paidevo.gr

Ανησυχία προκαλεί στους επιστήμονες η ικανότητα της νέας παραλλαγής Όμικρον να διαφεύγει της φυσικής ανοσιακής προστασίας, όπως αναφέρεται στην πρώτη σχετική μελέτη από τη Νότια Αφρική.

Σύμφωνα με αυτήν τη μελέτη, το νέο μεταλλαγμένο στέλεχος συνδέεται με πολύ μεγαλύτερο ποσοστό επαναλοιμώξεων, σχεδόν τριπλάσιο σε σχέση με τα προηγούμενα επιδημικά κύματα. Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ότι η ραγδαία εξάπλωση της Όμικρον οφείλεται και στην ικανότητά της να μολύνει ξανά ανθρώπους που είχαν περάσει Covid-19 στο παρελθόν.

Συγκεκριμένα, Νοτιοαφρικανοί επιδημιολόγοι του Εθνικού Ινστιτούτου για τις Μεταδιδόμενες Νόσους (NICD) ανέφεραν ότι, αντίθετα με τις παραλλαγές Βήτα και Δέλτα, η Όμικρον δείχνει σημαντική δυνατότητα σε επίπεδο πληθυσμού για αποφυγή της φυσικής ανοσίας έπειτα από προηγούμενη λοίμωξη.

Η μελέτη δεν εξέτασε, πάντως, κατά πόσο κάτι ανάλογο συμβαίνει με την εμβολιαστική ανοσία ή εάν οι επαναλοιμώξεις που προκαλεί η Όμικρον είναι πιο βαριές. Με βάση τις πρώτες ενδείξεις, τα υπάρχοντα εμβόλια φαίνεται να συνεχίζουν να προστατεύουν σημαντικά από σοβαρή νόσο Covid-19 και θάνατο.

Η μελέτη, που ακόμη δεν έχει δημοσιευθεί, σύμφωνα με τις βρετανικές «Financial Times» και «Guardian», όπως αναδημοσιεύει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, βασίστηκε στην ανάλυση των αποτελεσμάτων των τεστ που είχαν γίνει στις 27 Νοεμβρίου σε ανθρώπους, οι οποίοι είχαν μολυνθεί τουλάχιστον πριν τρεις μήνες, συγκρίνοντας τον κίνδυνο μίας νέας μόλυνσης στο ίδιο άτομο με τον αντίστοιχο κίνδυνο επαναμόλυνσης από προηγούμενα στελέχη του κορονοϊού. Ο κίνδυνος επαναλοίμωξης από την Όμικρον υπολογίστηκε ότι είναι τουλάχιστον 2,4 φορές μεγαλύτερος.

Είναι ενδεικτικό ότι στη Νότια Αφρική, όπου η Όμικρον ανιχνεύθηκε τον Νοέμβριο, υπάρχει έκρηξη κρουσμάτων και πάνω από το 20% των τεστ κορονοϊού (ένα στα πέντε) βγαίνει ήδη θετικό, αν και αυτός ο υψηλός δείκτης θετικότητας εμφανίζεται σε μία χώρα όπου η εμβολιαστική κάλυψη είναι χαμηλή (μόνο το ένα τέταρτο του πληθυσμού και το 36% των ενηλίκων έχουν εμβολιαστεί πλήρως).

(Πηγή: enikos.gr)

Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, η εντατικολόγος Χριστίνα Κυδώνα, δουλεύει ακατάπαυστα μαζί με τους συναδέλφους της. δίνοντας συνεχή και αντίξοη μάχη με τον ιό

Η Χριστίνα Κυδώνα, εντατικολόγος στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, ψάχνει λέξεις να περιγράψει μια εφημερία 26 ωρών. Σε αντίξοες συνθήκες το υγειονομικό προσωπικό προσπαθεί καθημερινά να σώσει ζωές δίνοντας μάχη με τον ιό και τις ελλείψεις του ΕΣΥ. Η λέξη «εξουθένωση», όπως λέει δεν φτάνει για να περιγράψει την κατάσταση. Το Ιπποκράτειο είναι ένα από τα νοσοκομεία που είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένο λόγω της πανδημίας, όπως και όλα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.

Η ανάρτησή της εντατικολόγου

Ψάχνοντας τις λέξεις.

Πως να περιγράψεις αυτό που αισθάνεσαι όταν βγαίνεις απ΄το νοσοκομείο μετά από 26 ώρες εφημερίας…όταν πέρασες μία επίπονη μέρα και μια δραματική νύχτα, όπου έπρεπε να ανακοινώσεις το θάνατο δύο διασωληνωμένων εκτός Εντατικής μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, που σηκώνεις το τηλέφωνο και λες με σιγανή φωνή “πρέπει να σας ενημερώσω…” κι ακούς σιωπή και μετά φωνές και κλάματα και μετά “τι έγινε γιατρέ?

Μια χαρά ήταν ο άνθρωπος”, πως να απαντήσεις σ΄αυτό το “μια χαρά ήταν ο άνθρωπος” όταν σου τον έχουν φέρει με 60% κορεσμό οξυγόνου.

Κι έχει πάει 4.00το πρωί και σου φέρνουν έναν 60χρονο που δεν κρατάει κορεσμό ούτε στη bipap και τρέχετε 2 γιατροί και δυο τραυματιοφορείς να διασχίσετε μια πτέρυγα και τρεις ορόφους για να τον παραδώσετε στην αναισθησιολόγο με 47% κορεσμό.

Πως να μιλήσεις για την ταχυκαρδία και το αίσθημα πνιγμονής που σ΄έπιασε μέσα στο ασανσέρ όταν προσπαθούσες να συγκρατήσεις τον ασθενή που πέταγε τη μάσκα, λόγω της συγχυτικοδιεγερτικής κατάστασης που βρισκόταν από την υποξαιμία. Kαι για την χαρά σου που η αναισθησιολόγος τον διασωλήνωσε με την πρώτη προσπάθεια και δεν χρειάστηκε να ανατάξετε ανακοπή.

Και την ανακούφιση που ένιωσες γιατί έτυχε να χεις βάρδια με ένα πολύ καλό team ειδικευομένων και νοσηλευτών, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν είναι πάντα έτσι, γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι τις ίδιες ικανότητες, γνώσεις, αντοχές και ψυχραιμία. Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι, μπορεί να σπάσουν μπροστά σε τόσο θάνατο και να είναι την κρίσιμη στιγμή αναποτελεσματικοί.

«Τρία θανατηφόρα συμβάντα σε έναν άρρωστο και ο γιατρός έχει στην ευθύνη του άλλους 40»

Κι όταν κατεβαίνεις πάλι, μαθαίνεις ότι μπλόκαραν τα ΤΕΠ γιατί πάλευαν να σώσουν έναν 40άρη, αλλά δεν τα κατάφεραν παρόλο που τον διασωλήνωσαν επί τόπου και τώρα τα φορεία στοιβάζονται και καθυστερούν οι εισαγωγές.

Κι εκεί που ξαναρίχνεις μια ματιά στους θαλάμους να δεις αν κάποιος πέταξε τη μάσκα του μέσα τον ύπνο του και κινδυνεύσει, συναντάς τον συνάδελφο της διπλανής πτέρυγας, που παλεύει ένα περιστατικό με οξύ έμφραγμα, βαριά πνευμονία covid και διαβητική κετοξέωση με pH 6.9, τρία θανατηφόρα συμβάντα σε έναν άρρωστο κι ο γιατρός έχει στην ευθύνη του άλλους 40. Και τον ρωτάς αν θέλει καμιά βοήθεια, νιώθεις όμως ταυτόχρονα μια ένοχη ανακούφιση που δεν έτυχε σε σένα αυτό και μετά ντρέπεσαι γιατί ο συνάδελφος έχει να διαχειριστεί και ένα διασωληνωμένο μέσα στο θάλαμο (χωρίς να γνωρίζει τίποτα από αναπνευστήρες), γιατί εσύ με το προηγούμενο περιστατικό κατέλαβες την τελευταία θέση στις χειρουργικές αίθουσες κι από δω και πέρα οι υπόλοιποι θα κρατιούνται σε κοινούς θαλάμους.

Περπατάς για το σπίτι και σκέφτεσαι ότι κάποιοι έχουν μιλήσει για την ψυχική και σωματική εξουθένωση των υγειονομικών. Εξουθένωση. Με καλύπτει αυτή η λέξη? μου φαίνεται λίγο πλατιά, έχει πολλά φωνήεντα και μου δίνει την αίσθηση της άπλας, ενώ εμείς στριμωχνόμαστε. Θα θελα να βρω μια λέξη με πολλά σύμφωνα, άσε που το “εξουθένωση” μου φέρνει στο νου πολλά μαξιλάρια…

Δεν ξέρω. Πάω για ύπνο καλύτερα.

(Πηγή: in.gr)

Η παιδική φτώχεια είναι αναμφισβήτητα ένα αποκρουστικό φαινόμενο που συνεχίζει να ταλανίζει τον σύγχρονο κόσμο και μάλιστα τις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι ξένο ούτε στην Ευρώπη.

Η παιδική φτώχεια είναι προάγγελος της διαιώνισης της φτώχειας από γενιά σε γενιά.

Με βάση τα στοιχεία της Eurostat από το 2020, τα οποία δημοσιεύτηκαν πρόσφατα, η παιδική φτώχεια πλήττει το 24,2% του ανήλικου πληθυσμού. Με σημαντική διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη μέλη, η Ρουμανία βρίσκεται στην κορυφή στη σχετική λίστα με την απειλή της παιδικής φτώχειας, δηλαδή παιδιά που ζουν στο όριο της φτώχειας, να φτάνει το 41,5%. Με άλλα λόγια, ένα στα δύο παιδιά ζουν σε οριακή κατάσταση στη Ρουμανία. Ακολουθεί η Βουλγαρία με 36,2%.

Η Ισπανία είναι η τρίτη χώρα σε ποσοστό με 31,8% του πληθυσμού. Η Ελλάδα βρίσκεται πίσω από την Ισπανία με 31,5% και ακολουθεί η Γερμανία σχεδόν με 26%.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει φέρει σειρά ψηφισμάτων σχετικά με την παιδική φτώχεια, τα τελευταία χρόνια. Οι ευρωβουλευτές ενέκριναν πολλά ψηφίσματα με επίκεντρο την παιδική φτώχεια, ζητώντας από την Κομισιόν να προετοιμάσει δράση για τη διαμόρφωση μιας ελάχιστης εγγύησης για τα παιδιά στην ΕΕ, που βρίσκονται σε καθεστώς φτώχειας, παρέχοντας πρόσβαση στην εκπαίδευση, στη φροντίδα, στην υγεία, στη στέγαση και τη διατροφή.

(Πηγή: enikos.gr)

Πρωτόγνωρες εικόνες δημιούργησαν τα λασπόνερα που εξέβαλε ο Σέλεμνος ποταμός στον Πατραϊκό κόλπο μετά την κακοκαιρία.

Η κακοκαιρία που έπληξε τις τελευταίες μέρες την περιοχή στο Ρίο στην Πάτρα δημιούργησε ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

Όπως φαίνεται σε πλάνα τραβηγμένα από drone, το πρωί του Σαββάτου, η λάσπη απλώνεται σταδιακά και καλύπτει όλο και μεγαλύτερη έκταση στη θάλασσα, ομοιόμορφα, με τα νερά από γαλάζια να παίρνουν χρωματισμούς πορτοκαλί.

(Πηγή: filoitexnisfilosofias.com)

© Φωτογραφία : YouTube/Wanderer Bell

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το συγκεκριμένο πρότζεκτ θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της προέλευσης των ηπείρων, της δυναμικής των ηφαιστείων και των γεωθερμικών συστημάτων του πλανήτη μας.

Μια διεθνής επιστημονική ομάδα που αποτελείται από 38 ερευνητικά ιδρύματα και εταιρείες ετοιμάζεται να τρυπήσει την περιοχή του κρατήρα στο ηφαίστειο Κράφλα στην Ισλανδία, φτάνοντας σε βάθος 2 χιλιομέτρων.

Σκοπός είναι η δημιουργία έτσι του μεγαλύτερου παρατηρητηρίου μάγματος στον κόσμο.

Ο κρατήρας του ηφαιστείου Κράφλα στην Ισλανδία βρίσκεται στα βορειονατολικά του νησιού και είναι γεμάτος τιρκουάζ νερά και θερμοπίδακες που απελευθερώνουν ατμό και θειάφι.

Κάθε χρόνο προσελκύει πολλούς επισκέπτες, πρόθυμους να τραβήξουν φωτογραφίες και βίντεο εκεί και να τα αναρτήσουν στα κοινωνικά δίκτυα.

Αλλά το ηφαίστειο Κράφλα δεν συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μόνο τουριστών, αλλά διαθέτει τεράστια δυναμική για ενεργειακές και ερευνητικές μελέτες.

Συγκεκριμένα, υπάρχουν τουλάχιστον δύο στόχοι που εξετάζονται από την ερευνητική ομάδα Krafla Magma Testbed (KMT) που ασχολείται με το συγκεκριμένο πρότζεκτ των 100 εκατ. δολαρίων.

Η προσπάθεια ξεκίνησε πίσω στα 2014, με την πρώτη γεώτρηση να έχει προγραμματιστεί για το 2024.

«Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο παρατηρητήριο και δεν έχουν δει ποτέ το μάγμα υπογείως, πέρα από τρεις επιτυχημένες γεωτρήσεις» σε Χαβάη, Κένυα και Ισλανδία σχολιάζει ο Πάολο Παπάλε, του ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογία, μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο AFP.

(Πηγή: sputniknews.gr)

Μία νέα μελέτη της διαστημικής σκόνης δείχνει ότι το νερό πάνω στη Γη μπορεί να δημιουργήθηκε κάποτε στο διάστημα με τη βοήθεια του ηλιακού ανέμου, του ρεύματος φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων που εξαπολύει συνεχώς ο Ήλιος. Για πρώτη φορά υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι -μάλλον απρόσμενα- το άστρο μας μπορεί να έχει παίξει ρόλο-κλειδί στην παρουσία του νερού πάνω στον πλανήτη μας, καθώς φαίνεται ότι ο «άνεμός» του είναι σε θέση να ακτινοβολήσει και να μετατρέψει σε νερό τους κόκκους σκόνης στο διάστημα.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Λιουκ Ντάλι της Σχολής Γεωγραφίας και Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», ανέλυσαν δείγματα που το ιαπωνικό σκάφος «Χαγιαμπούσα» είχε συλλέξει από τον αστεροειδή «Ιτοκάβα» το 2010.

Με τη βοήθεια της τεχνικής της ατομικής τομογραφίας μέτρησαν τη δομή των κόκκων σκόνης του αστεροειδούς και ανίχνευσαν μόρια νερού. Τα τελευταία σχηματίστηκαν όταν ιόντα υδρογόνου από τον ηλιακό άνεμο συγκρούστηκαν με σωματίδια σκόνης από τον διαστημικό βράχο, αλλάζοντας τη χημική σύνθεσή τους.

«Με το πέρασμα του χρόνου, η επίπτωση των ιόντων υδρογόνου σε συνδυασμό με τα άτομα οξυγόνου από τα υλικά στον βράχο δημιουργούν νερό παγιδευμένο μέσα στον αστεροειδή», δήλωσε ο Ντάλι. Τα μόρια νερού που βρέθηκαν στον αστεροειδή «Ιτοκάβα» μοιάζουν -από πλευράς ισοτόπων- με τα μόρια νερού στη Γη.

Οι ερευνητές εικάζουν πως έτσι μπορεί να δοθεί μία εξήγηση στην παλαιότερη θεωρία ότι οι αστεροειδείς έφεραν το νερό στον πλανήτη μας όταν έπεσαν πάνω του. Ο καθηγητής Φιλ Μπλαντ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου Κέρτιν εκτίμησε ότι στον «Ιτοκάβα» ανακαλύφθηκε αρκετό νερό που ισοδυναμεί με 20 λίτρα νερού για κάθε κυβικό μέτρο πετρώματος, άρα είναι δυνατό πριν δισεκατομμύρια χρόνια να μεταφέρθηκε μία σημαντική ποσότητα νερού στη Γη από τους αστεροειδείς.

Μία επιπρόσθετη εξήγηση είναι ότι η συνεισφορά του ηλιακού ανέμου για τη δημιουργία νερού μέσα στη διαστημική σκόνη μπορεί να λειτουργήσει απευθείας και όχι μόνο με τη «μεσολάβηση» των αστεροειδών ως φορέων του νερού στη Γη, καθώς πριν δημιουργηθεί ένας πλανήτης βρίσκεται σε μορφή ενός δίσκου σκόνης και πετρωμάτων σε τροχιά γύρω από ένα άστρο. Αυτά τα συστατικά υλικά, υπό την επήρεια του ηλιακού ανέμου, μπορεί σχεδόν εξαρχής να απέκτησαν μέσα τους νερό.

Καθώς η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και άλλες διαστημικές υπηρεσίες ετοιμάζονται να δημιουργήσουν μόνιμες βάσεις στη Σελήνη, η ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για την άντληση νερού απευθείας από τη σκόνη στην επιφάνεια του φεγγαριού ή και πλανητών στο μέλλον.

Οι ερευνητές αναμένουν προς μελέτη τα νέα δείγματα που συνέλλεξε τα ιαπωνικό σκάφος «Χαγιαμπούσα 2» και έφερε στη Γη το 2020, έτσι ώστε να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Τεχνική έκθεση του ΠΟΥ δίνει προτεραιότητα στη συλλογή γενετικών και επιδημιολογικών δεδομένων και την επιτάχυνση των εμβολιασμών, χωρίς αναφορά σε ενισχυτική δόση.

Η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει «πολύ υψηλό» έξαρσης κρουσμάτων λόγω του στελέχους Όμικρον, και οι συνέπειες για κάποιες χώρες μπορεί να είναι «δριμείες», προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σε έκθεση για τα μέτρα που πρέπει να λάβουν οι κυβερνήσεις, αν και τονίζει ότι η αβεβαιότητα παραμένει υψηλή.

Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της νέας παραλλαγής, οι επιπτώσεις στους ευάλωτους πληθυσμούς θα ήταν «σημαντικές», ειδικά σε χώρες με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη», αναφέρει ο ΠΟΥ στην τεχνική ενημέρωση που εξέδωσε για τις 194 χώρες-μέλη του.

Η ανάλυση των πολυάριθμων μεταλλάξεων που φέρει η νέα παραλλαγή δείχνει ότι ενδέχεται να υπάρχει «υψηλή πιθανότητα» για διαφυγή από τα αντισώματα που προσφέρει ο εμβολιασμός και η φυσική νόσος, αν και το ενδεχόμενο διαφυγής από την κυτταρική ανοσία (Τ και Β κύτταρα) είναι πιο δύσκολο να προβλεφθεί.

Για τον λόγο αυτό, υπάρχει «σημαντική αβεβαιότητα» για την αποτελεσματικότητα των σημερινών εμβολίων, αν και «είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τα διαθέσιμα εμβόλια προσφέρουν σε κάποιο βαθμό προστασίας από την σοβαρή νόσο και τον θάνατο».

Η έκθεση του ΠΟΥ δεν περιλαμβάνει καμία αναφορά για τις ενισχυτικές δόσεις που χορηγούνται σε πολλές χώρες, καλεί όμως τις αρχές να επιταχύνουν τα εμβολιαστικά προγράμματα δίνοντας προτεραιότητα στις ομάδες υψηλού κινδύνου.

Κίνδυνος για τα συστήματα υγείας

Σύμφωνα με την τεχνική έκθεση, τρεις είναι οι κύριες αβεβαιότητες σχετικά με το Όμικρον.

• Είναι το στέλεχος πιο μεταδοτικό; Κι αν ναι, η συνδέεται αυτή η διαφορά με διαφυγή από τα εμβόλια;
• Πόσο αποτελεσματικά είναι τα εμβόλια έναντι της λοίμωξης, της μετάδοσης και της σοβαρής νόσου;
• Προκαλεί το Όμικρον πιο σοβαρή νόσο;

Για το τελευταίο, ο ΠΟΥ επισημαίνει ότι μέχρι στιγμής κανένα από τα επιβεβαιωμένα κρούσματα Όμικρον δεν κατέληξε στον θάνατο και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το Όμικρον προκαλεί διαφορετικά συμπτώματα από τα άλλα στελέχη κοροναϊού.

Ωστόσο τα πρώτα περιστατικά αφορούσαν κυρίως φοιτητές πανεπιστημίου, δηλαδή άτομα σχετικά μικρής ηλικίας που αντιμετωπίζουν μικρό κίνδυνο σοβαρής νόσου, και θα χρειαστούν «ημέρες ως αρκετές εβδομάδες» για να εξακριβωθεί αν το Όμικρον είναι πιο παθογόνο.

Ακόμα πάντως κι αν η νέα παραλλαγή δεν είναι πιο παθογόνος, θα μπορούσε να οδηγήσει σε έξαρση των κρουσμάτων που θα ασκούσε «υπερβολικές» πιέσεις στα συστήματα υγείας. Η αδυναμία εξυπηρέτησης μεγάλου αριθμού περιστατικών θα οδηγούσε με τη σειρά της σε αύξηση της θνησιμότητας, ακόμα κι αν το Όμικρον δεν προκαλεί πιο σοβαρή νόσο.

Προτεραιότητες για τις κυβερνήσεις

Ως πρώτη προτεραιότητα, οι χώρες-μέλη του ΠΟΥ καλούνται να εντείνουν τις γενετικές αναλύσεις σε δείγματα ασθενών και να προσφέρουν γενετικά δεδομένα.

Θα πρέπει ακόμα να παρακολουθούν στενά δείκτες της πανδημίας όπως τα ημερήσια κρούσματα, ο συντελεστής αναπαραγωγής E, το ποσοστό θετικότητας και η διαθεσιμότητα κρεβατιών σε ΜΕΘ.

Θα πρέπει επίσης να επαγρυπνούν για ασυνήθιστες εξάρσεις με ραγδαία διασπορά του ιού, είτε στην κοινότητα είτε σε οίκους ευγηρίας.

Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για επιτάχυνση των εμβολιασμών, ειδικά σε ευάλωτους πληθυσμούς.

Μέτρα προστασίας όπως οι μάσκες και η κοινωνική αποστασιοποίηση πρέπει να παραμείνουν σε ισχύ

Οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί πρέπει να βασίζονται σε εκτιμήσεις κινδύνου.

(Πηγή: in.gr)

Ο Διευθυντής αρνήθηκε τις καταγγελίες ότι ο δράστης έχει εμπλακεί και σε άλλα περιστατικά, τονίζοντας ότι όποιος σηκώνει χέρι σε μαθητές, θα φεύγει από το σχολείο

Ένα σοβαρό περιστατικό ενδοσχολικής βίας  σημειώθηκε τις προηγούμενες ημέρες στο Λύκειο Αντιμάχειας, όπως κατήγγειλαν γονείς στην τοπική ιστοσελίδα “Το βήμα της Κω“, με αποτέλεσμα ένας μαθητής να οδηγηθεί στο νοσοκομείο με ελαφρά αμνησία (ευτυχώς τώρα είναι καλά στην υγεία του).

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι γονείς αναφέρουν ότι ο “δράστης” του συγκεκριμένου περιστατικού, δημιουργεί συχνά προβλήματα στο σχολείο, με αποτέλεσμα να φοβούνται  τα παιδιά να πάνε στο σχολείο τους στο σχολείο, αλλά και οι ίδιοι να ανησυχούν μην συμβεί κάτι σοβαρότερο.

Όπως μας είπαν, έχουν ενημερώσει τόσο τον Διευθυντή του σχολείου, όσο και την Αστυνομία, ζητώντας να παρθούν άμεσα μέτρα, για να μην θρηνήσουμε κάποιο θύμα.

Σε επικοινωνία που είχαμε με τον Διευθυντή του Σχολείου κ. Σημαντηράκη, μας ανέφερε ότι πανελλαδικά, υπάρχει έξαρση περιστατικών βίας στα σχολεία μέσω της πανδημίας. Μας ενημέρωσε ότι είναι γνώστης του συγκεκριμένου περιστατικού, καθώς έχει γίνει επίσημη καταγγελία και ότι περιμένει να επιστρέψει στο σχολείο (απουσιάζει) ο φερόμενος ως δράστης, για να απολογηθεί και να υποστεί τις ανάλογες συνέπειες.

Ο Διευθυντής, πάντως αρνήθηκε τις καταγγελίες, ότι ο δράστης έχει εμπλακεί και σε άλλα περιστατικά, τονίζοντάς μας, ότι όποιος σηκώνει χέρι σε μαθητές, θα φεύγει από το σχολείο.

Από την πλευρά του παιδιού που κατηγορείται ότι προκάλεσε το επεισόδιο, αρνούνται τις κατηγορίες ότι το παιδί έχει προκαλέσει ξανά προβλήματα, καθώς πρόκειται για ένα ήσυχο παιδί.

Όσον αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό, μας ανέφεραν ότι το παιδί μπήκε στη μέση για να σταματήσει έναν καβγά που είχε προηγηθεί ανάμεσα στο παιδί που χτύπησε (και έπαθε αμνησία) και σε ένα μικρότερο μαθητή. Όπως μας είπαν, προσπάθησε να σταματήσει τον καβγά και να προστατεύσει το μικρότερο μαθητή και όταν είδε ότι ο άλλος μαθητής ερχόταν προς τα πάνω του, φοβήθηκε και τον χτύπησε μία φορά για να αμυνθεί, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και να χτυπήσει. Αμέσως μετά, πήγε στον Διευθυντή και του είπε όλα όσα έγιναν.

Μάλιστα, ισχυρίζονται ότι υπάρχουν και μάρτυρες στο περιστατικό, που μπορούν να επιβεβαιώσουν τα όσα λέει το παιδί.

(Πηγή: alfavita.gr)

Συντάκτης: Χρύσα Βαϊνανίδη

Απελπιστικές εικόνες στο Μουσικό Σχολείο Κατερίνης – Απέραντος βούρκος όταν βρέχει το προαύλιο – Τέσσερις μόνο τουαλέτες για 300 μαθητές και 80 καθηγητές – «Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό» τονίζει ο Διευθυντής – Καταγγέλλει την αδιαφορία του δήμου για την πρόσληψη καθαριστριών

«Στο μουσικό σχολείο Κατερίνης, παρά το ότι διαβιούμε σε κοτέτσι, δεν είμαστε κότες». Με αυτή τη φράση, ο Διευθυντής του σχολείου, Γιώργος Βαρδακώστας, επιχειρεί να περιγράψει, μέσω επιστολής του στο alfavita.gr, τις αδιανόητες συνθήκες που επικρατούν στο σχολικό συγκρότημα, αλλά και το «γολγοθά» της διεύθυνσης του σχολείου προκειμένου να διαθέσει ο δήμος το απαραίτητο προσωπικό καθαριότητας. 

Οι εικόνες που περιγράφει είναι απελπιστικές: Το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης στεγάζεται σε μια έκταση 10 στρεμμάτων με αποτέλεσμα όταν βρέχει το προαύλιο μετατρέπεται σε έναν απέραντο βούρκο από λασπόνερα, ο χώρος γεμίζει με σκουπίδια, από σπασμένα μπουκάλια μέχρι και σύριγγες, ενώ για τους περίπου 300 μαθητές και 80 καθηγητές υπάρχουν δύο μόνο τουαλέτες για τα αγόρια και δύο για τα κορίτσια.

Πρόεδρος 15μελους: Να μας προμηθεύσετε με βάρκες, σωσίβια και βατραχοπέδιλα

Ο διευθυντής του σχολείου αναφέρει πως «το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης στεγάζεται σε μια έκταση 10 στρεμμάτων, γεμάτη με φυλλοβόλα δέντρα, που γεμίζουν αδιάλειπτα τον προαύλιο χώρο με φύλλα, με τους νυχτερινούς επισκέπτες, να αφήνουν πίσω τους εκτός από πλαστικές σακούλες, χαρτιά, αποφάγια, κουτιά αναψυκτικών, μπουκάλια μπύρας (συχνά σπασμένα) και αποκαΐδια, μιας και στο τέλος, αφού φάνε και πιούνε, αφού σπάσουν κάποιο παγκάκι ή κάποιο λούκι, βάζουν και μια φωτιά για να ζεσταθούν. Ενίοτε ο προαύλιος χώρος εμπλουτίζεται με χρησιμοποιημένες σύριγγες» καταγγέλλει.

Επιπλέον σημειώνει σκωπτικά πως «όταν βρέχει όλη η έκταση του σχολείου μετατρέπεται σε μια απέραντη λίμνη κατάλληλη για την καλλιέργεια ρυζιού, αλλά ακατάλληλη για τον προαυλισμό και την κυκλοφορία καθηγητών και μαθητών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία συνάντηση με τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Δ.Ε. του Δήμου Κατερίνης, ο Πρόεδρος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του ζήτησε να προμηθεύσει το σχολείο με βάρκες, σωσίβια και βατραχοπέδιλα. Μιας και δεν υπάρχει κανένας απολύτως στεγασμένος χώρος και όλες σχεδόν οι αίθουσες ”βλέπουν” κατευθείαν στον προαύλιο χώρο, εννοείται ότι η είσοδος των μαθητών σε αυτές τις μετατρέπει σε βούρκο γεμάτο με λασπόνερα, που σημαίνει ότι καθημερινά οι αίθουσες χρειάζονται εκτός από σκούπισμα και σφουγγάρισμα.

Λόγω της ολισθηρότητας από την πτώση των φύλλων, αλλά και από τα νερά, που συσσωρεύονται, οι πτώσεις για μαθητές και εκπαιδευτικούς είναι καθημερινό φαινόμενο και από καθαρή τύχη δεν έχει συμβεί, προς το παρόν, κάποιο σοβαρό ατύχημα». 

«Ο αντιδήμαρχος συνιστά… υπομονή»

Αναφερόμενος στη στάση του δήμου, ο κ. Βαρδακώστας τονίζει πως όλα αυτά είναι «σε γνώση του αντιδημάρχου καθαριότητας κ. Γραμματικοπούλου, ο οποίος συνιστά υπομονή» με τον διευθυντή του σχολείου να καταγγέλλει πως φέτος, μεσούσης της πανδημίας, μειώθηκε το προσωπικό καθαριότητας στο σχολείο, ενώ όλες οι εκκλήσεις για πρόσληψη καθαριστριών «έπεσαν στο κενό». Η μια δε καθαρίστρια από τις τρεις του σχολείου «δυσκολεύεται στην εκτέλεση των καθηκόντων της, έχουσα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία, κατά δήλωσή της, είναι σε γνώση του Δήμου, αφού έχει προσκομίσει τα σχετικά έγγραφα». 

«Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό»

«Ο κ. Αντιδήμαρχος βέβαιος ότι πρόβλημα, που δεν λύνεται σύντομα ξεχνιέται, θεώρησε προφανώς το θέμα λήξαν. Μόνο που στο Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, παρά το ότι διαβιούμε σε κοτέτσι, δεν είμαστε κότες» τονίζει ο κ. Βαρδακώστας, σημειώνοντας πως «όταν τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου βγαίνουν στις διάφορες εκδηλώσεις, όλοι σπεύδουν να δώσουν τα εύσημα. ”Μπράβο στα παιδιά και τι ωραία που τραγουδάνε”.

«Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό. Τα αστεία κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουν και ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν» καταλήγει.

Ακολουθεί η επιστολή

Θα περίμενε κανείς σε καιρό πανδημίας, και με την έξαρση των κρουσμάτων που παρατηρείται στο νομό Πιερίας, η καθαριότητα στα σχολεία να είναι προτεραιότητα για τους δήμους. Πλην όμως υπάρχει ένα σχολείο, που και στο θέμα της καθαριότητας είναι, όπως φαίνεται, ο παρίας μεταξύ όλων των σχολείων του Δήμου Κατερίνης.

Το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης στεγάζεται σε μια έκταση 10 στρεμμάτων, γεμάτη με φυλλοβόλα δέντρα, που γεμίζουν αδιάλειπτα τον προαύλιο χώρο με φύλλα, με τους νυχτερινούς επισκέπτες, να αφήνουν πίσω τους εκτός από πλαστικές σακούλες, χαρτιά, αποφάγια, κουτιά αναψυκτικών, μπουκάλια μπύρας (συχνά σπασμένα) και αποκαΐδια, μιας και στο τέλος, αφού φάνε και πιούνε, αφού σπάσουν κάποιο παγκάκι ή κάποιο λούκι, βάζουν και μια φωτιά για να ζεσταθούν. Ενίοτε ο προαύλιος χώρος εμπλουτίζεται με χρησιμοποιημένες σύριγγες, όχι από αυτές των εμβολίων αλλά από τις … άλλες.

Οι αίθουσες διδασκαλίας και οι βοηθητικοί χώροι είναι πάνω από 60 και χρησιμοποιούνται καθημερινά από 300 μαθητές και 80 καθηγητές, με δύο τουαλέτες για τα αγόρια και δύο για τα κορίτσια στο Γυμνάσιο και από μία για τα αγόρια και τα κορίτσια στο Λύκειο.

Οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου, προέρχονται από ολόκληρο το νομό Πιερίας και παραμένουν στο σχολείο για 8-9 ώρες την ημέρα. Επιπλέον οι μισοί και πλέον από τους καθηγητές, πηγαινοέρχονται καθημερινά από Θεσσαλονίκη ή Λάρισα. Όπως καταλαβαίνει ακόμα και ο πιο χαζός, όλοι αυτοί, μαθητές και καθηγητές, κάποια στιγμή θα πρέπει να πάνε στις τουαλέτες, οι οποίες, ακόμα και χωρίς την πανδημία, εννοείται ότι πρέπει να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται.

Όταν βρέχει όλη η έκταση του σχολείου μετατρέπεται σε μια απέραντη λίμνη κατάλληλη για την καλλιέργεια ρυζιού, αλλά ακατάλληλη για τον προαυλισμό και την κυκλοφορία καθηγητών και μαθητών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία συνάντηση με τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Δ.Ε. του Δήμου Κατερίνης, ο Πρόεδρος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του ζήτησε να προμηθεύσει το σχολείο με βάρκες, σωσίβια και βατραχοπέδιλα. Μιας και δεν υπάρχει κανένας απολύτως στεγασμένος χώρος και όλες σχεδόν οι αίθουσες «βλέπουν» κατευθείαν στον προαύλιο χώρο, εννοείται ότι η είσοδος των μαθητών σε αυτές τις μετατρέπει σε βούρκο γεμάτο με λασπόνερα, που σημαίνει ότι καθημερινά οι αίθουσες χρειάζονται εκτός από σκούπισμα και σφουγγάρισμα.

Λόγω της ολισθηρότητας από την πτώση των φύλλων, αλλά και από τα νερά, που συσσωρεύονται, οι πτώσεις για μαθητές και εκπαιδευτικούς είναι καθημερινό φαινόμενο και από καθαρή τύχη δεν έχει συμβεί, προς το παρόν, κάποιο σοβαρό ατύχημα.

Όλα αυτά βέβαια είναι σε γνώση του αντιδημάρχου καθαριότητας κ. Γραμματικοπούλου, ο οποίος συνιστά υπομονή. Όχι υπομονή μέχρι να στείλει καθαρίστριες στο σχολείο, αλλά απλά … υπομονή. Να τονίσουμε ότι οι συμβασιούχες καθαρίστριες στον Δήμο είναι 69, ακριβώς όσες ήταν και πέρυσι. Απλώς η κατανομή τους στις σχολικές μονάδες είναι διαφορετική.

Φαίνεται ότι στον Δήμο Κατερίνης, υπάρχει κάποιος περίεργος μηχανισμός με βάση των οποίο, οι περισσότερες από τις συμβασιούχες καθαρίστριες διαλέγουν σε ποιο σχολείο θα πάνε. Και βέβαια ένα σχολείο, που έχει μεγάλες απαιτήσεις καθαριότητας, όπως λ.χ. το Μουσικό Σχολείο δεν αποτελεί επιλογή τους.

Έτσι, το σχολείο μας από 4 καθαρίστριες που είχε πέρυσι, φέτος έχει μείνει με 2,5, αφού η μία, που δεν μιλάει καν ελληνικά, δυσκολεύεται στην εκτέλεση των καθηκόντων της, έχουσα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία, κατά δήλωσή της, είναι σε γνώση του Δήμου, αφού έχει προσκομίσει τα σχετικά έγγραφα.

Ένα σχολείο λοιπόν όπου τα πατώματα των αιθουσών/κοντέινερς έχουν σαπίσει και έχουν αρχίσει να “μαδάνε” στηρίζεται για άλλη μια φορά στους μαθητές του, οι οποίοι στα κενά τους αναλαμβάνουν καθήκοντα καθαρίστριας. Και πολύ καλά κάνουν, θα πει κάποιος, όπως στην Ιαπωνία, όπου οι μαθητές μετά το πέρας των μαθημάτων αναλαμβάνουν να καθαρίσουν τις αίθουσες, τα εστιατόρια, τους διαδρόμους και τις τουαλέτες.

Τι καλά να είχαμε και στο Μουσικό Σχολείο αίθουσες και εστιατόρια και διαδρόμους και κανονικές τουαλέτες κι ας μην είχαμε καθαρίστριες. Φυσικά στα γιαπωνέζικα σχολεία, παρά το ότι οι μαθητές καθαρίζουν, μόλις αποχωρήσουν, έρχονται συνεργεία καθαριότητας και απολυμαίνουν τα πάντα. Στο δικό μας το σχολείο έρχονται τα ποντίκια και οι κατσαρίδες.

Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς; Ξεκινήσαμε τη χρονιά με μία μόνιμη καθαρίστρια. Καλέσαμε τον κ. Γραμματικόπουλο να επισκεφτεί το σχολείο, το οποίο και έγινε. Τον ξεναγήσαμε στους χώρους του σχολείου και μας υποσχέθηκε ότι θα στείλει και μία συμβασιούχα καθαρίστρια. Δεν γελάσαμε με το αστείο, αλλά αντίθετα του εξηγήσαμε ότι το σχολείο, για μια στοιχειώδη καθαριότητα χρειάζεται οπωσδήποτε τέσσερις καθαρίστριες. Μας απάντησε ότι δεν υπάρχει προσωπικό και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Υπενθυμίσαμε ότι ο αριθμός των συμβασιούχων καθαριστριών είναι ίδιος με πέρυσι και του αναφέραμε περιπτώσεις σχολείων, που γνωρίζαμε, όπου ο αριθμός των καθαριστριών αυξήθηκε. Δήλωσε άγνοια και τηλεφώνησε στην κ. Ασλανίδου. Αμέσως μετά δεσμεύθηκε ότι θα στείλει άλλη μία καθαρίστρια από τα δίμηνα και αποχώρησε.

Τις επόμενες ημέρες βιώσαμε τον απόλυτο παραλογισμό. Η κ. Ασλανίδου επικοινωνούσε καθημερινά με το σχολείο.

– Γεια σας. Αύριο θα σας έρθει η Α, που είναι μόνιμη και Β που είναι από τα δίμηνα.

Μετά από 10 λεπτά.

– Γεια σας πάλι. Τελικά δεν θα σας έρθει η Α και η Β, αλλά η Γ και η Δ, που είναι συμβασιούχες.

Μετά από μία ώρα.

– Ναι, η Ασλανίδου είμαι πάλι. Αντί για την Γ θα σας έρθει η Ε, που είναι από δίμηνα.

Την επόμενη μέρα.

– Η Ασλανίδου είμαι. Η Δ που σας ήρθε σήμερα δεν θα σας έρθει αύριο. Αντί γι’ αυτήν θα έρθει η Ζ, που είναι μόνιμη.

Για να μην τα πολυλογούμε, αυτό συνεχίστηκε για 2 εβδομάδες, με αποτέλεσμα παραμονές του αγιασμού το σχολείο να βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και να αναγκαστεί ο κ. Γραμματικόπουλος να στείλει τρεις καθαρίστριες το Σαββατοκύριακο 11 και 12 Σεπτεμβρίου για να καθαρίσουν μαζί με τον Διευθυντή και με το νερό κομμένο στο μισό σχολείο.

Η κατάσταση στο Μουσικό Σχολείο μια βδομάδα μετά την έναρξη των μαθημάτων διαμορφώθηκε ως εξής: Μία μόνιμη καθαρίστρια, μία συμβασιούχος, μία από τα δίμηνα και μισή μόνιμη με προβλήματα υγείας. Σύνολο 3,5 καθαρίστριες. Πέρασαν οι δύο μήνες, που σημαίνει ότι έληξε η σύμβαση της μιας καθαρίστριας και έτσι μείναμε με 2,5.

Ρωτήσαμε την κ. Ασλανίδου τι μέλλει γενέσθαι και μας απάντησε ότι η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει, καθότι δεν υπάρχει προσωπικό. Επικοινωνήσαμε με τον κ. Γραμματικόπουλο, όχι στο πρώτο τηλέφωνο, το οποίο δεν σήκωνε, αλλά στο δεύτερο, που το σήκωσε. Μας δήλωσε την συμπάθειά του, μας επανέλαβε ότι δεν υπάρχει προσωπικό και μας σύστησε να μιμηθούμε τον Ιώβ. Επιμείναμε στο αίτημα για να έρθει μία ακόμη καθαρίστρια και μας είπε ότι θα μιλήσει με τον Δήμαρχο. Επίσης μας είπε ότι θα μεριμνήσει για την αντικατάσταση της μισής καθαρίστριας με μια ολόκληρη, το οποίο δεν έγινε.

Ο ίδιος διάλογος επαναλήφθηκε και σε δεύτερη επικοινωνία με τον κ. Γραμματικόπουλο σε έντονους τόνους, όπου και πάλι μας δήλωσε ότι θα μιλήσει με τον Δήμαρχο για να μας στείλει κάποια καθαρίστρια από δίμηνα και αυτό ήταν. Ο κ. Αντιδήμαρχος βέβαιος ότι πρόβλημα, που δεν λύνεται σύντομα ξεχνιέται, θεώρησε προφανώς το θέμα λήξαν. Μόνο που στο Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, παρά το ότι διαβιούμε σε κοτέτσι, δεν είμαστε κότες.

Όταν τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου βγαίνουν στις διάφορες εκδηλώσεις, όλοι σπεύδουν να δώσουν τα εύσημα. «Μπράβο στα παιδιά και τι ωραία που τραγουδάνε». Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό. Τα αστεία κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουν και ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αν ο κ. Γραμματικόπουλος δεν μπορεί, ίσως να μπορεί κάποιος άλλος. Η καθαριότητα στα σχολεία είναι αδιαπραγμάτευτη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.

Γιώργος Βαρδακώστας

Διευθυντής Μουσικού Σχολείου Κατερίνης

Υ.Γ.: Ζητήσαμε από την εταιρεία, που προμηθεύει με υλικά καθαριότητας τα σχολεία δοχεία με αντλίες για τα αντισηπτικά, καθότι μετά από 1,5 χρόνο τα περισσότερα έχουν σπάσει και ως γνωστόν σύμφωνα με τα ισχύοντα πρωτόκολλα, τέτοια δοχεία πρέπει να υπάρχουν σε όλους τους χώρους του σχολείου. Μας απάντησαν ότι η σύμβαση με τον Δήμο προβλέπει μόνο 20 τέτοια δοχεία για όλα τα σχολεία μαζί, τα οποία έχουν εξαντληθεί. Μαζί με αυτά έχει εξαντληθεί και η υπομονή μας.

(Πηγή: alfavita.gr)

Γράφει η Δήμητρα Μυριλα

Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις.

‘Η δεν θέλεις να καταλάβεις. Περισσότερο δεν θέλεις να δεχθείς.

Το βλέμμα «κολλάει» στους τίτλους και τους πλαγιότιτλους. Αρνείσαι να πας παρακάτω. Μια τέτοια «είδηση» δεν χωνεύεται καθόλου εύκολα. Γιατί αν χωνευτεί είναι σαν να χωνεύεται ταυτόχρονα και η κατάντια μας, αυτή που δεν θέλουμε να κοιτάξουμε κατάματα.

Αποφασίζεις να διατρέξεις όλο το χρονικό… Aναγκαιότητα ή διαστροφή του επαγγέλματος; Να δεις λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα; Μα το γεγονός είναι ένα και είναι συνταρακτικό.  Ένα παιδάκι πολτοποιήθηκε μπροστά στα μάτια περαστικών και αφού άφησε την πνοή του κάτω από μια πόρτα, μια κλωτσιά στο κεφάλι (για να δουν, λέει, αν ζει) ήταν το κατευόδιο στον άλλο κόσμο…

Πονάει και σπαράζει το μυαλό. Η εικόνα που προσπαθεί να ανασυνθέσει, τελικά έρχεται και ξανάρχεται τρομαχτική και βέβηλη σε ένα βίντεο που κάνει ανενδοίαστα το γύρο των ΜΜΕ και μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Ένας τραγικός, ντροπιαστικός θάνατος, που συμβαίνει ξανά και ξανά, δεκάδες φορές. Και όσο περισσότερο τον ακούμε, τον διαβάζουμε και τον βλέπουμε, τόσο περισσότερο τον συνηθίζουμε.

Ναι! Τον συνηθίζουμε.

Διότι ο δρόμος μέχρι την εξοικείωση με την αθλιότητα ήταν μακρύς, προδιαγεγραμμένος και βέβαιος. Πρώτα θα συνηθίσεις τη στέρηση των μέσων για να ζεις αξιοπρεπώς, μετά θα στερηθείς δικαιώματα, ύστερα θα έρθει η εξοικείωση με το ρατσισμό, με τον φασισμό, με την φτώχεια και την ανημπόρια του «ξένου», μετά θα συνηθίσεις στη βία προς κάθε άνθρωπο που δείχνει «άλλος», «διαφορετικός». Στο μεταξύ θα συνηθίσεις τόσο πολύ με τη δυστυχία γύρω σου, ώστε δεν βλέπεις το παιδί στο φανάρι  – κάποτε μπορεί να καθάρισε τα τζάμια σου και η μικρή Όλγα – δεν βλέπεις τον άστεγο, δεν βλέπεις το πεινασμένο, δεν βλέπεις τον ανήμπορο. Απλώς δεν  βλέπεις.

Η κοινωνία δεν είναι περισσότερο σάπια από όσο σάπιο είναι το σύστημα που κινεί τα νήματά της. Είναι τόσο σάπια όσο και εκείνες οι παραγωγικές και κοινωνικές σχέσεις που ορίζουν το πώς λειτουργεί. Η κοινωνία σαπίζει τόσο όσο το άθλιο εκμεταλλευτικό σύστημα ξερνάει τις πιο ποταπές, χυδαίες και απάνθρωπες πλευρές του.

Η πορεία προς την αποκτήνωση, προς την απανθρωποίηση του ανθρώπου – είναι άλλωστε το ζητούμενο ώστε ο καπιταλισμός να πορεύεται κραταιός και ανενόχλητος – δεν άρχισε χθες και ούτε θα τελειώσει με το κορμί ενός αβοήθητου κοριτσιού που αργοπεθαίνει στριμωγμένο σε μία σιδερένια πόρτα. Προηγήθηκαν πολλά μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να διαβάζουμε πόσοι αδιάφοροι άνθρωποι πέρασαν μπροστά από το κοριτσάκι που χαροπάλευε χωρίς να σταματήσουν και να μην βγάζουμε άκρη…

Πόσοι αλήθεια ήταν; Ένας, δύο, τρεις; Πόσοι;!

Λιγότεροι οι περισσότεροι από όσους άφησαν το Ζακ να πεθάνει χωρίς να μιλήσουν, χωρίς να αντιδράσουν;

Πόσος χρόνος χρειάστηκε  γι’ αυτό το άθλιο σύστημα ώστε οι διερχόμενοι της οδού Σταδίου να μην καταδέχονται ούτε ένα βλέμμα στον άστεγο που σκουπίζει τα νερά της βροχής για να μην βραχούν οι ήδη βρεγμένες κουβέρτες του; Όλη η ματαιότητα της ζωής του του σε μία σκούπα που σκουπίζει επί ματαίω.

Πόσος χρόνος χρειάστηκε ώστε έξω από πανάκριβο ναό της κατανάλωσης να βλέπεις έναν άνθρωπο σαν βγαλμένο από ρώσικο διήγημα, καμπούρη, φορώντας μόνο ένα τριμμένο παλτό, γυμνό στα πόδια, με δύο παιδιά, σέρνοντας ένα καρότσι, αλλά να προσπερνάς με 10 σακούλες ψώνια χωρίς να σταματάς;

Πόσα reality, πόσα survivor, πόσα bachelor απόλυτου ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και μηδενισμού της ανθρώπινης υπόστασης και ύπαρξης, πόσος γυαλιστερός φιλελεύθερος ατομισμός χρειάστηκε για να συνηθίσουμε τη φρίκη;

Η μικρή που πολτοποιήθηκε στην πόρτα του εργοστασίου στο Κερατσίνι ήταν διπλά άτυχη. Δεν γεννήθηκε μόνο στα χρόνια που η αποκτήνωση είναι η νέα «κανονικότητα». Γεννήθηκε και στη λάθος πλευρά του δρόμου. Εκεί που κατοικούν οι απόκληροι, οι αποσυνάγωνοι. Ο κόσμος δεν είχε χώρο για εκείνη πριν ακόμα γεννηθεί.

Ήταν Ρομά. Κι ένα τσιγγανάκι λιγότερο δεν είναι δα και τόσο τρομερό.

Δε βαριέσαι… Που να μπλέκουμε τώρα. Εξάλλου, ήρθε και εντολή. Όλοι θα φύγουν. Η παραγωγή θα σταματήσει. Να μην είναι κανείς να μιλήσει για το τσιγγανάκι. Έτσι κι αλλιώς τα κέρδη είναι εξασφαλισμένα και η χασούρα μετρημένη και ελεγχόμενη. Να σταματήσουν οι μηχανές.

Άκου κοριτσάκι… Στη δυστυχισμένη και χαροκαμένη μαμά σου δεν επιτρεπόταν να κάνει όνειρα για σένα.

Αλλά, εμείς έχουμε ακόμα όνειρα.

Και γι’ αυτό σου ζητάμε συγγνώμη που δεν μπορέσαμε, δεν προλάβαμε να σου φτιάξουμε έναν κόσμο για να ζεις.

(Πηγή: imerodromos.gr)

Ο γνωστός συγγραφέας, Αύγουστος Κορτώ, συγκλονίζει με την ανάρτησή του μετά τον φρικτό θάνατο που βρήκε η 8χρονη στο Κερατσίνι.

Μια κούκλα πεταμένη στο δρόμο (φωτογραφία αρχείου)
EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ

Η μικρή Όλγα εγκλωβίστηκε στην ηλεκτρική μεταλλική πόρτα ενός εργοστασίου στο Κερατσίνι και βρήκε φριχτό θάνατο.

Το κείμενο του Κορτώ, είναι γροθιά στο στομάχι

“Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Πρώτα, φοβήθηκα. Τρόμος, πανικός! Παγιδεύτηκα!
Ο φόβος είναι αόρατος.
Εγώ;
“Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Έπειτα, πόνεσα. Πόνος φριχτός, στο στήθος, στα πλευρά!
Ο πόνος είναι αόρατος.
Εγώ;
“Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Ύστερα, δεν μπορούσα να ανασάνω. Πνίξιμο, πνίξιμο, αέρα!
Η ανάσα είναι αόρατη.
Εγώ;
“Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.
Ώρα πολλή με προσπερνούσαν: “Γυφτάκι, γυφτάκι, γυφτάκι”.
Στο τέλος, πέθανα.
Τουλάχιστον, τέλος ο πόνος, ο φόβος. Τέλος η πνοή.
Ο θάνατος είναι αόρατος.
Εγώ;
Εγώ, νομίζω, δεν θα προσπερνούσα”.

(Πηγή: efsyn.gr)

Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάζει μια πρόσφατη μελέτη από τη Νορβηγία σε μορφή προ-δημοσίευσης.

Παρόλο που ο εμβολιασμός έναντι του SARS-CoV-2 προστατεύει από τη βαριά νόσο του κορονοϊού, είναι γνωστό ότι η ανοσία και κατά συνέπεια ο βαθμός προστασίας φθίνει με την πάροδο του χρόνου, ειδικά για τους πιο ηλικιωμένους.

Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Γιάννης Ντάνασης, Πάνος Μαλανδράκης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα νεότερα δεδομένα.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από μια εθνική βάση προοπτικής καταγραφής των νοσηλευόμενων ασθενών με COVID-19 στη Νορβηγία μεταξύ 1^ηςΦεβρουαρίου και 30^ης Σεπτεμβρίου 2021.

Από αυτούς που νοσηλεύονταν, οι πλήρως εμβολιασμένοι ήταν σημαντικά μεγαλύτεροι, με διάμεση ηλικία 77 έτη, ενώ οι ανεμβολίαστοι είχαν διάμεση ηλικία ίση με 51 έτη.

Αντίστοιχα, όσοι εμβολιάστηκαν είχαν ήδη σε μεγαλύτερη συχνότητα προδιαθεσικούς παράγοντες βαρύτερης νόσησης, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα (60,7% έναντι 27,3%), καρκίνο (12,6% έναντι 2,8%) και χρόνια αναπνευστικά νοσήματα (19,7% έναντι 5,3%).

Οι εμβολιασμένοι ασθενείς είχαν σημαντική μικρότερη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο καθώς και σημαντικά μικρότερη πιθανότητα εισαγωγής σε μονάδα εντατικής θεραπείας συγκριτικά με τους μη εμβολιασμένους νοσηλευόμενους.

Μικρότερος ο κίνδυνος νοσηλείας μετά την τρίτη δόση

Επιπρόσθετα, αξίζει να σημειωθεί ότι η τρίτη δόση του εμβολίου επιφέρει σημαντική και ταχεία, λόγω της πρότερης ανοσολογικής μνήμης, αύξηση των αντισωμάτων και συγχρόνως αποτρέπει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και την πιθανότητα λοίμωξης έπειτα από έκθεση στον ιό, και τη σοβαρή νόσηση.

Σύμφωνα με μελέτη από το Ισραήλ, άτομα που έχουν λάβει την τρίτη δόση έχουν, ανάλογα με την ηλικιακή τους ομάδα, 8 έως 10 φορές λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν σε σχέση με όσους έχουν λάβει τις δύο δόσεις και 20 έως 25 φορές λιγότερες πιθανότητες από τους ανεμβολίαστους. Παρόμοια είναι τα ποσοστά και για τις πιθανότητες σοβαρής νόσησης και την ανάγκη νοσηλείας λόγω COVID-19.

Σύμφωνα με στοιχεία των Κέντρων Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ, η COVID-19 είναι τρεις φορές συχνότερη στους ανεμβολίαστους, ενώ οι εισαγωγές στο νοσοκομείο είναι δύο φορές περισσότερες και οι θάνατοι είναι 7 φορές περισσότεροι σε όσους δεν έχουν εμβολιαστεί.

(Πηγή: enikos.gr)

Τα συμπτώματα μιας κρίσης πανικού μπορεί να είναι πολύ τρομακτικά και οδυνηρά ως εμπειρία για τον ασθενή. Τα συμπτώματα τείνουν να εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση και προφανή αιτία.

Μια κρίση πανικού είναι ένα ξαφνικό επεισόδιο έντονου φόβου που προκαλεί σοβαρές σωματικές αντιδράσεις, παρά το γεγονός ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος ή κάποια προφανή αιτία που εκδηλώνεται η κρίση.

Κρίση πανικού: Συμπτώματα

1. Μια αίσθηση ότι η καρδιά σας χτυπά ακανόνιστα (ταχυπαλμία)
2. Εφίδρωση
3. Τρέμουλο
4. Εξάψεις
5. Ρίγη
6. Δυσκολία στην αναπνοή
7. Αίσθημα πνιγμού
8. Πόνος στο στήθος
9. Ναυτία
10. Ζάλη
11. Αίσθημα λιποθυμίας
12. Μούδιασμα που το νιώθετε “σαν να σας τσιμπούν καρφίτσες και βελόνες”
13. Ξηροστομία
14. Αιφνίδια ανάγκη να πάτε στην τουαλέτα
15. Κουδούνισμα στα αυτιά σας (εμβοές)
16. Αίσθημα τρόμου ή φόβου θανάτου
17. Ανακάτεμα στο στομάχι
18. Αίσθημα “καψίματος” στα δάχτυλά σας
19. Τουρτούρισμα, σαν να κρυώνετε, ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητας
20. Κλονισμός (ολόκληρο το σώμα τρέμει)

Τα σωματικά συμπτώματα σε  μια κρίση πανικού είναι δυσάρεστα, και μπορούν επίσης να συνοδεύονται από έμμονες σκέψεις φόβου και τρόμου

Για το λόγο αυτό, τα άτομα με διαταραχή πανικού αρχίζουν να φοβούνται για το πότε θα τους συμβεί η επόμενη κρίση, κάτι που προκαλεί έναν φαύλο κύκλο “φόβου της κρίσης πανικού” και αυξάνει την πιθανότητα να επέλθει όντως μια νέα κρίση πανικού.

Μερικές φορές, τα συμπτώματα μιας κρίσης πανικού μπορεί να είναι τόσο έντονα, που μπορεί να σας κάνουν να νιώσετε σαν να είστε έχετε υποστεί καρδιακή προσβολή.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι συμπτώματα όπως η ταχυπαλμία και το “λαχάνιασμα” στην αναπνοή σπάνια φτάνουν σε καρδιακή προσβολή. Αν και οι κρίσεις πανικού μπορεί συχνά να είναι τρομακτικές, εντούτοις δεν προκαλούν καμία σωματική βλάβη.

Οι άνθρωποι που έχουν γενική διαταραχή πανικού συνήθως μαθαίνουν να αναγνωρίζουν αυτό το “αίσθημα καρδιακής προσβολής” και μαθαίνουν πώς να ελέγχουν τα συμπτώματά τους.

Οι περισσότερες κρίσεις πανικού διαρκούν από 5 έως 20 λεπτά. Ορισμένες κρίσεις, ωστόσο, έχει αναφερθεί ότι διήρκεσαν ακόμα και μία ώρα.

Μπορείτε να βοηθήσετε κάποιον που παθαίνει κρίση πανικού, κάνοντας τα εξής:

• Μείνετε μαζί του/της και διατηρήστε την ηρεμία και ψυχραιμία σας
• Ρωτήστε τον/την αν παίρνει κάποιο φάρμακο για την κατάστασή του/της και φροντίστε ώστε να το πάρει εκείνη τη στιγμή
• Μετακινήστε το άτομο σε ένα ήσυχο μέρος
• Μην κάνετε υποθέσεις σχετικά με το τι χρειάζεται το άτομο. Ρωτήστε το!
• Μιλήστε μαζί του χρησιμοποιώντας μικρές, απλές προτάσεις
• Να είστε “προβλέψιμοι”. Αποφύγετε τις εκπλήξεις και κάθε τύπου έντονη συμπεριφορά
• Βοηθήστε το άτομο να μείνει ήρεμο, ζητώντας του να επαναλάβει μαζί σας μια απλή, φυσική κίνηση, όπως το να σηκώσει τα χέρια του πάνω από το κεφάλι
• Βοηθήστε το άτομο να επιβραδύνει την αναπνοή του, μετρώντας μαζί του ήρεμα και σταθερά μέχρι το 10, παίρνοντας βαθιές και αργές αναπνοές

Είναι χρήσιμο όταν ένα άτομο βιώνει μια κρίση πανικού, να του λέμε πράγματα όπως:

• «Μπορείς, και θα το ξεπεράσεις όλο αυτό»
• «Μπράβο, τα πας πολύ καλά. Είμαι περήφανος για σένα»
• «Πες μου τι χρειάζεσαι τώρα»
• ”Επικεντρώσου στην αναπνοή σου. Εστίασε στο τώρα, στο παρόν»
• «Αυτό που αισθάνεσαι σε τρομάζει, το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι επικίνδυνο. Θα σου περάσει»

Ακολουθώντας αυτές τις απλές οδηγίες, μπορείτε να:

• Μειώσετε το στρες του ατόμου σε αυτή την πολύ αγχωτική κατάσταση
• Αποτρέψετε την κατάσταση από το να επιδεινωθεί
• Βοηθήσετε το άτομο να ελέγξει όσο είναι δυνατόν μια κατάσταση σύγχυσης

 (Πηγή: iatropedia.gr με πληροφορίες από http://www.webmd.com, http://www.nhs.uk)

© Sputnik

Μετά τον εκφοβισμό που δέχτηκε κατά τη διάρκεια των σχολικών και φοιτητικών του χρόνων, ο Αλέξανδρος κλείστηκε στο σπίτι του για 13 χρόνια, ώστε να μην αντιμετωπίσει ποτέ ξανά μπούλινγκ. Όμως η απειλή θανάτου από την παχυσαρκία ανάγκασε τον Αλέξανδρο να αλλάξει ριζικά τη ζωή του.

Ο Αλέξανδρος για 13 χρόνια δεν έβγαινε από το σπίτι του λόγω του μπούλινγκ που δεχόταν για το υπερβολικό του βάρος.

Περπατούσε στον δρόμο και είχε την αίσθηση ότι όλοι τον κοίταζαν και τον καταδίκαζαν με το βλέμμα τους υπονοώντας ότι είναι χοντρός.

Το πρόβλημα ξεκίνησε από το σχολείο, τότε που ο Αλέξανδρος άρχισε να παίρνει γρήγορα βάρος λόγω του καθιστικού τρόπου ζωής.

Οι συμμαθητές του κατά περιόδους τον έφτυναν και τον χτυπούσαν πολύ δυνατά, με αποτέλεσμα να του ραγίσουν το σαγόνι και πλέον να κάνει έναν ήχο όταν το ανοιγοκλείνει.

Ο μικρός Αλέξανδρος φοβόταν να αντεπιτεθεί και ποτέ δεν είπε στους γονείς του για τα προβλήματά του γιατί θυμόταν την ιστορία ενός παιδιού που παραπονέθηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια.

(Πηγή: sputniknews.gr)

© Φωτογραφία : Facebook/City Government of Kabankalan

Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 124 ετών άφησε η Francisca Susano, η οποία θεωρούνταν ο «γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο».

Την τελευταία της πνοή άφησε η Φιλιππινέζα Francisca Susano, που θεωρούνταν ο «γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο», σε ηλικία 124 ετών.

Η γνωστή και ως Lola, ήταν η τελευταία επιζήσασα γεννηθείσα στα 1800. Η Susano ήταν γεννημένη στις 11 Σεπτεμβρίου του 1897.

Ο θάνατος της υπεραιωνόβιας επιβεβαιώθηκε από κρατικούς αξιωματούχους στην επαρχία Καμπανκαλάν.

«Μετά λύπης δεχθήκαμε τα νέα ότι η αγαπημένη μας Lola Francisca Susano πέθανε το πρωί της Δευτέρας. Η ανακήρυξή της ως το γηραιότερο άτομο στον κόσμο, με ηλικία 124 ετών, είναι υπό αξιολόγηση από το Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες» σημειώθηκε.

(Πηγή: sputniknews.gr)