού Λίμα δήλωσε, σύμφωνα με τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», πως «αυτό δείχνει ότι η ταχύτητα μετάδοσης της Λάμδα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τις άλλες παραλλαγές».

Το Περού έχει τη μεγαλύτερη στον κόσμο θνητότητα λόγω Covid-19, όμως οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι ακόμη κατά πόσο οι μεταλλάξεις της Λάμδα την καθιστούν όντως πολύ πιο μεταδοτική ή πιο θανατηφόρα. «Προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι είναι πιο επιθετική από ό,τι άλλες παραλλαγές. Είναι πιθανό ότι έχει μεγαλύτερο βαθμό μεταδοτικότητας, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα επ’ αυτού», δήλωσε ο δρ Χάιρο Μέντεζ Ρίκο του Παναμερικανικού Οργανισμού Υγείας.

Η Λάμδα, που έχει «βαφτιστεί» και αυτή με βάση το νέο σύστημα ονοματοδοσίας με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, είναι η έβδομη που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον του ΠΟΥ. Θεωρείται μικρότερη πηγή ανησυχίας σε σχέση με τις τέσσερις βασικές Άλφα, Βήτα, Γάμμα και Δέλτα (που αντίστοιχα ανιχνεύθηκαν αρχικά σε Βρετανία, Νότια Αφρική, Βραζιλία και Ινδία), αλλά παρατηρείται με προσοχή για το πώς θα εξελιχθεί.

Στις 23 Ιουνίου η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας χαρακτήρισε τη Λάμδα παραλλαγή υπό διερεύνηση «λόγω της διεθνούς εξάπλωσής της και των αρκετών αξιοσημείωτων μεταλλάξεών της». Πρόσθεσε πάντως πως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η Λάμδα προκαλεί πιο σοβαρή νόσο ή καθιστά τα εμβόλια λιγότερο αποτελεσματικά.

Ο δρ Τζεφ Μπάρετ του βρετανικού Ινστιτούτου Γενετικής Wellcome Sanger διευκρίνισε ότι «ένας λόγος που είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η απειλή από τη Λάμδα, με τη χρήση υπολογιστικών και εργαστηριακών δεδομένων, είναι ότι έχει μια μάλλον ασυνήθιστη γκάμα μεταλλάξεων, σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές».

(Πηγή: tanea.gr)